Το USS Nantucket (LCS 27), είναι το πιο πρόσφατο πλοίο της κλάσης Freedom του Αμερικανικού Ναυτικού, που εισήλθε επίσημα σε υπηρεσία σε μια λαμπρή τελετή στη Βοστώνη, στις 16 Νοεμβρίου 2024. Το πλοίο αυτό θεωρείται η εξέλιξη της κλάσης LCS Freedom, που από απλά πλοία παράκτιων επιχειρήσεων, μεταξελίσσονται, με χαμηλό κόστος, σε ελαφριές φρεγάτες για το USN, με την προσθήκη πυραύλων ESSM και NSM.
Το σκάφος -μαζί με άλλα πλοία της κλάσης Freedom- αναμένεται να παραμείνει σε υπηρεσία για αρκετά χρόνια. Τα πλοία της συγκεκριμένης κλάσης, θα επιχειρούν στον Ατλαντικό, τη Μεσόγειο και τον Ινδικό Ωκεανό, παρέχοντας μια ευέλικτη και ισχυρή παρουσία σε περιοχές κρίσιμες για τα στρατηγικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο Ειρηνικός Ωκεανός είναι το πεδίο δράσης της άλλης κλάσης LCS, των Independence.
Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει, είναι πως για πρώτη φορά πλοίο της κλάσης LCS Freedom είναι εξοπλισμένο με το σύστημα Mk 70 Payload Delivery System (PDS), το οποίο ουσιαστικά χρησιμοποιεί κελιά από το σύστημα MK 41 Vertical Launching System (VLS) για την προσθήκη νέων ικανοτήτων εξαπόλυσης όπλων. Tο σύστημα Mk70 επιτρέπει την ταχεία ανάπτυξη επιθετικών ικανοτήτων σε μη παραδοσιακές πλατφόρμες και σε διάφορες τοποθεσίες. Είναι η πρώτη φορά που εγκαθίσταται σε πλοίο LCS Freedom (έχει ήδη τοποθετηθεί και δοκιμαστεί σε LCS Independence).
Επιπλέον, ο οπλισμός του LCS 27 θα περιλαμβάνει το σύστημα Over the Horizon – Weapons System (OTH-WS) με το πύραυλο εναντίον πλοίων Naval Strike Missile (NSM), ο οποίος προσφέρει ικανότητα για πλήγματα μεγάλης εμβέλειας σε πλοία. Αυτή τη στιγμή το πλοίο δεν φέρει τους NSM, αλλά θα τοποθετηθούν στο αμέσως επόμενο διάστημα, στο χώρο που προβλέπει ο κατασκευαστής, δηλαδή πίσω από το πυροβόλο των 57 χιλιοστών και μπροστά από την υπερκατασκευή.
ThinkOutOfTheBox: Πύραυλοι Aster 30 σε εκτοξευτές Mk41 για το Πολεμικό Ναυτικό του Αύριο
Θυμίζουμε πως η κλάση Freedom των LCS έχει σχεδιαστεί με έμφαση στην ταχύτητα, την ευελιξία και την ικανότητα να προσαρμόζεται σε διαφορετικές αποστολές. Με μήκος 118 μέτρα, αυτός ο τύπος αυτός πλοίων μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα έως και 47 κόμβους, κάτι σε συνδυασμό με το μικρό βύθισμα της τροπίδας, τον καθιστά ιδιαίτερα ικανό για επιχειρήσεις σε δίπλα στις ακτογραμμές. Το USS Nantucket, όπως και τα άλλα πλοία της κλάσης, διαθέτει ένα ειδικό σχεδιασμό που του επιτρέπει να επιχειρεί σε νερά με μικρό βάθος, κάτι συνήθως απαγορευτικό για πλοία αυτού του εκτοπίσματος.
