H ναυτική ισχύς του Πεκίνου είναι μεγαλύτερη από όση υπολογίζουμε μέχρι σήμερα. Η κινεζική δράση στη θαλάσσια περιοχή του δυτικού Ειρηνικού είναι σήμερα έκδηλη και πολλές αναλύσεις, από επίσημους φορείς και ανεξάρτητους αναλυτές, αρχίζουν να στρέφουν το αμερικανικό ναυτικό να αναδιοργανωθεί για να το αντιμετωπίσει. Τα στοιχεία όμως είναι λάθος και το Αμερικανικό Ναυτικό μπορεί να μην δύναται να ανταπεξέλθει.
Συνήθως, όταν συγκρίνουμε την ισχύ του Αμερικανικού και Κινεζικού ναυτικών, παραθέτουμε τις μονάδες στόλων τους. Οι κινεζικές μονάδες υπολογίζονται από αμερικανικές υπηρεσίες σε 313 με 342 πολεμικά πλοία. Συγκριτικά, το Αμερικανικό Ναυτικό παρέτασσε το 2018 285 πλοία.Παραβλέπεται, ωστόσο, το ότι η Κίνα δεν έχει ένα μόνο ναυτικό. Πέρα από τις δυνάμεις του Κινεζικού Πολεμικού Ναυτικού (People’s Liberational Army-Navy, PLAN) υπάρχουν η Ακτοφυλακή (Λαϊκή Ένοπλη Αστυνομία-Ακτοφυλακή) και η Λαϊκή Ένοπλη Ναυτική Πολιτοφυλακή, η μία με αστυνομικά και η άλλη με ένοπλα πολιτικά καθήκοντα.
Και οι τρεις δυνάμεις είναι ταγμένες στην προάσπιση και προβολή των κινεζικών συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή, εξηγεί ο Andrew Erickson, καθηγητής στο U.S. Naval War College. Η ακτοφυλακή και η ναυτική πολιτοφυλακή είναι εξίσου ενεργές στις στρατηγικές δράσεις του Πεκίνου στην Κίτρινη, Ανατολική και Νότια Κινεζική θάλασσες προωθώντας μια πολιτική “γκρίζων ζωνών” με τις γειτονικές χώρες.
Οι δυσκολίες που παρουσιάζονται είναι προφανείς. Πέρα από το κινεζικό ναυτικό, που αριθμεί σχεδόν 350 πλοία με αυξητικές τάσεις, οι σχεδιαστές του Πενταγώνου θα πρέπει να υπολογίσουν τα περίπου 225 σκάφη εκτοπίσματος άνω των 500 τόνων της Ακτοφυλακής με ικανότητες πλεύσης ανοιχτής θαλάσσης και επιπλέον 1,050 μικρότερα παράκτια σκάφη, ένα σύνολο 1,275 πλοίων και σκαφών που διαρκώς αντικαθίστανται με νέες, πιο ικανές σχεδιάσεις με νέα όπλα καταστρώματος, ελικόπτερα, ταχύπλοα και ισχυρά κανόνια νερού. Η ακριβής ισχύς της Ναυτικής Πολιτοφυλακής δεν είναι γνωστή. Είναι γνωστό πως τα τελευταία χρόνια εξελίχθηκε κι αυτή σε μια ισχυρή, επαγγελματική δύναμη, με σύγχρονα μέσα, καλοπληρωμένα στελέχη και επιθετικό πνεύμα που σκοπό έχει να προωθήσει τα ιδιαίτερα συμφέροντα και θέλγητρα του κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος στις θαλάσσιες ζώνες και στρατηγικούς κόμβους. Πηγές μιλούν για 84 σκάφη ανοιχτής θαλάσσης στη διάθεσή της με ικανότητες αντίστοιχες της Ακτοφυλακής.
Συνολικά, συνεχίζει ο Έρικσον, η Κίνα μπορεί να παρατάξει 650 σκάφη ανοιχτής θαλάσσης μέσω των PLAN, Ακτοφυλακής και Πολιτοφυλακής ανατρέποντας τους σχεδιασμούς του Αμερικανικού Ναυτικού. Το τελευταίο έχει αντίστοιχα δύναμη 645 πλοίων (285 του Ναυτικού, συν 240 της Ακτοφυλακής και 120 της Στρατιωτικής Διοίκησης Μεταφορών) αλλά δεν μπορεί να υπολογίζει σε αντίστοιχη ενίσχυση από αυτές τις παραστρατιωτικές υπηρεσίες. Η Αμερικανική Ακτοφυλακή είναι ταγμένη για δράση στα αμερικανικά ύδατα, πολύ μακρυά από τον Δυτικό Ειρηνικό, ενώ το Αμερικανικό Ναυτικό έχει παγκόσμιες υποχρεώσεις που δεν του επιτρέπουν να συγκεντρωθεί μόνο στις κινεζικές θάλασσες. Αντίθετα, τα τρία κινεζικά ναυτικά μπορούν να δράσουν συνδυαστικά και συγκεντρωμένα, κατέχοντας δόγμα τοπικής υπερδύναμης, κοντά στις βάσεις τους και μάλιστα υπό την κάλυψη του δικτύου πυραύλων και ραντάρ της ενδοχώρας. Ασφαλώς, οι ΗΠΑ μπορούν να υπολογίζουν στη βοήθεια των συμμαχικών χωρών για ενίσχυση, αλλά και πάλι οι συσχετισμοί είναι πολύ αρνητικοί.
