Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση της Γερμανίας μεσιτεύει στην προσπάθεια συνεννόησης μεταξύ των τριών μεγαλύτερων ναυπηγικών οίκων στη χώρα ώστε να σχηματίσουν μαζί μια μεγάλη “εθνική” κοινοπραξία και να κατορθώσουν έτσι να επιβιώσουν από τον ανταγωνισμό των άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών οίκων, όπως ο γαλλικός όμιλος Naval Group και η ιταλική Fincantieri.
Η είδηση που μεταδίδει το γερμανικό δίκτυο NDR δεν είναι και τόσο νέα. Από τις αρχές του 2020 οι τρεις μεγάλες ναυπηγικές βιομηχανίες, η ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS), η German Naval Yards (GNYH) και η Lürssen, προσπαθούν να βρουν κοινό βηματισμό χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Το Βερολίνο στηρίζει την εθνική αμυντική βιομηχανία της Γερμανίας
Καταλύτης της μεγάλης προσπάθειας ήταν η απώλεια του συμβολαίου για τη ναυπήγηση των μεγάλων σύγχρονων φρεγατών του Γερμανικού πολεμικού ναυτικού MKS 180 τον Ιανουάριο από την ολλανδική Damen. Η ολλανδική εταιρία, που σημειώνει μεγάλες επιτυχίες εντός και εκτός Ευρώπης το τελευταίο διάστημα, κατάφερε να υπερκεράσει τις προσφορές των μεγάλων TKMS και GNYH συμμαχώντας με την μικρότερη Lürssen και υποβάλλοντας μια πιο συμφέρουσα προσφορά που το γερμανικό δημόσιο δεν μπόρεσε να αρνηθεί. Η Damen θα αναλάβει το βιομηχανικό ρίσκο οργάνωσης της ναυπήγησης ενώ δεσμεύτηκε πως το μεγαλύτερο μέρος των βαρέων εργασιών θα πραγματοποιηθεί σε γερμανικό έδαφος.
Η Γερμανία ζητά την κατάθεση τελικών προσφορών για τις φρεγάτες MKS 180
Η απώλεια του συμβολαίου από μη-Γερμανό κατασκευαστή, μια εξέλιξη που οι γερμανικές εταιρίες είχαν υποτιμήσει, αποτέλεσε μεγάλο πλήγμα τόσο στην οικονομία όσο και στον εγωϊσμό των γερμανικών οίκων, που κατηγορούν την κυβέρνηση ότι η προσήλωση στην Ευρωπαϊκό κεκτημένο που τους κάνει να διακηρύττει ανοιχτούς διαγωνισμούς για μεγάλης εθνικής σημασίας προγράμματα γύρισε “μπούμερανγκ”. Άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συνεχίζουν την επιχειρηματοπολογία τους γερμανικές ομάδες πίεσης, φροντίζουν τεχνικά να διατηρούν τους εθνικούς διαγωνισμούς τους σε εθνικά όρια.
Και από πίσω… ο Ισκαντάρ Σαφά
Ένα παλιός γνώριμος στα ελληνικά εξοπλιστικά αναδύθηκε μέσα από αυτην την προσπάθεια. Ο Ισκαντάρ Σαφά, ο Γαλλο-Λιβανέζος βιομήχανος, ιδιοκτήτης της Privinvest που είχε εξαγοράσει κάποτε και τα Ελληνικά Ναυπηγεία, είναι βασικός πρωταγωνιστής στην προσπάθεια “εθνικοποίησης” των γερμανικών ναυπηγικών εξοπλισμών.
“Η ιδέα της γερμανικής ενοποίησης των πολεμικών ναυπηγήσεων έχει εγερθεί με επίταση και επανειλημμένα τόσο από εμάς όσο και από τον ιδιοκτήτη μας, την Privinvest, τα τελευταία χρόνια”, δηλώνει σε συνέντευξη ο διευθύνων σύμβουλος των German Naval Yards Kiel, Jörg Herwig. Ο τελευταίος προσθέτει πως η δημιουργία ενός ισχυρού γερμανικού ναυπηγικού οργανισμού θα εξασφαλίσει την επιβίωση του απέναντι στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και θα ενισχύσει τον γερμανικό βιομηχανικό τομέα.
