[Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος] – Οργανωμένη επιχείρηση αφοπλισμού και καταστολής πραγματοποιείται στα καταληφθέντα από επιτροπές στασιαστών πλοία του ναυτικού στη Μέση Ανατολή επαναφέροντας τον στόλο στην κυριαρχία της ελληνικής εξόριστης κυβέρνησης. Τα φαινόμενα απειθαρχίας προς την κυβέρνηση του Καΐρου και την φυσική ηγεσία του ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού είχαν αρχίσει να παρατηρούνται ήδη από τα τέλη Μαρτίου με χαλάρωση της πειθαρχίας, αναγραφή συνθημάτων υπέρ της ΠΕΑΝ και τη συγκρότηση επιτροπών ναυτών που ανέπτυσσαν μεγάλη κατηχητική δράση στα πληρώματα.
Στις 5 Απριλίου η στάση καθίσταται φανερή με πυροβολισμούς κατά αξιωματικών και καταλήψεις πλοίων που απαιτούσαν την παραίτηση της κυβέρνησης Τσουδερού. Η ηγεσία του ναυτικού ταλαντεύτηκε αρκετά για την αντιμετώπιση του φαινομένου υπακούοντας στους πολιτικούς που δεν ήθελαν να εξωθήσουν τα πράγματα στα άκρα και της αγγλικής διοίκησης που απαιτούσε πιο άμεσες και δυναμικές λύσεις.
Τελικά, στις 19 Απριλίου, με την ανάληψη της ηγεσίας του στόλου από τον υποναύαρχο Π. Βούλγαρη τίθεται σε εφαρμογή σχέδιο ανακατάληψης των πολεμικών από ομάδες αξιωματικών, ναυτικών δοκίμων και υπαξιωματικών και ναυτών πιστών στην κυβέρνηση (νέος πρωθυπουργός, Σοφ. Βενιζέλος). Το σχέδιο κινητοποιείται στις 02:30 (ώρα Η) της 22ας προς 23η Απριλίου, πρώτα στα αντιτορπιλικό «Ιέραξ», τις κορβέτες «Σαχτούρης» και «Αποστόλης», όπου επέβαινε η ηγεσία των στασιαστών και κατόπιν στα μεγαλύτερα «Ιωνία», «Κρήτη», «Ήφαιστος» κλπ.
Η επέμβαση ήταν επιτυχής αλλά όχι αναίμακτη: 6 σκοτώθηκαν (μεταξύ τους ο υποπλοίαρχος Ν. Ρουσσέν, ο ανθυποπλοίαρχος Δ. Ρέππας και ο ανθυπολοχαγός Δ. Καββαδίας, ανηψιός του ναυάρχου) και 40 τραυματίστηκαν. Οι συλληφθέντες και παραδοθέντες οδηγήθηκαν σε περιφραγμένα στρατόπεδα αιχμαλώτων που παρέμειναν μέχρι το τέλος του πολέμου ενώ η επιλογή «μετανοούντων» γινόταν με μεγάλη προσοχή και καχυποψία στο εξής. Ανάλογη ήταν και η κατάσταση στο στρατό και στην αεροπορία.
(Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στις 23 Απριλίου 2020 στην Πτήση)