Ο Έρικσον καταλήγει πως για να “κερδηθεί” ο πόλεμος των αριθμών χρειάζεται μια έξυπνη και πολυδιάσταση στρατηγική με το Αμερικανικό Πολεμικό Ναυτικό να συνεχίσει τον εκσυγχρονισμό του αλλά να υπολογίσει και στις δυνάμεις των τοπικών του συμμάχων, δείχνοντας μεγαλύτερη ευαισθησία και αναγνώριση των ιδιαίτερων συμφερόντων τους στην περιοχή. Πέραν αυτών, οι αριθμοί ξεπερνώντας με τις καλύτερες πληροφορίες, λόγος έμφασης στη συλλογή κι επεξεργασία πληροφοριών εντός ΗΠΑ και σε συνδυασμό με τις Μυστικές Υπηρεσίες των συμμάχων ενώ έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην ενίσχυση των τοπικών ναυτικών δυνάμεων και στη συνεργασία μαζί τους.
Θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε τι μέτρα θα λάβει το USN για την συγκεκριμένη κατάσταση καθώς προσομοιάζει σε αρκετά σημεία το δικό μας πρόβλημα στην Αν.Μεσόγειο…
Καλά είναι τα 650 πλοία στο νερό, αλλά το ερώτημα είναι πόσα αεροσκάφη μπορούν να έχουν στον αέρα για να τα προστατέψουν (και πόσα από τα 650 πλοία είναι αεροπλανοφόρα). Μην ξεχνάμε ότι κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η μάχη του Ειρηνικού κρίθηκε από την αεροπορική υπεροχή και όχι από τα κανόνια των θωρηκτών.
Πάντως η ύπαρξη των πυραύλων στην σημερινή εποχή, δεν νομίζετε ότι διαφοροποιεί κατά τα μάλλα την κατάσταση;
Η ύπαρξη των πυραύλων δεν είναι ικανή να αλλάξει τις ισορροπίες όσο τα αεροσκάφη παραμένουν ανώτερα στον τομέα της ακτίνας δράσης. Άλλωστε τέτοιες ερωτήσεις κατά κανόνα πατάνε πάνω σε πολύ πιο βαρύγδουπα και ριζοσπαστικά ερωτήματα, όπως πχ το κατά πόσο ο πύραυλος έχει εκτοπίσει το αεροπλάνο. Δεν γίνεται να αμφισβητηθεί το αεροπλανοφόρο χωρίς να αμφισβητηθεί και το ίδιο το αεροπλάνο ως στρατιωτικό όπλο.
Καλημέρα
@tasos: Αεροπορική υπεροχή θες σε εκστρατευτικές επιχειρήσεις. Και ναί, στον Β’ ΠΠ οι ΗΠΑ είχαν το πλεονέκτημα γιατί έπρεπε ο κάθε αντιμαχόμενος να κατεβεί με καράβια και αεροπλάνα για να καταστρέψει μια βάση του εχθρού π.χ. Midway.
Σήμερα λόγω πυραυλικής τεχνολογίας δεν χρειάζεσαι αεροπλανοφόρα για να βγάλεις εκτός μάχης το Γκουάμ, αρκεί να έχεις αρκετούς πυραύλους.
Εκείνο που δεν άλλαξε από τον Β’ ΠΠ είναι η ανάγκη για λογιστική υποστήριξη που αντιθέτως μεγάλωσε. Και ενώ το Αμερικανικό ναυτικό παραμένει κορυφαίο κατά παραδοχή όλων στα πυρηνοκίνητα υποβρύχια, πάσχει σοβαρά στον τομέα λογιστικής υποστήριξης.
Παράδειγμα: https://insidedefense.com/daily-news/omb-tells-navy-revisit-champ-program-citing-1b-price-tag
Το πρόγραμμα για το νέο βοηθητικό σκάφος πολλαπλών αποστολών έφαγε πόρτα γιατί θα κόστιζε $1 δισεκατομμύριο το σκάφος!
Ύστερα υπάρχει ο παράγοντας οικονομία / υποστήριξη πληθυσμού. Στις ΗΠΑ υπάρχει το πρόγραμμα SNAP που βοηθά άπορες οικογένοιες ώστε να έχουν ισορροπημένη διατροφή. Σύμφωνα με τα στοιχεία του προγράμματος, τα άτομα που βασίζονται στο πρόγραμμα ανέρχονται στα 40 εκατομμύρια.
