O Αντιναύαρχος ε.α. Σταύρος Μπάνος είναι επίτιμος διευθυντής Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας. Έχει υπηρετήσει μεταξύ άλλων, ως Κυβερνήτης της κανονιοφόρου “Πολεμιστής” και της φρεγάτας “Θεμιστοκλής”, υπήρξε διευθυντής Κέντρου Επιχειρήσεων Αρχηγείου Στόλου, Ναυτικός Ακόλουθος της Ελλάδας στην Άγκυρα, διευθυντής Α2 ΓΕΝ και διευθυντής Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων του ΓΕΕΘΑ. Επίσης είναι απόφοιτος του United States Marine Corps University, του US Joint Forces Staff College και του NADEFCOL.
Έχει παρατηρηθεί τελευταία μια έντονη και απολύτως αμετροεπής δραστηριοποίηση αφυπηρετησάντων αξιωματικών των Ενόπλων Δυνάμεων σε μια εκστρατεία άνευ προηγουμένου κατά της στρατιωτικής ηγεσίας του τόπου, για τις επιλογές της στα εξοπλιστικά που ήδη υλοποιούνται ή ενδέχεται να υλοποιηθούν στο μέλλον. Το αξιοσημείωτο είναι ότι προέρχεται κυρίως από το χώρο του Πολεμικού Ναυτικού και από αποστράτους που χρησιμοποιούν βαρύγδουπους τίτλους που υποτίθεται ότι είχαν όταν ήταν εν ενεργεία, του στυλ “Υποναύαρχος εν αποστρατεία”, ενώ οι περισσότεροι εξ αυτών ούτε έξω από την αίθουσα του Ανώτατου Ναυτικού Συμβουλίου δεν έχουν περάσει, παίρνοντας τους βαθμούς με δικαστικές αποφάσεις. Και τι κάνουν; Προσπαθούν με σχόλια και αναλύσεις αμφιλεγόμενης αξίας και εγκυρότητας να δημιουργήσουν κλίμα στα social media εναντίον της στρατιωτικής ηγεσίας και των επιλογών της κυρίως στα εξοπλιστικά προγράμματα αλλά και αλλού.
Μέχρι πρότινος όλους αυτούς τους αντιμετώπιζα σκωπτικά και πάντα στο πλαίσιο του «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Μέχρι που υπέπεσε στην αντίληψή μου αυτές τις μέρες το σχόλιο ενός εξ αυτών που προτρέπει όσους ενστερνίζονται τις απόψεις του, να φτύσουν «όλους αυτούς» και να συνεχίσουν «οι λίγοι» που «σκέφτονται εθνικά». Εύλογα λοιπόν αναρωτιέμαι για το ποιοι καλούνται από τον εν λόγω κύριο να φτύσουν ποιους και τι ακριβώς να συνεχίσουν και με ποιον; Επίσης πολύ θα ήθελα να ξέρω, ποιος διόρισε τον εν λόγω κύριο και τι του ανέθεσε ακριβώς να κάνει;
Και εάν δεν τον διόρισε κανένας, από πού αντλεί την εξουσία να προτρέπει άλλους να φτύνουν όποιον ή όποιους έχουν διαφορετικές απόψεις; Γιατί αυτά τα έχουμε ακούσει στο παρελθόν και τα ακούμε και σήμερα να συμβαίνουν σε ολοκληρωτικά καθεστώτα και όχι σε δημοκρατικές κοινωνίες, όπως η δική μας. Και καλό είναι να γνωρίζει ο εν λόγω ότι η προτροπή σε βία διώκεται και μπορεί να βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, όπως και άλλοι που ενδέχεται να ακολουθήσουν τις «συμβουλές» του, από την οποία δεν πρόκειται να βγει με θλιβερές επικλήσεις μεταφορικών εκφράσεων.
