Το γεγονός που σημάδεψε, περισσότερο ίσως από οποιοδήποτε άλλο, την ιστορία του B’ Π.Π. στον Ειρηνικό είναι η ιαπωνική επίθεση στο Περλ Χάρμπορ. Μια επίθεση ύπουλη, παράτολμη αλλά και καλοσχεδιασμένη που είχε αποτέλεσμα την είσοδο των ΗΠΑ στη δίνη του πολέμου και κατ’ επέκταση την αλλαγή της ροής της ιστορίας, σε παγκόσμιο επίπεδο. Τώρα, ο πόλεμος γίνεται πραγματικά παγκόσμιος και παίρνει έκταση σε όλη την υδρόγειο. Την επίθεση της 7ης Δεκεμβρίου 1941 παρουσιάζει η Π, 53 χρόνια μετά.
Του Θεόδωρου Ψυρρή
Το άρθρο δημοσιεύτηκε το Δεκέμβριο του 1994, Τεύχος 119 της Π&Δ
Πολλά έχουν ειπωθεί και γραφτεί σχετικά με το αν οι Σύμμαχοι ή ειδικά οι Αμερικανοί περίμεναν την ιαπωνική επίθεση κι αν θα έπρεπε να είναι προετοιμασμένοι, λόγω των διαφόρων ιαπωνικών κινήσεων. Λέγεται ότι η αμερικανική ηγεσία γνώριζε τα πάντα για τις ιαπωνικές προετοιμασίες και ότι θα έπρεπε να είχε σημάνει συναγερμός σε όλες τις προκεχωρημένες φρουρές του Ειρηνικού, πόσο μάλλον αυτής του Περλ Χάρμπορ.
Σύμφωνα με αυτή την άποψη, τα αμερικανικά αεροπλανοφόρα (οι κύριοι συντελεστές της ναυτικής ισχύος στον Ειρηνικό) είχαν αναχωρήσει με πανίσχυρη συνοδεία, και είχαν αφήσει τα παλιά ή καλύτερα, παρωχημένα θωρηκτά έτοιμους στόχους μέσα στο Περλ Χάρμπορ. Και βέβαια γεννάται το ερώτημα γιατί οι Αμερικάνοι άφησαν να υποστούν αυτή την εκατόμβη θυμάτων χωρίς ούτε ένα μέσο προστασίας, αν και η άποψη που προαναφέρουμε απαντά στο ότι έγινε για την εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο!
Πρέπει να ομολογήσουμε ότι αυτή η άποψη δε στερείται λογικής. OI ΗΠΑ είχαν και έχουν ένα περίπλοκο σύνταγμα όσον αφορά την κήρυξη πολέμου, και επιπλέον το αμερικανικό Κογκρέσο είχε επιβάλει πρόσθετους περιορισμούς λόγω της παγκόσμιας αναστάτωσης που έφερε ο πόλεμος. Ευτυχώς για τους Αμερικανούς, η Βουλή των Αντιπροσώπων είχε ψηφίσει την υποχρεωτική θητεία, μέσα σε θύελλα αντιπολεμικών αντιδράσεων. Στην προπολεμική Αμερική κυριαρχούσε η άποψη που υποστήριζε το ότι οι ΗΠΑ θα έπρεπε να μείνουν μακριά από οποιαδήποτε αιματοχυσία της Γηραιάς Ηπείρου, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που συμμερίζονταν τη ναζιστική θεωρία και δεν ήθελαν οι ΗΠΑ να βοηθήσει τη Μεγ. Βρετανία.
Γι’ αυτό, η δικαιολογία εισόδου των ΗΠΑ στον πλέον πολύνεκρο πόλεμο της ιστορίας θα έπρεπε να συνοδεύεται από μια δικαιολογία που εκτός από το αμερικανικό Σύνταγμα θα ικανοποιούσε και την Κοινή Γνώμη, και θα την έστρεφε σε μία θετική ανταπόκριση. Ας δούμε όμως αν οι Αμερικανοί γνώριζαν τι μέλλει γενέσθαι. Θα φανεί περίεργο αλλά οι Αμερικανοί είχαν αποκρυπτογραφήσει τους ιαπωνικούς κώδικες επικοινωνιών (κάτι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη του πολέμου) και έτσι είχαν στα χέρια τους πολλά στρατιωτικά και δπλωματικά μηνύματα που οι Σύμμαχοι ονόμαζαν ‘Magic’. Έτσι ο Τσόρτσιλ ήξερε ότι ο στόλος των ιαπωνικών είχε αποπλεύσει στις 25 Νοεμβρίου. Κατεύθυνση άγνωστη!
