Στο παρακάτω άρθρο, αναλύεται διεξοδικά η κλάση αντιτορπιλικών KIDD, που στα τέλη της δεκαετίας του ’90 ενδιέφερε το Πολεμικό Ναυτικό. Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά, ποια η ισχύς τους, και τι έχασε τελικά το ΠΝ; Όλα αυτά, σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το, Φλεβάρη του 1998, στο τεύχος 154 της Π&Δ. Αξίζει όμως περαιτέρω σχολιασμού, καθώς όλα αυτά τα χρόνια το ΠΝ στερήθηκε την δυνατότητα αεράμυνας περιοχής.
H ΚΛΑΣΗ KIDD (DDG-993)
MIA ΛΥΣΗ IΣXYOΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΝΑΥΤΙΚΟ;
Η πληροφορία για το ενδιαφέρον του Π.N. για τα τέσσερα σκάφη της κλάσεως Kidd αποτέλεσε έκπληξη. Η πιθανή απόκτησή τους αποτελεί μία ακόμη προσπάθεια για την κάλυψη των αναγκών Aμυνας Περιοχής από σκάφη με υψηλές δυνατότητες «αεράμυνας» AAW (Anti-Aircraft Warfare) που θα επιτρέψει την απόσυρση των σκαφών κλάσεως C. F. Adams και την αναβάθμιση των δυνατοτήτων του Π.N. για ευρύτερη κάλυψη του εθνικού χώρου (Αιγαίο-Κύπρος).
του Bασίλη Παπακώστα
Η ιστορία της κλάσης ξεκινά το 1973-’74, όταν το τότε Αυτοκρατορικό Ναυτικό του Ιράν αποφασίζει να αποκτήσει έξι καταδρομικά με διευρυμένες δυνατότητες επιχειρήσεων και έμφαση στον αγώνα AAW. Το σχέδιο βασίστηκε στην κλάση Spruance (DDG-963), με σημαντικές ωστόσο διαφοροποιήσεις όπως θα δούμε παρακάτω, αφού η κλάση DDG-963 στα πλαίσια του δόγματος του Αμερικανικού Ναυτικού (US Navy) περιοριζόταν σε ένα αντιτορπιλικό (Α/Τ) με καθήκοντα κυρίως ASW (Anti-Submarine Warfare).
Το πρώτο σκάφος της κλάσης «Spruance» είχε ήδη ξεκινήσει να κατασκευάζεται το Νοέμβριο του 1972. Ύστερα από σημαντικές καθυστερήσεις στην υπογραφή της σύμβασης και προσπάθειες συμπίεσης του υψηλού κόστους (αφού τα σκάφη χρησιμοποιούσαν τεχνολογία αιχμής για την εποχή εκείνη), που τελικά ξεπέρασε τα 500 εκ. δολ. ανά σκάφος, τελικά παραγγέλθηκαν τέσσερα μόνο σκάφη τα οποία θα έφεραν τα ονόματα: «Kouroosh», «Dauyush», «Ardeshir», «Nader».
Τελικά μετά την πτώση του Σάχη, τα τέσσερα σκάφη κλάσεως Kidd ή Αγιατολάχ (όπως ονομάστηκαν λόγω των γεγονότων που προηγήθηκαν της πτώσης του) αποφασίστηκε τον Ιούνιο του 1979 (η κατασκευή και των τεσσάρων είχε ήδη ξεκινήσει) να αποκτηθούν από το αμερικανικό ναυτικό, αν και δεν ταίριαζαν απόλυτα στο δόγμα χρήσης του. Αυτό προέβλεπε μία σύνθεση μονάδων επιφανείας (high/low) από μεγαλύτερα σκάφη υψηλής αξίας (καταδρομικά και αεροπλανοφόρα) και σκάφη συνοδείας με αυστηρό επιχειρησιακό προσανατολισμό και κυρίως χαμηλό κόστος.
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’70 το Ναυτικό επιθυμούσε μία νέα κλάση Α/Τ με έμφαση στις δυνατότητες ASW σε αντικατάσταση των παλαιότερων «Gearing» και «Allen M. Sumner» για τη συνοδεία μεγαλύτερων σκαφών υψηλότερης αξίας που θα παρείχαν την Aμυνα Περιοχής. Έτσι η κλάση DDG-963 περιορίζεται σε ένα σύστημα Aμυνας Σημείου. Πάντως, παρά τον πλούσιο εξοπλισμό της η κλάση «Kidd» βασίστηκε στο σχέδιο των «Spruance», δηλαδή στην απλή σχεδίαση του σκάφους με μεγάλο εκτόπισμα (διπλάσιο από τους προκατόχους του), χώρους και υπερκατασκευές ώστε να είναι δυνατή μελλοντικά η αναβάθμιση/εγκατάσταση οπλικών συστημάτων με στόχο την παραμονή τους σε υπηρεσία για τριάντα τουλάχιστον χρόνια.
Για την επίτευξη χαμηλού κόστους όλα τα σκάφη της κλάσης κατασκευάστηκαν στο ίδιο ναυπηγείο (Litton’s Ingalls) με την τεχνική της «σπονδυλωτής» (modular) τεχνικής και εκτεταμένη χρήση προκατασκευασμένων τμημάτων, χωρίς να δοθεί ιδιαίτερη σημασία στη μείωση του ίχνους που θα παρουσίαζε το σκάφος στους διάφορους αισθητήρες (τεχνολογία «στελθ»). Επίσης έμφαση δόθηκε στην απλότητα και αξιοπιστία του συστήματος πρόωσης, ώστε να είναι εύκολη η συντήρηση και αντικατάσταση των κινητήρων.
Η κλάση KIDD, αν και χαρακτηρίστηκε ως αντιτορπιλικά κατευθυνόμενων πυραύλων (DDG, A/T), στην πραγματικότητα λόγω μεγέθους και δυνατοτήτων θα ήταν ορθότερο να χαρακτηριστεί καταδρομικό (CG). Η σχεδίαση της νέας κλάσης στηρίχθηκε στην αξιοποίηση κάποιων παλαιότερων σχεδίων (DXG ή κλάση DDG-47) για ένα σκάφος κλάσης «Spruance» με υψηλές δυνατότητες AAW, τα οποία ωστόσο εγκαταλείφθηκαν. Η κατασκευή του πρώτου σκάφους USS Kidd (DDG-993) ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1978 και το σκάφος παραδόθηκε το Mάιο του 1981. Το τελευταίο σκάφος της κλάσης USS Chandler (DDG 996) παραδόθηκε το Μάρτιο του 1982. Το ομώνυμο σκάφος και το USS Scott (DDG-995) που ανήκαν στο Στόλο του Ατλαντικού, έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις του Πολέμου του Κόλπου.
Το σκάφος έχει εκτόπισμα κενό 6.950 t και μέγιστο 9.575 t σε σύγκριση με τα αντίστοιχα 5.915/8.040 t της κλάσης Spruance. Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στα επιπλέον συστήματα αλλά και στην πρόσθετη θωράκιση από κράματα αλουμινίου και κέβλαρ. Κατά τα λοιπά το σκάφος (όπως και η κλάση «Spruance») έχει μήκος 171 μ., πλάτος 16,8 μ. και βύθισμα 7 μ., που αυξάνονται στα 10,1 μ. εάν υπολογιστεί και ο θόλος του σόναρ. Το σκάφος έχει πλήρωμα 334 άνδρες και 23 αξιωματικούς, ενώ είχε ληφθεί ειδική μέριμνα για τις κλιματολογικές συνθήκες του Ιράν με επιπλέον σύστημα κλιματισμού και προστασίας από τη σκόνη. Οι κυριότερες διαφορές σε σχέση με την αρχική διαμόρφωση της κλάσης «Spruance» παρουσιάζονται αναλυτικά στον Πίνακα 1. Τα 31 σκάφη της κλάσης Spruance παραδόθηκαν στο διάστημα 1975-1983.
Το 2020 παροπλίζονται τα πρώτα Ticonderoga (Mk41 VLS), παράθυρο ελληνικού ενδιαφέροντος;
Η απόφαση του Nαυτικού να διαπραγματευθεί παραχώρηση των σκαφών αυτών δε συνδέεται σε καμία περίπτωση με την παλαιότητά τους ή την απαξίωσή τους, αλλά στις περικοπές στο μέγεθος του στόλου για λόγους εξοικονόμησης πόρων, στο μικρό αριθμό σκαφών της κλάσης και την υπερκάλυψη των AAW δυνατοτήτων τους από αυτές της κλάσεως «Α. Burke DDG-51» που εισέρχονται τώρα σε υπηρεσία. Ήδη από το 1998 και για τα επόμενα χρόνια αναμένεται σταθερά η παράδοση τριών σκαφών ετησίως. (Έχουν ήδη παραδοθεί έως 21/4/97 είκοσι ένα σκάφη από το σύνολο των 35, για τα οποία έως σήμερα έχει εγκριθεί η χρηματοδότηση.)
ΤO ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΩΣΗΣ ΤΩΝ ΣΚΑΦΩΝ ΚΛΑΣΕΩΣ KIDD
Στην κλάση διατηρείται η διάταξη COGAG (Combined Gas And Gas-Συνδυασμός στροβίλων και στροβίλων) και οι τέσσερις κινητήρες LM 2500 της κλάσης «Spruance». Οι τέσσερις αυτοί κινητήρες προσδίδουν συνολική ισχύ 86.000 hp και μέγιστη ταχύτητα 30kts. Το σύστημα πρόωσης είναι κατανεμημένο σε δύο «σωρούς» κινητήρων που είναι τοποθετημένοι σε κλιμακοειδή διάταξη στην αριστερή και δεξιά πλευρά του σκάφους και καταλήγουν σε δύο άξονες.
Η μέγιστη εμβέλεια με ταχύτητα 20kts φθάνει τις 6.000 νμ και με τη μέγιστη ταχύτητα τις 3.300 νμ. Οι πρώτοι LM 2500 που προέρχονται από τον κινητήρα turbofan GE TF39 των αεροσκαφών C-5A, χρησιμοποιούνται ήδη από το 1975 στην κλάση «Spruance». Έως σήμερα έχουν τοποθετηθεί (ή θα τοποθετηθούν) σε 186 σκάφη του αμερικανικού ναυτικού (συνολικά 647 κινητήρες), ενώ συνολικά έχουν εγκατασταθεί πάνω από 900 κινητήρες. Ειδικά στο αμερικανικό ναυτικό έχουν συμπληρώσει 6.000.000 ώρες λειτουργίας και ο μέσος χρόνος μεταξύ των γενικών επιθεωρήσεων MTBO (Mean Time Between Overhaul) τις 9.000 h. Η επιλογή του LM2500 είναι άλλωστε αποτέλεσμα του μικρού του μεγέθους (βάρος 21.995 kg), της αξιοπιστίας του, του χαμηλού επιπέδου θορύβου, που είναι απαραίτητο για επιχειρήσεις ASW, και της δυνατότητας αντικατάστασής τους.
ΤΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΑΝΘΥΠΟΒΡΥΧΙΑΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ (ASW)
Παρά τους προσανατολισμούς του εξοπλισμού των σκαφών της κλάσης, οι δυνατότητες για εκτέλεση αποστολών ASW παραμένουν σημαντικές. Έτσι τα σκάφη διαθέτουν τη συσκευή ενεργού/παθητικού sonar SQS-53A, που αποτελεί εξέλιξη της συσκευής SQS-26CX που διαθέτει η κλάση Knox με την προσθήκη ψηφιακού επεξεργαστή που επιτρέπει τη διασύνδεση με το σύστημα Mk116 UWFCS (Underwater Weapon Fire Control System). Το τελευταίο συγκροτείται από 3 Η/Υ AN/UYK-7 και διαχειρίζεται την απεικόνιση των ακουστικών σημάτων και του ελέγχου των οπλικών συστημάτων.
Η παραγωγή της νέας συσκευής ξεκίνησε το 1975 και στη συνέχεια αναπτύχθηκε η έκδοση SQS-53B στην οποία έχει προστεθεί ο ακουστικός επεξεργαστής AN/UYS-1 και ο νέος Η/Υ AN/UYK-44. Στα σκάφη Spruance η έκδοση έχει αναβαθμιστεί στο επίπεδο αυτό. Μία νεότερη έκδοση, το SQS-53C, με 50% μείωση στον όγκο του εξοπλισμού που βρίσκεται πάνω στο σκάφος, με την προσθήκη μονάδας μνήμης UYH-1 και με βελτιωμένους μεταλλάκτες για την παροχή υψηλότερης ισχύος και ευρύτερο πλάτος ζώνης, θα εγκατασταθεί στην κλάση DDG-51.
To Nαυτικό σχεδίαζε την αναβάθμιση των παλαιότερων συσκευών της κλάσης «Kidd» στο επίπεδο αυτό, αλλά πιθανότατα το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Aγνωστη είναι επίσης η κατάληξη του προγράμματος εγκατάστασης του Σόναρ Συρόμενης διάταξης SQR-19 TACTAS (TACtical Towed Array Sonar) που έχει εγκατασταθεί στην κλάση Spruance, αλλά σε κάθε περίπτωση το υπάρχον σύστημα είναι επαρκές για τις αποστολές στις οποίες προσανατολίζεται το σκάφος. Συνήθως το σκάφος μεταφέρει ένα ή δύο ελικόπτερα SH-2F ή ένα SH-60B LAMPS III, αλλά υπάρχει η δυνατότητα μεταφοράς και δεύτερου. Ο εξοπλισμός συμπληρώνεται από τη συσκευή παραπλάνησης τορπιλών SLQ-25 Nixie.
ΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ο βασικός οπλισμός του σκάφους είναι οι δύο διπλοί εκτοξευτές Μκ26 Mod 3/4 που φέρει στην πλώρη και πρύμνη αντίστοιχα. Ο πρώτος είναι χωρητικότητας 24 βλημάτων με βάρος (με τα βλήματα) 87,5 t και ο δεύτερος 44 βλημάτων με βάρος 120,1 t. Από το δεύτερο εκτοξεύονται και τα βλήματα RUR-5A ASROC από τα οποία φέρονται συνήθως 16, ενώ τα υπόλοιπα 52 βλήματα είναι της έκδοσης SM-2MR (RIM-66C). Ο θεωρητικός ρυθμός βολής φθάνει το 1 βλήματα ανά 5 sec, αλλά σε ρεαλιστικές συνθήκες αυτός μειώνεται σε 1 βλήμα ανά 7-8 sec. Ο ρυθμός κίνησης του εκτοξευτή σε αζιμούθιο και ανύψωση φθάνει τις 90° και 50° ανά sec. Οι εκτοξευτές αυτοί μπορούν να βάλλουν και βλήματα RGM-84 Harpoon, αλλά τα σκάφη φέρουν τον 8πλό εκτοξευτή Μk141.
