ΑΝΑΛΥΣΗ: Οι φρεγάτες LaFayette ως Ενδιάμεση Λύση για την αγορά των FDI!

Από την Έντυπη ΠΤΗΣΗ Τεύχος 011 Απριλίου 2021

ΦΡΕΓΑΤΕΣ LA FAYETTE ΩΣ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΛΥΣΗ, ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΠΛΟΙΩΝ

H πιθανολογούμενη παραχώρηση δύο μονάδων κλάσης La Fayette ως ενδιάμεση λύση, ενσωματωμένη στη γαλλική πρόταση πώλησης τεσσάρων φρεγατών τύπου Belh@rra/FDI, αποτελεί ενδιαφέρουσα προοπτική κυρίως λόγω της μικρής ηλικίας τους σε σύγκριση με άλλες προτάσεις μεταχειρισμένων πλοίων. Για να είναι ωστόσο μια αποδεκτή λύση, απαιτούνται κάποιες προσθήκες και αναβαθμίσεις στον οπλισμό και τους αισθητήρες των πλοίων, ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ΠΝ και να συμβάλλουν στην ελληνική άμυνα τα επόμενα χρόνια.

TOY ΒΑΣΙΛΗ ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ «ΠΤΗΣΗ»/ΦΑΙΔΩΝ Γ. ΚΑΡΑΪΩΣΗΦΙΔΗΣ

Η δέσμη απαιτήσεων του Πολεμικού Ναυτικού για το διπλό πρόγραμμα απόκτησης τεσσάρων Φ/Γ πολλαπλών ρόλων και τον εκσυγχρονισμό των τεσσάρων ΜΕΚΟ 200HN ενσωματώνει πλέον απαρέγκλιτα την παροχή πλοίων ενδιάμεσης λύσης. Η ικανοποίηση της ανάγκης αυτής, με δεδομένη την ηλικία των Φ/Γ κλάσης «S» και την αναμενόμενη έναρξη παραδόσεων των νέων μονάδων μετά το 2024 ή και αργότερα, έχει καταστήσει την ανταπόκριση από μέρους των εταιρειών/ομίλων και των αντίστοιχων χωρών που φιλοδοξούν να κερδίσουν την ελληνική προμήθεια ένα κρίσιμο αλλά και δύσκολο, περίπλοκο όσο και ενδιαφέρον εγχείρημα.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Μπορεί το ΠΝ να ενισχυθεί με μεταχειρισμένες φρεγάτες άμεσα; Adelaide και Lafayette οι πρώτες λύσεις;

Παρ’ όλα αυτά, οι προτάσεις δεν λείπουν, αν και με δεδομένο ότι υπάρχει εμπλοκή κρατικών φορέων και πλαισίων διακρατικών συμφωνιών η ιχνηλάτησή τους είναι -προς το παρόν- δύσκολη. Φωτεινή εξαίρεση αποτελεί η ολλανδική πρόταση, η μοναδική που υφίσταται μέχρι σήμερα δημόσια και την οποία παρουσιάσαμε -κατ’ αποκλειστικότητα- στο προηγούμενο τεύχος μας («Πτήση» 10, Μάρτιος 2021). Να υπενθυμίσουμε ότι η προσφορά των τεσσάρων Φ/Γ SIGMA 11515HN από την Damen περιλαμβάνει επίσης και την ενδιάμεση λύση για ναυπήγηση (εκτός Ελλάδος) δυο μικρότερων Φ/Γ SIGMA 10514, διαθέσιμων μέσα σε 30 μήνες και με κόστος που δεν θα υπερβαίνει τα €600 εκατ., όπως υποστηρίζει η εταιρεία. Σε διακρατικό επίπεδο υφίσταται επίσης το ενδεχόμενο παραχώρησης των δυο φρεγατών κλάσης Karel Doorman, που διατηρεί σε υπηρεσία το Βασιλικό Πολεμικό Ναυτικό της Ολλανδίας.

Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη ήταν και η δήλωση του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ σε συνέντευξη που παραχώρησε στις 4 Μαρτίου 2021, ο οποίος αναφερόμενος στο θέμα του προγράμματος νέων φρεγατών του ΠΝ και της «περίφημης ενδιάμεσης λύσης» (όπως την χαρακτήρισε), υπογράμμισε την εμπιστοσύνη του ότι «οι ΗΠΑ στην προσέγγιση του “πακέτου” προσφοράς προς την ελληνική πλευρά δεν θα υπολείπονται κανενός!». Με δεδομένο ότι η επιθυμία του Πολεμικού Ναυτικού από τις Ηνωμένες Πολιτείες, από όσο είναι γνωστό σχετίζεται με την κάλυψη των αναγκών για πλοίο με ικανότητες αντιαεροπορικής άμυνας περιοχής, απομένει να δούμε εάν η σιγουριά που εξέφρασε ο Αμερικανικός αξιωματούχος θα επαληθευτεί.

ΑΠΟΨΗ: Ας μην υπερβάλουμε, δεν είναι για πέταμα οι LaFayette, δεν είναι και Arleigh Burke. Δίνουν λύσεις;

Από την άλλη, παρά τα όσα -πολλά- γράφονται, όλες οι άλλες πλευρές έχουν κρατήσει τα χαρτιά τους κλειστά και καμιά σχετική πληροφορία δεν επαληθεύεται με κάποιο αξιόπιστο τρόπο. Αναφορικά με τις «προτάσεις» της γαλλικής πλευράς, αυτές είναι κυρίως εκτιμήσεις δια της εις άτοπον απαγωγής με βάση τα πλοία που θα μπορούσαν να μεταβιβαστούν στην Ελλάδα, λαμβάνοντας ως δεδομένη την αδυναμία παραχώρησης FREMM (πολύ δε περισσότερο FREMM DA, όπως κάποιοι συνεχίζουν να επιμένουν).

Εάν αποκλειστούν τα πρόσφατα παροπλισθέντα Α/Τ κλάσης Cassard (Type F70 AA), οι μοναδικές άλλες πιθανές προτάσεις είναι δύο. Η πρώτη είναι τα Α/Τ ASW κλάσης Georges Leygues (έκδοση της ίδιας «οικογένειας» με τα Cassard), το προτελευταίο από τα οποία παροπλίστηκε τον περασμένο Νοέμβριο και ένα τελευταίο παραμένει σε χρήση έως το 2022, όταν η τελευταία FREMM γίνει αποδεκτή για υπηρεσία. Η δεύτερη είναι οι φρεγάτες της κλάσης La Fayette. Οι τελευταίες και ειδικότερα δύο από τις πέντε υπάρχουσες μονάδες που δεν πρόκειται να υποστούν ΕΜΖ (Εκσυγχρονισμό Μέσου Ζωής), είναι ουσιαστικά η μοναδική ρεαλιστική επιλογή, εάν η (όποια) γαλλική πρόταση θα έχει ελπίδα επικράτησης. Ωστόσο ο οπλισμός και εξοπλισμός των πλοίων αυτών είναι ανεπαρκής και χρήζει κάποιων βελτιώσεων προκειμένου να είναι χρήσιμα στο ΠΝ, τις δυνητικές επιλογές των οποίων θα εξερευνήσουμε παρακάτω.  Σε δεύτερο χρόνο υπάρχει η πρόθεση παρουσίασης και των Α/Τ κλάσης Georges Leygues, που η «Πτήση» είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί πρόσφατα.

