Με τη Naviris και τη Navantia να εργάζονται για να εξασφαλιστεί η επιδότηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Άμυνας από το 2021, περισσότερα στοιχεία έρχονται στο φως για το πρόγραμμα European Patrol Corvette και την ελληνική εμπλοκή σε αυτό.
Έτσι, σύμφωνα με το «EDR On-line», εκπρόσωποι του Ιταλικού Ναυτικού ανακοίνωσαν στην πρόσφατη εκδήλωση «OPV International 2020» την ένταξη της Πορτογαλίας με την ιδιότητα του παρατηρητή. Προηγουμένως στο πρόγραμμα, που είναι γνωστό και ως «Ευρωκορβέτα», συμμετείχαν η Ιταλία, ασκώντας χρέη συντονιστή, και η Γαλλία, η Ισπανία και η Ελλάδα, σαν απλά μέλη.
ΕΚΤΑΚΤΟ: H Ελλάδα μπήκε επίσημα στο πρόγραμμα της Ευρωκορβέτας!
Σαν αποτέλεσμα, αυξάνονται σε 5 οι άμεσοι ενδιαφερόμενοι για την πορεία του προγράμματος, με ότι αυτό συνεπάγεται. Να θυμίσουμε, η Ευρωκορβέτα στοχεύει στην ανάπτυξη ενός πρωτότυπου πλοίου-πλατφόρμας, με σπονδυλωτή σχεδίαση και δυνατότητα ευέλικτης ενσωμάτωσης αισθητήρων και οπλικών συστημάτων, ώστε να προσαρμόζεται σε ευρύ φάσμα καθηκόντων και αποστολών.
Η Ελλάδα εντάχθηκε στην Ευρωκορβέτα κάποια στιγμή τον περασμένο χειμώνα και ενδιαφέρεται για ένα καλά εξοπλισμένο πλοίο, αφού η πιθανή απόκτηση θα μπορούσε να εκτελεστεί στο πλαίσιο αντικατάστασης κύριων μονάδων μάχης, όπως οι φρεγάτες S. Σύμφωνα με το «EDR On-line», στην εκδήλωση γνωστοποιήθηκε ότι η πιθανή ελληνική έκδοση θα είναι η βαρύτερα οπλισμένη και ότι αναμένεται να έχει σύστημα πρόωσης CODAD (COmbined Diesel And Diesel), που θα εξασφαλίζει μια μέγιστη ταχύτητα της τάξης των 28 κόμβων. Συγκριτικά, η έκδοση που προορίζεται για τις Ιταλία και Ισπανία, προβλέπεται να έχει μέγιστη ταχύτητα 24 κόμβους, ενώ η αντίστοιχη τιμή για τη γαλλική έκδοση δεν ανακοινώθηκε, αλλά σίγουρα δεν θα φτάνει τους 28 κόμβους.
Ευρωκορβέτα: Η Ελλάδα θέλει σόναρ γάστρας για τις δικές της EPC!
Επιπλέον τονίστηκε ότι θα αναπτυχθούν τουλάχιστον τρεις εκδόσεις, αλλά και μία προσαρμοσμένη για εξαγωγές. Η Ιταλία και η Ισπανία θέλουν να αντικαταστήσουν υπεράκτια περιπολικά σκάφη (OPV) και η Γαλλία τις ελαφριές φρεγάτες Floreal. Οι συνολικές απαιτήσεις των τριών χωρών εκτιμώνται σε 20 πλοία. Η Ιταλία επιθυμεί 8 πλοία με αφετηρία το 2027, η Ισπανία 6 πλοία από το 2023 και η Γαλλία 6 πλοία τη χρονική περίοδο 2030-2034. Οι απαιτήσεις της Ελλάδας δεν παρουσιάζονται στο δημοσίευμα.
Για την Ιταλία, οι πρώτες ιδέες αφορούν μια κορβέτα με μήκος 107 μέτρα, εκτόπισμα περίπου 3.000t και ευέλικτο σύστημα πρόωσης CODLAD, που θα είναι προσανατολισμένη σε αποστολές ASuW/AAW (Self-Defence), με προβλέψεις για περιορισμένες ικανότητες ASW. Το πλοίο θα έχει πλήρωμα 85-90 στελεχών με ενδιαιτήσεις για 115 άτομα. Το πλοίο θα έχει επίσης ελικοδρόμιο και υπόστεγο φιλοξενίας ελικοπτέρου μεγέθους NFH90, αλλά και ειδική ράμπα στην πρύμνη για υποστήριξη αποστολών των Ειδικών Δυνάμεων. Ο οπλισμός θα συμπεριλαμβάνει έως 2 συστήματα Sylver A50 για Α/Α πυραύλους σαν τον CAMM-ER, κύριο πυροβόλο 76mm, δύο πυροβόλα 25mm και θα υπάρχει πρόβλεψη για 2 δίδυμους εκτοξευτές πυραύλων ναυτικής κρούσης κατά πλοίων TESEO. Η ιταλική έκδοση εμφανίζεται ως η πλέον καλά εξοπλισμένη και, αφού η ελληνική έκδοση παρουσιάζεται σαν η βαρύτερα οπλισμένη, το πιο πιθανό, θα είναι βελτιωμένη της ιταλικής.
