Το σημερινό μας άρθρο, είναι το δεύτερο που κάνουμε σχετικά με τις αποφάσεις που πήρε το Συμβούλιο Αρχηγών Γενικών Επιτελείων στις 1/12. Ανάμεσα στα σημαντικά προγράμματα που εκκίνησαν σε εκείνη τη συνεδρίαση, ξεχώρισε και ένα αρκετά καινοτόμο, αυτό της μελέτης αλλά και αγοράς περιφερόμενων πυρομαχικών (loitering munitions).
ΑΝΑΛΥΣΗ: Γιατί το ΓΕΣ στράφηκε στους SPIKE SR, και γιατί μόλις 100 πύραυλοι;
To θέμα των loitering munitions όσο κι αν φαίνεται “νέο”, δεν είναι. Και τα 3 επιτελεία έχουν κάνει τη δική τους προσέγγιση στο θέμα, είτε για χρήση, είτε για την αντιμετώπισή τους. Τις περισσότερες μελέτες και αναλύσεις έχει κάνει το ΓΕΣ, αλλά και η ΔΕΠ, κυρίως σε ότι αφορά τη χρήση.
ThinkOutOfTheBox: Ελληνική κυριαρχία στο Αιγαίο με loitering munitions;
Το ΓΕΝ όμως ήταν και το πρώτο που ασχολήθηκε με την αντιμετώπιση των περιφερόμενων πυρομαχικών μαζί με τα UAVs, και αυτό φάνηκε στη σύνταξη των προδιαγραφών για τις νέες φρεγάτες. Θυμίζουμε πως το Επιτελείο είχε αρχικά ένα πολύ “σφικτό” πακέτο απαιτήσεων σχετικά με την σουίτα ηλεκτρονικού πολέμου που αναζητούσε για νέες φρεγάτες. Η οποία έπρεπε να περιλαμβάνει εκτός από R-ECM (Radar Countermeasures – αντίμετρα ραντάρ) και C-ECM (Communication Countermeasures – αντίμετρα τηλεπικοινωνιών), και C-UAV (Counter UAV – αντίμετρα UAV) δυνατότητες. Το τελευταίο για να αντιμετωπιστούν και περιφερόμενα πυρομαχικά. Τελικά, περιμένουμε να δούμε τι θα ενσωματωθεί κάποια στιγμή στις FDI, ενώ οι όποιες πληροφορίες μιλούν για μελλοντική ανάπτυξη μόνο για R-ECM.
Σε κάθε περίπτωση, το θέμα περιφερόμενων πυρομαχικών έχει ανοίξει μέσα από το ΓΕΕΘΑ, που θέλει τέτοιου είδους προμήθειες να ακολουθούν διακλαδική προσέγγιση. Πληροφορίες αναφέρουν πως από την έναρξη των επιχειρήσεων στην Ουκρανία, ομάδα στο ΓΕΕΘΑ μελετά και κατηγοριοποιεί τις εξελίξεις, αναζητώντας ευκαιρίες, απειλές αλλά και λύσεις. Την ίδια στιγμή, τα Επιτελεία “σκανάρουν” και τις εξελίξεις στις ελληνικές εταιρείες, και υπάρχει ενδιαφέρον για οτιδήποτε συμβαίνει.
Ανάλογη μελέτη γίνεται και στο Διακλαδικό Κέντρο Έρευνας/Τεχνολογικής Ανάπτυξης (ΚΕΤΑΚ) του ΓΕΕΘΑ, όπου πρόσφατα “αποκαλύφθηκαν” εξελίξεις στο θέμα και εκ των ένδον.
Συνεπώς η συζήτηση του θέματος στο ΣΑΓΕ ήταν αποτέλεσμα μια πολύμηνης διαδικασίας και έχει κρίσιμο χαρακτήρα μιας και έχουμε έχουμε ήδη “μείνει πίσω”, ειδικά όταν η Τουρκία όχι μόνο χρησιμοποιει αλλά και παράγει πληθώρα τέτοιων συστημάτων.
Σε ότι αφορά διεθνή συστήματα αυτό που έχει βρεθεί στο επίκεντρο των αναλύσεων, είναι η απόδοση των συστημάτων Switchblade, που δρουν στην Ουκρανία εδώ και 1,5 έτος περίπου. Και ήδη υπάρχουν μελέτες για τα ποσοστά επιτυχίας, τους τρόπους αντιμετώπισης αλλά και τις πραγματικές επιχειρησιακές παραμέτρους χρήσης.
Το μεγαλύτερο Switchblade 600 εξαπολύεται από το έδαφος από δικό του κυτίο, μεταφέρεται από ένα άτομο και έχει ακτίνα δράσης έως 90 χιλιόμετρα (το μικρότερο Switchblade 300 φθάνει τα 20 χιλιόμετρα). Φέρει κεφαλή 15 κιλών, αντιαρματική ή θραυσματική, και μπορεί να πετά για 40 λεπτά πάνω από το πεδίο της μάχης. Ο εντοπισμός του στόχου γίνεται με κάμερα ημέρας και αισθητήρα υπερύθρων, ενώ η μεγίστη ταχύτητα του είναι τα 185 χιλιόμετρα την ώρα.
Σε γενικές γραμμές, τα Switchblade έχουν αποδείξει την αξία τους, και οι επιδόσεις τους καλύπτουν τις ελληνικές απαιτήσεις (αν μπορούμε να πούμε πως υπάρχουν απαιτήσεις αυτή τη στιγμή). Ιδιαίτερο σημείο που επικεντρώνεται η ελληνική πλευρά, είναι το γεγονός ότι τα Switchblade είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν με ηλεκτρονικά μέσα. Και προσφέρουν ένα φθηνο τρόπο αντιμετώπισης πολλών εχθρικών μέσων, όπως αυτοκινούμενα πυροβόλα, ρουκετοβόλα, βαλλιστικά συστήματα, αυτοκινούμενα αντιαεροπορικά, αλλά και πλοία ή παράκτιες εγκαταστάσεις (ανάμεσα τους και λιμένες).
Τέτοια συστήματα πέρα από την χρήση τους στην πρώτη γραμμή από το πεζικό, μπορεί να ενσωματωθούν και σε πολλαπλούς εκτοξευτές σε κάποιο όχημα (π.χ. στα πολλά Μ113 που διαθέτει η χώρα μας, ή σε τετράτροχο τζιπ), αλλά και να προστεθούν σε μικρά και μεγάλα πλοία του Ναυτικού, προφανώς να χρησιμοποιηθούν από ειδικές δυνάμεις κ.ο.κ.