Οι βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών ήξεραν για κινήσεις που αποδείκνυαν ότι μία δύναμη 35 μεταγωγικών, 8 καταδρομικών και 20 αντιτορπιλικών διέσχιζε τον Κόλπο του Σιάμ στις 6 Δεκεμβρίου! Επίσης, ο Ρούζβελτ είχε στα χέρια του στις 30 Νοεμβρίου ένα τηλεγράφημα από το Τόκιο προς την ιαπωνική πρεσβεία στο Βερολίνο με αποδέκτες τον Χίτλερ και τον Ρίμπερντροπ: ‘Αναφέρατε σε αυτούς (Χίτλερ και Ρίμπερντροπ) πολύ εμπιστευτικά ότι είναι εξαιρετικά σοβαρός ο κίνδυνος να εκραγεί αιφνιδιαστικά πόλεμος μεταξύ των αγγλοσαξονικών χωρών και της Ιαπωνίας συνεπεία ενδεχομένου στρατιωτικού επεισοδίου. Προσθέσατε ότι η στιγμή της ρήξεως ίσως να έχει πλησιάσει πολύ περισσότερο από ότι είναι δυνατόν να νομίζει κανείς.’
Πράγματι, οι Αμερικανοί ήξεραν. O αμερικανός υπουργός Εξωτερικων Χαλ ανακοίνωσε στον άγγλο πρεσβευτή λόρδο Χάλιφαξ: ‘H διπλωματική περίοδος των σχέσεων μας με την Ιαπωνία έχει κατ’ ουσίαν τερματιστεί. H Ιαπωνία πιθανόν να δράσει εντελώς αιφνιδιαστικά και να επωφεληθεί έτσι από το στοιχείο της έκπληξης…’ Από τις 23 Νοεμβρίου ο Ρούζβελτ έστειλε τηλεγράφημα στον Ύπατο Αρμοστή των Φιλιππίνων: ‘Είναι φανερό ότι επισπεύδονται οι προετοιμασίες… εν όψει επιθετικής κινήσεως στο εγγύς μέλλον, παρόλο που δεν κατέχουμε ακόμη καμία συγκεκριμένη ένδειξη για την έκταση της κινήσεως αυτής
ούτε και για την κατεύθυνση προς την οποία θα αναπτυχθεί: Οδός της Βιρμανίας, Ταϊλάνδη, Χερσόνησος της Μαλαισίας, Ολλανδικές Ινδίες, ή Φιλιππίνες. Το πιθανότερο φαίνεται μία κίνηση εναντίον της Ταϊλάνδης. Υπολογίζω ότι η νέα αυτή επίθεση θα μπορούσε να προκαλέσει έναρξη εχθροπραξιών με τις Ηνωμένες Πολιτείες…’
Παρόλα αυτά κανείς δεν ήταν εντελώς σίγουρος ότι η Ιαπωνία θα πετύχαινε κάτι με την κήρυξη πολέμου. H άποψη του Τσόρτσιλ είναι η εξής: ‘Εφαίνετο αδύνατο ότι η Ιαπωνία θα επιζητούσε την καταστροφή της κάνοντας πόλεμο εναντίον της Μεγάλης Βρετανίας, των Ηνωμένων Πολιτειών και τελικά της Ρωσίας ενδεχομένως. Μια κήρυξη πολέμου από μέρους της δε συμβιβάζεται με τη λογική…’. Πρέπει να αναφέρουμε ότι οι Βρετανοί ήλπιζαν σε μια είσοδο των ΗΠΑ στον πόλεμο, αφού αν γινόταν κάτι τέτοιο η έκβαση του πολέμου θα ήταν σίγουρα υπέρ τους.
