Είναι η πιο ακριβή και επαναστατική κλάση αντιτορπιλλικού κατευθυνομένων βλημάτων του αμερικανικού Ναυτικού και η ένταξή της σε υπηρεσία το 2021 λέγεται ότι θα αλλάξει τον πόλεμο στην θάλασσα. Ωστόσο το USS Zumwalt (DDG 1000) έχει ένα πρόβλημα: ελλείψει κατάλληλων πυρομαχικών για τα υπερ-πυροβόλα των 155 χιλ. που φέρει, κινδυνεύει –τουλάχιστον προς το παρόν– να μείνει άοπλο.
Σχεδιασμένα να πλήττουν στόχους σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 80 μιλίων, τα πυροβόλα του Advanced Gun System είναι ζήτημα αν θα μπορέσουν να το πράξουν αφού κάθε βλήμα (Long Range Land Attack Projectile) κοστίζει σχεδόν 1 εκατ. δολάρια! Η προμήθεια βλημάτων σταμάτησε πριν από δύο χρόνια καθώς πέραν του υψηλού κόστους, ούτε το βεληνεκές ικανοποιούσε το Ναυτικό.
«Απλώς δεν μπορούμε να το κάνουμε (το βλήμα) να πάει όσο μακριά θέλουμε» παραδέχθηκε ο αναπληρωτής επικεφαλής της Διεύθυνσης Οπλικών Συστημάτων Αντιναύαρχος Μερτς ενώπιον της αρμόδιας για θέματα ναυτικής ισχύος υποεπιτροπή της Γερουσίας. Σε περίπτωση που το αμερικανικό Ναυτικό δεν μπορέσει να αναπτύξει ένα αποτελεσματικό και αποδοτικό από άποψης κόστους πυρομαχικό, ίσως θα πρέπει να ξεχάσει αυτά τα όπλα για τα νέα πλοία.
Το υψηλό κόστος ήταν ανέκαθεν θέμα με τα φουτουριστικά αντιτορπιλλικά Zumwalt. Από τα 30 και πλέον σκάφη που σκόπευε να αποκτήσει το Ναυτικό, προβλέπεται να μείνει με μόλις τρία. «Αποφασίσαμε ότι η καλύτερη προοπτική για το πλοίο είναι να το έχουμε με τις ικανότητες που διαθέτει, αφήνοντας εκτός το Αdvanced Gun System και διατηρώντας όλα τα υπόλοιπα» λέει ο Αντιναύαρχος Μερτς. Όπως υποστηρίζει, η κλάση είναι μια «πολύ ικανή πλατφόρμα, με ή χωρίς πυροβόλο».
Ωστόσο, το θέμα με τα πυροβόλα δεν είναι το μόνο. Σύμφωνα με το Business Insider, το σκάφος αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα κατά την ανάπτυξή του με το σύστημα πρόωσης και τα ηλεκτρολογικά του. Επίσης, ενδεχομένως να χάνει την ικανότητα stealth του καθώς προστίθενται συνεχώς συστήματα που ακυρώνουν την προσπάθεια των σχεδιαστών του να το κάνουν «αόρατο» όσο μια ψαρόβαρκα. Οι πλευρικές κεραίες δορυφορικών επικοινωνιών και η αντέννα HF στην κορυφή του πλοίου αποτελούν συμβιβασμούς δίκην μείωσης του κόστους αλλά ίσως το επιχειρησιακό τίμημα να είναι μεγαλύτερο.
Η κλάση Zumwalt προοριζόταν να υπηρετήσει ως πλατφόρμα πολλαπλών ρόλων, με έμφαση κυρίως στην υποστήριξη φιλίων χερσαίων δυνάμεων με ναυτικά πυρά και δευτερευόντως την αντιμετώπιση μονάδων επιφανείας και την αντιαεροπορική άμυνα. Πρόσφατα όμως το αμερικανικό Ναυτικό αποφάσισε πως τα πλοία θα ήταν πιο αποτελεσματικά σε ρόλο μονάδων κρούσης λόγω της ποικιλίας αντιπλοϊκών και αντιαεροπορικών πυραύλων που δύνανται να εξαπολύουν από 80 κάνιστρα VLS (Vertical Launch System) τύπου Mk 54.
Συγκριτικά πάντως με τα Zumwalt, τα αντιτορπιλλικά Arleigh Burke και τα καταδρομικά Ticonderoga φέρουν περισσότερους πυραύλους –96 και 122 κάνιστρα αντίστοιχα, για βλήματα αναχαίτισης, πυραύλους cruise και εκτοξευόμενες τορπίλλες. Αμερικανικές πηγές εκτιμούν ότι βασικός αντίπαλός τους θα είναι τα κινεζικά αντιτορπιλλικά Type 055 Renhai.
