Ακολουθεί η τοποθέτηση του κ. Καλύβα, στο Naval Defence Forum, στο session της Εγχώριας Αμυντικής Βιομηχανίας
Eν πρώτοις, οφείλω να ευχαριστήσω τους διοργανωτές που μου δίνουν την ευκαιρία να απευθυνθώ στο εκλεκτό ακροατήριο της ημερίδας που οργανώνει το περιοδικό ΠΤΗΣΗ, με την ιδιότητά μου ως Αντιπρόεδρος της MILTECH HELLAS AE.
Σημαντική αναβάθμιση δυνατοτήτων του ΠΝ με εγκατάσταση νέων ηλεκτροπτικών αισθητήρων σε πλοία
Η Χώρα μας βρισκόμενη στα ιδιαίτερης γεωπολιτικής σημασίας Ν.Α σύνορα της ΕΕ και γειτνιάζοντας με αναθεωρητικές δυνάμεις καλείται να αντιμετωπίζει διαρκώς απειλές κατά της εθνικής της ασφάλειας. Ως εκ τούτου, είναι υποχρεωμένη να διατηρεί Ένοπλες Δυνάμεις σε υψηλή ετοιμότητα και την διαθεσιμότητα των οπλικών της συστημάτων στο μέγιστο δυνατό. Η ικανοποίηση των ανωτέρω, προϋποθέτει ισχυρή εγχώρια αμυντική βιομηχανική και τεχνολογική υποδομή, ώστε να εξασφαλίζεται η επιδιωκόμενη «ασφάλεια εφοδιασμού» και να επιτυγχάνεται η προβλεπόμενη επιχειρησιακή διαθεσιμότητα με το χαμηλότερο δυνατό κόστος.
Κυρίες και Κύριοι, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας, μέσω του εξοπλιστικού προγράμματος προμήθειας των νέων φρεγατών και του Εκσυγχρονισμού Μέσης Ζωής των φρεγατών ΜΕΚΟ του ΠΝ, συνολικού προϋπολογισμού περίπου 5δις, με ένα κύκλο ζωής μεγαλύτερο των 35 ετών, μπορεί και έχει τη δυνατότητα να μεγιστοποιήσει τα οφέλη τόσο για την ασφάλεια της χώρας όσο και για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.
Στο πλαίσιο αυτό η ανάπτυξη της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, μπορεί να αποβεί καθοριστικός παράγων, τόσο στην διατήρηση της αποτρεπτικής ικανότητας της Χώρας όσο και στην ανάπτυξη οικονομικής δραστηριότητας και δημιουργίας θέσεων εργασίας «έντασης τεχνολογίας» για Έλληνες μηχανικούς, καταπολεμώντας έτσι και το “Brain Drain”, επιδίωξη την οποία έχει θέσει εξάλλου η Ελληνική Κυβέρνηση. Με δεδομένη την θέση του ΥΠΕΘΑ να αξιοποιηθεί θετικά για τη χώρα το διαθέσιμο θεσμικό οπλοστάσιο, παρουσιάζεται χρυσή ευκαιρία, να συμπεριληφθούν στις προσφορές που θα υποβληθούν, σχέδια συμβάσεων μεταξύ των Ελληνικών και Ξένων Εταιρειών, τα οποία και θα λαμβάνονται υπόψη στην αξιολόγηση.
Εν προκειμένω, θα ήθελα να εστιάσω στον, κατά την άποψή μου, σημαντικότερο στόχο που πρέπει να έχουμε και αυτός δεν είναι άλλος από την επιδίωξη για διαρκή αναβάθμιση των υποδομών μας και την διεύρυνση της υπάρχουσας τεχνογνωσίας ώστε να καθίσταται δυνατή η αξιοποίηση των οπλικών συστημάτων, με επιχειρησιακά χαρακτηριστικά και δυνατότητες που θα κάνουν την διαφορά στο θέατρο των επιχειρήσεων και θα προσφέρουν στις ΕΕΔ συγκριτικό πλεονέκτημα. Εξ’ άλλου η εξάρτηση αποκλειστικά από εισαγόμενη τεχνολογία χωρίς απόκτηση τεχνογνωσίας οδηγεί αφενός σε μερική μόνο αξιοποίηση ενός οπλικού συστήματος αφετέρου επιφέρει και προφανείς δυσχέρειες στην εν συνεχεία υποστήριξη (Follow On Support), με αρνητική επίπτωση στη συνολική επιχειρησιακή διαθεσιμότητα του οπλικού συστήματος.