Η έκδοση SM-2MR Block I μήκους 4,4 μ. και βάρους 613 kg με κινητήρα Mk 56 Mod 2 επιτυγχάνει μέγιστη εμβέλεια 74 ΚΜ. Η κύρια διαφορά με την έκδοση SM-1MR είναι η χρήση καθοδήγησης Διακοπτόμενης Kαταύγασης Συνεχούς Κύματος (ICWI-Interrupted Continuous Wave Illumination), σύμφωνα με την οποία το βλήμα κατευθύνεται αδρανειακά στο στόχο με τη χρήση αυτόματου πιλότου ο οποίος ενημερώνεται κατά τη διάρκεια της πτήσης και το ραντάρ καταύγασης καθοδηγεί το βλήμα μόνο στο τελευταίο στάδιο της πτήσης προς το στόχο. Στις βελτιώσεις περιλαμβάνεται και η χρήση μονοπαλμικού ημιενεργού ερευνητή. Παράλληλα προσφέρονται και οι εκδόσεις SM-2MR Block II/III με το νέο κινητήρα δύο σταδίων Mk104 και αυξημένες διαστάσεις (μήκος 4,72 μ. και βάρος 706 kg), των οποίων η μέγιστη εμβέλεια υπερβαίνει τα 140 χλμ. και κατά άλλες πηγές προσεγγίζει τα 167 χλμ. (!).
Για την εμπλοκή εναέριων στόχων υπάρχουν επίσης και τα δύο πυροβόλα των 127mm Mk45/54 με ταχυβολία 16-20rpm. Η εμβέλειά τους για εναέριους στόχους φτάνει τα 14,4 χλμ. και για στόχους επιφανείας τα 22 χλμ. Το πυροβόλο Μk45 είναι βάρους 22.226 kg με δυνατότητα κίνησης σε αζιμούθιο και ανύψωση 170° και -15°/+ 65°, πλήρωμα 6 ανδρών. Ο οπλισμός συμπληρώνεται από δύο πυροβόλα CIWS Mk15 Phalanx Block I που είναι τοποθετημένα πάνω στη γέφυρα και το υπόστεγο του ελικοπτέρου (και προσφέρουν σχεδόν ολοσφαιρική κάλυψη) και 2X3 τορπιλοσωλήνες Mk32 των 12,75 in.
HΛΕΚΤΡΟΝΙΚΑ/ΣΥΣΤΗΜΑ C²
Ο εξοπλισμός περιλαμβάνει: α) Το 2D ραντάρ έρευνας αέρος SPS-49(V)2 C ζώνης συχνοτήτων (0,851 – 0,942 GHz) μέγιστης ισχύος 280 Kw και μέσης 10 Kw με πομπό τύπου Klystron. Πρόκειται για τυπικό ραντάρ έρευνας συμπίεσης παλμών (λόγος συμπίεσης 83:1) μεγάλης εμβέλειας (μέγιστη 457 χλμ.) με παραβολικό τύπο κεραίας. Λειτουργεί σε ποικιλία Συχνότητας Eπανάληψης Παλμών PRF (Pulse Repetition Frequency) : 280/800/1.000 Hz και ρυθμούς σάρωσης 6-12 rpm. Το τυπικό εύρος παλμού είναι 127 msec και για τη διαμόρφωση εντοπισμού σε μικρή εμβέλεια 2 msec. Το βάρος της κεραίας φτάνει τα 1.465 kg και του εξοπλισμού στο σκάφος τα 6.255 kg. Αρχικά τοποθετήθηκε στα σκάφη κλάσεως O. H. Perry το 1977 (SPS-49(V)1), αλλά στη συνέχεια επεκτάθηκε και σε μεγάλο αριθμό σκαφών επιφανείας.
Στα σκάφη κλάσης «Kidd» εγκαταστάθηκε στα πλαίσια του προγράμματος NTU (New Threat Upgrade) που υλοποιήθηκε στο διάστημα 1987-1990. Με την προσθήκη του αυξάνονται οι πιθανότητες εντοπισμού εναέριων στόχων (ειδικότερα σε μεγάλη εμβέλεια). Τοποθετήθηκε στον πρωραίο ιστό πάνω από το ραντάρ SPQ-9A με αποτέλεσμα τη μετακίνηση του ραντάρ καταύγασης SPG-60 στον κύριο ιστό.
β) Το 3D ραντάρ έρευνας αέρος SPS-48E που χρησιμοποιείται για την ένδειξη στόχων. Πρόκειται για ραντάρ συμπίεσης παλμών (λόγος 9:1) E/F ζώνης συχνοτήτων (2,9-3,1 GHz) μέγιστης ισχύος 2,2 MW και μέσης ισχύος 35 Kw (15 kw SPS-48C). Η κεραία του εκτελεί ηλεκτρονική σάρωση σε ανύψωση με μέγιστη κάλυψη +65° (+45° SPS-48C) και μηχανική σε αζιμούθιο και αποτελείται από 95 γραμμικές διατάξεις. Η μέγιστη εμβέλεια που παρέχει φθάνει τα 407 χλμ. και σε ύψος τα 30.480 μ. Παρέχει τη δυνατότητα λειτουργίας σε οκτώ διαφορετικές διαμορφώσεις, διαφορετικές PRF (1.250-2.000 Hz) και ρυθμούς σάρωσης 7,5-15 rpm.
Το βάρος της κεραίας φθάνει τα 2.578 kg και του συστήματος στο σκάφος τα 10.897 kg. Η συσκευή εμφανίζει υψηλή αξιοπιστία με MTBF 586 h (268h SPS-48C). Η αναβάθμιση στο επίπεδο «Ε» έγινε και αυτή στα πλαίσια του προγράμματος NTU και το πρώτο ραντάρ εγκαταστάθηκε τον Ιούλιο του 1987. Τα κυριότερα χαρακτηριστικά της νέας έκδοσης σε σχέση με την SPS-48C, πέραν των ανωτέρω, είναι η αύξηση αντοχής στα ECM και μείωση του επιπέδου των πλευρικών λοβών (-33db/-23db SPS-48C), καλύτερη απόδοση όταν αντιμετωπίζει στόχους υψηλής ταχύτητας σε χαμηλό ύψος και δυνατότητα ένδειξης στόχων στα βλήματα SM-2MR.
γ) Το ραντάρ έρευνας επιφανείας SPS-55 «I» ζώνης συχνοτήτων (9,05-10 GHz) βάρους κεραίας μόλις 90 kg, μέγιστης ισχύος 130 Kw, με ρυθμό σάρωσης 16 rpm και λειτουργία σε PRF (750/2.250 Hz). Επίσης χρησιμοποιείται το ραντάρ επιφανείας για πλοήγηση SPS-64.
Για την καθοδήγηση των βλημάτων SM-2MR χρησιμοποιούνται δύο συστήματα Ελέγχου Πυρός (FCS) Mk74 mod 6 Tartar D με δυνατότητα ιχνηλάτησης σε εμβέλεια 182 χλμ. και εγκλωβισμό στα 110 χλμ. σε συνδυασμό με δύο ραντάρ ιχνηλάτησης/καταύγασης SPG-51D.
Το σύστημα Μk74 είναι ψηφιακό και αναπτύχθηκε στη δεκαετία του ’60 για τον έλεγχο των βλημάτων Tartar και αργότερα των SM-1MR. Το SPG-51 είναι ήδη γνωστό στο Π.N., αφού η έκδοση SPG-51C χρησιμοποιείται στα A/T «C. F. Adams». Πρόκειται για παλμικό ντόπλερ ραντάρ μέσων PRF (9.500-17.700 Hz) που λειτουργεί στη ζώνη συχνοτήτων «G» για ιχνηλάτηση (4-6 GHz) και «Ι» για καταύγαση (8-10 GHz). Η έκδοση «D» διαθέτει επιπλέον το χαρακτηριστικό της ευελιξίας συχνοτήτων (4 αλλαγές/sec), βελτιωμένη κεραία για αυξημένη απόδοση, ισχυρότερο πομπό (ιχνηλάτηση 81 KW/καταύγαση 5KW) και καλύπτει ανύψωση -30°/+83°. Η διαδικασία ιχνηλάτησης/καταύγασης είναι αυτόματη.
Η συνήθης διαμόρφωση είναι δύο ραντάρ ανά εκτοξευτή, αλλά στην κλάση Kidd περιορίζεται σε ένα. Στα σκάφη κλάσης «Kidd» πέραν των τριών διαύλων καθοδήγησης που επιτρέπουν την ταυτόχρονη εμπλοκή τριών στόχων, αξιοποιείται και η δυνατότητα ICWI των βλημάτων SM-2MR, με αποτέλεσμα να επεκτείνεται η δυνατότητα (ανάλογα με το επιχειρησιακό περιβάλλον) ταυτόχρονης εμπλοκής στόχων σε δύο ή τρεις επιπλέον στόχους.
Αντίθετα, για τα πυροβόλα χρησιμοποιείται το FCS Mk86 Mod 5 με δυνατότητα εμπλοκής τεσσάρων στόχων επιφανείας, ενός εναερίου στόχου ή επιπλέον ενός ακόμη διαύλου καθοδήγησης για τα βλήματα SM-2MR και τη διαχείριση 120 ιχνών. Αρχικά στο Μk 86 χρησιμοποιήθηκε ο Η/Υ UYK-7, αλλά από το 1988 στα καταδρομικά αυτός αντικαταστάθηκε από τον UYK-44. Σε συνδυασμό με το Μk86 χρησιμοποιείται το ραντάρ ένδειξης στόχων SPQ-9A I/J ζώνης συχνοτήτων, ισχύος 1,2 KW με επίπεδα εμβέλειας 137 μ. – 37 χλμ. Για επίτευξη υψηλών επιδόσεων για στόχους υψηλής ταχύτητας χρησιμοποιεί σχετικές υψηλές PRF (3.000 Hz) και υψηλό ρυθμό σάρωσης (60 rpm). Διαθέτει δυνατότητα συμπίεσης παλμών και ευελιξίας συχνοτήτων με διαθέσιμες πέντε διαφορετικές συχνότητες στη ζώνη«I/J».
Για την αντιμετώπιση του φαινομένου των αντανακλάσεων (clutter) χρησιμοποιείται η τεχνική DMTI (Digital Moving Target Indicator). Ως ραντάρ καταύγασης χρησιμοποιείται το SPG-60. Πρόκειται για μονοπαλμικό ραντάρ ντόπλερ που λειτουργεί στη ζώνη I (8-10 GHz) με μέγιστη ισχύ 5,5 Kw. Αντίθετα, με το SPG-51D χρησιμοποιεί υψηλές PRF (25.000-30.000 Hz), με αποτέλεσμα να επιτυγχάνει ικανοποιητικές επιδόσεις ιχνηλάτησης με χαμηλή ισχύ, αλλά και περιορισμένη εμβέλειας καταύγασης. Η μέγιστη θεωρητική εμβέλεια ιχνηλάτησης φθάνει τα 91,4 χλμ., αλλά πρακτικά για στόχο 1τ. μ. περιορίζεται στα 77,7 χλμ. και η εμβέλεια παροχής καταύγασης CW για στόχο 1 τ. μ. στα 18,3 χλμ.
Η καρδιά του συστήματος μάχης είναι το ολοκληρωμένο σύστημα NTDS (Naval Tactical Data System) σε συνδυασμό με το αναβαθμισμένο στα πλαίσια του NTU αυτόματο σύστημα WDS (Weapon Direction System) Mk14 που ελέγχει το FCS και εκτελεί τις διαδικασίες εκτίμησης των απειλών και ανάθεσης όπλων TEWA (Threat Evaluation Weapon Assignment). Στα πλαίσια του συστήματος NTDS είναι διαθέσιμες και οι ζεύξεις Link 11 και 14 που χρησιμοποιεί και το Π.N. στις μεγάλες μονάδες επιφανείας και στις πυραυλακάτους. Η ακριβής σύνθεση του συστήματος NTDS στην κλάση «Kidd» δεν είναι γνωστή, αλλά τα συγγενή σκάφη κλάσεως «Spruance» έχουν μία εκτενή διάταξη που αποτελείται από 3 Η/Υ UYK-7 και 10 κονσόλες UYA-4.
Δεν αποκλείεται τα σκάφη κλάσης DDG-993 να διαθέτουν μία ανάλογη διάταξη ή ακόμη εκτενέστερη λόγω των αυξημένων λειτουργιών AAW. Μία ακόμη σημαντική προσθήκη στα πλαίσια του NTU ήταν η προσθήκη του συστήματος ΑΝ/SYS-2(V)2 IADT (Integrated Automatic Detection Tracking) που εκτελεί τις διαδικασίες συγχώνευσης (data fusion) των δεδομένων των ραντάρ έρευνας αέρος SPS-48E/SPS-49(V)2 σε ένα αρχείο για κάθε ίχνος, με αποτέλεσμα τη μείωση των ψευδοσυναγερμών και επιτάχυνση διαδικασιών εμπλοκής. Τα αρχεία ιχνών μεταδίδονται στον Η/Υ του NTDS ή για ακόμη μεγαλύτερη ταχύτητα απευθείας στο σύστημα WDS.
Σύμφωνα με το US Navy η ενσωμάτωση ενός συστήματος IADT μειώνει τους χρόνους αντίδρασης περίπου στο ήμισυ (!). Η έκδοση SYS-2 στηρίζεται στον Η/Υ UYK-44 και επίσης διαθέτει το φίλτρο ιχνηλάτησης Kalman της Norden για την παρακολούθηση ελιγμών μεγάλης φόρτισης που εκτελεί ο στόχος. Η εγκατάσταση ενός συστήματος data fusion ήταν αναγκαστική επιλογή στα πλαίσια της ενσωμάτωσης του νέου ραντάρ SPS-49(V)2 με αρκετές διαφορές στα χαρακτηριστικά σε σχέση με αυτά του SPS-48 που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα στο διπλό ρόλο έρευνας/ένδειξης στόχων.
Ο ηλεκτρονικός εξοπλισμός περιλαμβάνει επίσης το ολοκληρωμένο σύστημα SLQ-32(V)3 που αποτελεί στην ουσία μία έκδοση του SLQ-32(V)2 που χρησιμοποιούν και τα σκάφη κλάσης «C. F. Adams» με κάλυψη στις ζώνες συχνοτήτων «B-J» (0,25-20 GHz) με την επέκταση της μνήμης του UYK-19 στα 80Κ από 64Κ και την προσθήκη ενεργού παρεμβολέα εξαπάτησης (deception). O τελευταίος με αυτόματη ή ημιαυτόματη λειτουργία καλύπτει τις ζώνες συχνοτήτων «H-J» (6-20 GHz) και παρεμβάλλει τόσο παλμικά ραντάρ όσο και συνεχούς κύματος με ταυτόχρονη εμπλοκή 75 απειλών.
Οι δύο διατάξεις του παρεμβολέα βρίσκονται στην ίδια κεραία με τις διατάξεις του συστήματος ESM, αντίθετα με το μεταγενέστερο παρεμβολέα Sidekick και το SLQ-32(V)2 που συγκροτούν το SLQ-32(V)5 των «O. H. Perry», που βρίσκονται σε διαφορετική κεραία. Καθεμία από τις διατάξεις παρέχει κάλυψη 90° και αποτελείται από 35 στοιχεία, που το καθένα διαθέτει πομπό TWT με συνολική ισχύ και των τεσσάρων διατάξεων (2 κεραίες ESMx2) 1 MW. Ο εξοπλισμός συμπληρώνεται από τέσσερις εξαπλούς εκτοξευτές αεροφύλλων και φωτοβολίδων Mk36 SRBOC.
