[Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος] – ο όρος «ναυμαχία» δίνεται καταχρηστικά.
Στις 31 Ιανουαρίου 1918, με τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο να βαίνει προς το τέλος του, δύο μοίρες υποβρυχίων κι άλλες δύο καταδρομικών εξήλθαν του ναυστάθμου τους στο Σκάπα Φλόου για να διεξαγάγουν γυμνάσια στη Βόρειο Θάλασσα. Για να μην γίνουν στόχος γερμανικών υποβρυχίων τα πλοία διατάχθηκαν να τηρήσουν αυστηρή σιγή ασυρμάτου και να μην διατηρούν άλλα φώτα από μια μικρή λυχνία πρύμνης.
Τις επόμενες ώρες υπό πυκνή ομίχλη και το σκοτάδι της νύχτας τα πλοία διασταυρώθηκαν μεταξύ τους, συγκρούστηκαν και δύο υποβρύχια βυθίστηκαν (Κ4, Κ17) ενώ άλλα τρία υποβρύχια (Κ6, Κ7, Κ14, Κ22) κι ένα καταδρομικό (HMS Fearless) έπαθαν ζημιές με αποτέλεσμα 104 ναυτικοί να σκοτωθούν (55 από το K4, 47 από το K17 και δύο από το K14).
Για το περιστατικό συνήλθε έκτακτη επιτροπή διερεύνησης που λειτούργησε από τις 5 ως τις 10 Φεβρουαρίου του 1918. Εξετάζοντας τα στοιχεία και ακούγοντας τις ανακρίσεις των μαρτύρων, η επιτροπή κατέληξε πως το λάθος βάρυνε κυρίως τον πλοίαρχο Ernest William Leir, διοικητή του 13ου Στολίσκου υποβρυχίων που επέβαινε εκείνη τη μέρα στο αντιτορπιλικό HMS Ithuriel καθώς και σε άλλους 4 αξιωματικούς των υποβρυχίων. Η επιτροπή κατέληξε πως ο πλοίαρχος Leir θα έπρεπε να αντιμετωπίσει το ναυτοδικείο αλλά η πορεία και κατάληξη του πολέμου στους επόμενους μήνες -κυρίως όμως το κύρος του Ναυτικού- συνετέλεσαν στη συγκάλυψη του γεγονότος. Το ναυτοδικείο έγινε εν κρυπτώ και κατέληξε πως “δεν αποδείχθηκε” παράλειψη καθήκοντος από τη δράση του Leir εκείνη τη νύχτα. Το περιστατικό έμεινε κρυφό μέχρι το 1994.