O Τσόρτσιλ ήταν τρελός από χαρά όταν έμαθε για την επίθεση. Αργότερα θα γράψει στα απομνημονεύματά του: ‘Κανείς Αμερικανός δε θα με μεμφθεί αν διακηρύξω πως αισθάνθηκα πολύ μεγάλη χαρά που έχουμε πλέον τις Ηνωμένες Πολιτείες στο πλευρό μας. Δεν μπορούσα να προβλέψω την εξέλιξη των γεγονότων. Δεν ισχυρίζομαι ότι είχα υπολογίσει επακριβώς την πολεμική ισχύ της Ιαπωνίας, αντιλήφθηκα όμως, ήδη από εκείνη τη στιγμή, ότι η μεγάλη Αμερικανική Δημοκρατία ευρίσκετο σε πόλεμο ως τον λαιμό, μέχρι θανάτου. Είχαμε λοιπόν νικήσει! Επιτέλους! Μετά τη Δουκέρκη, μετά την πτώση της Γαλλίας, μετά το φοβερό επεισόδιο του Μερς ελ Κεμπίρ, μετά την απειλή της εισβολής, οπότε, εκτός από την αεροπορία και τον στόλο είμαστε ένας λαός σχεδόν άοπλος, μετά τον τρομερό υποβρυχιακό πόλεμο, που ήταν η πρώτη μάχη του Ατλαντικού που ως εκ θαύματος την κερδίσαμε, μετά από δεκαεπτά μήνες αγώνος που τον κάναμε μόνοι και μετά από δεκαεννιά μήνες τρομακτικών ευθυνών για μένα, είχαμε τώρα κερδίσει τον πόλεμο. H Αγγλία θα επιζούσε, η Κοινοπολιτεία θα επιζούσε, η Αυτοκρατορία θα επιζούσε…’.
Μετά από τέτοιες δηλώσεις, οποιοσδήποτε θα υποψιαζόταν πάρα πολλά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στις 24 Ιανουαρίου 1941, ο υπουργός των Ναυτικών, Φρανκ Νοξ, γράφει σε μια απόρρητη επιστολή στον υπουργό των Στρατιωτικών: ‘Είναι πολύ πιθανό οι εχθροπραξίες (με την Ιαπωνία) να αρχίσουν με μια ξαφνική επίθεση εναντίον του στόλου ή της βάσεως του Περλ Χάρμπορ… Οι κίνδυνοι κατά σειρά πιθανότητας είναι οι ακόλουθοι: αεροπορικός βομβαρδισμός, αεροτορπιλισμός, δολιοφθορά, επίθεση του ναυτικού με πυροβόλα…’. Πέραν όμως από τους πολιτικούς, και οι στρατιωτικοί είχαν σοβαρές υποψίες.
O διοικητής του Περλ Χάρμπορ, το πρώτο εξάμηνο του 1941, ναύαρχος Μπίλιντζερ και ο
διοικητής των αεροπορικών δυνάμεων που έδρευαν στη βάση στρατηγός Μάρτιν, υπογράφουν από κοινού ένα υπόμνημα που πραγματικά συγκλονίζει όποιον το διαβάζει σήμερα. Το υπόμνημα αυτό που απευθύνεται στο Εθνικό Συμβούλιο Αμύνης των ΗΠΑ, 10 μήνες σχεδόν πριν την επίθεση ανέφερε, ‘πολεμική ενέργεια πριν την επίσημη κήρυξη πολέμου, πρωινή αεροπορική επίθεση σε συνδυασμό με δράση υποβρυχίων, πιθανή χρήση άνω των έξι εχθρικών αεροπλανοφόρων…’. Μια προφητεία της ιαπωνικής επίθεσης του Περλ Χάρμπορ.
Παρόλα όσα ήξεραν όπως βλέπουμε οι Αμερικάνοι ή έστω μια μικρή μερίδα της ηγεσίας τους, οι Ιάπωνες πέρασαν και έφεραν την καταστροφή. H αλήθεια είναι ότι κανείς δεν περίμενε ότι το Περλ Χάρμπορ είναι στην πρώτη γραμμή, και ότι ο Ιάπωνες θα έφταναν εκεί χωρίς να εντοπιστούν. Ακόμη κι αν γινόταν έτσι, το Περλ Χάρμπορ ήταν και είναι εξοπλισμένο σαν αστακός, με μέσα ικανά να ανατρέψουν κάθε δύναμη διαθέσιμη εναντίον του εκείνη την εποχή, ακόμη και την αρμάδα του Ναγκούμο. Παραθέσαμε όσα στοιχεία μας ήταν διαθέσιμα και φυσικά δυνατόν να διασταυρωθούν. O αναγνώστης ας τα συνδυάσει με κάποια που ίσως έχει στη διάθεσή του και ας καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα.