Κάποιες πληροφορίες επίσης αναφέρουν ότι τα σκάφη της κλάσης έχουν εφοδιασθεί με το σύστημα MMS (Mast Mounted Sight) της McDonnell Douglas. Το Nαυτικό απέκτησε έναν αριθμό συστημάτων κατά τη διάρκεια του Πολέμου Ιράν-Ιράκ και στη συνέχεια κατά την διάρκεια του Πολέμου του Κόλπου με στόχο τον ευχερέστερο οπτικό εντοπισμό ναρκών ή άλλων απειλών (βλημάτων κ.ά.) καθώς και για τη διευκόλυνση της πλοήγησης. Πρόκειται για ολοκληρωμένο Ε/Ο σύστημα που περιλαμβάνει κάμερα TV, συσκευή FLIR, μονάδα video για αυτόματη ιχνηλάτηση και αποστασιόμετρο laser. Η εικόνα του MMS παρέχει τη δυνατότητα μεγέθυνσης 12X. Όλα τα συστήματα είναι εγκαταστημένα σε ένα σταθεροποιημένο θόλο με δυνατότητα περιστροφής 360° και ανύψωσης 30°. Ο εξοπλισμός συμπληρώνεται από τρεις τερματικές κεραίες δορυφορικών επικοινωνιών WSC-3.
Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ ΤΩΝ ΣΚΑΦΩΝ ΑΠΟ ΤΟ Π.N.
Πριν σχολιάσουμε την επιχειρησιακή αξία της απόκτησης των σκαφών αυτών, κρίνουμε σκόπιμο να διατυπώσουμε κάποιους προβληματισμούς μας που αφορούν γενικότερα την αποδοχή μεταχειρισμένων σκαφών. Η εμπειρία από την παραχώρηση των σκαφών κλάσεως «Knox» και ιδιαίτερα των «C. F. Adams» δεν είναι πολύ καλή, αφού παρά το μεγάλο κόστος του πακέτου παραχώρησης (υπολογίζεται περί τα 180 εκ. δολ. μόνο για τα Adams), συναντήσαμε πολλά προβλήματα (με ευθύνη κυρίως της αμερικανικής πλευράς) στην εκπαίδευση και υποστήριξη των σκαφών αυτών αλλά και στην παλαιότητα του υλικού.
Αντίθετα, η εμπειρία από την περίπτωση των σκαφών κλάσεως «S» είναι καλύτερη, αλλά τα σκάφη ήδη υπηρετούσαν στο Π.N. Πριν λοιπόν ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση, θα πρέπει το Π.N. να εξασφαλίσει:
α) Αγορά των σκαφών υπό όρους ή μίσθωση με μεγάλο χρονικό ορίζοντα (10-15 ετών) που να δικαιολογεί την επένδυση. Οι όροι παραχώρησης είναι μία πολύ σημαντική παράμετρος, καθώς για την παραχώρηση σκαφών με εκτόπισμα μεγαλύτερο των 3.000 t ή ηλικίας μικρότερης των ετών (η κλάση εμπίπτει και στα δύο) απαιτείται άδεια από το Κογκρέσο σε συνεννόηση με τα Υπουργεία Εξωτερικών, το Πεντάγωνο και το Γραφείο του Ναυτικού. Εδώ υπάρχει η περίπτωση να παρουσιασθούν «κωλύματα» ή διαμαρτυρίες για σκάφη τέτοιων δυνατοτήτων. Πιθανή παραχώρηση τέτοιων σκαφών στο τουρκικό ναυτικό είναι απίθανη, καθώς αυτό προσανατολίζεται σταθερά στο πρόγραμμα TF-2000. Η πρόσφατη απόφαση παραχώρησης των σκαφών κλάσεως Perry θα είναι ένα καλό επιχείρημα υπέρ της παραχώρησης των σκαφών στο Π.N.
β) Η παράδοση των σκαφών με πλήρη εξοπλισμό εκτός ίσως από μετατροπές στο λογισμικό των ηλεκτρονικών συστημάτων, που ούτως ή άλλως απαιτεί αλλαγές για τις οποίες πρέπει έγκαιρα να κινηθεί το Π.N., ώστε αυτό να προσαρμοσθεί στις ανάγκες του. Ο λεπτομερής έλεγχος της κατάστασης των σκαφών είναι απαραίτητος, αν και σημειώνουμε ότι πρόκειται για ενεργές μονάδες και όχι σκάφη σε εφεδρεία.
γ) Η εκπαίδευση του προσωπικού και η παραχώρηση των σχετικών εγχειριδίων των συστημάτων και αρχική υποστήριξη των σκαφών. Σημειώνουμε ότι ένας σημαντικός αριθμός συστημάτων πανομοιότυπος ή με μικρές παραλλαγές υπηρετεί ήδη στο Π.N. [πυροβόλα Mk45/127mmm, σύστημα CIWS Mk15 Phalanx, κινητήρες LM2500, σύστημα ESM SLQ-32(V), εκτοξευτής Mk141 και βλήμα RGM-84A, ραντάρ SPG-51D και το σόναρ SQS-53A που αποτελεί εξέλιξη του SQS-26CX των Knox]. Η ενδεχόμενη μάλιστα απόσυρση των σκαφών κλάσεως Adams/Knox με τα σκάφη κλάσεως «Kidd» θα απλοποιήσει την κατάσταση, αφού θα μειώσει τους τύπους μεγάλων μονάδων επιφανείας σε τρεις (με κοινά μάλιστα συστήματα) και στην οριστική απόσυρση των προβληματικών και ενεργοβόρων συστημάτων πρόωσης των «Knox» και κυρίως των «Adams».
δ) Η εξέταση του παράγοντα κόστος. Σε κάθε περίπτωση πιστεύουμε ότι το συνολικό πακέτο παραχώρησης δε θα πρέπει να υπερβεί τα 700 εκ. δολ., όσο είναι δηλαδή περίπου το κονδύλι του ΕΜΠΑΕ που έχει υπολογίσει το Π.N. για την απόκτηση επιπλέον 2 Φ/Γ κλάσεως ΜΕΚΟ-200ΗΝ.
ε) Οι υψηλές απαιτήσεις επάνδρωσης (1.428 άνδρες συνολικά) δε θα πρέπει να απασχολούν το Π.N., καθώς ο παροπλισμός των «Knox» και «Adams» θα απαγκιστρώσει πάνω από 2.200 άνδρες. Αντίθετα, θα πρέπει να εξεταστεί η υποδομή του Π.N. για την υποστήριξη σκαφών τέτοιου μεγέθους και οι απαραίτητες μετασκευές, αν και πιστεύεται ότι ο Ναύσταθμος Σούδας λόγω των απαιτήσεων στα πλαίσια του N.A.T.O. παρέχει ανάλογη δυνατότητα. Aλλωστε το πρώτο βήμα έγινε ήδη με τα «C. F. Adams» με εκτόπισμα 4.825 t, ενώ σε όλες τις νέες σχεδιάσεις σκαφών (LCF, F124) AAW/C² το εκτόπισμα προσεγγίζει τους 6.000 t, όσο αναμένεται να φθάσει και στην περίπτωση του προγράμματος TF-2000 του Π.N. Τα τελευταία χρόνια εξάλλου έχουν εκλείψει οι αφορισμοί για τα σκάφη μεγάλου εκτοπίσματος στο Αιγαίο, αφού πέραν των άλλων επιχειρημάτων (οπλικό φορτίο, αυτονομία, δράση σε κακές καιρικές συνθήκες) έχει προστεθεί και το Δόγμα Ενιαίου Αμυντικού Χώρου και η συνεχής αυξανόμενη απειλή από την THK.
στ) Ο χρόνος παράδοσης και αξιοποίησης (υπολογίζεται με βάση την εμπειρία των «Adams» σε δύο περίπου έτη) των σκαφών να είναι ο συντομότερος δυνατός χωρίς παλινωδίες, αφού τα σκάφη είναι ήδη ηλικίας 15-16 ετών. Σε ό,τι αφορά το επιχειρησιακό σκέλος, αρχικά θα πρέπει να διαπιστώσουμε ότι η 5ετής των A/T «C. F. Adams» είχε αποτέλεσμα το Π.N. να «εθιστεί» στην ενσωμάτωση μονάδων AAW στο στόλο, αντίθετα με τη διάρθρωση του στόλου στη δεκαετία του ’80. Έτσι η ένταξη των σκαφών αυτών στον επιχειρησιακό σχεδιασμό θα είναι απλούστερη.
Η σύγκριση της κλάσης «Kidd» με κάποιες από τις υπάρχουσες εναλλακτικές λύσεις (αναβάθμιση/διατήρηση «C. F. Adams», κλάση «O. H. Perry» και κλάση «L») στο θέμα κάλυψης των αναγκών AAW, όπως παρουσιάστηκαν στα τεύχη 150 και 151 της «Π», θα ήταν άδικη. Οι δυνατότητες της κλάσης στον τομέα αυτό αλλά και στη διεξαγωγή των λοιπών επιχειρήσεων είναι πολύ υψηλότερες. Η υπεροχή εστιάζεται τόσο στον ηλεκτρονικό εξοπλισμό όσο και στα οπλικά συστήματα. Κάποιες συγκρίσεις θα μπορούσαν να γίνουν μόνο με την κλάση «L» στην περίπτωση που αυτή εφοδιαζόταν με ένα σύγχρονο 3D ραντάρ ένδειξης στόχων, αλλά διατηρεί ως κύριο οπλικό σύστημα το παλαιότερο βλήμα και εκτοξευτή SM-1MR/Μk 13 έναντι του συνδυασμού SM-2MR και των δύο Μk26.
Στην περίπτωση αντικατάστασης της κλάσης «Knox» οι ASW δυνατότητες δε θα μειωθούν, αφού η κλάση «Kidd» διαθέτει ανάλογο sonar με αναβαθμισμένες δυνατότητες σε σχέση με το SQS-26CX, καλύτερο σύστημα UWFCS και τη δυνατότητα υποδοχής των ελικοπτέρων S-70B-6 «Aegean Hawk».
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει στο τεύχος 150, η καλύτερη επιλογή θα ήταν η έναρξη ενός προγράμματος νέων ναυπηγήσεων 2+2 σκαφών AAW/C² με την αξιοποίηση της τεχνολογίας των Ενεργών ραντάρ διάταξης φάσης των εκτοξευτών VLS κ.ά. Αυτή τη στιγμή και στο άμεσο μέλλον η υλοποίηση ενός τέτοιου προγράμματος είναι μάλλον ανέφικτη, καθώς το κόστος ανά μονάδα φαίνεται να υπερβαίνει τα 600 εκ. δολ. Στο ΕΜΠΑΕ υπάρχει ένα κονδύλι περίπου 700 εκ. δολ. που αφορά τη συνέχιση του προγράμματος ναυπηγήσεων των ΜΕΚΟ-200ΗΝ με δύο ακόμη σκάφη. Το πρόγραμμα, όμως, αυτό επιχειρησιακά δε δίνει λύσεις στον τομέα της AAW.
Λόγω εκτοπίσματος η κλάση ΜΕΚΟ-200ΗΝ δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το νέο εξοπλισμό παρά το ότι θεωρητικά θα μπορούσε να εγκατασταθεί το ραντάρ SPY-1F και μια ελαφριά έκδοση του AEGIS, όπως σχεδιάζει η Αυστραλία για την κλάση ANZAC. Και αυτό γιατί θα παρουσιαστούν άλλα προβλήματα, όπως για παράδειγμα η εγκατάσταση εκτοξευτή VLS με επαρκή χωρητικότητα βλημάτων Aμυνας Περιοχής για την αξιοποίηση της δυνατότητας πολλαπλών εμπλοκών. Ακόμη και στην περίπτωση που θα μπορούσαν να ξεπεραστούν τα προβλήματα αυτά, το κόστος δε θα περιοριζόταν φυσικά στα 350 εκ. δολ. ανά σκάφος, αλλά θα ήταν σημαντικά υψηλότερο.
Αυτό που απομένει λοιπόν είναι να εκτιμήσει το Π.N. την πορεία του προγράμματος TF-2000. Το τελευταίο έχει ήδη καθυστερήσει αρκετά, καθώς ήδη από τον Αύγουστο του 1996 οι εταιρίες έχουν απαντήσει στην αίτηση για πληροφορίες RFI και ο σχετικός διαγωνισμός δεν έχει ακόμη προκηρυχθεί. Έτσι το αρχικό χρονοδιάγραμμα, που προέβλεπε παράδοση του πρώτου σκάφους το 2003 και ολοκλήρωση του προγράμματος έως το 2008, είναι μάλλον ανέφικτο και έτσι η πρώτη παράδοση μετατίθεται για το δεύτερο μισό της πρώτης δεκαετίας, με την προϋπόθεση ότι το πρόγραμμα θα ξεκινήσει άμεσα.
MerEtMarine: Έτσι θα είναι οι ελληνικές BELH@RRA, με ASTER, VL MICA και SCALP NAVAL!
Επίσης θεωρούμε ότι το κονδύλι των 2,5 δισ. δολ. για έξι σκάφη (περίπου 420 εκ. δολ. ανά σκάφος) είναι αρκετά αισιόδοξο. Η υπεροχή της κλάσης TF-2000 έναντι της κλάσης «Kidd» εστιάζεται κυρίως στο Ενεργό Ραντάρ διάταξης φάσης και το σύγχρονο Σύστημα Διαχείρισης (Tactical Data System). Οι δυνατότητες των SPY-1D/F και APAR (κυρίως του δεύτερου) είναι εντυπωσιακές στη διατήρηση ιχνών (128 και 250 αντίστοιχα), αλλά κυρίως στην ακρίβεια και εμβέλεια ιχνηλάτησης, με αποτέλεσμα να αξιοποιούν στο έπακρο τις δυνατότητες του SM-2MR επιτρέποντάς του την προσέγγιση σε ακόμη μικρότερη απόσταση από το στόχο (σε σχέση με τα συμβατικά ραντάρ) και την ελαχιστοποίηση του χρόνου καταύγασης.
Έτσι το AEGIS μπορεί να υποστηρίξει έως και 3 εμπλοκές ανά ραντάρ καταύγασης (9 συνολικά στην κλάση DDG-51 και 12 στην κλάση CG-47), ενώ το APAR εκτελεί και τη λειτουργία αυτή, χωρίς να απαιτεί επιπλέον ραντάρ καταύγασης με αποτέλεσμα ο αριθμός των εμπλεκόμενων στόχων να φθάνει τους 16 (!). Οι αριθμοί αυτοί φυσικά περιορίζονται από τη μέγιστη χωρητικότητα για βλήματα SM-2MR των συστημάτων VLS που στις κλάσεις F-124 και LCF φθάνει τα 32 και 40 κελιά. Εδώ οι δυνατότητες της κλάσης «Kidd», παρά το γεγονός ότι δε διαθέτουν VLS, είναι συγκρίσιμες με τέσσερα βλήματα έτοιμα προς βολή και 52 βλήματα απόθεμα, αλλά δε διαθέτουν δυνατότητα μεταφοράς βλημάτων άμυνας σημείου όπως το ESSM. Το ESSM λόγω της συμπαγούς αποθήκευσης στο κάνιστρο Μk25 επιτρέπει την τοποθέτηση τεσσάρων βλημάτων ανά κελί.
