Αμερικανική μοίρα 5 καταδρομικών και 4 αντιτορπιλικών εκτελεί νυχτερινή επίθεση εναντίον 8 ιαπωνικών αντιτορπιλικών κοντά στο Γκουανταλκανάλ. Χρησιμοποιώντας πληροφορίες και έχοντας το πλεονέκτημα του ραντάρ, τα αμερικανικά πλοία άνοιξαν πρώτα πυρ βυθίζοντας ένα αντιτορπιλικό (Takanami).
Η άμεση αντίδραση των Ιαπώνων που ελίχθηκαν και εκτόξευσαν σειρές τορπιλών εναντίον των Αμερικανών στοχεύοντας στη λάμψη των πυροβόλων τους ανέστρεψαν πλήρως την κατάσταση. Ένα Αμερικανικό καταδρομικό βυθίστηκε (USS Northampton, CA-29) και τα άλλα τρία έπαθαν σοβαρές ζημιές (USS Pensacola CA-24, USS New Orleans CA-32 και USS Minneapolis CA-36) μένοντας εκτός δράσης για 9 μήνες και επιτρέποντας στην ιαπωνική δύναμη να απεμπλακεί.
Στη σύγκρουση έγινε σαφές πως οι Ιάπωνες ήταν ακόμα ένας υπολογίσιμος αντίπαλος με ικανό επίπεδο εκπαίδευσης πληρωμάτων, υψηλής κατάρτισης αξιωματικούς που είχαν άριστη τακτική αντίληψη και ικανότητα ανάληψης πρωτοβουλιών ενώ οι ικανότητες του ιαπωνικού ναυτικού στο νυχτερινό αγώνα παρέμεναν ακόμα πολύ ανώτερες του αμερικανικού. Σημαντική ήταν και η συμβολή των ανώτερης ποιότητας όπλων, όπως της τορπίλης Type 93 των 610 mm που χρησιμοποίησαν τα ιαπωνικά αντιτορπιλικά. Η τορπίλη είχε μεγάλη αυτονομία περί τα 40 χλμ. λόγος για τον οποίο αποκαλείτο “Long Lance” από τους Αμερικανούς αλλά το υψηλής απόδοσης καύσιμο υγρού οξυγόνου την έκανε ιδιαίτερα αποτελεσματική σε αποστάσεις 20-22 χλμ. εμπλέκοντας πλοία μεγέθους θωρηκτού ή καταδρομικού στα όρια βεληνεκούς των πυροβόλων του με την μέγιστη ταχύτητα των 90 περίπου χλμ/ώρα.
Ένας άλλος σημαντικός λόγος, ίσως ο σημαντικότερος, ήταν η υποτίμηση του αντιπάλου. Έχοντας χάσει δύο διαδοχικές συγκρούσεις μέσα στη νύχτα, οι Ιάπωνες βρίσκονταν σε πολύ δύσκολη θέση στο Γκουανταλκανάλ. Χωρίς λιμάνια ανεφοδιασμού στη διάθεσή τους, με την κυριαρχία στον αέρα σαφώς υπέρ των Αμερικανών, οι ελπίδες της φρουράς βασίζονταν σε ταχείες μεταφορές εφοδίων από πολεμικά πλοία, που προσέγγιζαν γρήγορα, άφηναν το φορτίο τους σε προσβάσιμες παραλίες και εξαφανίζονταν γρήγορα πριν γίνουν λεία των αμερικανικών αεροσκαφών και πλοίων. Δύο τακτικές που ανέπτυξαν, οι Ιάπωνες, μία να γεμίζουν με τρόφιμα και πολεμοφόδια βαρέλια που ρυμουλκούσαν με μεγάλη ταχύτητα κοντά στις ακτές και αφήνοντάς τα να παρασυρθούν από τα ρεύματα στις ακτές και η δεύτερη να ανεφοδιάζουν νύχτα τη φρουρά με υποβρύχια, απέδιδαν ελάχιστα παρατείνοντας απλά την αγωνία των Ιαπωνών που σιγά σιγά πεινούσαν και μαστίζονταν από τρομερές ελλείψεις. Η παρουσία 8 αντιτορπιλικών έκανε τους Αμερικανούς να πιστέψουν πως επρόκειτο για μια προσπάθεια ανεφοδιασμού της φρουράς, θεωρώντας λογικά πως κάποια από τα πλοία λειτουργούσαν ως ταχέα μεταγωγικά και θα ήταν άοπλα χωρίς ικανότητα μάχης. Η ανώτερη ισχύ πυρός και η χρήση του ραντάρ με την προηγούμενη αισιοδοξία από τις τακτικές νίκες τους, έδωσαν στους Αμερικανούς έναν αέρα υπεροψίας αρκετό για να παραβλέψουν βασικούς παράγοντες ανησυχίας (όπως την παροιμιώδη αστοχία των αμερικανικών τορπιλών σε αντίθεση με την καλή απόδοση των ιαπωνικών, όπως είχαν επισημάνει έμπειροι αξιωματικοί στο παρελθόν-ο ναύαρχος Σκοτ και ο πλοίαρχος Ρουκς του USS Houston) και να γίνουν απρόσεκτοι.
