H σελίδα μας εξασφάλισε μια φωτογραφία (πάνω), από ένα μοντέλο αμερικανικού πλοίου παράκτιων επιχειρήσεων κλάσης LCS Freedom, με εκτοξευτές Mk70 που ουσιαστικά είναι “κελιά” Mk41 σε εμπορευματικά κιβώτια. Όπως βλέπουμε τα σκάφη μπορούν να λάβουν ως 3 εκτοξευτές Mk70 με τοποθέτηση τους στο ελικοδρόμιο.
Υπενθυμίζουμε πως κάθε εκτοξευτής Mk70 μπορεί να φιλοξενήσει 4 μεγάλου μεγέθους πυραύλους, είτε αυτοί είναι SM-2/SM-6 για αντιαεροπορική άμυνα, είτε RGM-109C Tomahawk για στρατηγική κρούση, ή VL-ASROC για ανθυποβρυχιακά χτυπήματα. Για κάποια από αυτά τα βλήματα όμως απαιτείται τροφοδοσία δεδομένων από άλλες πηγές, μέσω Link 16.
Επίσης με τετραπλή φόρτωση πυραύλων, μπορεί να τοποθετηθούν και 16 βλήματα CAMM/CAMM-ER ανά Mk70, οπότε αυξάνεται η δυνατότητα των σκαφών να αντιμετωπίζουν αεροπορικές επιθέσεις κορεσμού. Οπότε στη μεγίστη φόρτωση με 3 εκτοξευτές, κάθε σκάφος θα διαθέτει 48 πυραύλους CAMM/CAMM-ER. Ακόμη, αν και οι πύραυλοι επιφανείας-αέρος ESSM Block 2 μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν (λόγω συμβατότητας με τους εκτοξευτές Mk70), η ανάγκη για επιπρόσθετη υποδομή για την ημι-ενεργή καθοδήγηση τους, τους καθιστά λιγότερο πρακτικούς σε σύγκριση με τους CAMM/CAMM-ER, και χρειάζεται εξτρά εξοπλισμός για την πλήρη αξιοποίηση τους.
Η αναβάθμιση αυτή όμως, δεν έρχεται χωρίς κόστος σε σχέση με τις υπόλοιπες δυνατότητες του πλοίου. Η τοποθέτηση των εκτοξευτών στο ελικοδρόμιο στερεί από τα LCS τη δυνατότητα χρήσης του ελικοπτέρου MH-60R, το οποίο αποτελεί βασικό συμπλήρωμα στις επιχειρησιακές τους ικανότητες, ιδιαίτερα σε ανθυποβρυχιακές επιχειρήσεις και στην παροχή πληροφοριών και επιτήρησης.
Αν τώρα χρειάζεται το Αμερικανικό Ναυτικό να τοποθετήσει κάποιο μέσο ανθυποβρυχιακού εντοπισμού σε αντικατάσταση των δυνατοτήτων των MH-60R, η εγκατάσταση ενός μικρών διαστάσεων sonar σαν το LFATS της L3Harris είναι μονόδρομος. Κάτι τέτοιο όμως δεν φαίνεται να είναι στα άμεσα σχέδια των Αμερικανών.
Ωστόσο, από τη φωτογραφία που έχουμε στη διάθεσή μας, φαίνεται ότι υπάρχει ακόμα χώρος για τη χρήση μη επανδρωμένων καθέτου απογειώσεως, όπως τα MQ-8B Fire Scout ή τα Shiebel S-100, τα οποία μπορούν να αναπληρώσουν κάποιες από τις λειτουργίες των ελικοπτέρων MH-60R, όπως για παράδειγμα την εξαπόλυση ηχοσημαντήρων, αν και εδώ υπάρχει συμβιβασμός δυνατοτήτων.
Η απόφαση για την αναβάθμιση αυτή εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο της πιεστικής ανάγκης του Αμερικανικού Ναυτικού να διατηρήσει και να ενισχύσει το στόλο του απέναντι στην αυξανόμενη ναυτική δύναμη της Κίνας. Οπότε επιλέγεται μια λογικού κόστους και μικρού τεχνολογικού ρίσκου λύση, ενώ οι εκτοξευτές μπορούν να μεταφέρονται εύκολα από πλοίο σε πλοίο. Υπενθυμίζουμε πως το δικό μας ΠΝ είχε την ελπίδα να αποσυρθούν κάποια νεότερα LCS Freedom, προς άμεση απόκτησή τους. Τώρα πλέον, το ενδεχόμενο αυτό έχει απομακρυνθεί, καθώς οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν τα υπάρχοντα πλοία LCS σε υπηρεσία, με τις όποιες προσαρμογές και αναβαθμίσεις.
Το παραπάνω δεν ακυρώνει την αμερικανική προσπάθεια και για περισσότερα, νέα, πιο εξειδικευμένα και πιο ισχυρά οπλισμένα πλοία, κάτι που είναι εξαιρετικά σημαντικό σε ένα περιβάλλον όπου οι ναυτικές δυνάμεις πρέπει να είναι έτοιμες για πολλαπλά σενάρια απειλής. Τέτοια σκάφη είναι τα νέας έκδοσης αντιτορπιλικά Arleigh Burke (Flight III), το υπό σχεδίαση DDG(X) που θα είναι ο αντικαταστάτης τους, ενώ σε επίπεδο φρεγάτας έχουμε την μεγάλη επένδυση στην κλάση FFG-62 Constellation.
