Πώς να εξηγήσεις σε κάποιον συνηθισμένο άνθρωπο ότι το «γραφείο» σου επιταχύνει από τα μηδέν στα 162 μίλια σε 2 δευτερόλεπτα; Μια τυπική μέρα στη δουλειά βρίσκει τους πιλότους των Super Hornet και των Growler δεμένους σε ένα από τα πιο σύγχρονα αεροσκάφη του αμερικανικού Ναυτικού, έτοιμους γι’ αυτό που εκπαιδεύτηκαν τόσο σκληρά: Carrier Ops, με φως ή σκοτάδι, με κάθε καιρό…
Κινητήρες στο φουλ, έλεγχος πηδαλίων, συστήματα εντάξει, κοφτός χαιρετισμός στον «άνθρωπο με τα κίτρινα», έτοιμος, Go!
Η γνώριμη «κλωτσιά» του καταπέλτη και η ισχύς των κινητήρων σε φουλ ΑΒ εκσφενδονίζουν το τζετ προς την άκρη της πλώρης του τεράστιου πλοίου, ο χαρακτηριστικός θόρυβος των τροχών στο κατάστρωμα και δευτερόλεπτα μετά, το Hornet βρίσκεται στον αέρα… Η απονήωση είναι μια από τις πιο δυνατές συγκινήσεις στην ζωή των αεροπόρων του Ναυτικού. Η προσνήωση όμως, ιδίως το βράδυ, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό –ικανή να ξεχωρίζει τους άνδρες από τα παιδάκια στα γρήγορα.
Προορισμός τους ένα «γραμματόσημο» στην μέση του κατασκότεινου ωκεανού, που για να δεις τα φώτα προσέγγισης πρέπει να πλησιάσεις αρκετά κοντά, με τον καιρό να μην είναι πάντα σύμμαχος και ενδεχομένως μερικές live βόμβες να κρέμονται ακόμη από τους φορείς ανάρτησης οπλισμού στις πτέρυγες. Night Ops… Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί τους!
Προσέχεις το υψόμετρο, την ταχύτητα, τα φώτα του αεροπλανοφόρου που σε καθοδηγούν στην σωστή γωνία καθόδου για το κατάστρωμα –την νύχτα φαντάζει πάντα πιο μικρό και σκοτεινό και κανείς δεν θέλει να χτυπήσει στην άκρη του σε ένα φαντασμαγορικό και θανάσιμο ramp strike– ελέγχεις την απόδοση των κινητήρων, ξανά την ταχύτητα, ξανά το ίχνος καθόδου, «call the ball» και στιγμές αργότερα βρίσκεσαι να «σκας» με 480 κόμβους στο κλυδωνιζόμενο κατάστρωμα, με το αεροπλάνο να επιβραδύνει απότομα σαν να το τραβά ένα γιγάντιο χέρι αλλά δεν παραπονιέσαι –το άγκιστρο έχει αρπάξει ένα από τα «καλά» συρματόσχοινα ανάσχεσης.
Αν δεν «πιάσει» όπως θα έπρεπε, το άγκιστρο διαγράφει ένα σύντομο μονοπάτι από θυμωμένες σπίθες στο κατάστρωμα –bolter, bolter, bolter – και με πλήρη μετάκαυση το μαχητικό βρίσκεται ξανά στον αέρα εκτελώντας επανακύκλωση. Δεν είναι καλό, αλλά το wave off από τον LSO είναι χειρότερο.
Στο κατάστρωμα, ακολουθείς τις οδηγίες των υπολόγων με τα φωτεινά «μπατόν» και τροχοδρομείς χωρίς καθυστέρηση προς τον χώρο στάθμευσης που σου υποδεικνύουν. Μια ακόμη νυχτερινή προσνήωση ολοκληρώθηκε με ασφάλεια. Απλό, έτσι; Αυτές οι… συνηθισμένες ημέρες –και νύχτες – στο «γραφείο» όμως είναι ο λόγος που τα διακριτικά ιπταμένου του Ναυτικού είναι φτιαγμένα από χρυσό. Τα βίντεο που ακολουθούν δείχνουν γιατί.
Α.Θ
Μία διόρθωση στο άρθρο. Δεν σκανε με ‘480’ κόμβους αλλα με ~150 (ταχύτητα προσέγγισης + κόμβους ανά επιπλέον βάρος). Με 480 θα είχαν ανοίξει ένα μεγαλειώδη κρατήρα.
Κάτι ανάλογο στο κεφάλαιο περί Night Ops στο “Tomcat: Bye-Bye Baby”, αν δεν με απατά η μνήμη μου.