Οποια και να ειναι η απαντηση η αληθεια ειναι πως παντα μια μεγαλη καταστροφη φερει ενα σημαντικο αλλοθι για τον επιθετικο σχεδιασμο της αμυνομενης πλευρας. Το ιδιο συνεβει με την 11η Σεπτεμβριου, το ιδιο με την σφαγη στην Σρεμπρενιτσα. Αφησαν οι βοσνιοι επικεφαλης την Σρεμπρενιτσα στην τυχη της επιτηδες; Μπορουσε η διεθνης κοινοτητα να αποτρεψει την σφαγη; Στον πολιτικο ρεαλισμο οσο πιο πολλα τα θυματα τοσο πιο μεγαλο το αλλοθι.. Οσον αφορα το Περλ Χαρμπορ η Ιαπωνια ηξερε πως αργα η γρηγορα θα εμπλακει στον πολεμο με την Αμερικη. Αρα σε θεωρητικο επιπεδο αν ειχε μια ελπιδα να κερδισει τον πολεμο του Ειρηνικου επρεπε να κανει την πρωτη κινηση και να πληξει τον αντιπαλο στολο. Σωστος σχεδιασμος αλλα λαθος πληροφορηση για το που ηταν ο στολος..
Οι προνοητικοί Αμερικανοί είχαν αντικαταστήσει τον έχοντα γενικό πρόσταγμα στο Περλ Χάρμπορ , με άνθρωπο που τον προόριζαν ως αποδοπομπαίο τράγο για μετά την επίθεση.Τόσο προνοητικοί ήταν.Ξεφορτώθηκαν και τα Θωρηκτά.Πιστεύω όμως ότι δεν πίστευαν γενικά στις ικανότητες των Ιαπώνων, ούτε στην πραγματική ισχύ των όπλων που είχαν. Μάλλον έδειξαν κάποια υπεροψία απέναντι στους Ιάπωνες που την πλήρωσαν με απώλεια των Φιλιππινών και τις μεγάλες απώλειες στη Χαβάη.
Εχουν γραφτεί πολλά βιβλία για το ζήτημα. Η αλήθεια είναι ότι η υπόθεση δεν στερείται λογικής και σίγουρα δεν μπορει να χαρακτηριστεί συνωμοσιολογική. Απο την άλλη η ύπαρξη σχετικών υπομνημάτων και προβλέψεων ήταν απόλυτα φυσιολογική δεδομένου ότι οι σχέσεις ΗΠΑ-Ιαπωνίας κλιμακώνονταν επικίνδυνα για πολλούς μηνες πριν το συμβάν. Κατα την άποψη μου πιο πολλά ερωτηματικά εγείρει η απόφαση της Ιαπωνίας να επιτεθεί γνωρίζοντας την απουσία των αεροπλανοφόρων (η Ιαπωνία διατηρούσε Προξενείο στη Χονολουλού, ενώ χιλιάδες ήταν οι Ιαπωνικής καταγωγής κάτοικοι στη Χαβάη). Όπως και να χει αυτη η επιχείρηση τόσο επιθετική στη μορφή της και τόσο ριψοκίνδυνη στην εκτέλεση της τελικά αποδείχθηκε μια καθαρά αμυντική επιχειρηση καθυστέρησης του αντιπάλου. Ουσιαστικά η Ιαπωνία προ υπέγραψε την άνευ όρων παράδοση της και φαίνεται ότι λίγοι στο Τοκυο είχαν καθαρό μυαλο για να το προβλέψουν.
Σε προηγούμενη συζήτηση είχε διατυπωθεί η άποψη ότι έπρεπε οι Ιάπωνες να τολμήσουν να καταλάβουν τα νησιά της Χαβάης και τότε η Αμερική θα είχε σοβαρό πρόβλημα. Νομίζω πως αυτό θα ήταν αδύνατον. Η Νήσος Οάχου έχει το μέγεθος περίπου του νομού Ηρακλείου, η Χονολουλού είναι σχεδόν σαν την Πελοπόννησο. Τα στρατεύματα θα ήταν σίγουρα άφθονα, μόνο τα πλοία να μετρήσει κανείς οι ναύτες ήταν πάνω από 30000 ακόμα περισσότερος στρατός. Για να κατακτηθούν τα νησιά θα χρειαζόταν ένα εκστρατευτικό σώμα τουλάχιστον ίσο, άπειρα μεταγωγικά, διπλάσια καύσιμα και πολεμοφόδια. θα έπρεπε να πλησιάσουν πολύ το νησί και θα γίνονταν στόχος των υποβρυχίων. Επίσης δεν υπήρχε ιαπωνική βάση πάτημα στο ενδιάμεσο της απόστασης οπως πχ το Μιντγουεη. Νομίζω πως μια τέτοια επιχείρηση ήταν έξω απο τις δυνατότητες των ιαπώνων και γι αυτό δεν την τόλμησαν αλλά δεν μπορεί θα την σκέφτηκαν.