Ευρωκορβέτα: Η Ελλάδα θέλει σόναρ γάστρας για τις δικές της EPC!
Χάρη στην ενεργή εμπλοκή της Ισπανίας στην Ευρωκορβέτα υπάρχουν σχετικά συχνές αναφορές για το πρόγραμμα στον ισπανικό Τύπο. Σε αυτές τις αναφορές δεν γίνεται λόγος για ελληνική εταιρική συμμετοχή μέχρι στιγμής. Τέλος, μια ιδέα είναι το πρόγραμμα να τεθεί υπό την αιγίδα του ευρωπαϊκού Οργανισμού για την Κοινή Συνεργασία Εξοπλισμού (OCCAR). Σε μια τέτοια περίπτωση η Ελλάδα θα πρέπει να ενταχθεί σε αυτόν.
Θέλουμε 30+ κόμβους και συρόμενο σόναρ, ειδικά το δεύτερο. Αν γίνεται αντί CODAD να γίνει ΙΕΡ, που είναι η τελευταία γενιά στην ηλεκτρική πρόωση όπως η φρεγάτα Daegu-class.
Ένα ερώτημα. Πως από την ανάγκη να έχουμε 14 φρεγάτες στην προ ΑΟΖ εποχή έχουμε φτάσει να λέμε ότι θα τις αντικαταστήσουμε με μικρότερα πλοία (κορβέτες);
Τα προγράμματα αυτά είναι προς απόκτηση τεχνογνωσίας και δυνατοτήτων συνεργασίας.
Ποια Ελληνική εταιρεία συμμετέχει; Στην ουσία καμία. Με το ζόρι αμυντική βιομηχανία δεν γίνεται να έχουμε. Πετάμε τα λεφτά μας. Πρώτα δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη του κλάδου, που στην Ελλάδα δεν γίνεται. Μετά η εταιρεία που θα έχει γίνει ικανή και αξιόλογη να χτυπήσει διαγωνισμούς μόνη της ή με παρέα, το κάνει. Όλα τα άλλα είναι να ‘χαμε να λέγαμε.
Να μην το παλέψουμε; Βεβαίως ναι. Βλέπουμε να δημιουργείται πλαίσιο να μεγαλουργήσει ο κλάδος; Όχι. Ούτε πλαίσιο φτιάχτηκε, ούτε τίποτα. Ούτε ένα πιστόλι δεν παράγουμε θέλουμε να φτιάξουμε και πολεμικά πλοία.
Γιατί όμως όλοι αυτή η πρεμούρα για επενδύσεις στον χώρο της άμυνας; Γιατί τους τρέχει όλους ο Αμερικάνος για να μην τα πάρει όλα ο Κινέζος και αυτό είναι όλο. Μόλις περάσει η πρεμούρα του Κινέζου… για χαραντάν και τα κουκιά μπακλάν.
Είναι όμως ευκαιρία να δημιουργήσουμε το πλαίσιο προκειμένου να παραμείνουν οι εταιρείες και μετά την πρεμούρα των ΗΠΑ για την Κίνα. Εννοείται να παραμείνουν και μετά χωρίς να μας θέτουν εκβιαστικά διλήμματα.
Μπορεί να βοηθήσει το Ελληνικό κράτος στην ανάπτυξη πολεμικής βιομηχανίας, εμπλεκόμενο άμεσα στους εξοπλισμούς; Και βέβαια μπορεί. Πως; Αναθέτει σε εγχώρια εταιρεία τον εκάστοτε εξοπλισμό μέχρι η εταιρεία να δυναμώσει και να μπορεί να παίζει επί ίσοις όροις σε διεθνείς διαγωνισμούς. Μετά η εταιρεία θα πάρει τον δρόμο της. Μπορεί αυτό να αποδώσει άμεσα; Όχι βέβαια, θέλει χρόνο. Χρόνο έχουμε ή σε κάποια οπλικά συστήματα πιεζόμαστε λόγω Τουρκίας; Προφανής η απάντηση. Εκεί λοιπόν που πιεζόμαστε λόγω Τουρκίας πρέπει να πάμε σε απόφαση ποιότητας και όχι σε απόφαση επένδυσης με οικονομικά κριτήρια.
Πρέπει λοιπόν να ξεκινήσουμε να αναθέτουμε σε εγχώριες εταιρείας (όχι απαραίτητα Ελληνικές), εξοπλισμούς/συντηρήσεις/αναβαθμίσεις στις οποίες υπάρχει η πολυτέλεια χρόνου και όταν θα έχουμε πολυτέλεια χρόνου βλέπουμε και για τα σημαντικά.
Εδώ θα πρέπει να είμαστε πραγματιστές και να δεχθούμε και προτάσεις για κατασκευή έργου εκτός Ελλάδας, μέχρι να δημιουργηθεί το πλαίσιο στην χώρα μας.