Το Πολεμικό Ναυτικό, αν όλα πάνε καλά, θα παραλάβει εντός του 2025 τις δυο πρώτες φρεγάτες κλάσης “Κίμων”. Οι φρεγάτες αυτές μέχρι το 2028 θα έχουν τη “γαλλική” διαμόρφωση, πριν έρθουν στην ελληνική, με την τοποθέτηση 16 επιπλέον πυραύλων Aster 30 και ενός εκτοξευτή RAM. Το 2026 αναμένεται και το τρίτο πλοίο της κλάσης, που θα είναι εξαρχής στο τελικό επίπεδο.
Πριν λίγες μέρες, διαβάσαμε μια ιδέα στη σελίδα navalanalyses.com. Εκεί λοιπόν, προτάθηκε μια FDI Light, όπου θα γίνονται χρήση του κύτους της FDI, αλλά με τα ηλεκτρονικά και όπλα που φέρει μια κορβέτα Gowind HN. Δηλαδή στη θέση του ραντάρ SeaFire θα είχαμε ένα Thales NS100/110, και στη θέση των αντιαεροπορικών πυραύλων Aster 30 θα μπορούσαμε να είχαμε είτε MICA NG, είτε CAMM-ER. Στη δε θέση του εκτοξευτή RAM, θα έμπαινε ένα αντιαεροπορικό πυροβόλο 40mm, ενώ το συρόμενο σόναρ θα ήταν ένα CAPTAS-2. Όλα αυτά με την προοπτική χαμηλότερου κόστους, ανά μονάδα, διατηρώντας όμως την ομοιοτυπία, ως προς τα μηχανολογικά μέρη (ίδιο σκάφος) και σε πολλά ηλεκτρονικά, με την “κανονική” FDI.
Η ιδέα είναι ενδιαφέρουσα, και θα μπορούσε να ήταν μια λύση. Ίσως αν η Naval Group προωθούσε μια τέτοια διαμόρφωση, το ΠΝ θα μπορούσε με αυτή την εναλλακτική να έχει βάλει σε παραγγελία 3 από αυτές τις FDI Light.
Πάντως, όσοι είχαν παρακολουθήσει την περίφημη “φρεγατιάδα”, θα θυμούνται πως οι Ολλανδοί είχαν μια εξαιρετική πρόταση φρεγάτας, τη Sigma 11515, που όμως είχε ένα μεγάλο χρόνο “ωρίμανσης”, περίπου 36 μήνες, πριν ξεκινήσει η κατασκευή του πρώτου πλοίου. Αντίθετα, μια “ενδιάμεση λύση” που προτεινόταν, με παραγωγή κορβετών Sigma 10514, μπορούσε να κατασκευαστεί εντός 24 μηνών. Ο λόγος ήταν απλός, τα κατασκευαστικά σχέδια των S10514 ήταν έτοιμα, ενώ των S11515 χρειάζονταν 3 έτη για να ολοκληρωθούν!
Αντίστοιχα λοιπόν, μια οποιαδήποτε σημαντικά διαφορετική FDI θα χρειάζονται χρόνο ωρίμανσης, αλλά το σημαντικότερο, χρήμα ανάπτυξης. Καθώς είναι διαφορετικό να προτείνεις ένα νέο “σχέδιο” οπλισμού-εξοπλισμού από το να το εφαρμόσεις στην πράξη, να το δοκιμάσεις και πιστοποιήσεις, ώστε να είναι σίγουρα λειτουργική η κατασκευή. Οπότε γιατί η Naval Group να επενδύσει σε μια FDI Light, από τη στιγμή που έχει κορβέτα, και μάλιστα καλή, την Gowind; Προφανώς και μπορεί να γίνουν τέτοιες αλλαγές, αλλά ξαναλέμε πως απαιτούν χρόνο και χρήμα. Έτσι λοιπόν θα προτείνουμε κάτι παρόμοιο, αλλά πολύ πιο προσιτό σε υλοποίηση.