Επανάσταση στο Γαλλικό ΠΝ, με ναυτικό Meteor, θα τον “φορέσουν” οι FREMM και Belh@rra;
Ακόμη και στην περίπτωση υλοποίησης του προγράμματος TF-2000, η κλάση «Kidd» εμφανίζεται ως μία εξαιρετικά αποδοτική λύση σε σχέση με το κόστος και εξασφαλίζει μεσοπρόθεσμα συντριπτική υπεροχή στο Π.N. στο περιβάλλον του Αιγαίου. Και αυτό, όπως προκύπτει από τις προτεραιότητες του Π.N. ή ναυπήγησης νέων Φ/Γ με χαρακτηριστικά ανάλογα των κλάσεων TF-2000/F-124 ή LCF (που θα ήταν και η ορθότερη λύση), μετατίθεται χρονικά για τα τέλη της επόμενης δεκαετίας, καθώς έχει δοθεί προτεραιότητα στα προγράμματα των υποβρυχίων, κορβετών και μικρότερων κλάσεων (περιπολικά και πυραυλακάτους) που αναμένεται να καταναλώσουν σημαντικούς πόρους (ποσό μεγαλύτερο των 420 δισ. δρχ.) όχι μόνο του τρέχοντος ΕΜΠΑΕ, αλλά να επιβαρύνουν και τους αμυντικούς προϋπολογισμούς έως το 2010. Επίσης να σημειώσουμε τη δυνατότητα του σκάφους μελλοντικά να ενσωματώσει αναβαθμίσεις και βελτιωμένο εξοπλισμό που να παρέχει ανάλογη αποτελεσματικότητα με νεότερες κλάσεις όπως η σχεδιαζόμενη TF-2000.
Επεξηγήσεις
1. Πυροβόλο 127mm Mk45DP, 2. διπλός εκτοξευτής κατευθυνόμενων βλημάτων Mk26, 3. τριπλός εκτοξευτής ανθυποβρυχιακών τορπιλών Mk 32 (πίσω από καλύμματα), 4. ελικόπτερο SH-2G/SH-60B, 5. κεραία δ OE-82ορυφορικού συστήματος WSC-3 UHF SATCOMM, 6. σύστημα Mk 15 CIWS (πίσω από την υπερκατασκευή της εξαγωγής), 7. καταυγαστήρας SPG-51D, 8. ραντάρ SPG-60, 9. ραντάρ έρευνας SPS-48E 3D, 10. βλήματα Harpoon, 11. SQL-32(V)3 EW, 12. ραντάρ SPG-55 έρευνας επιφανείας, 13. ραντάρ SPS-49(V)5 έρευνας αέρος, 14. SPQ-9A ραντάρ ελέγχου βολής πυροβόλων.
Πρώτη online δημοσίευση 8/12/2018
Ποπό…..που.το.θυμηθηκατε;;;
Αναμνήσεις
..το.τευχος το.θυμαμαι καλά το είχα μέχρι.προσφατα…….μεχρι που ήρθε ο.μπεμπης.και ήθελε ….χώρο για παιχνίδια……..και πετάχτηκαν τα δικά μου……χαχαχαχαχ
Ωραία πτήση απ’ τα παλια
Οι αμερικανοι φτιαχνουν πλοια για πολεμο οχι απλα για επιδειξη σημαιας.Αν μπορουσαμε να παρουμε ως ναυαρχιδες του στολου 2 Arleigh Burke το ΠΝ θα αποκτουσε τρομακτικη ισχυ πυρος και ας ερθουν αργοτερα οι Μπελχαρα ή οποια αλλη συγχρονη φρεγατα.
+1
Θα κάλυπτε ένα επιχειρησιακό κενό (area defence) και θα επέτρεπε επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Το SPS-48 δεν είναι βέβαια AEGIS, αλλά έχει τεράστια εμβέλεια και δίνει εξαίρετη επίγνωση τακτικής κατάστασης, είναι άλλωστε το 3D radar των αμερικάνικων αεροπλανοφόρων ως και σήμερα.
Ακτίνα δράσης μεγαλύτερη (και κατανάλωση καυσίμου μικρότερη) σε σχέση με τα ΑΒ λόγω στενόμακρου κύτους.
Μειονεκτήματα οι μεγάλες ανάγκες επάνδρωσης, και τα δύο μόνο κανάλια καθοδήγησης πυραύλων. Αλλά θυμάμαι ότι ήδη τα πρώτα Tico, με 4 καταυγαστήρες, μπορούσαν να έχουν 18 πυραύλους ανά πάσα στιγμή στο αέρα, με 4 από αυτούς (όσοι και οι καταυγαστήρες) σε τελική καθοδήγηση, διότι ο SM-2 μόνο τότε απαιτεί καταύγαση. Άρα ίσως ήταν εφικτή η αντιμετώπιση μαζικών απειλών, όχι βέβαια στο βαθμό των μεταγενεστέρων σκαφών αεράμυνας. Η εμβέλεια του ραντάρ σπανίζει ακόμη και σήμερα, και η διακριτική ικανότητα έναντι συμβατικών μαχητικών είναι εξαιρετική.
«θα επέτρεπε επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.»
Από τις οποίες όμως επιμόνως μας απέτρεπαν οι Αμερικάνοι.
Υπενθυμίζω ότι ήδη τότε υπήρχε έντονη «κινητικότητα» (αμερικανικής βεβαίως υφής) στο κυπριακό,που εκτονώθηκε εν τέλει στο σχέδιο Ανάν,μέχρι την απόρριψη του από το δημοψήφισμα της 24/4/2004.(και την προσπάθεια επαναφοράς του μέχρι πρόσφατα)
Την ίδια εποχή,μάλιστα,το «εθνικό κέντρο» απέθεσε σεμνά και ταπεινά το «ενιαίο δόγμα»,με πλήρη απουσία από την άσκηση «Νικηφόρος»,αλλά και γενικώς.
Επίσης,και μετά την εγκατάλειψη της ιδέας των Kidd,το ΠΝ δέν αναζήτησε κάτι αντίστοιχο ή υποκατάστατο,είτε μεταχειρισμένο,είτε νέας ναυπηγήσεως.
Ούτε οι ολλανδικές “L” ή γιατί όχι και τα Tromp συγκίνησαν το ΠΝ,ούτε κάν βελτιωμένες ΜΕΚΟ στα πλαίσια νέου ναυπηγικού προγράμματος,αλλά οι κορβετοφρεγάτες ήταν το νέο «όραμα»,και κατά σατανική σύμπτωση,οι τελευταίες έδεναν τέλεια με τον αυτοπεριορισμό στο Αιγαίο,και το μαντήλι στην Ανατολική Μεσόγειο.
Αναρωτιέμαι κάποιες φορές,άν τα Kidd ήταν μία πραγματική προσφορά,ή κάποια αυθεντικά νεοελληνική παράκρουση,όπως γαλλικές φρεγάτες (ακόμη και ιστιοφόρες) έναντι ελληνικών ομολόγων.
Αγαπητέ Αχέροντα,
δυστυχώς την έλλειψη εθνικής στρατηγικής δεν μπορεί καμιά προμήθεια να την υποκαταστήσει.
Η προσφορά δεν ήταν φθηνή (φθηνή προβολή ναυτικής ισχύος δεν υπάρχει), και δεν είχε νόημα χωρίς τους SM-2.
Τα προβλήματα των παλαιότερων αμερικάνικων κλάσεων που θα αποσύρονταν, και είχαν να κάνουν προεχόντως με το προωστικό σκεύος (ατμολέβητες υψηλής πίεσης, η Knox μονέλικη όπως όλα τα πλοία συνοδείας του USN) και την παλαιότητα εξοπλισμού, δεν θα υπήρχαν εδώ.
Ίσως και αντικειμενικά να μην είχαν ωριμάσει οι συνθήκες, πράγμα που τελικώς συνέβη όταν οι πάγιες εθνικές επιδιώξεις βρήκαν σημείο διεπαφής με την αμερικανική επιδίωξη για ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, δηλαδή διαφοροποίηση των πηγών εφοδιασμού. Αυτό θα μπορούσε να έχει συμβεί και νωρίτερα αν δεν είχαν προηγηθεί οι άγονες – κατά την ταπεινή μου άποψη – αναζητήσεις της κυβέρνησης Καραμανλή του νεότερου, που εξέθεσαν τη χώρα σε φρικτά αντίποινα χάριν μιας ανέφικτης (στάση Βουλγαρίας) προοπτικής.
Και μια και αναφέρθηκες στο Σχέδιο Ανάν, δεν μπορώ να μην πιστώσω στην κυβέρνηση Καραμανλή του νεοτέρου – που κατά τρόπο δεοντολογικώς και πολιτικώς απαράδεκτο φορτώθηκε με αυτή τη δουλεία από τη προηγούμενη κυβέρνηση Σημίτη ένα μήνα προ της λήξεως της θητείας της τελευταίας (σε αντιδιαστολή, ο Γεώργιος Ράλλης, πολιτικός ανήρ μεγάλου ήθους και αναστήματος, διέκοψε το 1981 τις διαπραγματεύσεις για τις βάσεις με τις ΗΠΑ έξι μήνες προ των εκλογών, λέγοντας ευθέως στην αντιδιαπραγματευόμενη χώρα ότι το θέμα ανήκει πλέον στην κυβέρνηση που θα αναδείξουν οι εκλογές) – τον επιτυχή χειρισμό του θέματος. Χωρίς να αποξενώσει τον ξένο παράγοντα, απέναντι στον οποίο η προηγούμενη κυβέρνηση είχε αφρόνως αναλάβει δεσμεύσεις (που ήταν δεσμεύσεις της χώρας βέβαια …), έκανε κάθε τι δυνατό για να τορπιλίσει τις διαπραγματεύσεις του Μπούργκενστοκ και έδωσε στον Τάσσο Παπαδόπουλο τον απαιτούμενο χώρο για να αποκαλύψει τις συνέπειες της υιοθέτησης του Σχεδίου. Επειδή είμαι συχνά δηκτικά επικριτικός για την κυβέρνηση αυτή, που σημειωτέον είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς, εισφέρω αυτή την παρατήρηση ως κατάθεση ειλικρίνειας και αμεροληψίας.
Το ότι καμμία προμήθεια δέν υποκαθιστά την εθνική στρατηγική,είναι δεδομένο.
Αλλά για να είμαι λίγο κυνικός,εξ ίσου δεδομένο είναι και το ότι στην περίπτωση μας δέν υπάρχει καμμία διάθεση να αξιοποιηθούν όπλα ως τέτοια,αλλά μόνο ως πελατειακοί μοχλοί-άν υπάρχουν τέτοιοι.
Αλλά και όταν υπάρχουν,μένουμε με τους μοχλούς ανά χείρας,όπως επί Καραμανλή Β΄.
Η δική μου απορία είναι πόσο βάση είχε ο θόρυβος για τα Kidd,όταν όπως εξέθεσα ανωτέρω,οι Αμερικάνοι είχαν δικές τους στοχεύσεις στο κυπριακό,και αυτό δένει και με τις πολιτικές στάσεις της Ελλάδας στην ίδια περιοχή για την οποία υποτίθεται ότι «θέλαμε» τα πλοία αυτά.
Το ότι αμέσως μετά τα σκάφη AAW ανακαλύψαμε ως δισκοπότηρο την κορβετοφρεγάτα,με ιδεάζει ότι «συνεμορφώθημεν προς τας υποδείξεις» των ιδιοκτητών του σχεδίου Ανάν.
Σήμερα,με επιπλέον 20 χρόνια (πικρής) πείρας,με κατά καιρούς θορύβους για Tico,AB,FREMM,etc,etc,βασίμως υποψυλλιάζομαι ότι πρόκειται απλώς περί θορύβου για τον θόρυβο.
Μαλλον επειδη η ομαδα συνταξης ειναι ποιο νεα απο τους αναγνωστες να θυμησω οτι οταν εφτασαν οι συζητησεις σε τελικο σταδιο οι Αμερικανοι ζητουσαν 700 εκ δολαρια για το καθε πλοιο ΧΩΡΙΣ την αποδεσμευση των πυραυλων STANDARD …θΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΧΤΕΣ οταν σε αρθρα υου περιοδικου αναρωτιοταν οι αρθρογραφοι γιατι να δωσουμε τοσα λεφτα χωρις να εχουμε προσβαση στο κυριως οπλο των πλοιων. Ηταν η εποχη που τα Spruance ειχαν αρχισει να λαμβανουν εκτοξευτες Μκ41 για βληματα Tomahawk, VLASROC, VL HARPOON ….H επιμονη των ΗΠΑ να μην αποδεσμευσουν τους STANDARD οδηγησε σε ναυαγιο γιατι τοτε το καλο παιδι των ΗΠΑ ηταν η Τουρκια που εκανε τα αδυνατα δυνατα να μην ερθουν τα πλοια στο Αιγαιο , εξου και η εξωπραγματικη τιμη πωλησης τους. Ετσι για να θυμομαστε και λικη ιστορια ΤΗΣ ΠΤΗΣΗΣ.
743 εκ δολάρια τιμή πακέτου και για τα 4 πλοία(φυσικά χωρίς SM-2). Προφανώς και η προσφορά αυτή δεν ήταν καλή, πράγμα που αποδείχτηκε από την αγορά της Ταϊβάν, όπου με 732 εκ δολάρια(δηλαδή 11 εκ λιγότερα), πήρε το ίδιο πακέτο με εμάς + 148 SM-2 BLOCK IIIA του κουτιού(και φυσικά πανάκριβους).
Agreeeeee…..τα τότε τεύχη ττα εχω κάπου ακόμα στο αρχείο μου από.την Πτήση απ’ το 94 και μετά που τα κράταγα περίπου. Τόσα χρόνια και τα θυμάμαι και εγώ και ασ ήμουν πιτσιρικάς τότε…….είχα το μικρόβιο απο τον πατέρα μου τότε όταν έφερνε στο σπίτι. Ότι εβγαζε ο Καββαδίας. Κυρίως.Πτηση και 4 τροχούς.
Πολλα+++++ γιατί έχουμε μνήμη χρυσόψαρου!
Ο τίτλος του άρθρου τα λέει όλα!!!
Τις δυνατότητες που έπαιρνε το ΠΝ σε άμυνα σημείου&περιοχής και ανθυποβρυχιακά από πλοία 20ετίας ήταν έτη φωτός μπροστά από τα τετριμμένα του ΠΝ εκείνης της περιόδου. Χώρια που θα εξασφαλίζαμε και το τρίγωνο Κρήτης-Κύπρου-Καστελορίζου με το καλύτερο τρόπο την εποχή εκείνη και θα το διατηρούσαμε ικανοποιητικότατα μέχρι και τις μέρες μας.
