Η ιδέα για το σημερινό μας άρθρο προέκυψε μετά την είδηση πως η Ολλανδία θα αγοράσει νέα υποβρύχια από τη Γαλλία, από τη Naval Group. Η εταιρεία, που εμείς στην Ελλάδα την ξέρουμε από τις φρεγάτες της, έχει μια τεράστια εμπειρία στις συγκεκριμένες κατασκευές. Άλλωστε, “χάρη” στα υποβρύχια της τυπου Barracuda, που απέρριψε η Αυστραλία, φτάσαμε εμείς να αγοράσουμε φρεγάτες FDI!
ΕΠΙΣΗΜΟ: Η Ολλανδία πάει σε γαλλικά υποβρύχια Blacksword με κόστος…
Κάνουμε εδώ μια επισήμανση πολιτικο-αμυντική: Ότι έχει αρχίσει να φαίνεται η γαλλική δυσαρέσκεια σχετικά με την ελληνική πρόθεση -σε ένα μακρόπνοο πρόγραμμα που ακόμη βέβαια δεν έχει καταλήξει- να κατασκευαστούν στην Ελευσίνα αμερικανικές φρεγάτες, κλάσης FFG-62 Constellation. Η δυσαρέσκεια αυτή ίσως έχει και σχέση με το ότι 8 ευρωβουλευτές του κόμματος του Μακρόν συντάχθηκαν με πρόσφατο καταδικαστικό για την Ελλάδα ψήφισμα στο Ευρωκοινοβούλιο, σχετικά με το κράτος δικαίου στην χώρα μας.
Οπότε μια ιδέα θα ήταν η συνεργασία με τους Γάλλους για την αντικατάσταση των 5 παρωχημένων υποβρυχίων κλάσης 209/1200 και209/1100. Για τους παλιούς μας φίλους, θα θυμίσουμε πως κάποτε η ΠΤΗΣΗ είχε προτείνει, αν όχι προβλέψει, την “αποκατάσταση” των Γάλλων, λόγω της πρώτης απόρριψης των Belh@rra, με Rafale. ‘Οπερ και εγένετο!
Άλλωστε οι Γάλλοι κατασκευάζουν κορυφαία υποβρύχια, ενώ τα πρώτα τέτοια σκάφη που προμηθεύθηκε το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, το 1912, ήταν γαλλικής κατασκευής, τα ιστορικά Δελφίν και Ξιφίας, από τα ναυπηγεία Schneider. Η πρόσφατη είδηση λοιπόν για αγορά 4 υποβρυχίων Barracuda με συμβατική πρόωση από την Ολλανδία, έστω και σε τσιμπημένη τιμή, που εκτιμάται σε πάνω από ένα δισεκατομμύριο το ένα, δείχνει πως παραμένουν ανθεκτικοί σε σχέση με τον ισχυρό γερμανικό και σουηδικό ανταγωνισμό.
Για πολλούς βέβαια, λογικό θεωρείται να κατευθυνθούμε πάλι σε γερμανικά υποβρύχια, εξέλιξη των 214ΗΝ ή κάτι ανώτερο. Εμείς νομίζουμε πως αυτό θα ήταν λάθος, καθώς η διαχρονική “δυσκαμψία” των Γερμανών, έχει οδηγήσει σε μια “απογερμανοποίηση” του ΠΝ μας. Αντίθετα, οι Γάλλοι έδειξαν την απαραίτητη θέληση, πίεσαν πολιτικά, πίεσαν παρασκηνιακά και κατάφεραν να πετύχουν την πώληση 3 FDI στο ΠΝ. Λογικά λοιπόν, θα μπορούσε να γίνει το ίδιο και με μια αγορά υποβρυχίων.
Μια άλλη ιδέα είναι να δρομολογηθεί μια διαγωνιστική διαδικασία, χωρίς απευθείας ανάθεση που ως μέθοδος έχει… ζητήματα, μιας και η ευρωπαϊκή αγορά έχει και αρκετές προσφερόμενες σχεδιάσεις υποβρυχίων και αυτά είναι από τα καλύτερα παγκοσμίως. Είτε η Γερμανία, με τα Type 212, 214 και 218 (συγγενικά σχέδια), είτε η Ιταλία με τα 212 NFS (βασισμένο στο αντίστοιχο γερμανικό), είτε η Γαλλία με τα Scorpene και τα Barracuda, είτε η Ισπανία με τα S-80, είτε η Σουηδία με τα Α26, όλες έχουν καταφέρει να έχουν ένα μεγάλο προβάδισμα στη συγκεκριμένη τεχνολογία με μπαταρίες/ντιζελοκινητήρες/όπως και σύστημα αναερόβιας πρόωσης.
Σε κάθε περίπτωση όμως -όπως έχουμε γράψει πολλές φορές- είναι ανάγκη η ταχεία ενεργοποίηση μιας διαδικασίας προμήθειας υποβρυχίων. Καθώς δεν χωρά αμφιβολία πως τα εναπομείναντα στον ελληνικό στόλο 209/1100 και 209/1200 συνεχίζουν να καταδύονται μόνο χάρη στις απίθανες ικανότητες των πληρωμάτων τους. Άνθρώπων που συντηρούν με όσα μέσα έχουν, σκάφη κοντά 50 ετών, δηλαδή και γερασμένα και αρκετά ταλαιπωρημένα από την έντονη χρήση. Και μάλιστα, πριν μερικά χρόνια, τα περισσότερα από αυτά είχαν “στο σταυρόνημα” τον μισό τουρκικό στόλο. Και σαφώς αυτοί οι άνθρωποι αξίζουν ένα πολύ καλύτερο οπλοσύστημα, που να τους προσφέρει και την απαραίτητη ασφάλεια.