Παρόλο που τα εν λόγω σκάφη δεν είναι τεχνολογικώς τόσο προηγμένα όσο τα αμερικανικά, σύμφωνα με κινεζικές πηγές τα αντιτορπιλλικά είναι εξοπλισμένα με 112 κάνιστρα εκτόξευσης μιας ποικιλίας όπλων: αντιαεροπορικών πυραύλων HHQ-9, βλημάτων cruise YJ-18 κατά μονάδων επιφανείας και CJ-10 κατά επιγείων στόχων καθώς και ανθυποβρυχιακών τορπιλλών. Άλλωστε ο ρόλος των Type 055 είναι η αεράμυνα και ο ανθυποβρυχιακός πόλεμος για την προστασία των αεροπλανοφόρων του κινεζικού Ναυτικού που θα συνοδεύουν.
Αλέξανδρος Θεολόγου
Πιστεύω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που τελικά έφερε την ακύρωση νέων ναυπηγήσεων, είναι οι δυνατότητες πλεύσης του σκαριού. Από μισόλογα που ακούστηκαν, φαίνεται πως η επι χάρτου σχεδίαση δεν κατάφερε να προβλέψει τη συμπεριφορά του πλοίου σε άσχημο καιρό. Το σκαρί παρουσιάζει μεγάλες διακυμάνσεις στο Roll και Pitch που το κάνουν μια πολύ ασταθή πλατφόρμα για χρήση όπλων ακριβείας. Μάλλον ρόλο σε αυτό παίζει το τεράστιο “έμβολο” του σκάφους.
Μάλλον τα 22 δις δολάρια που κόστισαν τα 3 σκάφη, μαζί με το κόστος εξέλιξης είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. 7,3 δις δολάρια για ένα αντιτορπιλικό, έστω και υπερσύγχρονο είναι μη αποδεκτό νούμερο ούτε για τις ΗΠΑ.
Ένας λευκός ελέφαντας του χειρίστου είδους … Jack of all trades, master of none … “Arsenal ship”, μια φαεινή ιδέα που γρήγορα ξεθώριασε ….
Η τελική απόφαση για τον περιορισμό των σκαφών της κλάσης σε μόνο τρία παρθηκε το 2008, πέντε χρόνια πριν τη καθέλκυση του πρώτου πλοίου. Ήδη απο το 2005 το USN πίεζε για την κατασκευή μόνο ενός σκάφους ως πλοίο επίδειξης τεχνολογίας. Το δεύτερο και τρίτο πλοίο προστέθηκαν απο το Κογκρέσο για τη διατήρηση της ναυπηγικής υποδομής ( μεχρι να ξεκινήσει η ναυπηγηςη των ΑΒ restart) στα Ναυπηγεία Bath Iron Works που εξειδικεύονται στην παραγωγή αντιτορπιλικών. Εκ των πραγμάτων η απόφαση για την κατασκευή μόνο τριών σκαφών δεν θα μπορούσε να βασιστεί στα αποτελέσματα των δοκιμών πλεύσης, που μάλλον δεν πήγαν άσχημα αν αναλογιστεί κανείς ότι η επικρατούσα άποψη για τα μελλοντικά καταδρομικά του USN αφορα στον συνδυασμό του σκάφους των Zumwalt με τα συστήματά μάχης των ΑΒ Flight III. Σε ότι αφορα το κόστος το νούμερο των 7,3 δις προκύπτει και απο τον επιμερισμό του κόστους ανάπτυξης (9,5 δις) σε τρία μόνο σκάφη. Αν και πάλι θα παρέμεναν ακριβά πλοία, κατασκευαζόταν περισσότερα ,για πολλούς και ευνόητους λόγους το κόστος ανα μονάδα θα μειωνόταν δραματικα. Το πρόβλημα με τα Zumwalt ήταν το έξ αρχής λανθασμένο concept. Η κυρία τους αποστολή ( παροχή πυρών υποστήριξης) είναι πολυ εξειδικευμένη,, χρησιμοποιείται σπάνια και πιστεύω ότι δεν δικαιολογεί την απόκτηση εξειδικευμένων πλοίων ανεξαρτήτως κόστους.
Ακόμη και αν αφαιρέσουμε από τα 7,3 δις τα 3,2 περίπου δις κόστος εξέλιξης ανα μονάδα, πάλι τα 4,1 δις ανα πλοίο είναι τρομακτικά υψηλό νούμερο για αντιτορπιλικό.
Σωστός ο βαγγελας