Αλλά τα κλασσικά η Ελλαδάρα.. κοιμάται τον ύπνο του δικαίου!!!
Ελπίζω το ίδιο λάθος να μην γίνει και με τα Tico. Αλλά τότε είχαμε Γιάνο και Σιμήτη και τους Ευρωπαίους να μας προστατεύουν.
Συμφωνώ απόλυτα για τα Tico θα είναι η μονή επιλογή για σχεδόν άμεση ενίσχυση του ΠΝ για σοβαρή άμυνα περιοχής και ελέγχο ανατολικής μεσογείου (πιστεύω ότι θα πρέπει να πάρουμε και τα 4). Και αυτό ανεξάρτητα από το πρόγραμμα νέας φρεγάτας που πρέπει να προχωρήσει και είναι μακροπρόθεσμο.
Με την κατάσταση που επικρατεί με τους Τουρκους και τα πετρέλαια-φυσικό αέριο νοτια της Κρήτης, τα πράγματα θα είναι πολύ επικίνδυνα μετά από 2 χρονιά. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε αντίστοιχου επιπέδου νέα φρεγάτα σε τόσο σύντομο χρόνο.
Εκτιμώ ότι το κόστος σε πρώτη φάση θα είναι 1,2-1,5 δις περιλαμβανομένου όπλων (των απαιτούμενων όχι απαραίτητα όλων των κελιών ) και μελλοντική αναβάθμιση του AEGIS σε baseline 9.
Είχε αναφερθεί τότε ότι οι Αμερικάνοι δεν αποδέσμευαν τον SM-2MR (πόσο δε πιο εξελιγμένες εκδόσεις). Έχοντας λοιπόν ένα τέτοιο σκάφος χωρίς την δυνατότητα αεράμυνας προστασίας περιοχής οι δυνατότητες του θα περιορίζονταν σημαντικά. Αυτός είχε αναφερθεί και σαν ένας από τους κύριους λόγους που τελικά δεν προχώρησε η παραγγελία. Τελικά δεν ίσχυε κάτι τέτοιο?
Αν μη τι άλλο η ελληνική δημόσια διοίκηση δεν φημίζεται για τον μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό της.
Όμως δεν έχουν καμία σχέση τα σημερινά δεδομένα (γεωπολιτικά, οικονομικά) σε σύγκριση με πριν 20 χρόνια…
Επίσης μεγάλη ευκαιρία που χάθηκε ήταν όταν παροπλίστηκε το USS Enterprise (CVN-65). Απορώ πως το χάσαμε. Θα ήταν τρομερό απόκτημα.
Και τα Soryu και Akagi θα ειχαν να προσφέρουν θεωρω… Θα ηταν απολυτως ο αιφνιδιασμος των γειτονων.
xaxaxaxax!!!! kalo!!!!
Μην ξεχνάμε πως:
Οι Αμερικανοι τότε δεν μας αποδέσμευαν τους SM2
Οποτε τα πλοία θα ήταν μονο με SM1 που τους ξέραμε ήδη από τα ADAMS και δεν ήμασταν και ενθουσιασμένοι με τις επιδόσεις τους
Οποτε κατά τη γνώμη καλώς και δεν τα πήραμε
το θέμα είναι από δω και πέρα τι γίνετε
Νομίζω καλώς το ΠΝ δεν πήγε στα Kidd. Πέρα των τεράστιων πόρων που θα απαιτούσε για να δουλέψει το πλοίο, ήταν ξεδοντιασμένο μιας και SM-2 δεν αποδέσμευαν οι ΗΠΑ. Σήμερα δηλαδή θα ήταν σαν να μας παραχωρούν ΑΒ, χωρίς SM-2!!!
Εδώ με τις Adelaide και πάλι κρατάμε επιφυλάξεις, ακούγοντας μάλιστα το επιχείρημα σε υπάρχουν χρήματα για το φορτωθεί το πλοίο!!! Οπότε καλώς δεν παρελήφθησαν τα πλοία αυτά.
Τα Kidd, με τους όρους και τις προϋποθέσεις που προσφέρονταν, ήταν σαφώς μη ελκυστικά. Επίσης, από άποψη διπλωματικής μεταχείρισης στο θέμα, η Αμερική, έδειξε ξεκάθαρα πόσο χαμηλά μας έχει σε σχέση με άλλες χώρες.
Μας έδιναν τιμή πακέτου για τα KIdd, 11 εκ. δολάρια ακριβότερα από τη Ταϊβάν, δηλαδή 743 εκ δολάρια,, με τη διαφορά ότι στη τιμή της τελευταίας, ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΝ και 148 SM-2 BLOCK IIIA(που ήταν και πανάκριβοι και έκαναν και όλη τη διαφορά). Μετά την απόρριψη, μας αντιπρότειναν Spruance(DDG-971/973 to 2002), τα οποία ήταν παλαιότερα των Kidd(’77/’78, δηλαδή ήδη 25/24 ετών έναντι 19/18 ετών των Kidd) και χωρίς να αποδεσμεύουν ξανά SM-2, είχαν και θράσος να μη συζητάνε για παραχώρηση αλλά για πώληση(το τίμημα για τα τελευταία, μου είναι άγνωστο)! Γενικά, οι προτάσεις των Αμερικανών, φάνηκε ξεκάθαρα, ότι έγιναν απλά για… να γίνουν. Δεν είχαν ίχνος σοβαρότητας και αμφιβάλλω αν και οι ίδιοι περίμεναν από εμάς θετική απάντηση(ειδικά μετά και την ‘εξαιρετική’ εμπειρία μας με Adams/Knox)… Ο αρθρογράφος της ΠΤΗΣΗΣ, προς τιμήν του, είχε αναφέρει κάποιες προϋποθέσεις για την αγορά των Kidd. Καμία δεν τηρήθηκε, οπότε ορθά, τα Kidd δεν αγοράστηκαν. Και το τίμημα ήταν υψηλότερο των 700 εκ που ήταν η οροφή του ΠΝ και τα σκάφη δεν δόθηκαν με όλα τους τα οπλικά συστήματα(το γελοίο της υπόθεσης είναι ότι αν αποδέσμευαν SM-2, με το κόστος αγοράς των τελευταίων, τα πλοία θα μας έβγαιναν όλα μαζί, πάνω από 1 δις δολάρια!!!). Επίσης, δεν υπήρξε καμιά πρόταση για μίσθωση των πλοίων. Αποτέλεσμα όλων αυτών, οι Αμερικανοί να πάρουν επιτέλους ‘πόδι’ από το ΠΝ…
Εφοσον μας εδιναν τα πλοια με πληρη εξοπλισμο και με τους SM-2 θα επρεπε να τα περναμε ασυζητητι ακομη κι αν το κοστος εφτανε το 1 δισ δολαρια,τα πλοια ηταν θηρια παρα τα οποια μειονεκτηματα τους,θα καναν τη διαφορα στο Αιγαιο και στην Αν.Μεσογειο ακομη και στις μερεσ μας..Ομως τα πλοια θα δινονταν πιθανοτατα υποβαθμισμενα και χωρις τους SM,γι αυτο και αποριφθηκαν απο το ΠΝ.
Το ερώτημα προς το περιοδικό είναι αν ακόμη και τώρα έχουμε σαφείς δεσμεύσεις των Αμερικανών ότι οι SM-2 standard είναι αποδεσμεύσιμοι για την Ελλάδα και αν ναι ποιες εκδόσεις. Αν δεν είναι ακόμη και τώρα αποδεσμεύσιμοι οποιαδήποτε σκέψη για πλοία με ικανότητες αεράμυνας περιοχής βασισμένες στους Standard (αντιτορπιλικα AB, ευρωπαϊκές ή άλλες φρεγάτες αεράμυνας περιοχής που χρησιμοποιούν τον πύραυλο) αποδυναμώνεται σημαντικά. Σε αυτή την περίπτωση μια πιθανή εναλλακτική λύση είναι τα συστήματα αεράμυνας με βάση τον πύραυλο ASTER της MBDA.
Τα KIDD δεν τα ήθελε το Πολεμικό Ναυτικό διότι οι Αμερικανοί δεν αποδέσμευαν (τότε) τους πυράυλους SM-2. Τελεία και παύλα.
Κανατε πολυ καλα και μας θυμησατε τα «παλιά».
Θεωρητικα τα KIdd καλυπταν παρα πολυ καλα τις απαιτησεις του ΠΝ.
Υπαρχουν καποιες πτυχες που ομως χρειζουν μια προσεκτικοτερης ματιάς. Συχνα αναφερομαστε οτι οι Αμερικανοι «ΔΕΝ« αποδεσμευαν τα οπλα που επιθημουσε το ΠΝ για μια σειρα απο πολιτικους λογους που φτανουν μεχρι το σχεδιο «Αναν». Υπαρχει ομως και μια οικονομικη πτυχη που εχει υποτημηθει η σημασια της. Τα 4 Kidd ακομη και με Hot transfer, χωρις τα οπλα τους την εποχη που τα πηρε η Ταϊβαν ειχαν κοστολογηθει συνολικα και τα 4 πλοια περιπου στα 60 εκ. $ ΗΠΑ. Αμφιβαλω εαν στην ελληνικη περιπτωση η τιμη αγορας του ηταν σημαντικα ανωτερη. Στην πραγματικοτητα, ηταν το πακετο οπλων, τα ανταλλακτικα και οι υπηρεσιες εκπαιδευσης και υποστηριξης που ειχαν εκτιναξει στα υψη το προγραμμα, το οποιο εαν δεν απατωμαι ειχε φτασει σε υψος συνολικα κοντα στα 750 εκ $ ΗΠΑ εαν οχι περισσοτερο.
Οποτε τιθεται το ζητημα μεχρι σε ποιο βαθμο το ΠΝ ηταν σε θεση να χρηματοδοτησει ενα προγραμμα οταν λιγο πολυ το κυλιομενο ΕΜΠΑΕ ειχε ηδη αρχισει να δειχνει τα πραγματικα ορια της χρηματοδοτησης του (προκειται για το 2001-2002 λιγο πριν τους Ολυμπιακους της Αθηνας) και στην πραγματικοτητα η «στενωση» φανηκε απο το 2003 οταν φανηκαν τα πρωτα παρατραγουδα με τις «εκπτωσεις» σε σημαντικα οπλικα συστηματα που ειχαν επιλεγει να αποτηθουν( πχ 170 Leo2A6Hell αντι για 246 και χωρις τα πυρομαχικα τους, 12 AH64DHA αντι για 28, 20 NH90TTH αντι για 32 ή 36 εναντι αρχικης προθεσης για 50 και ουτω καθε εξης), οποτε οι αμφιβολιες για την μη αποδεσμευση των SM-2 και την προτροπη για την χρηση του αποθεματος των SM-1 (αποθεμα που ενισχυθηκε το 2000 με επιπλεον 128 βληματα EDA) μαλλον εχει και την οικονομικη δυστοκια σαν πραγματικη βαση, με την εννοια της αδυναμιας αποπληρωμης των οπλων και την παρουσια αιτηματος για την αποδεσμευση τους σε καθεστως EDA, δηλαδη «τσαμπα»!
Τα Kidd με τα δεδομενα του 2000 θα χρειαζοντουσαν το ιδιο ενα «φρεσκαρισμα» στο Συστημα Μαχης με την μορφη της αντικαταστασης του ΚΠΜ με ενα νεοτερης τεχνολογιας και δυνατοτητων σαν το Tacticos.
Θα ηθελα να παρατηρησω οτι οι LM2500 χαρακτηριζονται απο αυξημενο κυκλο ζωης μεταξυ δυο Overhaul και δεν ειναι οι 9.000 ώρες που αναφερεστε στο κειμενο, αλλα οι 20.000 ωρες οι οποιες στους νεοτερης γενιας εγιναν τουλαχιστον 24.000 ωρες.
Προφανώς και το κόστος εκτινάσσονταν από το συνολικό πακέτο υποστήριξης/αναβαθμίσεων/οπλισμού. Το θέμα είναι ότι, ενώ σε εμάς, αυτό το πακέτο κοστολογήθηκε 743 εκ δολάρια(χωρίς ΑΑ πυραύλους), στη Ταϊβάν λίγο αργότερα, έφτασε τα 732 εκ δολάρια ΜΑΖΙ με 148 καινούργιους SM-2 Block IIIA… Νομίζω πως άνετα το λες και κοροϊδία… Επίσης δεν βρίσκω υπερβολικό, να μας παραχωρούσαν ως EDA, SM-2 Block I ή και ΙΙ, που ούτως ή άλλως ΔΕΝ θα κρατούσαν σε υπηρεσία(τις εκδόσεις του MK-26). Άρα, με βάση τα δεδομένα της Ταϊβάν(καθώς τα αντίστοιχα της Αυστραλιανής πρότασης μου είναι πρακτικά άγνωστα, βλέπε ισοτιμία δολαρίου Αυστραλίας και άγνωστο πακέτο όπλων), ή θα έπρεπε να μας κάνουν προσφορά ΧΩΡΙΣ καινούργιους ΑΑ(άρα με προμήθεια EDA SM-1 ή και SM-2 block I/II) πέριξ των 450 εκ δολαρίων(για να μη πω χαμηλότερα), ή να μας κάνουν μια προσφορά στο ύψος αυτής που έγινε(743) αλλά ΜΑΖΙ με 148 νέους SM-2 για έστω μερικό φόρτο. Φυσικά, δεν γνωρίζω επακριβώς την αξία τότε, των block IIIA που αγόρασε η Ταϊβάν, αλλά δεν πρέπει να άξιζαν κάτω από 2 εκ δολ/πύραυλο. Με τιμή στα 3 εκ, προφανώς η προσφορά που θα έπρεπε να μας κάνουν θα έπρεπε να κυμανθεί στα 300 εκ δολ. άνευ πυραύλων ΑΑ…
@Αντώνης Δεκέμβριος 10, 2018 at 9:21 πμ
Οκ, ενταξει σε οσα αναφερεστε.
Αλλα, βασικα το προβλημα που παραμενει και αιωρειται ειναι:
«Εχεις χρηματα;» Οχι;! Γιοκ SM-2.
Αυτο γιατι η Ταϊβαν τα «δικα» της βληματα SM-2 τα πληρωσε κανονικα και μαλιστα δεν θυμαμαι να βγηκαν απο «αποθηκες».
Εδω περα, ετσι οπως εχει υποπεσει σητν αντιληψη μου, ηθελαν τα παρουν τα βληματα μεταχειρισμενα, απο τα αποθεματα του US Navy, για πολυ λιγα χρηματα, οπως συνεβη με το προηγουμενο με τα SM-1 που αποκτηθηκαν στις δυο περιπτωσεις (ετη 1993 και 2000) περιπου 270 βληματα.