Η κλάση La Fayette στο Marine Nationale

Όπως μπορείτε να διαβάστε αναλυτικά σε προηγούμενες σελίδες τo Πολεμικό Ναυτικό της Γαλλίας χρησιμοποιεί σήμερα πέντε πλοία της κλάσης που έχουν ναυπηγηθεί στο διάστημα 1996 έως 2001. Επιπλέον, έχουν κατασκευαστεί ακόμη 15 μονάδες που έχουν στηριχθεί στην εν λόγω σχεδίαση (F3000) για τις ναυτικές δυνάμεις της Σαουδικής Αραβίας (κλάση Al Riyadh), της Σιγκαπούρης (κλάση Formidable ) και της Ταϊβάν (κλάση Kang Ding), αν και είναι ολοκληρωμένες με αρκετά διαφορετικές διαμορφώσεις εξοπλισμού/οπλισμού. Το Γαλλικό Ναυτικό σχεδιάζει την αναβάθμιση των Φ/Γ La Fayette (F710), Courbet (F712) και Aconit (F713) , πρόγραμμα που αφήνει εκτός τις Surcouf (F711) και Guepratte (F714). Οι δυο αυτές φρεγάτες προγραμματίζεται να αποσυρθούν έως το 2027, ενώ οι υπόλοιπες θα παραμείνουν σε υπηρεσία έως το 2034.

Η Courbet μπήκε ήδη στο ναυπηγείο τον Οκτώβριο του 2020 και αναμένεται να παραδοθεί εντός του 2021, για να ακολουθήσουν σταδιακά οι δυο υπόλοιπες με μέσο χρόνο γενικής επισκευής και αναβάθμισης κάθε πλοίου περίπου 10 μήνες. Στον σχετικό προγραμματισμό οι δύο μονάδες θα αποσυρθούν σταδιακά από χρήση με την ένταξη σε υπηρεσία των δυο πρώτων FDI. Οι δυο La Fayette που δεν θα εκσυγχρονιστούν, καθίστανται υποψήφιες για παραχώρηση στο ΠΝ, στην περίπτωση υιοθέτησης της συνολικής γαλλικής πρότασης, εάν βέβαια το Γαλλικό Ναυτικό μπορεί να τις αποδεσμεύσει σε εύλογο χρονικό διάστημα, δεδομένων των πολύ μεγάλων επιχειρησιακών αναγκών τις οποίες έχει.

Ενδιάμεσες λύσεις για το ΠΝ στο KAI 5. LaFayette, FREMM, Arleigh Burke και Ticonderoga

H σχεδίαση F3000

Η λογική τής σχεδίασης και ανάπτυξης αφορά σε ένα πλοίο για καθήκοντα (μεγάλου) Περιπολικού Ανοικτής Θαλάσσης, με την ιδιαιτερότητα ότι λόγω της υπερπόντιας δραστηριότητας του Γαλλικού Ναυτικού υπήρχαν αυξημένες απαιτήσεις αυτονομίας και επιδόσεων εμβέλειας. Έτσι το μέγεθος της κλάσης (ολικό εκτόπισμα 3.600 τόνοι, μήκος 125 m) ξενίζει σε σχέση με τον οπλισμό.

Από την άλλη όμως παρέχει εμβέλεια 9.000 ν.μ. (ναυτικών μιλίων) με ταχύτητα 12 κόμβων ή 4.000 ν.μ. με ταχύτητα 15 κόμβων και δυνατότητα παραμονής στη θάλασσα για 50 ημέρες. Για τους λόγους αυτούς το σύστημα πρόωσης, υψηλής αξιοπιστίας, χαμηλού θερμικού ίχνους και χαμηλής κατανάλωσης αποτελείται από κινητήρες diesel που αποδίδουν όμως μέγιστη ταχύτητα μόλις 25 κόμβων. Περιλαμβάνει τέσσερις SEMT Pielstick 12PA6V280 STC2 συνολικής ισχύος 21.000 hp στις 1.050 rpm, που «οδηγούν» δύο άξονες με δύο πεντάφυλλες προπέλες σταθερού βήματος.