Υπάρχει στα Αγγλικά ένα βιβλίο με όνομα ‘Military Intelligence Blunders’, του Βρετανού John Hughes-Wilson, γραμμένο αρχικά το 2000 (πριν την 11η Σεπτεμβρίου) με μια ανανεωμένη επανέκδοση αργότερα. Αναλύει εκτενέστατα το τι ήξερε ποιός και πότε, σχετικά με την επίθεση των Ιαπώνων.
(και άλλα πολλά ωραία αναλύει, όπως Operation Barbarossa, Dieppe Raid, Tet Offensive και φυσικά Falklands… ωραίο βιβλίο, και αρκετά αυστηρό με τους Βρετανούς, από Βρετανό συγγραφέα)
Αλλά αυτό που εξηγεί για το Pearl Harbor, που συχνά το ξεχνάμε κοιτώντας το όλο θέμα τόσα χρόνια αργότερα, είναι πως τότε ακόμα υπήρχε μια εντελώς αποδιοργανωμένη κατάσταση στο θέμα της [αντι]κατασκοπείας στις ΗΠΑ. Δεν υπήρχε ακόμα η CIA. Ο στρατός είχε τη δική του υπηρεσία, το ναυτικό άλλη υπηρεσία, το FBI θεωρούσε εαυτόν υπεύθυνο για ό,τι είχε να κάνει με κατασκοπεία σε Αμερικανικά εδάφη (ήταν γνωστό πως οι Ιάπωνες είχαν πολύ κόσμο στη Χαβάη που θα ήθελε να τους βοηθήσει), όλοι υποπτεύονταν όλους, και κανείς δεν αντάλλασσε πληροφορίες με κανέναν.
Όπως γράφει εδώ το άρθρο, οι Ιάπωνες επικοινωνούσαν με τις πρεσβείες τους με κρυπτογραφημένα μηνύματα, τα οποία είχαν ‘σπάσει’ οι Αμερικανοί, με το πρόγραμμα ‘Magic’. Η υπηρεσία που έκανε τη δουλειά ήταν η ONI (Office of Naval Intelligence) του USN. Το FBI έκανε τις δικές του έρευνες όπου είχε πληροφορίες πως κάποιος στέλνει μηνύματα στους Ιάπωνες, και ο στρατός έκανε σε τοπικό επίπεδο στις βάσεις του το δικό του ‘κουμάντο’. Υπήρξαν τραγελαφικές περιπτώσεις όπου π.χ. η ONI ή ο στρατός στη Χαβάη ήθελε να βάλει κοριό στο τηλέφωνο κάποιου υπαλλήλου στο Ιαπωνικό προξενείο, και υπήρχε κόλλημα γιατί είχε ΉΔΗ βάλει κοριό στο τηλέφωνό του το FBI, το οποίο όμως ΔΕΝ ήθελε να μοιραστεί τα όσα άκουγε με κανέναν…
Ο Αμερικανός πρόεδρος ήταν ο μόνος που έβλεπε στοιχεία απ’ όλες τις υπηρεσίες αντικατασκοπείας. Το πρόβλημα ήταν πως προφανώς δεν είχε την απαραίτητη εκπαίδευση ή το χρόνο να ασχοληθεί για να ξεδιαλέξει (collate) τις πληροφορίες απ’ όλες τις πηγές, για να βγάλει δικά του συμπεράσματα! Το σύστημα που υπήρχε ήταν αφοπλιστικά απλό, και εντελώς παράλογο: ο Πρόεδρος ενημερώνονταν… εναλλάξ από τη κάθε υπηρεσία! Μια μέρα απο το ναυτικό, μια απο το στρατό. Το FBI μπαλαντέρ. Δεν υπήρχε κάποιος αναλυτής για να συγκεντρώνει τα στοιχεία, να τα αντιπαραβάλει και να κρίνει τι είναι αξιόπιστο και τι όχι, αν κάτι επαληθεύεται απο άλλες πηγές κτλ.