Υστερα, οταν «εσυ» δεν εχεις το απαραιτητο «βαλαντιο» και ο «αλλος» σου προτεινει: «κοιτα, χρησιμοποιησε αυτα που εδωσα (SM-1) τσαμπα», δεν ειναι οτι υπαρχει καποια -ποιος ξερει- «θεωρια συνωμοσιας» που πλαναται πανω απο την Ελλαδα, αλλα απλα υποδεικνειει μια εναλλακτικη επιλογη συμβατη με τα χρηματα που «εσυ» εχεις και οχι εκεινα που «εσυ» δεν εχεις. Το προβλημα των SM-2 βεβαια, θα ηταν ποιο ευκολα να λυθει σε δευτερο χρονο, για παραδειγμα 5 ή 6 χρονια αργοτερα, μετακοιλειωντας εκεινα τα κονδυλια που ελειπαν και θα επρεπε να ειχαν συνδεθει με την αρχικη συμβαση, σε μια νεα και ανεξαρτητη, που μπορουσε να συνδιαστει με καποιο περιορισμενο εκσυγχρονισμο στα ηλεκτρονικα των πλοιων αυτων (ΚΠΜ). Μα, αυτο δεν εγινε και με τις ΜΕΚΟ που απεχτησαν τους ESSM (χωρις ομως εκσυγχρονισμο) το 2005-06;
Επισης, υπαρχει και αιωρειται ομως και το ζητημα της ΑΑ αμυνας του στολου. Τεραστιο θεμα απο μονο του.
Χωρις Kidd εστω και εαν θα ηταν οπλισμενα αποκλειστικα με τα SΜ-1, τι θα ειχε το ΠΝ; το … «τιποτα» που βλεπουμε μεχρι τις ημερες μας; τα παλαιοτερα Adams που ολα εγιναν στοχοι για σκοποβολη απο το 2004;
Οπως βλεπεις με το «τιποτα» που υπαρχει μεχρι τις ημερες μας, ενα καρω προβληματα που εχουν να κανουν ακομη και με την Κυπρο εξακολουθουν να πλανουνται. Επισης οσες φορες επιλεχτηκε η Γαλλικη «οδος» ο λογαριασμος -εκ των πραγματων- αποδεικνειεται δυσβακτακτος και αποτελει το πραγματικο εμποδιο υλοποιησης της οποιας προσπαθειας ανακτησης των δυνατοτητων που χαθηκαν με την αποσυρση των Adams. Προκειται για αυτες τις οποιες με «ελαφρα την καρδία» το ΠΝ τις αποποιηθηκε χωρις να σκεφτει το μελλον, ή τουλαχιστον να εχει υποτημησει εξαιρετικα την απαραιτητη χρηματοδοτηση των εναλλακτικων (απο Γαλλια) λυσεων, οταν ηδη η χωρα βρισκεται με το «ζωναρι» να «σφιγγει» και τα εξοπλστικα αντι να «επιταχυνουν», ήδη αρχιζαν να «επιβραδυνουν» σημαντικα.
Τα Kidd/SM-1 αποτελουσαν εναν ικανοποιητικο συμβιβασμο με βαση το πορτοφολι. Θα επτρεπαν να συνεχιστει εκεινη η δυνατοτητα που αποκτηθηκε με τα Adams και δεν θα βλεπαμε τις γαλλικες λυσεις με τον ιδιο τροπο.
Λαθος στην στρατηγικη του ΠΝ για ολη την ανατολικη μεσογειο; Μαλλον αυτο ακριβως εχει συμβει! Απλα δεν το καταλαβαμε, παρα μονο οταν οι γαλλοι αρχισαν να στελνουν τον λογαριασμο καθε τρεις και λιγο για τις διαφορες FREMM-HN, FREDA-HN και τις νεοτερες FTI. Αλλα πλεον το «πουλι, παει πεταξε», τα Kidd κατεληξαν στην Ταϊβαν και το ΠΝ εχει μεινει με «αδεια χερια» εδω και 15 χρονια και αναμενει σαν «μανα απο τον ουρανο» μια «φτηνη λυση» που ακομη δεν εχει εφευρεθεί!
Το επανέλαβα, ότι η Ταϊβάν πήρε καινούργιους SM-2. Το ‘κόλλημα’ μου είναι, στο ότι τους πήρε σε ένα πακέτο μαζί με τα πλοία, το οποίο ήταν και οριακά φθηνότερο από αυτό που είχαν προτείνει σε εμάς χωρίς τους 148 SM-2 του κουτιού. Πόσο άξιζαν αυτοί οι SM-2 BLOCK IIIA; Εκτίμηση μου, όχι κάτω από 300 εκ δολάρια… Άρα, έστω ότι δεν είχαμε χρήματα για νέους SM-2, ούτε οι Αμερικανοί διάθεση(γιατί άραγε;) να δώσουν παλαιότερους ως EDA. Γιατί μας ζήτησαν τέτοιο υπέρογκο ποσό χωρίς τα πυραυλάκια; Νομίζω πως δεν θα υπήρχε άρνηση, αν το πακέτο (χωρίς τους SM-2 της Ταϊβάν), έβγαινε στα 400-450 εκ δολάρια. Θα τα παίρναμε και θα λέγαμε και ένα τραγούδι(και θα τα φορτώναμε με SM-1 των adams). Επίσης, μου είναι ύποπτο, που το ΠΝ, δεν κινήθηκε για L ή έστω μετασκευή κάποιων S. Μήπως απλά οι SM-1 ήταν στρακαστρούκιες και το ΠΝ, δεν σκόπευε να επενδύσει άλλο επάνω τους;
@Αντώνης Δεκέμβριος 10, 2018 at 7:08 μμ
Θα μου επιτρεψετε να παρατηρησω οτι δεν αντιλαμβανομαι ακριβως το σημειο που θεωρητε οτι οι αποψεις μας διυστανται. Συγχωρεστε με.
Χωρις να θελω να καταχραστω την υπομονη σας, θα επισημανω τα κρισιμα σημεια που εντοπισα:
Το λεγομενο «ελληνικο πακετο» αξιας 740 εκ $ ΗΠΑ περιελεμβανε αρχικα και τους SM2 (οσοι αυτοι ηταν αριθμητικα )! Τουλαχιστον αυτο ειναι που εγω γνωριζω. Δηλαδη οτι το ΠΝ μεσα στο πακετο ειχε και τους SM-2 και αυτη ειναι η αιτια που το πακετο ξεπερασε τα 700 μυρια. Τα λοιπα κοστισαν, λιγο πολυ οπως εσεις εχετε σχολιασει, εκει συμφωνω απολυτως με εσας!
Η αξια των πλοιων αυτων, αυτη καθε αυτη, ειναι αστεια! 60 εκ. $ πληρωσε η Ταϊβαν που «ηρθε» ακριβως λιγο μετα απο το ΠΝ. Διπλα στα πλοια, μπηκαν «τσ..ντα» τα ανταλλακτικα και η εκπαιδευση των πληρωματων. Τα πλοια μαζι με τα ανταλλακτικα και την εκπαιδευση των πληρωματων, ακομη και με πυρομαχικα για τα 5” και των 20χλς, ερχοντουσαν στην Ελλαδα παρα πολυ ευκολα. «Δυσκολα» θα ερχοντουσαν οι SM-2 και αυτο γιατι κοστιζαν πολλα χρηματα, τα οποια το ΠΝ δεν διεθετε καθολου για να τα αγορασει. Εκει «κολησαν» ολα!
Τα βληματα και στις δυο περιπτωσεις (Ελλαδα, Ταϊβαν) προηρθαν απο την γραμμη παραγωγης της εταιριας και αυτο γιατι οι αμερικανοι του Navy, πιστευω ελεω Tico, χρειαζοντουσαν τα δικα τους και δεν μπορουσαν να τα αποδεσμευσουν σαν EDA, οπως εκαναν με την περιπτωση των SM-1 για τα Adams. Αυτη ειναι η εντυπωση που εγω απεχτησα απο ολο το σκηνικο που ειχε στηθει.
Σχετικα με «..το ΠΝ, δεν κινήθηκε για L ή έστω μετασκευή κάποιων S. Μήπως απλά οι SM-1 ήταν στρακαστρούκιες και το ΠΝ, δεν σκόπευε να επενδύσει άλλο επάνω τους;..»
αυτο ειναι ενα εξαιρετικα μεγαλο κεφ.
Στην πραγματικοτητα, οι Μκ-13 μπορουσαν να φορεσουν τους SM-2MR των 80χλμ, οποτε και εκει τιθεται θεμα χρηματοτοδοτησης. Εαν το ΠΝ ή και γενικοτερα οι ΕΕΔ ειχαν στενα περιθωρια χρηματοδοτησης, αναγκαστικά θα επρεπε να επιλεξουν μεταξυ των «επιθυμιων» ποιες θα προκρινουν και ποιες θα μεταθεσουν (ακυρωσουν). Δηλαδη «πιτα ολοκληρη και σκυλο χορτάτο» δεν εβγαινε σε καμια περιπτωση. Ο «τεμαχισμος» σε στυλ «τουρτας» με την μορφη «λιγα σημερα και αλλα λιγα «αυριο» που απο το αποτελεσμα, το «αυριο» δεν «ηρθε» ποτε. Αυτο ειχε συμβει σχεδον με ολα τα εξοπλιστικα (βλεπε περιπτωσεις Erieye, Μ2000EGM/-5Mk2, ΑΗ64, Leo2A6, NH90 κλπ) δειχνει την «ασχημια» των επιλογων.
Στην συγκεκρημενη περιπτωση παραλληλα με το προγραμμα των Kidd/SM2 υπηρχε η κορβετοφρεγατα της Vosper, ο εκσυγχρονισμος των «Ελλη» (6 συν 2 οπσιον που δεν ειδαν το «φως»), τα υποβρυχια και οι ΤΠΚ. Ολα αυτα μαζι συνδιαστηκα με τα αναλογα προγραμματα της ΠΑ και του ΕΣ ξεπερασαν τις δυνατοτητες της ελληνικης οικονομιας για μια συγκεκρημενη χρονικη περιοδο χρηματοδοτησης. Στην ουσια ακομη και με μακροπροθεσμο δανεισμο, εξαντληθηκαν ολες οι δυνατοτητες και μαλιστα τις ξεπερασαν κατα πολυ εαν βασιστω στο Swap του χρεους που γινονταν χριστουγενιατικα καθε χρονο και στο οτι τα εξοπλιστικα πληρωθηκαν και με παραγωγα, και αυτο φανηκε μετα τους ολυμπιακους, οταν το «παρτυ» τελειωσε και τα φωτα της διεθνους δημοσιοτητας «εσβησαν».
Μπορει λοιπον να τεθει θεμα «στρακαστρουκας»;
πρεπει να γνωριζουμε ποια ειναι η «απειλη». Εγω εχω ορισμενες αμφιβολιες για τις «στρακαστρουκες».
Gk, οι διαφορά μας έγκειται στο ότι υποστηρίζω (με βάση ότι έχω διαβάσει), πως ουδέποτε υπήρξε το ελληνικό πακέτο που αναφέρεις στα 740 εκ, με τους SM-2 μέσα(πως θα μπορούσε κιόλας, αφού η εξαγωγή, δεν ήταν εξασφαλισμένη). Το ελληνικό πακέτο ήταν 740 χωρίς πυραύλους(στα υπόλοιπα ολόιδιο με της Ταϊβάν), άρα και εξαιρετικά πιο ακριβό (και προσβλητικό θα έλεγα…) σε σχέση με το αντίστοιχο γι’αυτην. Η αίσθηση μου είναι, ότι το ΠΝ, ήταν διατεθειμένο να πιέσει για αγορά, εάν στη τιμή των 740 εκ, περιλαμβάνονταν sm-2(του κουτιού ή παλαιότεροι ως eda μικρή σημασία είχε).
Καλημερα σας,
η αποψη σας με ωθησε να κανω μια μικρη ερευνα στο διαδυκτιο και πραγματι εντοπησα οτι δεν υπαρχει κατι το συγκεκρημενο που να επιτρεπει να κατανοηθει με σαφηνεια εαν τα SM-2 ήταν ή οχι μερος του συνολικου πακετου.
Οποτε καλλιστα ειμαι εγω εκεινος που εχω μια λαθεμενη αποψη ή ακομη και το αντιθετο. Μεχρι να δημοσιευτουν τα ακριβη στοιχεια θα μποριε να θεωρηθει σαν η «αγνωστη» παραμετρος που κανει την διαφορά,
Το μονο που καποιος εντοπιζει ειναι εκφρασεις σαν « ..ενα ποσο μεχρι τα 700 εκ $..» και η αναφορα για «..αποδεσμευση των SM-2..».
Εκεινο που μπορεσα και εντοπισα ειναι οτι η αρχικη τιμη (περιοδος 1997-1999) ηταν κοντα στα 750 εκ $, τιμη που και για τους Αμερικανους μπορουσε όμως να συμπιεστει κατα 100-150 εκ $. Πιστευω οτι η «εκπτωση» θα επικεντρωνοταν και θα αφορουσε τα ανταλλακτικα, την μη αποκτηση πυρομαχικων των 127χλς (θα χρησιμοποιουσαν απο τα διαθεσημα)ισως και αλλου..
Εκεινο που μαλλον δεν ειχαν αντιληφθει ειναι οτι μολις το ετος 2001 τα ιδια πλοια προσφερθηκαν με τις ιδιες τιμες στην Ταϊβαν μαζι με του 148 SM-2. «148» βληματα σημαινει τουλαχισοτν δυο φορτια των 18 βληματων ανα πλοιο (δηλαδη 72 + 72 συν 4 “dummies” για εκπαιδευση), πραγμα που με κανει να θεωρω οτι και η Ταϊβαν συμπληρωσε τα κανιστρα των εκτοξευτων με τους Sm-1 που ειχε αποκτησει μαζι με τις OH Perry ή και απο την αναβθμηση της δεκατιας του ’80 ορισμενων εκ των Gearing που ειχε.
Σε αυτο το σημειο δεν νομιζω οτι οι δυο «λυσεις» διεφεραν στο χρηματοοικονομικο τομεα. απλα, θεωρω οτι εκεινο το «μεχρι τα 700 εκ $» για την ελλαδα μαλλον περιεχει και μια καποιας μορφης οικονομικη δεσμευση που την δεδομενη χρονικη στιγμη, δηλαδη παραμονες εισοδου στο ΕΥΡΩ (€) (1/01/1999), ειναι ανωτερη απο τις επιθυμιες και χωρις εναλλακτικη λυση (πχ παραγωγα). Νομιζω οτι η Ταϊβαν δεν ειχε παραπλησιο προβλημα και για αυτο μπορεσε και τα απεχτησε χωρις ιδιαιτερες δυσκολιες.
Δεν ζήτησαν ποτέ οι Αμερικάνοι 700εκ$ για κάθε πλοίο. Αυτό θα ήταν παράλογο για σκάφη ηλικίας 18-20 ετών. Αλλά νούμερα ανέφεραν τα περιοδικά τότε. Ζήτησαν 100εκ ανά σκάφος, όταν στην Αυστραλία που πρόσφεραν τα σκάφη, πριν εμπλακεί το ΠΝ, γίνονταν λόγος για 30εκ ανά σκάφος. Σύν το ότι δεν αποδεσμευαν τους sm2, αλλά και δεν επέτρεπαν την χρήση των σκαφών για το Ε.Α.Δ. Με αυτά τα δεδομένα δεν υπήρχε λόγος το ΠΝ να προχωρήσει στην αγορά τους.