Τα συγκροτήματα των κινητήρων είναι εγκατεστημένα ανά ζεύγη σε ξεχωριστά μηχανοστάσια για λόγους ασφάλειας και ενίσχυσης της επιβίωσης. Ο τύπος σε γαλλική υπηρεσία έχει σχετικά περιορισμένες απαιτήσεις στελέχωσης (141 μέλη) σε σχέση με το μέγεθός του. Η σχεδίαση του σκάφους είναι σπονδυλωτή με πολλές δυνατότητες προσαρμογών στον εξοπλισμό και απόδειξη περί τούτου είναι ότι τα πλοία εξαγωγής και ειδικά οι κλάσεις Formidable και Al Riyadh είναι βαρύτερα εξοπλισμένες. Επιπλέον, υπήρχε η πρόβλεψη για τη μεταγενέστερη εγκατάσταση 2×8 VLS εκτοξευτών SYLVER και βλημάτων ASTER 15, κάτι που δεν έγινε ποτέ σε χρήση με το Marine Nationale.

Το 2017 η γαλλική γενική διεύθυνση εξοπλισμών DGA ανέθεσε ένα συμβόλαιο αναβάθμισης που περιλαμβάνει νέο CMS, το οποίο θα αποτελεί μια έκδοση του SEΝΙΤ 8 σε χρήση στο αεροπλανοφόρο Charles De Gaule, αλλά και στην κλάση Al Riyadh, σόναρ γάστρας Kingklip Mk2, Link 16, νέα Ε/Ο συστήματα και δύο ανακαινισμένους εκτοξευτές Sandral με βλήματα Mistral 3 που θα αφαιρεθούν από τα σκάφη George Leygues F70 σε αντικατάσταση των υπαρχόντων Crotale. Ο Mistral 3 μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά ποικιλίας στόχων, όπως επερχόμενων κατευθυνόμενων πυραύλων, ταχύπλοων RIB και άλλων ασύμμετρων απειλών, λόγος για τον οποίο απουσιάζει από τα πλοία κάποιο σύστημα CIWS.

Οι ελλείψεις

Οι βασικές ελλείψεις της κλάσης για επαρκή δυνατότητα εκτέλεσης αποστολών στη ΝΑ Μεσόγειο και το Αιγαίο είναι:

• Σύστημα σόναρ γάστρας ή συρόμενη διάταξη ή και τα δύο
• Αντιαεροπορικό σύστημα άμυνας σημείου και ραντάρ έρευνας αέρος, που να το υποστηρίζει
• Σύστημα CIWS
• Σύγχρονο σύστημα CMS, αφού το υφιστάμενο TAVITAC 2000 έχει μια περιορισμένη διαμόρφωση με μόλις πέντε κονσόλες
• Ζεύξη Link 16 (σήμερα χρησιμοποιούνται οι Link 11/14)
• Νέους Ε/Ο αισθητήρες

Οι Φ/Γ διαθέτουν επαρκή όπλα για την αντιμετώπιση στόχων επιφανείας, με οκτώ Exocet MM40 Block 2, το πυροβόλο Mod TR των 100 mm/55 και δύο ελαφρά πυροβόλα F2 των 20 mm. Επιπλέον, διαθέτουν υπόστεγο και ελικοδρόμιο (ωφέλιμου χώρου 30×15 m) με δυνατότητα υποστήριξης ελικοπτέρου 10 τόνων, ενώ υφίσταται και σύστημα Samahe για την ασφάλιση, πρόσδεση και διαχείρισή του σε κατάσταση Θάλασσας 5/6.

Ο εξοπλισμός αυτοπροστασίας είναι επίσης ικανοποιητικός και περιλαμβάνει σύστημα ESM DR-3000S (γνωστό στο ΠΝ από τις κλάσεις ΡΟΥΣΣΕΝ και ΜΑΧΗΤΗΣ), παρεμβολέα ARBB-33, διπλό εκτοξευτή αερόφυλλων Dagaie Mk2 AMGL-1C και σύστημα παραπλάνησης τορπιλών AN/SLQ-25 Nixie.