Το αποτέλεσμα ήταν πως μετά τις επιθέσεις, όταν επιτέλους ερευνήθηκε ποιός ήξερε τι και πότε, πολλοί ανατρίχιασαν βλέποντας πόσο διαφορετικά θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί τα πράγματα. Αλλά και τότε υπήρχε πρόβλημα, γιατί τα αποτελέσματα των ερευνών εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από το ποιός έκανε την έρευνα: ο στρατός θεωρούσε υπεύθυνο το ναυτικό και αντίστροφα, όλοι κατηγορούσαν το FBI πως δεν τους έλεγε τα πάντα και ου τω καθεξής.
(η συνταγματική κατοχύρωση των Αμερικανών απέναντι στα μονοπώλια, πουθενά δεν είναι τόσο αποτελεσματική όσο στις ένοπλες δυνάμεις τους…)
Και κάπως έτσι γεννήθηκε η ιδέα της CIA. Ο προπομπός της τυπικά ήταν το OSS (Office of Strategic Services) που όμως ποτέ δεν είχε τα μέσα [αντι]κατασκοπείας που είχαν οι κλάδοι των Αμερικανικών ΕΔ. Εξ’ ου και το ‘CENTRAL’ στο CIA, γιατί φαίνεται πως το ‘Strategic’ στο OSS δεν ήταν αρκετό…
@Σπύρος, πολύ ενδιαφέροντα και πολύ αληθινά ακούγονται όλα αυτά.
Λέει το άρθρο ότι κάτι δεν βγάζει λογική και άρα οι Αμερικανοί πιθανός ήξεραν και επίσης αυτό το ενισχύει η άποψη το ότι δεν ήταν στο ναύσταθμο τα αεροπλανοφόρα ήταν σχεδόν φτιαχτό. Μιλάμε με απόσταση 80 χρόνων από τα γεγονότα και πλέον έχουμε διαπιστώσει ιστορικά πόσο μεγάλη σημασία είχε το αεροπλανοφόρο και την κυριαρχία του αεροσκάφους στις μετά ναυμαχίες. Το Ιαπωνικό εγχειρίδιο δεν έδινε στο αεροπλανοφόρο προτεραιότητα απέναντι στο θωρηκτό και για αυτό τον λόγο οι Ιάπωνες έδωσαν πολύ μεγάλη σημασία στα θωρηκτά όπως το Yamato και τα εξέλιξαν. Παραγνωρίζει το άρθρο ότι οι ΗΠΑ αργά η γρήγορα θα έμπαιναν στο πόλεμο, ήδη βοηθούσε την μεγάλη Βρετανία με νηοπομπές είχαν επιβάλει εμπάργκο στην προμήθεια πετρελαίου στην Ιαπωνία και υποτιθετε οτι βρίσκονταν σε συνομιλίες όμως έβλεπαν ότι απειλούνταν οι Φιλιππίνες και γενικά ο οι κτίσεις τους στον ειρηνικό απο τον Ιαπωνικό επεκτατισμό. Οι Ιάπωνες πήραν όλα τα μέτρα ώστε η επίθεση να καταστεί απολύτως αιφνιδιαστικά όλη η ομάδα των πλοίων πήρε ένα πολύ βόρειο δρομολόγιό ώστε να αποφύγει πολιτικά και άλλα πλοία που θα μπορούσαν να δουν τον στόλο επίσης είχαν σιγή ασυρμάτου για της περίπου 20 μέρες (συνηθισμένο κενό για την εποχή) που χρειάστηκαν να φτάσουν άρα δεν υπήρχε τρόπος αποκάλυψης τους με τα μέσα της εποχής. Oι Αμερικανοί εκτιμούσαν οτι ο Ιαπωνικός στόλος πήγαινε προς τον νότιο ειρηνικό οπου εκεί έβλεπαν και τον Ιαπωνικό στρατό η επίθεση στο Περλ χάρμπορ έγινε συντονισμένα με επίθεση σε Φιλιππίνες, Μαλαισία, Χονγκ κονγκ.
Μια υποσημειωση: η αξια του αεροπλανοφορου αποδειχθηκε ηδη απο την δεκαετια του 1920 και τις διαδοχικες ασκησεις με την ονομασια ” fleet problem “. απλα καποιοι αρνουνταν να δουν την αλλαγη. ο ταραντας αλλαξε πολλα και ενεπνευσε τους ιαπωνες που εστειλαν παρατηρητες ακριβως μετα την επιθεση στον ιταλικο ναυσταυθμο.
