Το ρωσικό ναυτικό δεν είναι τόσο γνωστό για τις ικανότητές του αμφιβίου πλήγματος.
Αν και οργάνωσε δύναμη πεζοναυτών ήδη από την εποχή της ίδρυσης του στόλου από τον τσάρο Πέτρο τον Μεγάλο (η ίδρυση του ναυτικού ήταν ακριβώς να προσδώσει ικανότητα πλήγματος από τη θάλασσα σε παράλια φρούρια στην Ουκρανία και την Μαύρη Θάλασσα), η στρατηγική που ακολούθησαν τσάροι και Σοβιετικοί ήταν η προστασία των ακτών από εχθρική εισβολή και οι πεζοναύτες χρησιμοποιήθηκαν είτε ως επίλεκτο πεζικό είτε ως καταδρομική δύναμη επιδράμοντας από τη θάλασσα στα νώτα του εχθρού σε μικρές αποστάσεις από το μέτωπο.
Στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου στο Σοβιετικό Ναυτικό εντάχθηκαν μόνο δύο σχέδια αποβατικών ακτών (κλάσεις Tapir του 1959 και Ropucha του 1971) με την δεύτερη να είναι Πολωνικό σχέδιο και ναυπήγηση αποδεικνύοντας πως οι αμφίβιες επιχειρήσεις δεν ιεαραρχούνται ψηλά στις προτεραιότητες του ναυτικού.
Το 2004, εκκίνησε η σχεδίαση και ναυπήγηση μιας νέας κλάσης αποβατικών που θα αντικαθιστούσαν την παλιά και ταλαιπωρημένη οικογένεια των “Roll-on” Tapir (NATO reporting name: Alligator). Επιπλέον, θεωρήθηκε σημαντικό το πλοίο να μπορεί να αναλαμβάνει αποστολές μητρικού πλοίου επιδεικνύοντας την ικανότητα της Ρωσίας να εκτείνει το χέρι της πέραν του ορίζοντα. Το νέο αρματαγωγό ακολουθούσε γενικά τη σχεδιαστική γραμμή της προγενέστερης κλάσης Ropucha αλλά εξοπλιζόταν με ισχυρότερο οπλισμό έναντι ακτών (πυροβόλο 100 mm, ρουκετοβόλα Grad 122mm, Kashtan CIWS) ενώ η υπερκατασκευή τοποθετήθηκε στο κεντρικό-πρόσθιο τμήμα κάνοντας το πλοίο να μοιάζει με φρεγάτα παρά με αποβατικό. Τα πλοία εκτοπίζουν 5.000-6.000 τόνους σημαντικά μεγαλύτερα από τους 4.000 των Ropucha, ενώ μεταφέρουν έως 13 άρματα μάχης ή 36 ΤΟΜΠ ή συνδυασμό τους και 300 πεζοναύτες. Μπορούν να αποβιβάσουν τη δύναμη από δύο ή τρία αποβατικά σκάφη που εξαπολύουν από την οπίσθια ράμπα και να προσαιγιαλωθούν με την πλώρη εκτείνοντας μια ράμπα από τις θύρες. Σημαντική προσθήκη είναι η ύπαρξη ελικοδρομίου και υποστέγου όπου μπορούν να φιλοξενηθούν δύο ελικόπτερα κατηγορίας Ka-27/-29 για ανθυποβρυχιακές αποστολές, μεταφορές στρατευμάτων, αναγνώριση κλπ. Ο οπλισμός μετά από αλλαγές μειώθηκε στην ύπαρξη δύο ή τριών πυροβόλων ΑΚ-630 των 30 mm και δύο βαρέων πολυβόλων KPV των 14,5 mm.
Η ρωσική σχεδιαστική απειρία σε τέτοιου είδους πλοία, άλλες προτεραιότητες στο ναυπηγικό πρόγραμμα του ρωσικού στόλου αλλά και γεωπολιτικές αλλαγές-όπως η ψύχρανση των σχέσεων με την Ουκρανία, παραδοσιακό κατασκευαστή ναυτικών κινητήρων- έφεραν καθυστερήσεις και αλλαγές στο πρόγραμμα. Από τα 6 πλοία που σχεδιάζονταν να ναυπηγηθούν, η κλάση δεν αποκλείεται να αποδειχθεί ενδιάμεσο σχέδιο, με μόλις τέσσερα πλοία, τα ‘Ivan Gren’ (135), που παραδόθηκε με καθυστέρηση 14 ετών το 2018 και ‘Pyotr Morgunov’, που παραδόθηκε το 2020. Τα άλλα δύο πλοία, το ‘Vladimir Andreyev’ και ‘Vasily Trushin’, αναμένεται να παραδοθούν το 2023 και 2024 αντίστοιχα.
Η εμπλοκή της Ρωσίας στην Γεωργία το 2008 κατέδειξε την ανάγκη μεγαλύτερων ικανοτήτων αμφιβίων επιχειρήσεων, αφού οι περιορισμοί των αποβατικών Ropucha έγιναν φανεροί. Το 2004 τέθηκε μια παραγγελία για τρία αποβατικά Mistral στη Γαλλία που εκτελέστηκε μέχρι το στάδιο της Κρίσης της Κριμαίας το 2013. Όταν η παραγγελία των ημιτελών γαλλικών πλοίων ακυρώθηκε, η Ρωσία λανσάρησε το δικό της έκδοχο (κλάση Avalance), που αναμενόταν μετά το 2020. Γρήγορα οι Ρώσοι ανακαλύπτουν πως η ναυπήγηση ενός ελικοπτεροφόρου-αποβατικού δεν είναι απλή υπόθεση και νέες ανακοινώσεις φέρουν τη διοίκηση του ναυτικού να προκρίνει τη ναυπήγηση 2 ή 3 επιπλέον αποβατικών Ivan Gren. Ο δρόμος, όμως, των ανεξάρτητων αναπτύξεων στα αμυντικά προγράμματα δεν είναι σπαρμένος με ροδοπέταλα…