Μα δεν είπε κανένας για 700 εκ/πλοίο.Το συνολικό πακέτο για εμάς ήταν 743 εκ δολάρια για 4 σκάφη + όπλα/πυρομαχικά(εκτός ΑΑ πυραύλων) + αναβαθμίσεις + υποστήριξη + εκπαίδευση. Γνωρίζεις το συνολικό πακέτο για την Αυστραλία και αν περιελάμβανε SM-2; Ακριβείς πληροφορίες έχω μόνο για το πακέτο που συμφωνήθηκε με τη Ταϊβάν. Προφανώς και συμφωνώ με το συμπέρασμα σου.
Αγαπητέ Αντώνη εκείνη την εποχή ότι δημοσιεύτηκε περί οικονομικών για την εν λόγω αγορά, στην περίπτωση της Αυστραλίας εν συγκρίσει με την δική μας αφορούσε το κόστος ανά σκάφος. Για την περίπτωση των Αυστραλών δεν δημοσιεύσαν συνολικά κόστη. Άλλες οι εποχές τότε. Στην περίπτωση της Ταϊβάν ίσως ήταν πιο εύκολο να βγουν επιμέρους και συνολικά κόστη .
Καλύτερα που δεν τα πήραμε.
Aπό την στιγμή που δεν μας τα έδιναν με τα SM-2 το θέμα έπρεπε να ήταν λήξαν την ίδια στιγμή. Μου θυμίζει την περίπτωση που πούλησαν F-16 σε Αίγυπτο αλλά με τους AIM-7 και ακόμη να τους πουλήσουν ΑΙΜ-120. Το ίδιο έκαναν και για το Ιράκ.
Επίσης, μας τα έδιναν ακριβά για την ηλικία τους, είχαν μεγάλες απαιτήσεις επάνδρωσης και λέγεται ότι δεν μας επέτρεπαν να τα στείλουμε προς Κύπρο μεριά.
Γνώμη μου ότι κακώς που πήραμε και τα 4 μουσειακά Adams. Επίσης έπρεπε πάση θυσία να πάμε για 2η 4άδα ΜΕΚΟ-200 όπως έκανε και η Τουρκία. Εμείς μετά τις νέες ΜΕΚΟ το γυρίσαμε σε μεταχειρισμένα πλοία του ΄80 και μετά του ΄60. Τι να λέμε τώρα… Πάμε ανάποδα…
να μπούμε στην παραγγελία των Αμερικανών για Α/Β και εμείς και να πάρουμε τουλάχιστον 2 νέα Α/Β με έναν ενδιάμεσο συνδυασμό όπλων να τελειώνουμε…..
πιστευω οτι ηταν λαθος κινηση . και αν τοτε δεν μας εδιναν τον σμ2 , θα τον παιρναμε αργοτερα . Η ουσια ειναι οτι το ΠΝ εχασε μια ευκαιρια με 700 εκατομυρια να μην εχει στο οπλοστασιο του 4 ( η 3 καλυτερα ) πλοια που θα εκαναν ακομα και τωρα την διαφορα . τωρα τρεχουμε να παρουμε μπελχαρα με 1.5 δις τα 2 πλοια τα οποια θα εχουν 24 πυραυλους ΑΑ και θα ειμαστε και τυχεροι αν μπορεσουν να μπουν και αλλοι 24 μικα . με τα κιντ εστω και με μικτο φορτο σμ1 σμ2 θα ειχες την διαφορα εδω και χρονια . να μου πεις εδω δεν πηραμε τις L και τις Μ και πηραμε τις S .. τεσπα . τωρα τι κανουμε ειναι το θεμα ;
Να φορτωθείς τέτοιο πλοιο με την υπόθεση ότι στο μέλλον, μπορεί ίσως, είναι πιθανό είναι λάθος στρατηγική και με μεγάλο κόστος…
παντως τωρα ψαχνεις να βρεις και δεν βρισκεις . δυστυχως πληρωνουμε τα λαθη μας .υγ μεχρι στιγμης κανενα κυριο πλοιο επιφανειας του ΠΝ δεν εχει 3d ρανταρ . μονο οι supervita που απο πυραυλακατους της χρησιμοποιουμε για τα παντα . ασκησεις supervita , διεθνεις ασκησεις supervita , επιδειξη σημαιας supervita περιπολιες στη μεσογειο supervita .
Μια χαρά υπήρχαν σκάφη οι Ολλανδικές φρεγάτες Μ, εμείς όμως αποφασίσαμε να εκσυγχρονίσουμε τις S τότε Με τα ίδια χρήματα αγοράζαμε 4-5 ολλανδικές Μ.
Που κανονικά θα έπρεπε να τις σκουπίσουμε όλες και να βάλουμε και στο κόλπο την αγορά 2-3 LCF.
Ας βολευτούμε με 2 Αdelaide class προς το παρόν…(Είχε σχετικό δημοσίευμα η Καθημερινή)
Δεν πήρα χαμπάρι κάτι, τι έλεγε δλδ το δημοσίευμα;
Κατά την ταπεινή μου άποψη τα Kidd ήταν (είναι) πλοία εντελώς άλλης κλάσης από αυτά που αντέχουν οι τσέπες χωρών όπως εμείς. Ως προς τις (θεωρητικές, γιατί στην πράξη μας τα ευνούχιζαν λίγο) δυνατότητες, νομίζω πως ήταν πράγματι πολύ ικανά πλοία με ικανοποιητικές αντοχές σε επιθέσεις κορεσμού του τύπου που θα μπορούσε εκείνη την εποχή να εκτελέσει η THK. Παραμένει όμως το πρόβλημα του μεγάλου κόστους χρήσης και των υψηλών απαιτήσεων συντήρησης, χώρια φυσικά ότι αργά ή γρήγορα θα απαιτούσαν κάποιου είδους εκσυγχρονισμό/αναβάθμιση λόγω της μικρής μεν, υπολογίσιμης δε ηλικίας τους. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτά τα πλοία αποκτήθηκαν από το Ιράν επί Σάχη, για επιχειρήσεις σε αρκετά διαφορετικό περιβάλλον, και ότι τώρα υπηρετούν στο Ναυτικό της Ταϊβάν (όπου παρεμπιπτόντως νομίζω φοράνε και εγχώριους υπερηχητικούς αντιπλοϊκούς πυραύλους – αλήθεια, αυτό δε σημαίνει ότι είναι readily compatible με δυτικά/αμερικάνικα ΣΕΠ; Καμμένεεεεεεεε….). Γενικά έχω αποκομίσει την εντύπωση πως τα πλοία AAW είναι ένα κλαμπ με πολύ υψηλό membership fee, το οποίο εμείς δε θα μπορούσαμε να πληρώσουμε παρά μόνο για τα πιο απλά και μικρού εκτοπίσματος σχέδια (ακόμα και με τις FTI μας βγαίνει ο κούκος αηδόνι, και ποιος ξέρει τι επιφυλάσσει το μέλλον). Το ΠΝ πιθανώς θα έπρεπε να είχε κινηθεί από πιο πριν σ’αυτή την κατεύθυνση με ένα πιο ταπεινό σχέδιο, ειδικά αν η ανάγκη ήταν τόσο πιεστική. Ίσως ακόμα και με κόστος σε άλλα προγράμματα, όπως πχ τολμώ να πω των Super Vita.
Ο συνονοματος Αντωνης εχει απολυτο δικιο. Επειδη εχω ολα τα τα τευχη απο το ’89 το κοστος ΟΝΤΩΣ ηταν 700 εκ δολαρια ΧΩΡΙΣ τους SM 2 αλλα και χωρις τους SM-1 ! TΟΤΕ οι ΗΠΑ γενικολογοντας υποσχονταν SM-1. Το δηλιμα ηταν διπλο . 1) KIDD με SM-1 στο μελλον ελπιζοντας και σε SM 2 πολυ αργοτερα? Μεχρι τοτε τα πλοια θα ηταν αοπλα εντελως! 2) Με τα ιδια λεφτα (+100 εκ δολαρια εξτρα) 2 ακομα ΜΕΚΟ? ΟΙ ΗΠΑ πολυ μαεστρικα για να μην βγουν τελειως απο τα εξοπλιστικα επεισαν την νεο εκλεγομενη τοτε κυβερνηση Μητσοτακη μια μεση λυση με KNOX και ADAMS ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ γινει συμπληρωματικη παραγγελια ΜΕΚΟ! Αντιστοιχα για να μην υπαρξει εγχωρια βιομηχανια επεισαν? την ιδια κυβερνηση να ΔΩΡΙΣΕΙ τα δικαιωματα του ΤΟΜΑ Αλεξανδρος στην Steyr Austria και να ακυρωσουν την δεσμευση της παραγγελιας 450 τετοιων οχηματων τα οποια εκτοτε γνωριζουμε ως ASCOD . Το ανταλαγμα ηταν 1000 περιπου Μ-113 και κανα 2000 αλλα οχηματα το οποια οι ΗΠΑ εγκατελειψαν στην ερημο της Σαουδικης Αραβιας κατα τον πολεμο του Κολπου 1 και τα μεταφορικα τα πληρωσε η Ελλαδα! Ειχα συχνα τετοιες συζητησεις με αξιωματικους που ειδαν σε τι χαλι ηρθαν τα Μ-113!!!! Με τετοια τερτιπια οι ΗΠΑ εμειναν για λιγα χρονια στα εξοπλιστικα. Για να μην ημαστε ομως μονομερεις..και οι Γαλλοι χειροτερα εκαναν. Οταν αρνηθηκαν να δωσουν μεταχειρισμενα ΑΜΧ-10Ρ αλλα και να μας επιτρεψουν να εξυγχρονισουμε τα ΑΜΧ-30 (θυμαμαι οτι το πακετο που ειχε προκριθει ηταν η αλλαγη των εδαφιεων τροχων και αναρτησαων με ιδια με τα LEO-1 , την αντικατασταση του πυροβολου με το L7 και με την εγκατασταση EMES σκοπευτικου ενισχυοντας ετσι κατα καποιο τροπι την ομοιοτυπια των τοτε αρματων. Ηταν ΕΚΠΛΗΞΗ οταν οι ΗΠΑ εδωσαν τα KIDD τοσο φτηνα 2 χρονια αργοτερα στην Ταιβαν! Τοτε ομως υπολογισαν οτι με αυτα τα πλοια η τουρκικη αεροπορια θα εγκλωβιζονταν στην μικρα ασια και το ’87 ηταν ακομα πολυ νωπο.
Are you KIDD-ing me…?
Ακριβά…; Και βάλε!
Καλύτερα γαϊδουρόδενε…
Παρατηρήσεις:
1.Αυστραλοι σοβαρό και συνεπες κρατος το παν και το καναν εβαλς ρανταρ seafar σε ολες τις μεκο
2.tf2000 μεγαλεπιβολο σχεδιο φτανουμε 2020 και ακομα τιποτα ισως επειδη επεδιωξαν εγχωρια ναυπήγηση
3.”τους αμυντικούς π/υ ως το 2010″ χαχα καντο 2020 με τις supervita. Ωστοσο βλεπουμε οτι επιλογες 20 χρονια πισω εφεραν τον στολο φρεγατων εδώ που ειναι με την μη ναυπηγηση αλλων μεκο, την απόσυρση των ανταμς χωρις αντοκατασταση και την προωθηση υποβρυχιων και τορπιλακατων εναντι μεγαλυτερων και ακριβοτερων σκαφων
Δεν πιστευω οτι τα Kidd ηταν το κελεπουρι που χασαμε … αν σκεφτείς ομως τα επομενα θα ηταν η μιζαδορικη κορβετοφρεγατα του ΠΑΣΟΚ και τα μεθεπόμενα ενα τιποτα απο Fremm ,Τοτε λες αμαν τι χασαμε … Επειδή όμως δεν χάσαμε το μυαλό μας αναβάθμιση ολους του στολου εδω και τωρα ,φρεγατες υποβρηχια κορβετες πυραυλακατους .Τώρα .
Iver Huitfeldt-class frigate αντιεροπορική φρεγατα δανικου ναυτικου 332 εκαττομυρια δολλαρια της κουτας, χωρις οπλα ( εξοπλιζεται με οπλα απο τα οποια αρκετα απο τα οποια υπαρχουν ηδη στο ελληνικο οπλοστασιο)
Absalon-class support ship φρεγατα υποστηριξης 225 εκατομυρια δολλαρια (ξανα της κουτας) περνει πανω μεχρι και 2 MH-60R ελικοπετρα και παιζει να κοστιζει και φτηνοτερα απο τις κορβετες των γαλλων..
Αρθρο το οποιο οι αμερικανοι αναρωτιουνται πως η δανια εφτιαξε τοσο ικανο πλοιο με μολις 332$ εκατ. οταν οι καινουργιες τους LCS εφτασαν να κοστιζουν $680 εκατομυρια.. και να ειναι σχεδον άοπλες. https://warontherocks.com/2013/08/getting-our-moneys-worth-lcs-vs-iver-huitfeldt-class/
1) ολα τα χαραχτηριστικα της Iver Huitfeldt-class frigate https://en.wikipedia.org/wiki/Iver_Huitfeldt-class_frigate
2) Absalon-class support ship https://en.wikipedia.org/wiki/Absalon-class_support_ship
και οι δυο ειναι φτιαγμενες με modular design δηλαδη για ευκολες τροποποιησεις επιλογες στα οπλα απο οσο λενε..
ΕΚπληκτικη τιμη!
Αν αφαιρεσεις κ τα ΟΤΟ απο της αποσυρομενες S τα harpoon κ τα Phalanx ισως να πεσει κιαλλο το κοστος
Αλλα..No sonar No party?
Ναι αλλά η TOTAL (Γαλλία) θα κάνει έρευνες/εξορύξεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Το γαλλικό ναυτικό (και όχι το δανέζικο) θα προστατεύσει τα συμφέροντά του (TOTAL) και τα συμφέροντά μας (Κύπρος).
σωστός
Για καποιο λογο δεν φαινεται να κινειται κατι γενικα προς αλλες κατευθυνσεις περαν των ΗΠΑ και της Γαλλιας. Μαλλον εχουμε να “ξεπληρώσουμε” πολιτικές χάρες. Δεν εξεταζεται καν καποια αλλη λυση.
σωστός
Δεν υπαρχουν αυτα που λες … Αυτα τα νουμερα ειναι το σκαφος αδειο … Εκτος απο τα οπλα υπαρχουν και ενα σωρο άλλα συστηματα
Αν διαβαζατε γενικα πιο προσεχτικα θα δεις οτι και για την Δανικη αλλα και για την LCS οι τιμες ειναι ΧΩΡΙΣ τα οπλα και για τις δυο, το γραφω. Και αν διαβαζατε και τα αρθρα θα καταλαβενατε ακομα παραπανω πραγματα. Επισης η Δανικη ισως μπορει να παρει και διαφορετικα οπλα πανω, λογο οτι εχει σχεδιαστει να επιλεξει ο χρηστης οπλισμο.
