Την Πέμπτη 3 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο του διεθνούς ναυτικού συνεδρίου MAST Med 2022 που έγινε στην Αθήνα, το περιοδικό ΠΤΗΣΗ και οι ιστοσελίδες μας, ptisidiastima.com & navaldefence.gr έκαναν ένα αναλυτικό webinar, με ταυτόχρονη αναμετάδοση διαδικτυακά, για το κρίσιμο θέμα της αναβάθμισης των φρεγατών ΜΕΚΟ του Πολεμικού μας Ναυτικού. Ένα πρόγραμμα που θα προσφέρει στα αξιόλογα και αξιόμαχα σκάφη, την ανανέωση που χρειάζονται ώστε να υπηρετήσουν ακόμη αρκετά χρόνια.
Δείτε τώρα ΖΩΝΤΑΝΑ το webinar της ΠΤΗΣΗΣ για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών MEKO
Στο πρώτο μέρος του webinar, συμμετείχαν 5 Αντιναύαρχοι ε.α., όλοι τους με μεγάλη εμπειρία στις φρεγάτες του Ναυτικού, οι οποίοι με τις εισηγήσεις τους έδωσαν πολύτιμη πληροφορία για το όλο ζήτημα. Ας δούμε εδώ τι είπε, ο Αντιναύαρχος ε.α. κ. Σπύρος Κονιδάρης:
«Ευχαριστώ την «ΠΤΗΣΗ» και το site ptisidiastima.com. Όχι μόνο για τη σημερινή πρόσκληση, αλλά κυρίως γιατί έχουν φιλοξενήσει τα άρθρα μου, ιδιαίτερα πάνω στην ανάγκη εκσυγχρονισμού των φρεγατών ΜΕΚΟ, σε μια εποχή που η μοναδική ανεκτή παρέμβαση στη δημόσια συζήτηση ήταν για τις νέες φρεγάτες, τη λεγόμενη «φρεγατιάδα», και την εν συνεχεία «κορβετιάδα». Έτσι αιρετικά λοιπόν, τον περασμένο Φεβρουάριο, τοποθετήθηκα ανοιχτά υπέρ της αναβάθμισης, με κάποια ερωτηματικά όμως, μήπως έχω υπερβάλει Από τα συναισθήματα ως κυβερνήτης, πλήρωμα παραλαβής του «Ύδρα», Α’ διευθυντής οπλισμού, πρώτος που κάναμε τη βολή του Sea Sparrow Vertical On στην Ευρώπη, επιτυχημένη τον Αύγουστο του ’93. Όμως, οι τοποθετήσεις των προηγούμενων συναδέλφων, μου έδωσαν την αίσθηση να πω, πως σήμερα δεν αλλάζω ούτε μία λέξη απ΄ ότι έχω γραμμένο και έχει δημοσιευτεί και στο περιοδικό και στο site.
Ναύαρχος Κονιδάρης: Ο Εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ200ΗΝ πρέπει να γίνει, υπερέχουν των κορβετών
Πάμε λοιπόν στο σήμερα. Δυόμισι χρόνια μετά που η κυβέρνηση αυτή, μετά από παλινωδίες των κυβερνήσεων των δώδεκα τελευταίων ετών, αποφάσισε να εντάξει το πρόγραμμα του εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ σε ένα καλάθι, μαζί με την «Ενδιάμεση λύση» και τις καινούργιες φρεγάτες. Ενώ λοιπόν κανείς δεν ήρθε με ενδιάμεση λύση σοβαρή, και ενώ η κυβέρνηση εστιάσε -και καλά έκανε και καθοδήγησε το Π.Ν. στην επιλογή νέων φρεγατών- οι ΜΕΚΟ έμειναν ορφανές. Ορφανές πιθανότατα γιατί δεν υπάρχει Έλληνας αντιπρόσωπος, δεν υπάρχει ξένο ναυπηγείο και ξένη εταιρεία να τις υποστηρίξει και κινδυνεύαμε μέχρι το Φεβρουάριο-Μάρτιο να πάνε στα αζήτητα. Διότι έχουν περάσει πολλά χρόνια. Είναι ηλικιωμένες. Γεράσανε. Τι θα τις κάνουμε τις «γριές»;
Ο κ. Χριστόπουλος λοιπόν, ο καθ’ ύλην αρμόδιος, επιβεβαίωσε την εικόνα που έχουμε. Τα καράβια αυτά είναι άριστα, είναι πανεύκολος ο εκσυγχρονισμός τους στην έκταση που μπορούμε. Διότι στο ερώτημα «λίγα και καλά» ή «πολλά και μέτρια», έχει τοποθετηθεί η ίδια η πολιτεία. Παρουσιάστηκε λοιπόν, στην πολιτεία η απειλή, οι εκκρεμότητες, οι προκλήσεις και αποφάσισε να έχουμε 18 μεγάλα πλοία. Ότι θέλει ο καθένας -εάν είναι θεσμικός και έχει ρόλο στο Ναυτικό και στις Ένοπλες Δυνάμεις- έπρεπε να το είχε πει εκεί πέρα. Αν το είπε και δεν εισακούστηκε η απόφαση είναι ειλημμένη. Για 18 πλοία για το 2027. Θα πάρουμε περισσότερα από όσα θα χάσουμε; Και την απειλή η οποία θα είναι μεγαλύτερη το 2027 από ότι υπολογίσαμε χτες; Άρα λοιπόν αυτό που ήθελε να πει κάποιος, είναι σαν το γάμο στις καθολικές εκκλησίες. Όποιος ήθελε να μιλήσει, να μιλήσει τώρα, διαφορετικά να πάψει δια παντός.