Η αξία στη ναυτική μάχη σήμερα των LCS, και ειδικά του USS Nantucket, έγκειται στην ικανότητά τους να εκτελούν αποστολές όπως η αντιμετώπιση ασύμμετρων απειλών, και η άμεση μετακίνηση οπουδήποτε στον πλανήτη, σε καταστάσεις που απαιτούν παρουσία του USN. Αυτή η ευελιξία επιτρέπει στο Αμερικανικό Ναυτικό να έχει μια πιο “διαφοροποιημένη” παρουσία, διατηρώντας την ικανότητα να αντιμετωπίζει απειλές από διάφορες πηγές και σε διάφορα περιβάλλοντα χωρίς να χρειάζεται να στέλνει παντού τα λιγοστά και πανάκριβα Arleigh Burke. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το Κινεζικό Ναυτικό δημιουργεί έναν τεράστιο στόλο, και είναι το πρώτο ναυτικό εδώ και 80 χρόνια που προσπαθεί να ανταγωνιστεί το USN ακόμη και “στα ίσια”.
LCS κλάσης Independence βάλλει πύραυλο SM-6 με φορητό εκτοξευτή Mk70
Το πρόγραμμα LCS έχει δεχτεί σκληρή κριτική στο παρελθόν λόγω θεμάτων συντήρησης και ανθεκτικότητας στις αποστολές. Σύμφωνα όμως με το ίδιο πλέον το USN, το USS Nantucket και τα υπόλοιπα πλοία της κλάσης, που θα παραμείνουν σε υπηρεσία, έχουν ήδη αντιμετωπίσει πολλά από αυτά τα προβλήματα χάρη σε βελτιώσεις στον σχεδιασμό και τη διαδικασία συντήρησης. Το Αμερικανικό Ναυτικό έχει δεσμευτεί στο Κονγκρέσο ότι τα LCS Flight II θα παραμείνουν σε ενεργή υπηρεσία, αντικατοπτρίζοντας την νέα οπτική του ως προς την αξία αυτών των πλοίων για τις μελλοντικές ανάγκες του.
Η οπτική αυτή επιβεβαιώνει ότι το Αμερικανικό Ναυτικό θεωρεί τα LCS Flight II πλέον ως μια μακροπρόθεσμη επένδυση, ιδιαίτερα για επιχειρήσεις σε περιοχές όπου η παρουσία μεγάλων πλοίων ίσως να μην είναι πάντα εφικτή ή απαραίτητη.
Τοσύστημα MK 70 Payload Delivery System (PDS)
Το αμερικανικό ναυτικό, ποφάσισε να υιοθετήσει ένα καινοτόμο σύστημα εκτοξευτή, που υπόσχεται να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο τα πλοία του επιχειρούν σε διάφορα περιβάλλοντα και αντιμετωπίζουν τις σύγχρονες απειλές. Αυτό το σύστημα είναι το Mk 70 Payload Delivery System (PDS), μια σχεδίαση που ενσωματώνει τις ικανότητες του γνωστού σε όλους μας πλέον, Mk 41 Vertical Launching System (VLS) σε μια “λύση” πιο ευέλικτη και ανεξάρτητη από την πλατφόρμα μάχης. Δηλαδή ο εκτοξευτής και τα μεταφερόμενα όπλα, είτε μιλάμε για ESSM είτε RGM-109 Tomahawk, είναι τελείως ανεξάρτητα από το πλοίο που τα μεταφέρει, και εν ανάγκη, μπορούν να ελεγχθούν από άλλο πλοίο.
Το Mk70 PDS είναι ουσιαστικά η containerized έκδοση του Mk41 VLS. Αυτό σημαίνει ότι το σύστημα είναι σχεδιασμένο κι έχει ενσωματωθεί σε ένα κλασικό εμπορικό κοντέινερ 40 ποδιών (12 μέτρων), που περιέχει τέσσερα κελιά εκτόξευσης του Mk41. Αυτός ο σχεδιασμός επιτρέπει την εύκολη μεταφορά και ανάπτυξη του συστήματος σε διάφορες πλατφόρμες, όχι μόνο ναυτικές αλλά και στρατιωτικές στην ξηρά (έχουμε δει σχέδια μέχρι και για τράκτορες).
Έτσι, στον Mk 70 μπορούμε να δούμε αντιαεροπορικούς πυραύλους όπως οι SM-6, Patriot, ESSM Block II (με 16 συνολικά πυραύλους στον 4πλό Mk70), πυραύλους ανθυποβρυχιακής κρούσης ASROC-VL, ακόμη και cruise όπως ο Tomahawk. Το Mk70 ενσωματώνει κελιά Strike Length, δηλαδή ικανά να φέρουν το 100% των πιστοποιημένων όπλων του Mk41.