Οι δυνατότητές μας, ως Χώρα και ιδιαιτέρως οι Έλληνες μηχανικοί είτε είναι στελέχη των ΕΕΔ είτε είναι στελέχη της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, έχουν αποδείξει ότι είναι σε θέση να προσφέρουν λύσεις εκεί που ακόμα και οι ΟΕΜ των οπλικών συστημάτων αντιμετωπίζουν ιδιαίτερες δυσκολίες. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφερθούμε, στις προσπάθειες των στελεχών του ΠΝ οι οποίοι μαζί με το προσωπικό των Ελληνικών Ναυπηγείων κατάφεραν να έχουν επιχειρησιακά διαθέσιμα τα νέα υποβρύχια, που μας κάνουν όλους μας υπερήφανους, όταν όλες οι συνθήκες ήταν αντίξοες αποσπώντας τα εύσημα ακόμα και από τον ΟΕΜ.
Πολιτική μας λοιπόν πρέπει να είναι η ουσιαστική συμμετοχή μας σε οποιοδήποτε προηγμένο τεχνολογικά αμυντικό πρόγραμμα ενδιαφέροντος.
Εξ’ άλλου αυτό επιτάσσει και το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, το οποίο εναρμονιζόμενο με την κοινοτική οδηγία 81/2009, μεταξύ άλλων προβλέπει ότι…. « Για την προστασία των ουσιωδών συμφερόντων ασφάλειας της χώρας και ιδίως για την ασφάλεια εφοδιασμού και την επιχειρησιακή αυτονομία των Ενόπλων Δυνάμεων, καθώς και για την κάλυψη των αναγκών που υπάρχουν σε περιόδους κρίσης, επιστράτευσης ή πολέμου, το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα για την εγκαθίδρυση και διατήρηση μίας εγχώριας τεχνολογικής βιομηχανικής βάσης, ……………………………». Άρθρο 149 ΝΟΜΟΣ 4782/2021.
Είναι ενθαρρυντικό το ότι η Ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, έχει διατυπώσει την πολιτική βούληση για την ουσιαστική συμμετοχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας σε προγράμματα οπλικών συστημάτων, στο πλαίσιο της Ασφάλειας Εφοδιασμού και Πληροφοριών των οπλικών συστημάτων των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Αυτό εξάλλου αποτελεί και στόχο της Εθνικής Αμυντικής Βιομηχανικής Στρατηγικής (ΕΑΒΣ).
Στο πλαίσιο αυτό και ιδιαίτερα σε περιπτώσεις πολύ μεγάλων εξοπλιστικών προγραμμάτων, όπως είναι το συγκεκριμένο πρόγραμμα, η συνεργασία τους με τις Ελληνικές Αμυντικές Βιομηχανίες, θα πρέπει να αποτελεί δέσμευση των υποψηφίων προμηθευτών.
Μπορεί και πρέπει να είναι προς κοινό όφελος, η σύναψη συμφωνιών συνεργασίας, μακροχρόνιας διάρκειας, μεταξύ των ξένων κατασκευαστικών οίκων που θα αναλάβουν το εν λόγω εξοπλιστικό πρόγραμμα και της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, ώστε η συνεργασία αυτή να μην περιορίζεται στην παραγωγή συστημάτων αποκλειστικά για το ελληνικό πρόγραμμα αλλά να αφορά γενικότερα στην υποστήριξη της εφοδιαστικής αλυσίδας αυτών.
Επιτρέψτε μου εδώ να επισημάνω ορισμένα από τα προφανή οφέλη που θα προκύψουν από μία τέτοια στρατηγική:
Το ξέρατε ότι οι καλωδιώσεις ΟΛΩΝ των Dassault Rafale είναι Made in Greece; Κι όχι μόνο…
- Η διεύρυνση της συνεργασίας μας με τους κατασκευαστικούς οίκους θα δώσει την δυνατότητα για ανάληψη στην Χώρα, της Εν συνεχεία Υποστήριξης, ένα τομέα που ταλαιπωρεί χρόνια τις ΕΕΔ. Στην περίπτωση δε του συγκεκριμένου προγράμματος, η παράμετρος αυτή αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, λαμβάνοντας υπόψη:
αφενός μεν ότι η επιχειρησιακή αξιοποίηση πλοίων επιφανείας κλάσης φρεγατών υπερβαίνει τα 35 έτη, αφετέρου ότι το κόστος πρόσκτησης ενός οπλικού συστήματος, συνήθως δεν υπερβαίνει το 30% του συνολικού κόστους που απαιτείται για το σύνολο του κύκλου ζωής του.