Όπου το Πολεμικό Ναυτικό θα μπορούσε να επιμείνει στη σχεδίαση των FDI, όχι όμως σε διαμόρφωση”Κίμων”, αλλά στη βασική γαλλική, FDI FR! Αλλά με κάποιες αλλαγές που όμως είναι πολύ πιο εύκολο να γίνουν με ελάχιστο ανασχεδιασμό, χωρίς ριζικές μετατροπές. Αρχικά την προσθήκη του συστήματος Strales στο κύριο πυροβόλο των 76 χιλιοστών, ώστε να αυξηθεί η αντιαεροπορική ικανότητα του σκάφους (το Strales επιτρέπει τη χρήση κατευθυνόμενων πυρομαχικών για την αναχαίτιση επιθέσεων). Ακόμη θα μπορούσε να μπεί ένα σύστημα ανίχνευσης-στοχοποίησης με κάμερα (IRST), και βέβαια ένα σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου (ECM), αν και εδώ, παρά τα όσα διακινούνται, δεν υπάρχει ακόμη λύση για τις FDI.
Αν θέλουμε να κατεβάσουμε ακόμη το κόστος, θα μποούσε το συρόμενο σόναρ να είναι το CAPTAS-2 αντί του CAPTAS-4, με ειδικά την αλλαγή αυτή να γίνεται χωρίς ειδική τεχνολογική απαίτηση μιας και τα δύο είναι συμβατά, με διαφορετικές όμως επιδόσεις (που στο CAPTAS-2 παραμένουν αξιόλογες).
Βέβαια, μια τέτοια παρτίδα φθηνότερων FDI, θα θέλαμε να κατασκευαστεί εξολοκλήρου στην Ελλάδα. Σε πρόσφατη επίσκεψή μας στα Ναυπηγεία Σαλαμίνας, είδαμε πως κατασκευάζονται δομικά block για τις ελληνικές και γαλλικές FDI σε εξαιρετική ποιότητα και ταχύτητα. Οπότε εκτιμούμε πως το ίδιο ναυπηγείο μπορεί να κατασκευάσει όλα τα block του πλοίου και ένα μεγαλύτερο να τα “συναρμολογήσει” προσθέτοντας και τον εξοπλισμό (είτε τα Ναυπηγεία Ελευσίνας της ΟΝΕΧ, είτε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά). Εξαίρεση εδώ αποτελεί το πολύπλοκο και προηγμένο PSIM, δηλαδή ο κύριος ιστός του πλοίου με το ραντάρ SeaFire, τα άλλα ηλεκτρονικά και το διαμέρισμα μάχης, που είναι ένα ειδικό αλουμινένιο block από μόνο του. Αυτό υποθέτουμε πως θα συνεχίσει να κατασκευάζεται στη Γαλλία και να έρχεται στην Ελλάδα για τελική τοποθέτηση. Κάτι ανάλογο έγινε και με τις αιγυπτιακές Gowind.
Ναυπηγεία Σαλαμίνας: Ελληνικό μέταλλο για τη “Φορμίων” και για γαλλικές FDI – φωτο & βίντεο
Με αυτό τον τρόπο, η Naval Group θα μπορούσε να μπει “σφήνα”, προσφέροντας μια λύση για το στόλο μας, ανταγωνιστική της Fincantieri Marinette Marine και της πρότασης για φρεγάτες Constellation. Το δε κόστος αυτής της “γαλλικής” FDI, θα ήταν πολύ πιο σαφές, χωρίς να φοβόμαστε “εκπλήξεις”, ενώ αν υπήρχε και μαζική παραγωγή (αν μιλάμε για 7 σκάφη σε βάθος χρόνου), θα προσέφερε και κάποια μείωση στην τελική τιμή λόγω οικονομίας κλίμακας. Ενώ θα υπήρχε και άλλη εξοικονόμηση καθώς το Πολεμικό Ναυτικό θα συντηρούσε μια γραμμή υποστήριξης για όλες τις FDI (“Kίμων” και “γαλλικής”), αντί να συντηρεί γραμμές για 3 τύπους μεγάλων σκαφών.