Aπλα ειναι τα πραγματα….οι βιομηχανιες των ΗΠΑ θελανε να μπουνε στον πολεμο για να πλουτησουν….οι Αμερικανοι ομως δεν θελανε με τιποτα…Η κοινη γνωμη ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ…οποτε τι καλυτερο απο αυτο;;;
Μετα απο αυτη την επιθεση ολα πηγανε βαση σχεδιου…Υπαρχουν πολλα που ειναι απλα αλλα εμεις δεν μπορουμε να τα δουμε.
Ηταν στόχος της ιαπωνικής επίθεσης τα αεροπλανοφόρα; Αν ναι, γιατί η κατασκοπία τους δεν μπορεσε να τους ενημερώσει για την απουσία τους;
Από την μία τα αεροπλανοφόρα έλλειπαν και από την άλλη τα θωρηκτά ήταν σε βολικά αβαθή. Τόσο βολικά τυχερό ήταν το σημείο βύθισης των θωρηκτών που ο ιδιος ο Νίμιτς είπε πως “ευτυχως που δεν ξεραμε για την επίθεση γιατί αν εβγαινε ο στόλος έξω σε βαθιά νερά χωρίς αεροπορική κάλυψη θα χανόταν πολύ περισσότερα πλοία και ζωές”… Μην ξεχνάμε ότι όλα τα θωρηκτά εκτός του Αριζόνα ανελκύστηκαν και από αυτά, όλα εκτός του Οκλαχόμα συνέχισαν τον πόλεμο (απίστευτος άθλος της μηχανικής που συχνά παραβλέπεται)..
Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι ειναι το πιο αποτυχημένο αιφνιδιαστικό πρώτο χτύπημα στην παγκόσμια ιστορία…
Για να συνεχιστεί ο “καυγάς” πρέπει να θυμίσουμε σε όλους την πανωλεθρία που έπαθαν τα Αγγλικά καταδρόμικά και Θωρηκτά στα ανοικτά της Σιγκαπούρης λίγο μετά(10/12/41), δείχνοντας την ανεπάρκεια των Θωρηκτών οριστικά και αμετάκλητα. Είχε προηγηθεί πολύ νωρίτερα το Bismarck. Tα μυαλά του USN και US Army(Βλ.Νίμιτζ,Xόλζυ κλπ) σίγουρα κατανόησαν το τέλος του Θωρηκτού και την αυγή της αεροναυτικής δύναμης(βλ.Billy Mitchell US Army)από νωρίς.Άλλωστε χρησιμοποίησαν τακτικές που τους οδήγησαν στη νίκη.Πιστεύω ότι παρά τις δυσκολίες στην αντικατασκοπεία, οι ηγέτες του USN γνώριζαν και προέβλεπαν!
Οχι μονο γνωριζαν αλλα την προκαλεσαν με οποιον τροπο μπορουσαν..Ητανε ο μονος τροπος για να μπουνε οι ΗΠΑ στον πολεμο.Εναν πολεμο που τον θελανε πολυ οι βιομηχανιες των ΗΠΑ αλλα οχι ο κοσμος…
Οποτε επρεπε να αλλαξουν την θεληση του κοσμου…κ ο μονος τροπος ητανε αυτος.
Περλ Χαρμπορ….
Κολπος του Τονκιν….
9/11…..παραειναι βολικα
Οι Αμερικάνοι γνώριζαν 100% για την επίθεση και αυτό αποδείχθηκε χρόνια αργότερα , όταν συγγενείς των θυμάτων αποζημιώθηκαν δικαστικά από το αμερικανικό δημόσιο, γιατί θα μπορούσαν να έχουν αποτρέψει το Περλ Χάρμπορ.