- Η ναυπήγηση νέων μονάδων επιφανείας κλάσης φρεγάτας και ο εκσυγχρονισμός υπαρχουσών μονάδων θα αποτελέσει ίσως την τελευταία ευκαιρία ανάταξης της Ελληνικής Ναυπηγικής Βιομηχανίας. Θα προσφέρει συνεχή απασχόληση εξειδικευμένου προσωπικού για πολλά χρόνια αφού όπως θα είναι λογικό, πέραν του συγκεκριμένου προγράμματος, θα υπάρξει και η ανάγκη υποστήριξης και άλλων πλοίων του ΠΝ ή ακόμα και τρίτων χωρών.
- Ελαχιστοποιείται, στο μέτρο του δυνατού, η εξάρτηση της επιχειρησιακής διαθεσιμότητας του οπλικού συστήματος από εξωγενείς παράγοντες, με αποτέλεσμα τον μικρότερο δυνατό απαιτούμενο χρόνο επισκευών (MTTR) και την δυνατότητα άμεσης και απρόσκοπτης παροχής υποστήριξης όταν οι περιστάσεις το απαιτούν.
- Διαμορφώνονται συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης με τον περιορισμό εκροής χρηματικών ποσών και την παράλληλη αύξηση απασχόλησης σε εξειδικευμένες θέσεις εργασίας.
- Δημιουργούνται προϋποθέσεις εμπλοκής της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας στην εφοδιαστική αλυσίδα των μεγάλων προμηθευτών αμυντικών συστημάτων, προσφέροντας σοβαρές προοπτικές εξαγωγής αντίστοιχων υπηρεσιών σε τρίτες χώρες.
Το ΓΕΣ εξετάζει αναβάθμιση των ελληνικών UAV Sperwer, θα εμπλακούν ελληνικές εταιρείες;
Άλλωστε αυτή η προσέγγιση εφαρμόζεται ήδη με επιτυχία. Πολλές Ελληνικές Αμυντικές Βιομηχανίες έχουν εν εξελίξει προγράμματα παραγωγής συστημάτων, στο πλαίσιο εμπορικών συμφωνιών που έχουν συνάψει με εταιρείες του εξωτερικού, διατηρώντας έτσι θέσεις εργασίας στην Χώρα και συνεισφέροντας στην Ελληνική οικονομία γενικότερα.
Ενδεικτικά επιτρέψτε μου να αναφερθώ στην περίπτωση της εταιρείας που έχω την τιμή να εκπροσωπώ, η οποία μέσω μακροχρόνιας εμπορικής συμφωνίας που έχει με κορυφαία ευρωπαϊκή αεροναυπηγική εταιρεία, κατασκευάζει και εξάγει απάρτια μαχητικών αεροσκαφών, όπως καλωδιώσεις, modules διανομής ηλεκτρικών σημάτων, μηχανολογικά τμήματα κ.λ.π. τα οποία σημειωτέων αφορούν σε εξοπλιστικές προμήθειες μαχητικών αεροσκαφών τρίτων χωρών. Η διεθνής αυτή εταιρεία, χωρίς να έχει καμία υποχρέωση, μας εμπιστεύεται γιατί αξιολογεί και εκτιμά την ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών μας, την έγκαιρη ικανοποίηση των συμβατικών υποχρεώσεων καθώς επίσης το ανταγωνιστικό κόστος της προσφοράς μας. Γνωρίζω δε ότι και άλλες Ελληνικές Αμυντικές Βιομηχανίες έχουν αντίστοιχα προγράμματα.
Στο σημείο αυτό, αναμενόμενο θα ήταν ερώτημα σχετικά με το χρονικό διάστημα που θα απαιτούσε μία τέτοια διαδικασία και τι επιπτώσεις θα είχε σε ένα «ΕΠΕΙΓΟΝ» πρόγραμμα.