Γιατί πρέπει να παραγγείλουμε υποβρύχια… χθες, ή και προχθές αν γίνεται
Το επιτακτικό της ανάγκης επιβαρύνεται και από το εξής: Τα υποβρύχια έχουν τεράστιο κόστος, όπως βλέπουμε από τις τελευταίες παραγγελίες διεθνώς και επίσης απαιτούν τεράστιο χρόνο κατασκευής. Είναι λάθος να νομίζουμε πως θα βρεθεί ναυπηγείο που θα κατασκευάσει υποβρύχιο σε 3 χρόνια, όπως μπορεί να γίνει για μια φρεγάτα. Άρα κάθε πρόγραμμα αγοράς τους έχει μακρά “ωρίμανση” και δεν μπορεί να γίνει άμεσα.
Και βέβαια να επαναλάβουμε για πολλοστή φορά πως η Τουρκία… καλπάζει στο δικό της πρόγραμμα υποβρυχίων, αναβαθμίζοντας 8 Type 209 και κατασκευάζοντας 6 νέα Type 214, σχεδιάζοντας μάλιστα και “εθνικό υποβρύχιο”! Όπου μπορεί σε λίγα χρόνια να βρεθούμε μπροστά σε μια αναλογιά υποβρυχίων 3 προς 1, εις βάρος μας και ακόμη χειρότερα, αν παράγει και “τουρκικό” είτε μεσαίου μεγέθους, είτε μίνι των 500 τόνων, που επίσης έχει εξαγγείλει.
Τουρκία: Αναβάθμιση για ακόμη 4 υποβρύχια Type 209 – ανοίγει η “ψαλίδα” με την Ελλάδα
Θα ήταν λάθος να πούμε πως το ΠΝ έχει ξεχάσει την συγκεκριμένη ανάγκη. Μάλιστα πρώτος ο πρώην Α/ΓΕΝ Στυλιανός Πετράκης είχε αναφερθεί στο θέμα επίσημα, μιλώντας και για “μεταχειρισμένα”. Η αλήθεια είναι πως το ΠΝ εξέτασε σχεδόν κάθε άξιο ελέγχου μεταχειρισμένο. Το πρόβλημα είναι πως τέτοια είτε δεν πωλούνται, είτε πωλούνται αλλά πανάκριβα. Και αν βρεθούν “φθηνά”, τότε σημαίνει πως η κατάστασή τους είναι χειρότερη από αυτή των παλαιών ελληνικών 209/1100 & 209/1200. Οπότε πάλι επιστρέφουμε στην ανάγκη για νέες κατασκευές.
ΕΞΕΛΙΞΗ: Ο ΑΓΕΝ έθεσε θέμα αγοράς Μεταχειρισμένων Υποβρυχίων
Στο οικονομικό τώρα θέμα που είναι το κρίσιμο: Το ΠΝ σήμερα δεν έχει χρήματα, προφανώς δεν θα έχει άφθονα ούτε και σε 5 έτη. Και ίσως υπάρχει και δισταγμός να θέσει ζήτημα και άλλων κονδυλίων στην πολιτική ηγεσία για μια νέα κλάση σκαφών μεγάλου κόστους. Αλλά ακόμη κι αν ξεκινούσαμε σήμερα τη διαπραγμάτευση νέων υποβρυχίων, αυτά δεν θα έμπαιναν σε υπηρεσία παρά μόνο σε περίπου μια δεκαετία, ή ακόμη και περισσότερο, αν χρειαστούμε πολλά χρόνια για διαγωνισμό και συμβασιοποίηση. Οπότε αν μέχρι π.χ. τα μέσα του 2030, η Ελλάδα δεν μπορεί να βρει έστω 2,5 ή 3 δις ευρώ για 3 υποβρύχια, σημαίνει πως κάτι πολύ λάθος έχουμε κάνει.
Με λίγα λόγια, αυτό που πρέπει να γίνει είναι το ΠΝ να ξεκινήσει άμεσα διαγωνισμό για 4 σκάφη (και όψιον για άλλα 4), με μακρινό ορίζοντα υλοποίησης, π.χ. το 2050 για παράδοση των τελευταίων. Θεωρούμε πως οι TKMS, Naval Group, Navantia, Fincantieri, Saab κυριολεκτικά θα δώσουν γη και ύδωρ για να πετύχουν την πώληση σε ένα Ναυτικό Tier 1. Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι οι πολιτικοί, να αφήσουν το ΠΝ να κάνει αυτό που ξέρει. Το απέδειξε και με την επιλογή των 214ΗΝ πριν 20 έτη, το έκανε και με τις πυραυλακάτους τύπου Ρουσσέν. Ας μην φτάσουμε πάλι στο “και πέντε” και να παρακαλάμε για υποβρύχια… Ενδιάμεσης Λύσης.
Τα νέα ιταλικά υποβρύχια Type 212 NFS θα έχουν μπαταρίες λιθίου