Σχετικά με την έλλειψη σόναρ, στις τρεις μονάδες του Γαλλικού Ναυτικού που θα εκσυγχρονιστούν θα τοποθετηθεί το Kingklip Mk2 ή το Blue Hunter της Thales, που προσφέρεται και για τις Belh@rra. Το Kingklip Mk2 είναι ένα σύστημα επί του κύτους-HMS (Hull Mounted Sonar) που προορίζεται για πλοία μικρού και μέσου εκτοπίσματος. Είναι εγκατεστημένο στην πλώρη και συνήθως διασυνδέεται με το VDS σόναρ CAPTAS-2 ή -4 και λειτουργεί είτε αυτόνομα είτε μέσω του CMS. Παρέχει ικανοποιητικές επιδόσεις σε παράκτιο περιβάλλον και ικανό χρόνο προειδοποίησης επερχόμενης τορπίλης.

Πρόκειται για σόναρ που λειτουργεί παθητικά στις συχνότητες 1.000-8.000 Hz ή ενεργά στις συχνότητες 4.800-7.200 Hz με διαμόρφωση παλμών FM (Frequency Modulated), CW (Continuous Wave) ή COMBO. Παρέχει τη δυνατότητα ολοσφαιρικής κάλυψης ή τόξου +/-90 μοιρών από την πλώρη και έχει εμβέλεια 25 km. Ο θόλος είναι συνολικού βάρους 2,7 τόνων με διαστάσεις: ύψος 1,5 m, διάμετρο 1,45 m και μήκος 3,5 m.

Σημειώνουμε ωστόσο ότι στο Surcouf (F711) είχε εγκατασταθεί το 2017 το υποδεέστερο σόναρ γάστρας Blue Watcher της ίδιας εταιρείας. Πρόκειται επίσης για σύστημα κύτους (HMS) που προορίζεται για σκάφη μικρού και μέσου εκτοπίσματος με συνήθη διάταξη, διασύνδεση με VDS CAPTAS-2 ή -4 και αυτόνομη ή εξαρτημένη μέσω του CMS λειτουργία. Παθητικά λαμβάνει στις συχνότητες 2.000-7.100 Hz και ενεργά εκπέμπει στα 3.500-6.100 Hz με διαμόρφωση παλμών FM, CW ή COMBO. Παρέχει και αυτό ολοσφαιρική κάλυψη 360 μοιρών και έχει μέγιστη εμβέλεια 20 km.

Ο θόλος είναι συνολικού βάρους 1,7 τόνων με διαστάσεις: ύψος 0,85 m, διάμετρο 1,2 m και μήκος 2,2 m, ενώ η διάταξη των υδροφώνων του προέρχεται από το ποντιζόμενο σόναρ FLASH των ελικοπτέρων NH90 NFH. Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν παράδοξο να αφαιρεθεί το υφιστάμενο σόναρ από τη Φ/Γ Surcouf και να αντικατασταθεί από το Blue Hunter ή τα δύο πλοία (που δυνητικά θα πάρει το ΠΝ) να έχουν διαφορετικό σόναρ κύτους. Η πιο απλή λύση θα ήταν η τοποθέτηση του Blue Watcher και στη δεύτερη La Fayette, και ιδανικά να συνδυασθεί με το CAPTAS-2 που χρησιμοποιείται και στην κλάση Al Riyadh.

Η μεγαλύτερη έλλειψη είναι φυσικά αυτή ενός αντιαεροπορικού συστήματος αντιαεροπορικής με δυνατότητα άμυνας σημείου. Η έλλειψη αυτή μπορεί να καλυφθεί με την προσθήκη δύο οκταπλών εκτοξευτών SYLVER A-43 ή A-50 για 16 βλήματα ASTER 15. Υπογραμμίζεται ότι, αν και οι VLS A-50 τους υποστηρίζουν, δεν υπάρχει σκοπιμότητα απόκτησης ASTER 30, αφού ο ρόλος των πλοίων αυτών δεν θα είναι η άμυνα περιοχής. Επιπλέον, η καθοδήγηση ενός βλήματος με τέτοια εμβέλεια όπως οι ASTER 30 απαιτεί άλλες επενδύσεις και υποδομές.