Εδώ να μου επιτρέψετε να σημειώσω τα παρακάτω:
- Υπερβαίνει την δεκαετία, το αίτημα πρόσκτησης νέων μονάδων επιφανείας και ο εκσυγχρονισμός υπαρχόντων.
- Το ως άνω ενδιαφέρον, το γνωρίζει ο διεθνής παράγοντας εδώ και αρκετά χρόνια.
- Τα τελευταία χρόνια υπάρχει σε εξέλιξη εντατικοποίηση ενεργειών από το Υπουργείο και το ΠΝ, με παράλληλη ενημέρωση των όποιων ενδιαφερομένων.
- Υπάρχουν ήδη ενδιαφερόμενες εταιρείες που σε συνεργασία με την ΓΔΑΕΕ, έχουν προβεί σε σχετική προεργασία. Ενδεικτική είναι η περίπτωση ενός από τους κορυφαίους ευρωπαϊκούς ναυπηγικούς οίκους ο οποίος αξιολόγησε θετικά 32 ελληνικές εταιρείες για συμμετοχή τους στην ναυπήγηση σύγχρονων μονάδων επιφανείας.
- Όλες οι ενδιαφερόμενες ξένες εταιρείες, στις παρουσιάσεις που έχουν κάνει, περιλαμβάνουν την προοπτική εγχώριας συμμετοχής μέσω ναυπήγησης αριθμού πλοίων και κατασκευής συστημάτων στην Ελλάδα.
Ίσως πάλι κάποιος να αναρωτηθεί για το όφελος που θα έχει ο ενδεχόμενος προμηθευτής από μία τέτοια προσέγγιση. Θα αντιπαρέλθω το ότι εμείς είμαστε οι «ΑΓΟΡΑΣΤΕΣ» και δεν ζητάμε τίποτα «ΔΩΡΕΑΝ» και τίποτα εκτός των, εν ισχύ, θεσμικών πλαισίων.
Οκτώ Ελληνικές εταιρείες εντάσσονται στην παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα της Naval Group
Θα αντιπαρέλθω επίσης των, ιδιαιτέρης σημασίας για την Χώρα μας, όρων της «Ασφάλειας Εφοδιασμού» και της «Ασφάλειας Πληροφοριών» που ενδεχομένως να μην αντιμετωπίζονται με την ίδια βαρύτητα από τους ξένους προμηθευτές, για τους οποίους λογικό είναι το κύριο μέλημά τους να είναι η διασφάλιση της προμήθειας.
Επιτρέψτε μου όμως να θέσω κάποιες παραμέτρους που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης και οι οποίες πιστεύω ότι θα τύχουν της προσοχής των υποψηφίων προμηθευτών.
- Το υποκατασκευαστικό κόστος στην Ελλάδα είναι σημαντικά χαμηλότερο από το αντίστοιχο κόστος στις χώρες των εταιρειών που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον.
- Η ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουμε και η συνέπεια στην ικανοποίηση των συμβατικών μας υποχρεώσεων είναι αναγνωρισμένη από όλες τις εταιρείες που μας έχουν ήδη εμπιστευτεί.
- Ένα εξοπλιστικό πρόγραμμα με τόση μεγάλη διάρκεια υλοποίησης, ιδίως αν λάβουμε υπόψη το συνολικό κύκλο ζωής, είναι προφανές ότι θα απαιτήσει διαδικασίες τροποποιήσεων, αναβαθμίσεων και εν γένει υποστήριξη μηχανικών (engineering support). Η συνδρομή των Ελλήνων Μηχανικών, όπως προανέφερα, με την επιστημονική τους κατάρτιση είναι δυνατό να προσφέρουν απαντήσεις με ιδιαίτερα ανταγωνιστικό κόστος γεγονός το οποίο έχει ήδη αναγνωριστεί από ξένους προμηθευτές.