Τελικά, αν και η σύγκρουση δεν απέληξε σε τίποτα λιγότερο από μια μικρή καταστροφή για το αμερικανικό ναυτικό, με τη μοίρα να καταπλέει μετά από περιπέτειες και φωτιές να καπνίζουν ακόμα από τα λαβωμένα καταδρομικά, μειώνοντας τη δύναμη καταδρομικών σε κάτω των 12 πλοίων σε όλο τον Ειρηνικό και αποτυγχάνοντας στην αποστολή τους βυθίζοντας μόνο ένα εχθρικό αντιτορπιλικό, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε για τους Ιάπωνες. Το Γκουανταλκανάλ εκκενώθηκε ενάμιση μήνα αργότερα, σε έναν άθλο οργάνωσης και κεκαλυμμένης υποχώρησης από τη μεριά του ιαπωνικού ναυτικού. Είχαν προηγηθεί άλλη τέσσερις προσπάθειες του ναυάρχου Τανάκα να αφήσει εφόδια με αντιτορπιλικά και υποβρύχια στις 3, 7 ,8 και 11 Δεκεμβρίου που απέληξαν σε μερική αποτυχία με μέρος μόνο των βαρελιών να φτάνουν στα χέρια της φρουράς, όταν τα ιαπωνικά πλοία δέχτηκαν τορπιλική επίθεση από αμερικανικές τορπιλακάτους ΡΤ. Στην επίθεση καταστράφηκε άλλο ένα αντιτορπιλικό και ένα υποβρύχιο και τραυματίστηκε ο ίδιος ο Τανάκα, που στο εξής, παρά την αξία του ως τακτικού αξιωματικού, θα μετατεθεί σε καθήκοντα ξηράς επειδή δεν πέτυχε εντυπωσιακότερες νίκες κατά των Αμερικανών.
Η σύγκρουση στην Τασσαφαρόγκα αποτέλεσε την τρίτη χειρότερη ναυτική ήττα των Αμερικανών μετά το Περλ Χάρμπορ και τη ναυμαχία στα νησιά Σάβο. Τα διδάγματα που εξήχθησαν οδήγησαν στο να μην εκτίθενται τα καταδρομικά σε εμπλοκές με μικρότερα σκάφη, μεγαλύτερη πρωτοβουλία κινήσεων δόθηκε από τον ναύαρχο Άρλεϋ Μπεργκ στους διοικητές αντιτορπιλικών, σημαντικός παράγοντας για τις επιτυχίες στον κόλπο της Αυτοκράτειας Αυγούστας και στο ακρωτήρι του Αγίου Γεωργίου, ενώ μεγαλύτερη σπουδή δόθηκε στη βελτίωση όπλων και τακτικών, κυρίως στις τορπίλες αλλά και στη χρήση πυρίτιδος που δεν δημιουγούσε λάμψη.