Η παρεχόμενη εμβέλεια των 30+ km από τους ASTER 15 είναι υπερεπαρκής για τον σκοπό που προαναφέρθηκε. Σήμερα οι La Fayette διαθέτουν το αξιόλογο 2D ραντάρ ζώνης συχνοτήτων «S» Sea Tiger Mk2 ή DRBV-15C. Το εν λόγω ραντάρ διαθέτει επίπεδη κεραία, που έχει αντικαταστήσει την παραβολική της έκδοση Sea Tiger, με χαμηλά επίπεδα πλευρικών λοβών και ρυθμό περιστροφής 15-30 rpm. Παρέχει μέγιστη εμβέλεια αποκάλυψης στόχων 133 km και εμβέλεια εντοπισμού 111 km για ίχνος RCS 2 m2 με πιθανότητα εντοπισμού Pd<=50%.

Η έκδοση Al Riyadh διαθέτει βλήματα ASTER 15 (σε 2 VLS A-50), ραντάρ 2D μεγάλης εμβέλειας DRBV-26D ζώνης συχνοτήτων «D» (1-2 GHz) και 3D ραντάρ κατάδειξης στόχων ARABEL ζώνης συχνοτήτων «I» (8-10 GHz), που παρέχει τη δυνατότητα εμπλοκής με βλήματα 16 στόχων. Μια ανάλογη διαμόρφωση στην περίπτωσή μας θα ήταν υπερβολική και υψηλού κόστους.

Στην κλάση Kang Ding υπάρχει επίσης ένα πρόγραμμα αναβάθμισης της αντιαεροπορικής άμυνας και αντικατάστασης του ανεπαρκούς αντιαεροπορικού συστήματος Sea Chaparral. Στην περίπτωση της Ταϊβάν δρομολογείται παράλληλα η αναβάθμιση των CMS και ESM/ECM με ταυτόχρονη εγκατάσταση του εκτοξευτή VLS Mk41 και δυνατότητα βολής και των εγχώριων βλημάτων Sky Sword II. Ωστόσο για το ΠΝ η επιλογή άλλου εκτοξευτή πέραν της οικογένειας SYLVER θα ήταν παράδοξη εφόσον η απόκτηση των δύο La Fayette, εάν γίνει, θα γίνει στο πλαίσιο της αγοράς των Belh@rra/FDI, που θα χρησιμοποιούν επίσης εκτοξευτές της οικογένειας SYLVER. Επιπλέον, όπως προαναφέρθηκε, οι La Fayette έχουν ήδη πρόβλεψη για εγκατάσταση εκτοξευτή A-43 ή A-50.

H αξιοποίηση του βλήματος ASTER 15 απαιτεί την τοποθέτηση ενός σύγχρονου 3D ραντάρ επιτήρησης αέρος και κατάδειξης στόχων με ενσωματωμένη ανοδική ζεύξη δεδομένων. Η εύλογη και οικονομική επιλογή είναι το SMART-S Mk2. Να υπενθυμίσουμε ότι πρόκειται για ραντάρ ζώνης συχνοτήτων «S» (2-4 GHz) με διαμόρφωση επιτήρησης ή αεράμυνας που παρέχει μέγιστη εμβέλεια 250 km (50 km για στόχο μεγέθους βλήματος και 200 km για ΑΦΝΣ) και μπορεί να διαχειρίζεται τουλάχιστον 500 ίχνη. Σε διαμόρφωση μέσης εμβέλειας με ρυθμό περιστροφής 27 rpm παρέχει «ορίζοντα» αποκάλυψης 150 km και σε διαμόρφωση μεγάλης εμβέλειας με 13,5 rpm προσφέρει τον μέγιστο «ορίζοντα» των 250 km.