Η Γερμανική κυβέρνηση δεν έχει λάβει θέση επίσημα και ανοιχτά στο θέμα. Η ιδέα της περιχαράκωσης των γερμανικών βιομηχανιών και ναυπηγο-επισκευαστικών ομίλων σε ένα μεγάλο σχήμα έρχεται σε αντίθεση με την γενική αρχή πως η αμυντική βιομηχανία εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να αφεθεί να αναπτυχθεί ελεύθερα ανάλογα με την αποδοτικότητα των επιμέρους βιομηχανικών εταιριών πέρα από εθνικά όρια και ότι τα εθνικά κράτη-μέλη πρέπει να μην ενθαρρύνουν την ενίσχυση των εθνικών τους βιομηχανιών. Η Γερμανία ήταν φανατική υπέρμαχος αυτής της αρχής, όταν οι γερμανικές βιομηχανίες είχαν το πλεονέκτημα αλλά τώρα βλέπουν “πιο λογικό” να επιστρέψουν σε πρακτικές εθνικής φύσης ή έστω διεμερείς ή τριμερείς συνεργασίες.
Το πρόβλημα με το εθνικό γερμανικό ναυπηγικό κονγκλομεράτο περιπλέκεται περισσότερο από το γεγονός ότι η Lürssen είναι ήδη εμπλεγμένη στο πρόγραμμα ναυπήγησης της φρεγάτας MKS 180, το πρόγραμμα που η “ναυπηγική Airbus” συγκροτείται για να υφαρπάξει. Από την άλλη, η German Naval Yards Kiel έχει ήδη ασκήσει έφεση κατά της γερμανικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης για το παράνομο της ναυπήγησης γερμανικών κύριων πλοίων του ναυτικού σε ξένα ναυπηγεία.
Αν και η κυβέρνηση έχει τη δύναμη να ασκήσει πίεση και να απορρίψει το κύρος της έφεσης, η υπόθεση μπορεί να καθυστερήσει στα δικαστήρια για μήνες ή και περισσότερο καθυστερώντας την έναρξη του προγράμματος και εκτροχιάζοντας το χρονοδιάγραμμα παραδόσεων των πλοίων. Η κυβέρνηση του Βερολίνου θα κληθεί να πάρει μια πολύ σημαντική απόφαση για το μέλλον των ναυπηγείων της χώρας και την προσήλωσή της στο Ευρωπαϊκό κεκτημένο και πολύ σύντομα.
Όλοι οι λαοί γκρινιάζουν για τα ίδια… μας παίρνουν τις δουλειές οι ξένοι. Αν η Γερμανική κυβέρνηση κάνει πίσω, θα είναι η αρχή του τέλους της ΕΕ.
Συνήθως η Γερμανία είναι εκείνη που κατάφερνε να παίρνει τις δουλειές σε τρίτες χώρες με συνδυασμό τεχνολογικής υπεροχής, λαδώματος, και πολιτικής πίεσης. Και να εξαγοράζει τις εταιρίες τους. Τώρα που έχασε η γερμανική βιομηχανία, πραγματικός εντολέας της γερμανικής κυβέρνησης, εθνικό συμβόλαιο μάλλον πάει προς αναθεώρηση η πολιτική. Όπως με την παγκοσμιοποίηση, την ξεκίνησε η Αμερική τώρα που η Κίνα αμφισβητεί την κυριαρχία της οδηγείται σε προστατευτισμό, δασμούς κλπ. Το ίδιο συνέβαινε παλιά με την βρετανική αυτοκρατορία, όσο ήταν υπερδύναμη ήταν υπέρ του ελευθέρου εμπορίου μετά άρχισε τον προστατευτισμό. Οι κανόνες ισχύουν όσο ευνοούν τους ισχυρούς, μετά αναθεωρούνται κατά το δοκούν.