Οσο αφορα την λογικη των εξοπλισμων – δωρεων αν καποιος περιμενει οτι θα κανει αλλος τον πολεμο για εμας (αν συμβει) να μας το πει να ξερουμε δηλαδη τα επιχειρηματα του, να μπορουμε εξουδετερωσουμε λιγο την βλακεια που τον δερνει. Γιατι εγω την τελευταια ουσιαστικη δηλωση που ακουσα απο Αρχηγό Α ΓΕΕΘΑ Αποστολκη ηταν οτι αν γινει κατι, μονοι μας θα πολεμησουμε. Αυτοι μπορει στην καλυτερη να βγαζουν καμμια ανακοινωση, να δινουν καμμια πληροφορια, να κανουν κανα εμπαρκο κτλ.. Αν καπιοι τωρα θελουν να το παιξουν στα ζάρια ας πανε σε κανα καζινο.
Αλλο εχω καλες διπλωματικες – συμμαχικες σχεσεις και αλλο τα περιμενω ολα απεξω.
Διπλωματια χωρις στρατιωτικη δυναμη στην κρισιμη ωρα θα ειναι επαιτεία και θα αρχισουν μετα να λενε για τους κακους Ξενους και οχι για την ηλιθιοτητα που τους δερνει.
Επισης η τοταλ και η έξον δεν ερχονται γιατι μας αγαπανε.. χρημα θα κοβουν επι δεκαετιες απο τα κοιτασματα. Business κανουν, απλα τα πραγματα.
Σουδια: φτιαχνει αεροπλανα γκριπεν κτλ
Νορβηγια: φτιαχνει NSM πυραυλους
Δανια: Φτιαχνει αντιεροπορικες φρεγατες κτλ
Τουρκια: προσπαθει να παραξει οτι υπαρχει σε οπλικο συστημα με αγορα τεχνογνωσιας μεχρι και απο κινα.
και αλλες χιλιες δυο χωρες.
Και στο Ελλαδα τι? η πολιτικοι πουλανε στους ιθαγενεις οτι πρεπει να κανουμε δωρεες? καλα κρασια…
Γιατί ανακυκλώνουμε κάτι που ποτέ δεν υπήρξε ως πραγματική ευκαιρία?
Θέλετε να μας πείτε ότι θα κλαίμε και για τις Adelaide?
Το ΠΝ ξέρει καλύτερα.
Ακριβως!
Το παθημα να μας γινει μαθημα κ να μην παμε οπως κ τοτε σε σαπακια 30 χρονων.
Το χερι πρεπει να μπει στην τσεπη,
Ασε που μυριζει Αδελαιδες με SM-1 αλλα ακομα κ με SM-2 η αποψη μου ειναι οχι.
Ναι περίμενε να μπει το χέρι στην τσέπη.
Προσωπικά ελπίζω σε τίποτα F-123 ή Halifax
Δυστυχως φιλε μου.
Εγω ειμαι της αποψης να φτιαχτουν κ σε Ελληνικα ναυπηγεια.
Να μεινει κατι στη χωρα αλλα πρεπει να αλλαξει το καθεστως εκει.
Το ΠΝ ξέρει καλύτερα από τους απέξω όπως εγώ, σίγουρα. Το θέμα όμως δεν είναι ότι δεν του κάνουν οι Adelaide, να μην τα μπερδεύουμε. Το θέμα είναι να μην του πουν οι πολιτικοί «μα καλά, έχετε το θράσος να ζητάτε και καινούρια πλοία ενώ κάναμε την θυσία να σας αγοράσουμε τις Adelaide;», αυτό είναι κατά την γνώμη μου το πνεύμα. Και να μην ξεχνάμε πως το ΠΝ ζητούσε κορβετοφρεγάτες…
Μην μου πείτε δηλαδή ότι η παρουσία του ΠΝ στην ΝΑ Μεσόγειο είναι κάτι παραπάνω από συμβολική. Μην μου πείτε ότι οι Kortenaer μας είναι σε καλύτερη κατάσταση…
Αυτό ακριβώς είναι που φοβάται το ΠΝ και προσπαθεί να συμφωνήσει γαι ανυπηγικό πρόγραμμα. Ιδανικά όποιο σκαρί προτιμηθεί (είτε από ΗΠΑ είτε από Γαλλία) θα πρέεπι να περιλαμβάνει και ενδιάμεση λύση, αφού θα αποδώσει μετά από 5 – 6 χρόνια το πρώτο πλοίο.
Ακόμα καλύτερα θα ήταν να γίνουν δύο διαδοχικά ναυπηγικά προγράμματα.
Το πρώτο για 6 Gowind, παραδόσεις 2022 – 2027, ώστε να αντικατασταθούν οι 3 παλιές S και 2 από τις εκσυγχρονισμένες ενώ εκσυγχρονίζονται και οι ΜΕΚΟ με άμεση ενίσχυση του ΠΝ.
Το δεύτερο για 4 FFG-X, παραδόσεις 2026 – 2030, ώστε να αντικατασταθούν οι υπόλοιπες S και να αποκτηθεί ικανότητα AAW όταν θα αρχίσει η εκμετάλευση των κοιτασμάτων.
Δηλαδή το 2030 4 FFG-X, 6 Gowind, 4 ΜΕΚΟ. Θα μου πείτε ονειροβατώ, αλλά είναι αναγκαίες προμήθειες για την προστασία και εκμετάλλευση της ΑΟΖ. Εδώ η Νορβηγία που δεν απειλείται από πουθενά πήρε 5 αντιτορπιλικά AAW…
Αν το ΠΝ που “ξέρει καλύτερα” είναι αυτό που προτίμησε το budget του 1 δις να το ξοδέψει σε:
-0,5 δις για επαναεισαγωγή σε υπηρεσία των P-3 και
-0,5 δις για την αγορά ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων (την περίοδο που ψάχνουν όπως όπως να πουλήσουν οι Αμερικάνοι το υπερβάλλον στοκ, ενώ οι Τούρκοι καλά υποβρύχια θα έχουν σε 3-4 χρόνια)
και να αφήσει τα υποβρύχια χωρίς τορπίλες, τις ΜΕΚΟ χωρίς αναβάθμιση και το ναυτικό χωρίς ΑΑ περιοχής, εεε δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι ξέρει καλύτερα.
Στα μάτια μου φαίνεται ότι τις εποχές των παχιών αγελάδων απέσυρε τα μόνα πλοία με ΑΑ δυνατότητα για να εκβιάσουν την προμήθεια καινούργιων (ώστε να γίνει πάρτυ) και τα P-3 για αντίστοιχο λόγο, και τελικά δεν τους βγήκε, οπότε ακόμη και αν πιστέψω στο ότι ξέρει καλύτερα, φαίνεται ότι δεν κάνει καλύτερα, και πραγματικά ελπίζω πάρα πολύ να με διαψεύσει με κάποια απρόσμενη έκπληξη (ας πάρουμε τα AB ή κάτι παρόμοιο με λίγα λεφτά και δεν θα την ξαναπώ για το ναυτικό θα με έχει ταπώσει).
Πες τα ρε αδερφέ,γιατί όποτε διαβάζω αυτό το “Το ΠΝ (ή η ΠΑ) ξερει” ανακατεύεται το στομάχι μου…Άμα ήξεραν τι έκαναν τόσα χρόνια,δεν θα είχαμε φτάσει εδώ που φτάσαμε.
Ήταν κοστοβορα πλοία με πολυάριθμο πλήρωμα. Είχαμε πάρει τα Adams ήδη όταν τα Kidd εφερετο να μας προταθούν, χωρίς ποτέ να γίνει πρόταση.
Τεράστια πλοία για τον ναύσταθμο Σαλαμίνας. Καλές δυνατότητες παρ’όλα αυτά
Ήταν αδύνατον να τα πάρουμε και λόγω Τουρκίας η οποία λειτούργησε στο παρασκηνιο
τα adams με τις knox αποσυρονταν ουτως σε αλλος και απαιτουσαν 2300 πληρωμα 3 kidd απαιτουσαν 900 4 kidd 1200 περιπου . πληρωματα ειχες , απλα το ΠΝ τοτε ειχε το μυαλο του σε κορβετοφρεγατες και ποσες αεροσυνοδους θα παρει με μεταξη απο την ολυμπιακη για να διοργανωνει δεξιωσεις .
Εναι πολυ απλο
Αν παιρναμε τα Kidd θα αποκτουσαμε απολυτη ναυτικη και μερικη αεροπορικη κυριαρχια επι των τουρκων στην Ανατολικη Μεσογειο.
Το ηθελαν αυτο οι Αμερικανοι εις βαρος των αγαπημενων τους παιδιων πριν 20 χρονια?
Φυσικα και δεν το ηθελαν εξ ου και η υψηλη ιμε χωρις αποδεσμευση των SM2
Το κρισημο ερωτημα ειναι αν 20 χρονια μετα οι Αμερικανοι εχουν αλλαξει μυαλα ή τα καυγαδακια με τους τουρκους λογω S-400 ειναι για τα ματια του κοσμου.
Ευτυχως για την ιστορια υπαρχουν σημερα τα Ticonderoga που αποσυρωνται και αναβαθμιζονατι και μπορουν ξανα να προσφερουν απολυτη ναυτικη και μερικη αεροπορικη κυριαρχια επι των τουρκων στην Ανατολικη Μεσογειο.
Ιδου λοιπον πεδιο δοξης λαμπρο
Η προσφορά τριών Tico ως ενδιάμεση λύση μέχρι την ένταξη πχ τεσσάρων FFG στο ΠΝ θα ήταν ιδανική εξέλιξη!
Αυτό ακριβώς! Με 2-3 κλείσαμε προσωρινά, και θα μπορούσαμε να περιμένουμε μετά την νέα FFG
Όντως πονεμένη ιστορία όπου οι αμερικάνοί μας συμπεριφέρθηκαν σαν ιθαγενείς, κάτι που θα πρέπει να το έχουμε ως βάση όταν μιλάμε για αμερικάνικα πλοία και πυραύλους SM-2. Αληθεια όσοι ισχυρίζονται οτι δίνονται οι πύραυλοι για ποιά έκδοση του μιλάτε; Γιατί μόνο για τον SM-2ER Block IIIC θα πρέπει να συζητάμε. Τώρα τρέχουμε και οι λύσεις εκτός απο πανάκριβες πρέπει να είναι και out of the box. Αναμένω απο την Πτήση τέτοια άρθρα για την άμεση κάλυψης αναγκών του Π.Ν, αφού μτχ πλοια που να μας ικανοποιούν δεν υπάρχουν η δεν δίνονται.
Αυτό δεν είναι πλοίο είναι φρούριο!
Μας τα έδιναν τότε σε τιμή 2 ολοκαίνουριων ΜΕΚΟ, αλλά χωρίς ούτε ένα SMII! Μας έδιναν το πλοίο αλλά όχι το όπλο! Και μετά από 4-5 χρόνια τα έδωσαν στην Ταϊβάν με 148 SMIIa για τα 4 πλοία!
Πάντα μας έκαναν καλό χιούμορ οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι!
Σχεδιαστικά το κανόνι και ο εκτοξευτής σε χαμηλότερο επίπεδο από το ελικοδρόμιο, τέρμα πίσω στην πρύμνη, υπάρχει και σήμερα στο National Security Cutter της Ingals (που ναυπήγησε και τα Kidd) και συμμετέχει στο διαγωνισμό για τη μελλοντική φρεγάτα των ΗΠΑ!
ωραιοτατη λυση ηταν τοτε . αλλα το ναυτικο ηθελε sm2 και η Αμερικη . δεν . οκ παρε ομως τα 4 kidd , κρατησε τα 3 αφου τοσα μπορουσες να κρατησεις απεσυρε knox και adams και θα ειχες 4 μεκο 6 s εκσυχρονισμενες και 3 kidd . μετα απο μερικα χρονια θα αγοραζες και sm2 και τωρα θα συζητουσαμε τι εκσυχρονισμο θα κανουμε στα 3 kidd γιατι απο χωρους για να μπουν νεα συστηματα αλλο τιποτα τα πλοια αυτα .
Τα λαθη του ΠΝ ειναι τοσα πολλα εκεινη την περιοδο που απλα δεν υπαρχουν . Προτιμησαμε την αγορα S απο τις φρεγατες Μ που ηταν και πιο νεα πλοια και πιο κοντα στις μεκο . αφησαμε τις L που εστω και με τα προβληματα που ειχαν σαν πλοια θα ηταν μια καλυτερη λυση απο οτι οι S .
απο τοτε ομως το ΠΝ στερειτε 3d ρανταρ στα κυρια πλοια επιφανειας του . 3d ρανταρ εχουν μονο οιsupervita
λέτε να ήρθε η ώρα για το ΠΝ να αποκτήσει FFG(X);
https://www.defence-point.gr/news/ipa-quot-min-lavete-tis-oristikes-sas-apofaseis-gia-ti-nea-fregata-an-den-milisoyme-gia-tis-ffg-x-quot
Οι γράφοντες αναφέρουν για τους SM 1.
Την εποχή που πρωτοήρθαν στην Ελλάδα ήταν καλοί για εμάς, ανεξάρτητα από την αποδέσμευση των SM 2.
Καλό είναι να αναφερόμαστε βάση δεδομένων της εποχής και όχι σήμερα.
Θα ήταν χρησιμότερη η μεταβίβαση 2-3 Kids αντί Adams.
Ήρθαν όμως 4 Adams και 3 Knox (7 πλοία) σε λιγότερο από 2 χρονια στο ΠΝ σε μια εποχή που περιμέναμε τις ΜΕΚΟ να χτιστούν και το κύριο βάρος το είχαν οι δύο S μαζί με ότι άλλο είχε ξεμείνει στο ΠΝ.
Συνεπώς, τηρουμένων των αναλογιών σε σχέση με την Τουρκία, KIDD δεν θα βλέπαμε ούτε με κυάλια !
Ήδη οι Τούρκοι αεροπόροι ήταν αναστατωμένοι με τα Adams που πήραμε καθώς οι εγκλωβισμοι ήταν εξωπραγματικοι !!
Το συμπέρασμα είναι ότι πολιτική και πολιτικοί θεώρησαν άλλους τομείς σημαντικότερους από την ενίσχυση και ανανέωση του ΠΝ.
Η πρόσκτηση επιπλέον S μας έδωσε μια ελπίδα αλλά όχι επιπλέον δυνατότητες που είχαμε με τα Adams.
Τώρα συζητάμε για Type τάδε από Αγγλία μεριά. Βολεύουν ? Μας κάνουν ?
Μάλλον όχι. Μία περίπτωση επιπλέον S μου θυμίζει όπως και οι Adelaideτις οποίες ξεκάθαρα δεν τις πήραμε επειδή οι επιτελείς φοβήθηκαν ότι δεν θα αγοραστούν νέα πλοία.
Αυτά.
Τη η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρια! Αφού δεν μας αποδεσμευτούν τουλάχιστον τοτε τους sm2 ! Να το πάρουμε να το κανουμε τη;;;; χωρίς οπλισμό!!!! Πολυ καλα εκανε το ΠΝ !!