Μια προηγμένη εναλλακτική επιλογή είναι το NS100. Πρόκειται για ένα πλήρως ψηφιακό ραντάρ AESA μέσης/μεγάλης εμβέλειας ζώνης συχνοτήτων «S» που χρησιμοποιεί διάταξη με T/R modules κατασκευασμένα από στοιχεία Νιτριδίου του Γαλλίου (GaN) και έχει ρυθμό περιστροφής 30 rpm. Παρέχει μέγιστη εμβέλεια 280 km για εναέριους στόχους και 80 km για στόχους επιφανείας. Μπορεί να διαχειριστεί 1000 ίχνη και έχει δυνατότητα 4D στη διαμόρφωση εναέριας έρευνας και 3D για στόχους επιφανείας.

Last Chance: Θα μας ενδιέφεραν οι φρεγάτες αεράμυνας κλάσης Jacob van Heemskerck (κλάση L) από τη Χιλή, τώρα που “χάθηκαν” οι Adelaide;

Μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την παροχή ελέγχου πυρός σε πυροβόλα, έχει διαμορφώσεις IFF Mode S/5 και εντοπισμού παρεμβολέων. Είναι αυτονόητο ότι η επιλογή του ραντάρ θα είναι στενά συνυφασμένη με το αντίστοιχο πρόγραμμα αναβάθμισης των MEKO 200HN που θα προτείνει η γαλλική πλευρά, για το οποίο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν αξιόπιστες πληροφορίες πέραν του ότι… θα χρησιμοποιηθεί εξοπλισμός της Thales.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Οι φρεγάτες LaFayette μπορούν ενταχθούν άμεσα στο ΠΝ χωρίς κόστος;

Στα εκσυγχρονισμένα γαλλικά πλοία δεν θα τοποθετηθεί σύστημα CIWS, καθώς θεωρείται ότι τον ρόλο αυτό θα έχουν οι εκτοξευτές SANDRAL. Στα πλοία όμως που δυνητικά θα πάρει το ΠΝ η χρήση CIWS είναι εντελώς απαραίτητη, με πιθανότερη λύση την εγκατάσταση ενός RAM πάνω στο υπόστεγο του ελικοπτέρου. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην κλάση Kang Ding χρησιμοποιείται το Phalanx Mk15 Mod2. Εναλλακτικά θα μπορούσε να επιλεγεί ο CAMM για τον εξοπλισμό της κλάσης, ο οποίος παρέχει ανάλογες δυνατότητες. Να θυμίσουμε ότι το βλήμα της MBDA, βάρους 99 kg, μήκους 3,2 m και διαμέτρου 166 mm, αναπτύσσει υψηλή ταχύτητα (3 Mach) και έχει διευρυμένο φάκελο εμπλοκής 1-25+ χλμ.

Παρέχει υψηλό Pk (Probability Kill) ακόμη και για στόχους μεγάλης ταχύτητας και μικρής διατομής όπως επερχόμενα βλήματα ναυτικής κρούσης κατά πλοίων. Επιπλέον η χρήση του CAMM αυξάνει τους διαθέσιμους πυραύλους -έτοιμους προς βολή- στους 64 (16×4) λόγω της φόρτωσης quad pack στους VLS έναντι των 16 ASTER 15. Ας σημειωθεί ότι ο CAMM έχει αναφερθεί και ως δυνητικός οπλισμός των MMSC ώστε να προσδώσει στο πλοίο αυξημένες ικανότητες αντιμετώπισης επιθέσεων κορεσμού. Και πάλι όμως, με δεδομένο ότι οι ASTER στην έκδοση -30 θα εισέλθουν στο οπλοστάσιο του ΠΝ εάν αποκτηθούν οι Belh@rra (αποτελούν άλλωστε και το μεγαλύτερο ατού τους), η υιοθέτηση και ετέρου βλήματος αντιαεροπορικής άμυνας θα ήταν παράλογη.