Αμερικανικό ντοκιμαντέρ της δεκαετίας του ’90 χρησιμοποίησε αποχαρακτηρισμένα έγγραφα και απέδειξε οτι οι Αμερικάνοι ήξεραν καιρό πριν την επίθεση γιατί είχαν ηδη σπάσει τους κώδικες των Ιαπώνων και παρακολουθούσαν με αυτούς την αλληλογραφία του Προξένου στην Χαβάη της Ιαπωνίας με την χώρα του. Ο πόλεμος ήταν μέσα στην συμφωνία με τους βιομηχάνους. Όταν ο Ρούσβελτ θέλησε να νομοθετήσει το “New Deal” με τους Βιομηχάνους για να ξεπεραστεί η κρίση του ’29 και να αποδεχτούν τους όρους του (ιατρική περίθαλψη /εισφορές για τους εργαζόμενους , δικαιώματα συνδικάτων κ.α.) , συμφώνησε να τους εξασφαλίσει μεγάλα συμβόλαια. Ο 2 ΠΠ του ήρθε “κουτί ” αλλά οι Αγγλικές και Γαλλικές παραγγελίες ήταν μικρές. Τότε σκέφτηκε να βάλει στον πόλεμο τις ΗΠΑ άλλα δεν είχε δικαιολογία. Έτσι άρχισε να κλιμακώνει τον εμπορικό πόλεμο με την Ιαπωνία , να κάνει εμπάργκο πετρελαίου μέχρι που σκηνοθέτησε με ένα σαπιοκάραβο δήθεν ιαπωνική επίθεση στις Φιλιππίνες. Όταν αυτό δεν έπιασε, ήταν ζήτημα χρόνου μέχρι η Ιαπωνία να επιτεθεί στις ΗΠΑ περισσότερο σαν δείγμα απελπισίας και πίεσης για να αρθεί το εμπάργκο πετρελαίου. Αγνοούσαν όμως τις υποσχέσεις του Ρούζβελτ στους Βιομηχάνους και έτσι έδωσαν μια πρώτης τάξης δικαιολογία για να μπουν οι ΗΠΑ στον πόλεμο ενάντια στην Ιαπωνία. Ουσιαστικά οι ΗΠΑ ΘΥΣΙΑΣΑΝ μερικά πλοία του 1ου ΠΠ και του μεσοπόλεμου και μερικές ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ για να κερδίσουν οι Βιομήχανοι τεράστια συμβόλαια άλλα και οι αμερικανοι εργαζόμενοι (άθελα τους) εργασιακά δικαιώματα. Το “New Deal” ήταν τόσο ριζοσπαστικό που σήμερα οι Αμερικάνοι θα το ονόμαζαν επιεικώς Σοσιαλιστικό !
“System 97 Typewriter for European Characters” (九七式欧文印字機) or “Type B Cipher Machine”, codenamed Purple by the United States, was an encryption machine used by the Japanese Foreign Office from February 1939 to the end of World War II.
The Purple machine itself was first used by Japan in June 1938, but U.S. and British cryptanalysts had broken some of its messages well before the attack on Pearl Harbor. U.S. cryptanalysts decrypted and The Purple machine itself was first used by Japan in June 1938, but U.S. and British cryptanalysts had broken some of its messages well before the attack on Pearl Harbor. U.S. cryptanalysts decrypted and
translated Japan’s 14-part message to its Washington Embassy breaking off (ominously) negotiations with the United States at 1 p.m. Washington time on 7 December 1941, before the Japanese Embassy in Washington had done so. Decryption and typing difficulties at the Embassy, coupled with ignorance of the importance of it being on time, were major reasons the “Nomura note” was delivered late.
The Japanese believed Type B to be unbreakable throughout the war, and even for some time after the war, even though they had been informed otherwise by the Germans. In April 1941, Hans Thomsen, a diplomat at the German embassy in Washington, D.C., sent a message to Joachim von Ribbentrop, the German foreign minister, informing him that “an absolutely reliable source” had told Thomsen that the Americans had broken the Japanese diplomatic cipher (that is, Purple). That source apparently was Konstantin Umansky, the Soviet ambassador to the US, who had deduced the leak based upon communications from U.S. Undersecretary of State Sumner Welles. The message was duly forwarded to the Japanese; but use of the code continued.[7][8]
https://en.wikipedia.org/wiki/Type_B_Cipher_Machine
Far East Combined Bureau
https://en.wikipedia.org/wiki/Far_East_Combined_Bureau
From 1936 many messages were sent back to London, to be deciphered by John Tiltman, who broke the first version of JN-25 in 1939.[1
Prior to the attack on Pearl Harbor, the amount of available traffic was low, and little progress had been made on the most important Japanese Navy system, called by US analysts JN-25. JN-25 was used for high level operations: movement and planning commands, for instance. It was a superencrypted code, eventually a two-book system, and joint cryptanalytic progress was slow. JN-25B was introduced on 1 December 1940, but was broken immediately by FECB as the additives were not changed. Most references cite about 10% of messages partially (or sometimes completely) decrypted prior to 1 December 1941, at which time a new edition of the system went into effect and sent all the cryptanalysts back to the beginning.
Station CAST
https://en.wikipedia.org/wiki/Station_CAST
The Emperor’s Codes: The Thrilling Story of the Allied Code Breakers Who Turned the Tide of World War II
https://www.amazon.com/Emperors-Codes-Thrilling-Allied-Breakers-ebook/dp/B005M26IXY