- Θα ήθελα επίσης να αναφερθώ και σε μία άλλη παράμετρο που δεν την έχουμε αξιοποιήσει, όπως ενδεχόμενα να μπορούσαμε, κατά την διάρκεια διαπραγματεύσεων – προεπιλογής ή/και αξιολόγησης προσφορών εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Η Ελλάδα, με τις Ένοπλες Δυνάμεις, είναι από τις ελάχιστες χώρες της Ευρώπης που διαθέτει υποδομές και εμπειρία για την πραγματοποίηση Επιχειρησιακών Δοκιμών, απαραίτητες, για την βελτιστοποίηση των δυνατοτήτων και την εξέλιξη των οπλικών συστημάτων υπό πραγματικές επιχειρησιακές συνθήκες.
Εκ των ανωτέρω είναι προφανές ότι οι βασικές υποδομές υπάρχουν, οι δυνατότητες είναι δεδομένες, το θεσμικό πλαίσιο μας το επιτρέπει, το οικονομικό σκέλος κάθε άλλο παρά αποτρεπτικό είναι για την σύσταση συνεργατικών σχεδίων μεταξύ του υποψήφιου Αναδόχου του εξοπλιστικού προγράμματος και της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας. Επειδή θεωρώ ως δεδομένη και την βούληση της Ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, πιστεύω ότι το Υπουργείο πρέπει, μπορεί και θα αναλάβει την απαραίτητη πρωτοβουλία, να θέσει ΕΓΚΑΙΡΑ, ώστε να αποτελέσει συμβατική δέσμευση, το θέμα της βιομηχανικής συνεργασίας σε όποιον αναλάβει την υλοποίηση του προγράμματος ναυπήγησης των νέων φρεγατών για το ΠΝ, χωρίς να ΑΙΤΕΙ αλλά να ΑΠΑΙΤΕΙ.
ΑΠΟΨΗ: Θέλουμε Εθνικό Πλοίο; Μόνο Λαμαρίνες ή ας το κάνουμε όπως η Τουρκία (κι ας μας χαλάει)
Όπως γνωρίζουμε, η Ελλάδα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ, ως προς τα χρήματα που ξοδεύει για την Άμυνα. Συγκεκριμένα, το 2020 οι δαπάνες της Ελλάδας για την Άμυνα ανήλθαν στο 2,58% του ΑΕΠ βρισκόμενοι στην δεύτερη θέση με πρώτη τις ΗΠΑ με 3,87% και τρίτη την Μεγάλη Βρετανία με 2,43%
Καθίσταται λοιπόν επιτακτική η ανάγκη να ληφθούν όλες οι απαιτούμενες ενέργειες ώστε αφενός μεν να διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας το στρατηγικό πλεονέκτημα των εγχώριων υποδομών αφετέρου δε οι Ελληνικές Αμυντικές Βιομηχανίες να καταστούν κερδοφόρες και να ενισχύσουν την ελληνική οικονομία.
Είμαι στην διάθεσή σας για τυχόν ερωτήσεις. Ευχαριστώ
Ιωάννης Καλύβας, Αντιπτέραρχος (Μ) εα, Ηλ. Μηχανικός, Αντιπρόεδρος, MILTECH Hellas AE
Οταν τα εγραφα ολα αυτα που ο κος Καλύβας υποστηριζει ημουν ο γραφικος της υποθεσης. Το μοτο του σαιτ ηταν οτι δεν εχουμε ουτε ναυπηγεια ουτε το απαραιτητο υποβαθρο για αναπτυξη εγχωριων πλοιων. Και ομως..Διαβαζοντας ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ τις συνεντευξεις του φορουμ διαπυστωσα οτι αν ΣΗΜΕΡΑ αποφασιζαμε να ναυπηγησουμε “εθνικο” πλοιο σε 5 χρονια το πρωτο θα εμπαινε σε υπηρεσια. Οσο σχεδον (4 χρονια) θα χρειαστουν οι ξενες σχεδιασεις. Τα μονα πραγματα που ακομα ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ στην Ελλαδα ειναι ναυτικοι κινητηρες και οπλα. Δηλαδη οτι γινεται στο 99,9% του κοσμου που ναυπηγουν “εθνικα” πλοια. Τελικα ειμουν εγω ο γραφικος και αρα και ο κος Καλύβας ή ολοι αυτοι που με σθενος ακομα και σημερα που διαβαζουν αυτα υποστηριζουν οτι στην Ελλαδα δεν γινεται τιποτα? Πριν λοιπον χαρακτηρισετε καποιον γραφικο να το σκεφτεστε 2πλα γιατι η πραγματικοτητα μπορει να σας διαψευσει.