Μια πρόσφατη τουρκική δοκιμή όπλων, αφορούσε κατευθυνόμενη υπερηχητική ρουκέτα UAV-122, παραγωγής της Roketsan, που εξαπολύθηκε από μη επανδρωμένο Akinci, της Baykar, κατά ναυτικού στόχου με επιτυχία. Όπου ο συνδυασμός δείχνει την ικανότητα του Akinci να πλήττει μονάδες επιφανείας με ακρίβεια, αυξάνοντας σημαντικά το κίνδυνο για το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Επιπλέον, η δυνατότητα παρακολούθησης των αποτελεσμάτων της κρούσης σε πραγματικό χρόνο, προσθέτει μια διάσταση αποτελεσματικότητας που δεν υπήρχε στο παρελθόν.
Bayraktar #AKINCI ✈️🐳🚀
✅ TV Arayıcı Başlıklı İHA-122 Süpersonik Füze Atış Testi | TV Seeker-Headed UAV-122 Supersonic Missile Firing Test@Baykartech 🤝 @Roketsan#MilliTeknolojiHamlesi 🌍🇹🇷 pic.twitter.com/AqTXeHGavX
— Selçuk Bayraktar (@Selcuk) December 26, 2024
Αυτό είναι ένα ακόμη τεστ στη σειρά δοκιμών όπλων για το Akinci, οι οποίες διεξάγονται από το 2023 και συνεχίζονται, περιλαμβάνοντας ρουκέτες UAV-122 όπως και τις μεγαλύτερες UAV-230 σε διάφορες εκδόσεις, αλλά και κατευθυνόμενες βόμβες όπως και αντιπλοϊκά βλήματα cruise, τύπου Cakir, με εμβέλεια πάνω από 100 χιλιόμετρα. Και είναι εδώ φανερό πως το συγκεκριμένο δικινητήριο μη επανδρωμένο, υπάρχει σχέδιο να εξελιχθεί σε φορέα μεγάλης γκάμας όπλων και άλλων φορτίων (ακόμη και με δικό του ραντάρ) αναλαμβάνοντας ποικιλία πολεμικών ρόλων.
Η συγκεκριμένη πάντως ρουκέτα UAV-122 προέρχεται από την αντίστοιχη TRG-122 της Roketsan, η οποία εξαπολύεται από αυτοκινούμενους τροχοφόρους εκτοξευτές. Στην έκδοση αέρος-εδάφους, έχει τερματική καθοδήγηση είτε με οπτικό αισθητήρα (όπως στη συγκεκριμένη δοκιμή) είτε με laser, εμβέλεια κάπου στα 55 χιλιόμετρα, με αντοχή σε ηλεκτρονικές παρεμβολές. Το όπλο ζυγίζει 81 κιλά, έχει μήκος 3,3 μέτρα, ενώ η διάμετρος του είναι η τυπική των 122 χιλιοστών. Έτσι προσφέρει ευελιξία και ακρίβεια στην επίθεση κατά στόχων με χαμηλό κόστος.
Η Τουρκία με τέτοιες κινήσεις έχει καταφέρει να κυριαρχήσει διεθνώς με προσιτά μη επανδρωμένα (συγκριτικά με άλλων χωρών), και εξαγωγές σε 34 χώρες φθάνοντας σε μερίδιο 65% της παγκόσμιας αγοράς στην κατηγορία ΜALE (μέσου υψομέτρου, μεγάλης παραμονής σε πτήση).
Και αυτή η τεχνολογική και εμπορική εξέλιξη δεν είναι μόνο σημαντική για την άμυνα αλλά και για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, καθώς ενισχύει τη γεωπολιτική της θέση. Καθώς πολλές χώρες σπεύδουν να αγοράσουν τέτοια UCAV κάνοντας τις αντίστοιχες διμερείς επαφές, ενώ η τουρκική κυβέρνηση δεν διστάζει να πουλήσει και τις υπηρεσίες των “συμβούλων” που τα χειρίζονται και συντηρούν.
To τουρκικό Akinci εκτόξευσε δοκιμαστικά υπερηχητικούς ημιβαλλιστικούς πυραύλους – βίντεο
Η ανάπτυξη αυτών των τεχνολογιών έχει ακόμη θετικές επιπτώσεις και στην οικονομία της Άγκυρας. Για παράδειγμα, η Baykar κατέγραψε έσοδα ύψους 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2023, με τις εξαγωγές να προσφέρουν το 90%. Παράλληλα ενισχύεται και η εγχώρια βιομηχανία και η απασχόληση με δημιουργία νέων εξειδικευμένων θέσεων εργασίας. Αυτό συμβάλλει στην οικονομική ανάπτυξη και στην ενίσχυση της ανεξαρτησίας της Τουρκίας σε κρίσιμους τομείς όπως η άμυνα και η ασφάλεια.
Akinci, το τουρκικό μη επανδρωμένο κάνει ρίψη κατευθυνόμενης βόμβας, GOZDE
Το πρόβλημα είναι πως τα πολλά τουρκικά μη επανδρωμένα υψηλών επιδόσεων, όπως σήμερα το Akinci, το Anka S και το Aksungur, αύριο τα κινούμενα με κινητήρες τζετ Kizilelma και Anka-3, τα οποία προμηθεύονται οι Ένοπλες Δυνάμεις της γειτονικής χώρας σε αξιόλογους αριθμούς, εξοπλισμένα με χαμηλού κόστους όπλα μεγάλης ακρίβειας, θα είναι πραγματικά τεράστιος κίνδυνος για το Πολεμικό μας Ναυτικό.
Από ελληνικής πλευράς το μόνο εξελιγμένο όπλο, το οποίο προβλέπεται να μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοιες απειλές, είναι ο αντιαεροπορικός πύραυλος Aster 30. Που όμως θα υπηρετήσει σε μειωμένο αριθμό στις φρεγάτες FDI ΗΝ, από ότι είχε αρχικά προβλεφθεί. Καθώς, όπως ανακοινώθηκε, σε 2 από τις 3 φρεγάτες που έχουν παραγγελθεί, θα περιοριστεί από 32 βλήματα ανά σκάφος σε 24, ώστε να αποκτηθεί μια μικρή (σε αριθμό βλημάτων/όγκο μεταφερόμενων εκρηκτικών) ικανότητα απομακρυσμένης κρούσης με πυραύλους SCALP Naval.
Θα επανέλθουμε σύντομα στο θέμα και ελπίζουμε να υπάρχουν δεύτερες σκέψεις στο Ναυτικό για αυτή την προοπτική. Η οποία δείχνει να μην εστιάζει στην απειλή της Τουρκίας, η οποία συνεχώς αυξάνεται: τόσο με ναυπηγήσεις πολλών πλοίων όλων των κατηγοριών, ακόμη και “κλασικού” αεροπλανοφόρου, όσο και με μεγάλες προμήθειες μη επανδρωμένων αεροσκαφών, αλλά και μη επανδρωμένων σκαφών επιφανείας. Δηλαδή με ικανότητα, από μόνα τους τα μη επανδρωμένα, να μπορούν να εξαπολύσουν ένα κύμα βλημάτων, ρουκετών και πυραύλων cruise και κατευθυνομένων βομβών, κατά του ελληνικού Στόλου, από πολλές διευθύνσεις, σε συντονισμό μεταξύ τους και χωρίς κίνδυνο προσωπικού ή με ρίσκο μεγάλων μονάδων επιφανείας.