Νομίζω λοιπόν ότι έχουμε ξεφύγει εντελώς. Και για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, μιλώντας όσο πιο απλά γίνεται για να μπορούν να καταλαβαίνουν όλοι, χωρίς δημιουργικές ασάφειες: Οι αποφάσεις για τα θέματα των Ενόπλων Δυνάμεων λαμβάνονται από την Ελληνική Πολιτεία (δηλαδή την κυβέρνηση και την στρατιωτική ηγεσία) συντεταγμένα και με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, ανάλογα με τις εθνικές ανάγκες, τις οικονομικές δυνατότητες, τις συμμαχίες, τις εταιρικές μας σχέσεις και οτιδήποτε άλλο πρέπει να ληφθεί υπόψη στο χειρισμό τόσο σοβαρών θεμάτων.
Τα δε στοιχεία που είναι απαραίτητα προκειμένου να ληφθούν οι αποφάσεις αυτές, είναι στη διάθεση των κρατικών λειτουργών και δεν τίθενται σε δημόσια διαβούλευση με αποστράτους ή δημοσιογράφους ή τους «ειδικούς» επί παντός επιστητού των social media ή με τους εκπροσώπους των κάθε μορφής επιχειρηματικών συμφερόντων. Και όλα αυτά συνιστούν την απλή φωνή της λογικής και όχι την εκ νέου ανακάλυψη π.χ. του Νέου Κόσμου. Έουμε φτάσει μάλιστα στο σημείο, μερικοί που φόρεσαν τη στολή του Ναυτικού, να θεωρούν ότι μπορούν να δυσφημούν την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και τις αποφάσεις της. Ανάγοντας σε “ιερά δισκοπότηρα” και “Μεσσίες” κάποιους με τους οποίους τα βρίσκουν και συμφωνούν μόνο αυτοί. «Φτύνοντας» όπως χαρακτηριστικά λένε όποιον άλλο και σπιλώνοντάς τον ως… μη σκεπτόμενο εθνικά.
Σεβόμενος την ιεραρχία και την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, δεν πρόκειται να μπω στον πειρασμό να χαρακτηρίσω κατ’ οποιονδήποτε τρόπο την οποιαδήποτε επιλογή έκαναν για τα εξοπλιστικά, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω, αλλά και επειδή ούτε απόλυτα ειδικός είμαι ούτε γνωρίζω λεπτομέρειες που τις έχουν εξετάσει άλλοι πολύ πιο αρμόδιοι από μένα. Άλλωστε οι μόνες πληροφορίες που έχω στη διάθεσή μου είναι από διαρροές αμφιλεγόμενων κινήτρων και συζητήσιμης αξιοπιστίας. Θα ασχοληθώ όμως με μεγάλη μου χαρά με αυτόν που επιλέγει «να φτύνει» τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής στην υπηρεσία των Ενόπλων Δυνάμεων και της πατρίδας μας, και θα καταθέσω τη δική μου άποψη χωρίς βεβαίως να διεκδικώ και το αλάθητο του Πάπα.