O νέος εκτοξευτής, συνήθως τοποθετείται στο κατάστρωμα πτήσεων των ελικοπτέρων. Το σύστημα έχει, αν χρειαστεί απόλυτη ανεξαρτησία από το πλοίο, και μπορεί να λάβει δεδομένα στόχων από offboard αισθητήρες. Αν για παράδειγμα το LCS απωλέσει τα δικά του ραντάρ, οι πύραυλοι που μεταφέρει μπορούν να χρησιμοποιηθούν από παραπλέοντα πλοία. Αντίστοιχα, το LCS μπορεί να κάνει χρήση κι άλλων εκτοξευτών Mk 70 που βρίσκονται σε άλλα πλοία. Το USN σχεδιάζει την κοινή δράση των LCS με διάφορα μη επανδρωμένα πλοία-πλατφόρμες μεταφοράς πυραύλων.
Το σύστημα έχει ήδη δοκιμαστεί με επιτυχία σε διάφορες ασκήσεις, συμπεριλαμβανομένων της εκτόξευσης αντιαεροπορικών πυραύλων SM-6 από το USS Savannah (LCS 28), επιδεικνύοντας την ικανότητά του να λειτουργεί σε συνθήκες μάχης. Το MK 70 PDS επιτρέπει το σχηματισμό “distributed lethality“, όπου ακόμα και πλοία με περιορισμένες μαχητικές ικανότητες μπορούν να συμβάλλουν σημαντικά σε μια Strike Force. Αυτό το μοντέλο ενισχύει τη δομή μιας ομάδας κρούσης, καθιστώντας δυσκολότερο για τον εχθρό να αντιμετωπίσει μια ομάδα πλοίων που όλα δυνητικά μπορούν να εκτοξεύσουν πυραύλους μεγάλης εμβέλειας.
Παρόλο που το Mk 70 PDS προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα, υπάρχουν και διάφορα μειονεκτήματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Η ενσωμάτωση ενός τέτοιου συστήματος σε πλοία που δεν έχουν σχεδιαστεί για μεταφορά επιπλέον όπλων, απαιτεί προσεκτική μελέτη και διαχείριση της σταθερότητας και της ασφάλειας του πλοίου. Αλλά πλοία που έχουν ικανό εκτόπισμα, όπως τα LCS, ή τα LPD μπορούν άνετα να μεταφέρουν έναν ή περισσότερους εκτοξευτές Mk 70.
Το ενδιαφέρον με τον εκτοξευτή αυτό, είναι πως αν ένα πλοίο βρεθεί εκτός υπηρεσίας για επισκευές, ή συντήρηση, οι εκτοξευτές Mk70 που μεταφέρει μπορούν να μετακινηθούν άμεσα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο ή προετοιμασία, σε άλλο πλοίο.
Η μεταφορά ενός Mk 70 στο ελικοδρόμιο των LCS, πιθανότατα να δημιουργήσει πρόβλημα στις επιχειρήσεις του οργανικού ελικοπτέρου των πλοίων. Επειδή κάναμε μια σχετική έρευνα, φαίνεται πως κάτι τέτοιο πιθανότατα να μην ισχύει, αν ο εκτοξευτής τοποθετηθεί σε συγκεκριμένο σημείο. To πλοίο διαθέτει κυριολεκτικά ένα “τεράστιο” ελικοδρόμιο, και δεν αποκλείουμε να μπορεί να συνεχίσει τις επιχειρήσεις των MH-60R παράλληλα με την ύπαρξη ενός ή δυο Mk70 στο κατάστρωμα πτήσεων. Βάζουμε παρακάτω σχέδιο που δείχνει το πόσο μεγάλο είναι το ελικοδρόμιο των LCS Freedom, σε σχέση με το ελικοδρόμιο άλλων πλοίων του USN, που επίσης μπορούν να κάνουν χρήση ελικοπτέρων MH-60R.