Νομίζω, ότι αν θέλουμε να αναζητήσουμε την αρχή του τέλους, μάλλον ήταν η αντιμετώπιση της Ελλάδας από τη Γερμανία την εποχή των μνημονίων. Αυτό οδήγησε (μαζί και με άλλους παράγοντες ) στο Brexit, και τώρα πια έχουμε φτάσει στις αντιδράσεις από Ιταλία, Ισπανία κλπ. Η Γαλλία προσπαθεί να κρατήσει ισορροπίες. Άρα ήδη υπάρχουν σοβαρές ρωγμές στο οικοδόμημα. Βέβαια έχεις δίκιο γιατί από θέση αρχών η ελεύθερη ανάπτυξη της οικονομίας ήταν βασικό ιδεολογικό συστατικό της ενωμένης ευρώπης.
Πώς μπορείς να επιβιώσεις σαν χώρα όταν έχεις μικρή εσωτερική αγορά και ότι παράγεις το κάνεις με μεγάλο εργατικό κόστος,σε σύγκριση με τους γείτονες σου και τους παγκόσμιους παίκτες, η μόνη λύση είναι να βάλεις προστατευτισμό στην αγορά και να εφαρμόσεις υψηλούς δασμούς.
Οι χώρες που εγκατέλειψαν την βιομηχανική παραγωγή και στράφηκαν στις υπηρεσίες τα δύσκολα θα τα βρουν μπροστά τους. Η Ιταλία που παράγει, βιομηχανικά, σχεδόν τα πάντα και έχει αναπτυγμένο αγροτικό τομέα και υπηρεσίες τώρα που χρειάστηκε μάσκες για τα νοσοκομεία της έπρεπε να υποστεί το εκβιασμό των ‘βρωμιαρέων’.
Γενικά η κατάσταση που βιώνουμε θα γίνει μάθημα και όποιος δεν το δει στα σοβαρά, και να αλλάζει στρατηγικό σχεδιασμό, τα πολύ δύσκολα έρχονται.
Και εγώ τα λέω αλλά πλήθος διαφωνιών αντιμετωπίζω.
Πάντως, νομίζω ότι ειδικά εμείς δεν έχουμε την πολυτέλεια να έχουμε 3 ναυπηγεία. Αν θα μπορούσαν να εξυγιανθούν, αυτό θα γινόταν μόνο με την ενοποίησή τους ιδιοκτησιακά. Για την Ελευσίνα και τον Σκαραμαγκά ίσως και κανονικά με τη μεταφορά των υποδομών σε ένα από τα 2 ναυπηγεία.
Με το project που έχουν οι Κινέζοι για τον Πειραιά, σαν είσοδο των προϊόντων τους στην Ευρώπη, αλλά και του project που έχουν οι Αμερικανοί με τους υδρογονάνθρακες η κίνηση στις θάλασσές μας θα είναι πολύ υψηλή.
Αν στην συνιστώσα βάλουμε και τος Έλληνες πλοιοκτήτες που είναι πρώτοι σε στόλο στον κόσμο, έχουμε μαγιά για να συντηρήσουμε όλα τα ναυπηγεία μας.
Αρκεί να χτιστεί ένα σωστό επιχειρηματικό μοντέλο και να μπουν σιγά σιγά σε λειτουργία .
Από την στιγμή που οι Γάλλοι και οι Ιταλοί από την μια μεριά και από την άλλοι οι Γερμανοί συνενώνουν τα ναυπηγεία τους για να πετύχουν οικονομίες κλίμακας, δεν είναι παράλογο να έχουμε 3 μικρά ναυπηγεία? Ανεξάρτητα από το ότι ήμαστε η μεγαλύτερη δύναμη στον κόσμο σε εμπορικό ναυτικό?
Πάμε σε ισχυρές κοινοπραξίες, οι οποίες θα επηρεάζουν ακόμα και την πώληση ηλεκτρονικού εξοπλισμού σε χώρες πελάτες με σκοπό το κτίσιμο πλοίων από τις ίδιες τις κοινοπραξίες.