Τα μεγάλα πλοία τα θέλουμε. Τις πλώρες τις θέλουμε. Και αν ακόμη οι πλώρες δεν έχουν επάνω τους οπλικά συστήματα καινούργια να αντιμετωπίσουν σμήνη μη επανδρωμένων κ.ο.κ., υπάρχουν τεράστιες περιοχές στην ΑΟΖ μας που χρειάζονται παρουσία Πολεμικού Ναυτικού. Και όχι να περιμένουν το σκάφος το φουσκωτό ή το πλαστικό από το Κατάκολο να ανοιχτεί 150 μίλια δυτικά και νοτιοδυτικά της Ελλάδας για να προστατέψει την ΑΟΖ μας.; Θα δουλέψουν όλα στο Αιγαίο και θα συνεισφέρουν. Διότι, όπως είπε και ο ναύαρχος κ. Χριστόπουλος, και η ποσότητα εμπεριέχει μέσα της την ποιότητα.
Πάνε λοιπόν δυόμισι χρόνια. Πέρσι τέτοια εποχή πανηγυρίζαμε. Έγραψα ένα άρθρο «Πανηγυρισμοί στις εξέδρες». Επιλέξαμε τις Belhara και κλείσαμε το μαγαζί. Για να φτάσει τώρα, φέτος να γίνονται επιθεωρήσεις στα πλοία, να δούμε τι μπορούμε να φτιάξουμε με τα λεφτά που έχουμε. Γιατί χάθηκε αυτός ο χρόνος; Με ειλημμένη απόφαση της πολιτικής ηγεσίας να προχωρήσουν να εκσυγχρονίσουν τις ΜΕΚΟ. Γιατί χάσαμε ένα χρόνο; Και δε φταίει το ναυτικό γι΄αυτό.
Αντιναύαρχος (ε.α.) Σπύρος Κονιδάρης: Φρεγάτες και πανηγυρισμοί στις εξέδρες
Τι χρήματα έχουμε διαθέσιμα; Είπε συνάδελφος «να ξοδέψω για τέσσερα πλοία, τουλάχιστον όσο στοιχίζει μια καινούργια Belhara». Ας μην είναι τόσο πολλά. Ας είναι λιγότερα. Όσο κάνει μια καινούργια κορβέτα, αλλά όχι σκέτη. Όχι χωρίς το follow on support. Όχι χωρίς τα βλήματα που θα τα πάρουμε ξεχωριστά. Και επίσης το κόστος είναι σημαντικό και έχει σχέση με το τι ξοδεύουμε. Η Γερμανία είπε ότι θα χαλάσει 100 δις -και έγινε σάλος- για τα επόμενα χρόνια. Έγραψα ένα άρθρο και λέω, 100 δις στην Γερμανία τα επόμενα 6-8 χρόνια, είναι σαν τα 5 δις που χαλάσαμε εμείς πέρσι. Έχει 20πλάσιο από εμάς ΑΕΠ. Το κόστος λοιπόν μπορεί να είναι και λίγο μεγαλύτερο. Αρκεί να ξοδευτούν χρήματα στη χώρα. Όχι να φύγουν έξω. Να γίνουν ένα «τσεκ» που το πήραν τα ξένα ναυπηγεία και δουλεύουν.
Ας χρησιμοποιηθούν ελληνικές τεχνολογίες και τεχνογνωσίες. Αν μεταφερθεί τεχνολογία στην Ελλάδα για να μπορέσουμε την επόμενη μέρα να φτιάξουμε καινούργια καράβια ή άλλα πράγματα. Ας εκπαιδευτούν ελληνικές εταιρείες, να πιστοποιηθούν να κάνουν πράγματα, να δοθούν ειδικά εργαλεία και μηχανήματα και εκπαιδευτούν Έλληνες και ελληνικά χέρια και ελληνικά μυαλά σε καινούργιες πρακτικές και καλές πρακτικές ώστε η συντήρηση την επόμενη μέρα να μην μας στοιχίζει 20 εκατ. για το πλοίο, το χρόνο. Γιατί σήμερα 25 εκατομμύρια ευρώ έχει το Π.Ν. να συντηρήσει όλο τον στόλο. Πήραμε τα καράβια, ποιος ασχολείται σήμερα κύριοι με το budget που θα έχει το ναυτικό του χρόνου; Ή το 2025 που θα έρθει η πρώτη Belhara; Κανείς.
