Ξεκινά με πλήρη μυστικότητα η μετακίνηση του ελληνικού στόλου από την Κρήτη προς την Αίγυπτο. Στην επιχείρηση λαμβάνουν μέρος το θωρηκτό «Γεώργιος Αβέρωφ», τα υποβρύχια «Γλαύκος και «Κατσώνης», το αντιτορπιλικό «Κουντουριώτης», τα τορπιλοβόλα «Ασπίς» και «Νίκη» και το πλωτό συνεργείο «Ήφαιστος».
Μετά την απώλεια πολλών μονάδων (25 πλοία στο διάστημα 4-25 Απριλίου) από τη δράση της γερμανικής αεροπορίας και την ταχεία προέλαση του γερμανικού στρατού που δεν έγινε δυνατόν να αναχαιτιστεί ούτε από τις βρετανικές κοινοπολιτειακές δυνάμεις ούτε τα τμήματα του ελληνικού στρατού, ο κορμός του οποίου ήταν συγκεντρωμένος ακόμα στην Ήπειρο και στην Αλβανία, αποφασίζεται η μεταφορά της ελληνικής κυβερνήσεως, της βασιλικής οικογένειας στην Κρήτη. Και από εκεί στην Αίγυπτο.
Χαρακτηριστική ήταν η αρχική απόφαση του ναυτικού να μην συμμετάσχει στη νηοπομπή ο «Αβέρωφ», η ταχύτητα και η πολεμική απόδοση του οποίου θεωρούντο χαμηλότερες των προσδοκώμενων σε έναν σύγχρονο πόλεμο. Παρά ταύτα, με το πλήρωμά του σχεδόν να στασιάζει στο άκουσμα της διαταγής, το παλαίμαχο «θωρηκτό» (στην ουσία θωρακισμένο καταδρομικό, ο «Αβέρωφ» κατηγοριοποιήθηκε στην Ελλάδα ως θωρηκτό εντασσόμενο στη μοίρα θωρηκτών το 1911) κινήθηκε από τον όρμο της Ελευσίνας στις 17/18 Απριλίου και εντάχθηκε έγκαιρα στη δύναμη του στόλου, που αποδεκατισμένος αλλά περήφανος έπλευσε σε παραγωγή κατά τη διάρκεια της νύχτας και την επομένη (23 Απριλίου) κατέπλευσε στην Αλεξάνδρεια.
Στο τέλος Απριλίου, 17 συνολικά πολεμικά πλοία θα έχουν συγκεντρωθεί στο ναύσταθμο της Αλεξάνδρειας (1 θωρακισμένο καταδρομικό, 6 αντιτορπιλικά, 3 τορπιλοβόλα, 5 υποβρύχια και 1 βοηθητικό) που θα αποτελέσουν τον πυρήνα του συνεχώς μαχόμενου ελληνικού στόλου εκτός Ελλάδος, ενός στόλου που αρνήθηκε να παραδοθεί.