Βέβαια το τελικό αποτέλεσμα θα ήταν μια FDI που στον αντιαεροπορικό αγώνα θα είχε μόλις 16 Aster 30 και ένα πυροβόλο Strales, δηλαδή δραματικά κατώτερο των αντίστοιχων ικανοτήτων μιας FFG-62. Αυτό όμως σε βάθος χρόνου θα μπορούσε να “θεραπευθεί” με σταδιακή εξέλιξη κάποιων “γαλλικών” σε ελληνική διαμόρφωση, με περισσότερους Aster 30 ή ακόμη και με RAM ή όπλο laser. Και επιμένουμε στον Aster 30, γιατί μπορεί να έχει πολλαπλάσια τιμή από ένα MICA NG, αλλά δεν συγκρίνεται η αποτελεσματικότητά τους, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε το μακροχρόνιο κόστος επαναπιστοποίησης και συντήρησης δυο τύπων πυραύλων αντί ενός.
Να πούμε όμως εδώ ξανά τον προβληματισμό μας για το μέλλον των FDI για το Γαλλικό Ναυτικό, όπου έχει μετατεθεί στο μέλλον η κατασκευή των περισσότερων, ενώ δεν έχει διευκρινιστεί καν αν έχει χρηματοδοτηθεί και η κατασκευή της 2ης γαλλικής, μετά την πρώτη (την Amiral Ronarc’h). Αυτά ίσως δείχνουν πως η Γαλλία μάλλον θα κινηθεί σε νέα κλάση πλοίων (καθώς η FDI αποδείχτηκε ακριβή), π.χ. σε μια FREMM νέας γενιάς, βασισμένη στην FREMM-DA.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να πετύχει μια καλή συμφωνία με τη Naval Group, που θα περιλαμβάνει και την αγορά της Amiral Ronarc’h, (οπότε θα γίνουμε και ο μόνος χρήστης της κλάσης) αλλά και την έναρξη κατασκευής νέων πλοίων στην Ελλάδα. Έτσι η γαλλική εταιρεία θα μπορούσε να μεταφέρει τη γραμμή παραγωγής στη χώρα μας, έχοντας τη δυνατότητα να παράξει εδώ και περισσότερα, στην περίπτωση που επιτύγχανε μια διεθνή πώληση των FDI.
Την ίδια στιγμή, η Thales θα μπορούσε να συνεργαστεί με κάποια ελληνική εταιρεία για τη συμπαραγωγή τμημάτων του SeaFire, ενώ η MBDA έχει ήδη στενές σχέσεις με ελληνικές εταιρείες, καταφέρνοντας αν μη τι άλλο, να πετύχει την υποστήριξη των Aster 30 σε ελληνικό έδαφος. Και θα βοηθούσε εδώ η γαλλική κυβέρνηση, με τη χορήγηση ευνοϊκής χρηματοδότησης με επιτόκια Τράπεζας της Γαλλίας (καλύτερα των ελληνικών αλλά και των FMS).
H ιδέα αυτή πιστεύουμε πως μπορεί να εξυπηρετήσει και τις δύο πλευρές, με την Ελλάδα να αποκτά ένα “κυρίως γαλλικό” στόλο μεγάλων σκαφών επιφανείας, να δημιουργεί παραγωγική σχέση με την Γαλλία, να συντηρείται η στρατηγική διμερής σχέση και να προσφέρει στη Naval Group αλλά και σε άλλες γαλλικές αμυντικές εταιρείες ένα στιβαρό τοπικό εταίρο. Βέβαια θα πρέπει πολλοί σε Ελλάδα και Γαλλία να “ταιριάξουν τα κομμάτια του παζλ” κοιτώντας τη μακροπρόθεσμη προοπτική. Και θα χρειαστεί και οι Γάλλοι να έρθουν με έξυπνες προτάσεις, και με λογική “δίνω” και όχι μόνο “παίρνω”.