Τα τέσσερα πλοία, όπως είπαν οι προηγούμενοι συνάδελφοι, μας εξασφαλίζουν οικονομία κλίμακας. Και δεν πρέπει να αποδεχθεί το ναυτικό ούτε τρία, ούτε δύο, ούτε κανένα. Τέσσερα. Βεβαίως εκεί νομίζω ότι υπάρχει και η απόφαση της πολιτικής ηγεσίας η πρόσφατη και του κ. πρωθυπουργού, η ανακοίνωση ότι δε συζητάμε για κάτι λιγότερο από τέσσερα πλοία.
Δεν θα προχωρήσω πολύ. Αλλά θέλω να πω κάτι. Και μόνα τους τα πλοία δεν πηγαίνουν. Χρειαζόμαστε στελέχη και το Π.Ν. που σήμερα με τις επιλογές του να φεύγουν 400 κάθε χρόνο -γιατί τόσοι έφευγαν- και να μπαίνουν 200 έχουμε ένα έλλειμα 2.000-3.000 κόσμο από τον στόλο. Και δεν μπορείς να παραλάβεις πλοία σήμερα. Ούτε με λιγότερο προσωπικό, ούτε χωρίς εκπαιδευμένο προσωπικό. Δε μπορείς να στείλεις πληρώματα στα καινούργια καράβια επειδή ξέρουν από internet, Τik-Τok και Twitter. Πρέπει να εκπαιδευτεί το προσωπικό μας στις καινούργιες τεχνολογίες. Εκπαίδευση λοιπόν, χωρίς μεταπτυχιακά σε σοβαρά σχολεία του εξωτερικού -όπως ήταν στα παρελθόν- που έχουν κοπεί τα τελευταία δέκα χρόνια λόγω της ύφεσης, δεν μπορεί να υπάρξει.
Και τέλος, πρέπει να κοιτάξουμε και την επόμενη μέρα. Αν λοιπόν τα υποβρύχια και τα αεροπλάνα είναι δύσκολα πράγματα και δεν μπορούν τα φτιάξουν οι ελληνικές εταιρείες, να προχωρήσουν με την επόμενη μέρα με ένα εθνικό πλοίο. Δεν ξέρω αν θα είναι κορβέτα ή αν θα είναι περιπολικό ανοικτής θαλάσσης, ή αν θα είναι πυραυλάκατος. Μπορούν εύκολα να γίνουν και δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα τελεσφορήσει η ιστορία με τα ναυπηγεία για να πάρουμε το τάδε καράβι, που θα μας το φτιάξουν και θα μας το φέρουν εδώ οι Ιταλοί, οι Γερμανοί, οι Εγγλέζοι, οι Αμερικάνοι ή οι οποιοδήποτε.
Μπορούμε να προχωρήσουμε. Δε χρειαζόμαστε εξειδικευμένα ναυπηγεία. Όπως επίσης και για τον εκσυγχρονισμό, δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα τελειώσουν τα μεγάλα ναυπηγεία της χώρας. Χρειάζεται ένα καλό team να κάνει το management και τα υπόλοιπα μπορεί ένα μικρότερο ναυπηγείο, υγιές ναυπηγείο, ιδιωτικό να στηρίξει την προσπάθεια. Σας ευχαριστώ.»
Βιογραφικό Αντιναυάρχου ε.α. Σπύρου Κονιδάρη
Υπήρξε αρχηγός Τάξεως στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (1982) και είναι κάτοχος Master in Electrical Engineering (NPS Monterey – ΗΠΑ) με εξειδίκευση στα Οπλικά και Η/Ν Συστήματα.
Μέλος της Επιτροπής παραλαβής της φερεγάτας “Ύδρα” από την Γερμανία και 1ος Διευθυντής Οπλισμού της (1992-94). Κυβερνήτης της πυραυλακάτου “Σταράκης” επί 3ετία και της φρεγάτας “Σπέτσαι” επί 2ετία. Διοικητής της 2ης Μοίρας Φρεγατών και Διοικητής της Διοίκησης Φρεγατών επί 2ετία, Διευθυντής Επιχειρησιακής Εκπαίδευσης/ Αξιολόγησης του Στόλου και Υπαρχηγός Στόλου με τα καθήκοντα του Διοικητή εν Πλώ του Ελληνικού Στόλου.
Μέλος των επιτροπών αξιολόγησης και επιλογής των ΤΠΚ τ. ΡΟΥΣΣΕΝ και των όπλων τους (CIWS RAM, Κ/Β Ε-Ε EXOCET MM-40, πυροβόλων) και εν συνεχεία υπεύθυνος ολοκλήρωσης (integration) των Η/Ν και Οπλικών συστημάτων και εγκατάστασης αυτών στα νέα ΤΠΚ, ως Διευθυντής Οπλισμού και Υποδιοικητής του Ναυτικού Κλιμακίου στα ναυπηγεία Ελευσίνας (1998-2003).
Έχει δύο υπηρεσίες στο ανώτατο Στρατηγείο του ΝΑΤΟ (SHAPE), την 1η (2005-08) ως επιτελής επιχειρήσεων του Επιτελάρχη και την 2η (2014-17) ως ο Εθνικός Στρατιωτικός Αντιπρόσωπος.