Upd: Για να συγκρίνουμε όμοιες Ενδιάμεσες Λύσεις… Αντί των AB/Tico, οι Ευρωπαίοι πρέπει να προσφέρουν LCF, Type 45 και FREMM-DA ή Horizon

Για το CMS προφανώς θα πρέπει να υιοθετηθεί η λύση που επέλεξε και το Γαλλικό Ναυτικό, δηλαδή μια έκδοση του SENIT 8 με την απαραίτητη προσθήκη του Link 16. Εναλλακτικά μπορεί να επιλεγεί μια λύση που θα χρησιμοποιηθεί και για την αναβάθμιση των MEKO 200HN, όπως για παράδειγμα το TACTICOS ή το SETIS, με πιθανότερο το πρώτο. Σε κάθε περίπτωση, όποια λύση και αν επιλεγεί, θα πρέπει να διασφαλιστεί η διαλειτουργικότητα με το σύστημα SETIS των Belh@rra και την όποια αντίστοιχη υποδομή εγκατασταθεί στις MEKO.

Σε σχέση με το Ε/Ο η προφανής επιλογή είναι το E/O TDR-10A της MILTECH που εγκαθίσταται στις Φ/Γ κλάσης ΥΔΡΑ. Το συγκρότημα περιλαμβάνει Υπέρυθρη μονάδα Διάταξης Εστιακού Επιπέδου (FPA) 640x512p με στοιχεία InSb (Ινδίου-Αντιμονίου), αποστασιόμετρο λέιζερ με εμβέλεια 10 km και κάμερα ημέρας υψηλής ανάλυσης 1080p με δυνατότητα zoom 30x. Η εικόνα του συγκροτήματος μεταφέρεται σε κονσόλα με οθόνη 19 ιντσών.

ΑΠΟΨΗ: Τι έγινε τελικά με τις φρεγάτες Adelaide; Τις απορρίψαμε οριστικά, κι αν ναι, γιατί;

Με τις ανωτέρω παρεμβάσεις οι δυο La Fayette μπορούν να σταθούν αξιοπρεπώς ως Φ/Γ Γενικής Χρήσης, έχοντας «λογικές» απαιτήσεις επάνδρωσης και οικονομικό σύστημα πρόωσης. Επίσης, ένα πλαίσιο αναβάθμισης όπως το παραπάνω, που θα διατηρήσει τα πλοία σε υπηρεσία έως το 2035, μπορεί να εξασφαλίσει και σχετική ομοιοτυπία με τις MEKO 200HN και Belh@rra FDI. Η Surcouf (F711) είναι ηλικίας 25 ετών και η Guepratte (F714) είναι ηλικίας 20 ετών και συνεπώς μπορούν να αξιοποιηθούν για τουλάχιστον 15 έτη. Τα ερωτήματα που πρέπει να μας απασχολήσουν είναι δύο: α) Το κόστος του προγράμματος αναβάθμισης και η επιθυμία της γαλλικής πλευράς να παραχωρήσει τις La Fayette με πολύ χαμηλό ή και συμβολικό τίμημα και β) ο απαιτούμενος χρόνος για την αναβάθμισή τους.

Οι δυο La Fayette που δεν θα εκσυγχρονιστούν, καθίστανται υποψήφιες για παραχώρηση στο ΠΝ, στην περίπτωση υιοθέτησης της συνολικής γαλλικής πρότασης για FT/Belh@rra και εκσυγχρονισμό MEKO 200HN. Σε περίπτωση παραχώρησης των La Fayette απαιτείται ένα «πακέτο» συστημάτων για τη συμπλήρωση των ελλείψεων της κλάσης, όπως σόναρ, αντιαεροπορικό σύστημα άμυνας σημείου, ραντάρ έρευνας αέρος και CIWS.