Σε προηγούμενο άρθρο ασχοληθήκαμε με το κατά πόσο μια νέα ναυπήγηση είναι προτιμότερη από μία εκτεταμένη συντήρηση και αναβάθμιση ενός υπάρχοντος πλοίου, και παρουσιάσαμε τη γερμανική μελέτη σχετικά με τις κορβέτες Κ130.
Νέες ναυπηγήσεις ή αναβαθμίσεις πλοίων; Το Γερμανικό παράδειγμα
Παρόμοια είναι και η προσέγγιση του αμερικανικού ναυτικού σχετικά με τα αντιτορπιλικά Arleigh Burke, το οποίο έχει απομακρυνθεί από την ιδέα του εκσυγχρονισμού τους.
Το USN αποφάσισε να ακυρώσει το πρόγραμμα “no destroyer left behind” το οποίο είχε σκοπό την αύξηση του ορίου ζωής από τα 35 στα 45 έτη για τα αντιτορπιλικά των Flight I και των παλαιότερων των Flight II.
Σύμφωνα με έγγραφο του Naval Sea Systems Command, τα πρώτα 27 Arleigh Burke έχουν όριο ζωής τα 35 χρόνια. Συνεπώς το πρώτο πλοίο, το Arleigh Burke που μπήκε σε υπηρεσία το 1991, θα πρέπει να αποσυρθεί το 2026. Αυτό επίσης σημαίνει πως χωρίς πρόγραμμα αναβάθμισης το USN θα χάνει προς το τέλος της δεκαετίας του 2020 και στην αρχή της επόμενης τρία με τέσσερα αντιτορπιλικά το χρόνο.
Τα επόμενα μοντέλα, Flight IIA, έχουν όριο ζωής τα 40 χρόνια, κάτι που δίνει λίγο χρόνο επιπλέον στο ναυτικό για να αποφασίσει τι θα κάνει.
Στο μεταξύ το USN έδωσε συμβόλαιο αξίας $936 εκ στην εταιρία Huntington Ingalls Industries ώστε να ναυπηγήσει το μελλοντικό USS Thad Cochrane (DDG 135). Θα είναι το δέκατο Flight III Arleigh Burke και το 85ο συνολικά. Θα κατασκευαστεί στα ναυπηγεία της Ingalls Shipbuilding στη Pascagoula και αναμένεται να παραδοθεί το 2027.
Η εταιρία είχε κερδίσει το 2018 συμβόλαιο αξίας $5.1 δις για την κατασκευή έξι αντιτορπιλικών. Συνολικά έχει παραδώσει 32, και έχει υπό κατασκευή τέσσερα.
Το Ελληνικό παράδειγμα είναι σχεδόν το ίδιο με τον τίτλο αλλά με την έξυπνη αναβάθμιση του διαζευτικού “ή” σε “ούτε” και την προσθήκη στην πλώρη δεύτερου “ούτε” για απόλυτη 360 μοίρες κάλυψη. Βγαίνει πιο φθηνά ιδίως σε συνδυασμό με τζάμπα FREDA κτλ κτλ. Και άσε τους Αγγλοσάξονες και τους κουτόφραγκους να μπερδεύονται με ψευτοδιλήμματα.
Στην παρούσα φάση/χρονική στιγμή και εξαιτίας των εξελίξεων στην πολεμική ναυπηγική βιομηχανία, όποιος δεν έχει κατασκευή stealth και συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου που μπορούν να παρεμβάλουν ολόκληρες περιοχές και να νεκρώσουν/τυφλώσουν τα συστήματα του αντιπάλου, πρέπει να τα αποκτήσει.
Φρεγάτες υπάρχουν και μάλιστα φτηνές η σειρά ΧΟ 131 και όλα τα πλοία της σειράς
CROSOVER. Που το διαβάσατε για φρεγάτες των 1,5 δις;
Αν επιλέγαμε να κατασκευάζαμε 20 πλοία της σειράς CROSOVER, από 4 σε κάθε σειρά και δυο αποβατικά και λογιστικής υποστήριξης, το κόστος για την κατασκευή των πλοίων θα ανερχότανε στα 3,5 δις ευρώ χωρίς όπλα και ηλεκτρονικά γιατί αποτελούνται από 5 ίδια κομμάτια. Αν επιλέγαμε να σχεδιάσουμε- κατασκευάσουμε 5 άλλες κλάσεις πλοίων θα θέλαμε 5,7 δις ευρώ. Έχουμε ένα κέρδος της τάξης του 2,2 δις ευρώ που είναι το κόστος ανάπτυξης-σχεδίασης- κατασκευής διορθώσεων και υλικών -εργαλειομηχανών των ναυπηγείων.
Γιατί είναι ίδια πλοία και όχι διαφορετικά. Στο κόστος έχω υπολογίσει ένα 25% παραπάνω 12% για σφάλμα στους υπολογισμούς και 13% η αύξηση του κόστους κατασκευής του πλοίου σε 10 χρόνια.
Δηλαδή σε 20 χρόνια θα μπορούσαμε να είχαμε 4 περιπολικά ανοιχτής θαλάσσης, 4 κορβέτες, 4 φρεγάτες, 2 αποβατικά και δυο λογιστικής υποστήριξης και 4 φρεγάτες αεράμυνας με 3,5 δις ευρώ συν ηλεκτρονικά-όπλα
Το κέρδος των 2,2 δις είναι εξαιρετικά σημαντικό για να το αγνοήσουμε.
Αυτή είναι η φτηνότερη λύση για μένα αν θέλουμε να αναπτύξουμε ναυτική βιομηχανία και να έχουμε υγιές ναυπηγεία.
https://products.damen.com/-/media/Products/Images/Clusters-groups/Naval/Crossover/Documents/Leaflet_CrossOver_Range.pdf
Θα ακολουθήσει κείμενο πολλών σελίδων με παρουσίαση των πλοίων και πως και γιατί έχουμε αυτό το κέρδος των 2,2 δις ευρώ αν τα ναυπηγήσουμε.