Υπάρχουν λοιπόν αξιωματικοί του Ναυτικού, που δικαίως χαρακτηρίστηκαν ως “ιερά τέρατα” στο είδος τους, διατελώντας Αρχηγοί Γενικού Επιτελείου Ναυτικού ή Στόλου για χρόνια, όπως και εν ενεργεία και εν αποστρατεία Ναύαρχοι νυν και πρώην μέλη του Ανώτατου Ναυτικού Συμβουλίου με σημαντικό ρόλο στις αποφάσεις του. Μιλάει αλήθεια κάποιος από αυτούς; Όχι βέβαια! Δεν έχουν γνώση και άποψη όλοι αυτοί για τα θέματα του Ναυτικού μας; Φυσικά και έχουν. Όμως, δυστυχώς, αυτοί που τοποθετούνται δημόσια, συνήθως (αν όχι συνεχώς) είναι άνθρωποι που όχι μόνο έχουν αφυπηρετήσει τουλάχιστον 20 χρόνια πριν, όχι μόνο υπηρέτησαν κάτω από άλλο νομικό καθεστώς δομής διοίκησης και σε άλλη εποχή γενικότερα, αλλά με λίγο καλύτερη ματιά του βιογραφικό τους, διαπιστώνει ότι η πιο σοβαρή θέση που υπηρέτησαν ήταν του Ακόλουθου Άμυνας σε άλλο ημισφαίριο και πάντως όχι ανατολικής νοοτροπίας με όλες τις δυσκολίες και τις παραδοξότητες…
Για να μην πούμε ότι επειδή η Τουρκία τους έπεφτε “βαριά”, γενικά προτιμούσαν να συναντούν Τούρκους στην Πόλη ως τουρίστες. Όσο για την ανάθεση καθηκόντων Κυβερνήτη σε πολεμικό πλοίο, δηλαδή το πιο σοβαρό καθήκον για μάχιμο αξιωματικό του Ναυτικού, καλύτερα να μην το περιγράψω, για όλους τους συναδέλφους τους που καλούνται να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους σε ό,τι και να τους ανατεθεί.
Και να πούμε μία αλήθεια. Αν ζητηθεί από κάποιους από τους διάφορους τιμητές και τους κήνσορες να πει τι κάνει ένα σύγχρονο σύστημα διαχείρισης μάχης σε ένα πολεμικό πλοίο δεν θα υπάρξει απάντηση. Παρόλα αυτά, έχουν «άποψη» και με ύφος χιλίων καρδιναλίων αφορίζουν επιλογές και αποφάσεις. Αλλά δε βαριέσαι, μήπως δίνει και λόγο κανένας πουθενά; Το κύριο μέλημα είναι η κακολογία της στρατιωτικής ηγεσίας με κάθε τρόπο και η απαξίωση των επιλογών και των αποφάσεών της.
Κοντολογίς, όλοι αυτοί που κάποια στιγμή της ζωής τους εγκατέλειψαν το Ναυτικό οικειοθελώς ή το Ναυτικό τους… εγκατέλειψε, τώρα μετά από τόσα χρόνια θυμήθηκαν να ζήσουν «το όνειρό τους». Και έτσι λοιπόν, εν μέσω του «μωραίνει Κύριος» που ανέφερα παραπάνω και σε νοσηρό συνδυασμό με κομματικά κίνητρα άντε και ατομικά συμφέροντα και επιθυμίες πάσης φύσεως (φιλίες, κ.λπ.), λένε και καμιά κουβέντα παραπάνω, ντόρος να γίνεται.
Μέσα δε σε όλο αυτό το «νέφος», ενίοτε και με κολυμβητική περιβολή δυστυχώς, θυμούνται ρητά μεγάλων φιλόσοφων και άκαιρα μας τα σερβίρουν για εντυπωσιασμό, μαζί με απόψεις άλλων αφυπηρετησάντων συναδέλφων τους προ 30τίας και πλέον. Αλλά είπαμε, λογοδοτούν πουθενά; Όχι βέβαια! Δίνουν όμως λαβή σε αντικυβερνητικά κυρίως μέσα ενημέρωσης να περνούν “γενεές 14” την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων. Και νομίζουν ότι έτσι θα δημιουργήσουν και δυσκολίες στην εκτέλεση της αποστολής τους και κατάλληλες συνθήκες για να υπαγορεύσουν τη λειτουργία τους και τις αποφάσεις τους.
Το μόνο που έχω να προσθέσω σε αυτές τις νοσηρές αστειότητες και να ρωτήσω τους απανταχού και εν αποστρατεία αμετροεπείς, είναι αν έχουν ακούσει το «κούνια που σε κούναγε και μάνα που σ’ εγέννα»; Αν όχι, ας το ακούσουν γιατί είναι πολύ διδακτικό και ίσως και χρήσιμο για την όποια συνέχεια!