Σήμερα οι ΗΠΑ δαπανούν σε κοινωνικά προγράμματα, ΙΚΑ, Medicare κτλ ένα τρελό ποσοστό του προϋπολογισμου τους (https://www.budget.senate.gov/imo/media/doc/CRS%20Report%20-%20Welfare%20Spending%20The%20Largest%20Item%20In%20The%20Federal%20Budget.pdf).
Θα δεχθούν αυτά τα εκατομμύρια Αμερικανοί και μη αποδέκτες αυτών των επιδομάτων να κοπούνε σημαντικά για να στηριχθεί ένας πόλεμος με τη Κίνα ή θα πούνε δεν μας ενδιαφέρει ο Ειρηνικός;
Υποβρύχια…..
Ξεχάσατε ότι τα κινέζικα με την ποιότητα που έχουν βυθίζονται μόνα τους 😆
H Αμερικανική Ακτοφυλακή έχει συμμετάσχει σε κάθε πόλεμο των ΗΠΑ σε κάθε γωνιά του πλανήτη από το 1790 έως τον πόλεμο του Ιράκ. Ακόμα και στο Αφγανιστάν πήγε που δεν έχει θάλασσα.
Το άρθρο μου θυμίζει το κλασικό ψυχροπολεμικό ύφος αντίστοιχων αμερικανικών άρθρων που παρουσιάζαν τον εχθρό πολύ ισχυρότερο από ότι ήταν και τις ίδιες δυνάμεις ασθενέστερες ώστε να εξασφαλίσουν κονδύλια από την πολιτική εξουσία για περισσότερους εξοπλισμους.
Χρόνια πολλά και καλές γιορτές σε όλους.
50 εκτοξευτές σε hemtt και 400 lrasm κοστίζουν 2-2,5 δις $ !!
Αν καταλαβα καλά μιλατε για πλοιαρια κτόπισματος 500+ σχετικα ελαφρά εξοπλισμένα. εξελιγμενα βληματα για τα πυροβολα των αμερικανικών πλοιων και γενναια αυξηση των αντιπλοικων πυραυλων απο αερα και θαλασσα θα μπορουσε να αποθαρρηνει επιθεσεις κορεσμου. Ωστόσο θεωρώ ότι αργα η γρηγορα η σινική θαλασσα θα περασει στον ελεγχο της κινας. Η χωρα ειναι πολυ ισχυρη για να περιοριζεται στην ιδια της την θάλασσα.
Θαυμάσιες επιλογές υβριδικού πολέμου. Ψαροκάικα με κανόνια νερού (και προφανώς ένοπλα πληρώματα, που μάλλον μπορούν να αμυνθούν/επιτεθούν και χωρίς πυρά …) και συστήματα συλλογής πληροφοριών.
Το αιώνιο μυστικό της επιτυχίας: Να διαθέτεις άπειρες ενδιάμεσες δυνατότητες κλιμάκωσης μεταξύ της αδράνειας και του ολοκληρωτικού πολέμου. Δεν είναι παράξενο ότι οι απόγονοι του Σουν Τζου κατέχουν την τέχνη καλά.
Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια ένα σενάριο σε ένα φθηνό κατασκοπευτικό ανάγνωσμα τσέπης, από κείνα που διαβάζουν στην παραλία κλπ (Ζεράρ ντε Βιλλιέ;): Επιβατικό πορθμείο γεμάτο μαχητικούς φιλοκινέζους και αντιαμερικανούς διαδηλωτές πλέει ολοταχώς στο λιμάνι του βρετανικού Χονγκ Κονγκ κατά αμερικανικού αεροπλανοφόρου. Στόχος της προβοκάτσιας να χτυπηθεί από την άμυνα του αεροπλανοφόρου, για να υποδαυλισθεί εξέγερση του κινεζικού πληθυσμού και επέμβαση της Κίνας (προ της συμφωνίας για τη μεταβίβαση της κυριαρχίας το 1997, εννοείται …). Να που καμιά φορά η πραγματικότητα ξεπερνά τη φαντασία.
Δεν είναι χαζοί οι Αμερικανοί. Έχουν βάλει Αυστραλούς, Νεοζηλανδούς, Ιάπωνες, Νοτιοκορεάτες, Ταϊβάν και άλλους να εξοπλίζονται καταλλήλως.
Ειλικρινά δεν κατανοώ γιατί οι μονάδες ακτοφυλακών/πολιτοφυλακών/οτιδήποτε αποτελούν πρόβλημα άξιο σχολιασμού από πλευράς παράθεσης αριθμών. Ο Νικόλαος πολύ εύστοχα έθεσε το ζήτημα από την πλευρά της ευελιξίας πολιτικοστρατιωτικής κλιμάκωσης, το άρθρο όμως φαίνεται πως μιλά από την οπτική των αριθμητικών ισορροπιών. Και από αυτή την οπτική, δεν ξέρω τι ακριβώς απειλή αποτελούν για το USN μερικά ενισχυμένα ψαροκάικα που μέχρι και το γενικά πενιχρό 5″ θα αντιμετώπιζε με ευκολία.
Η Κίνα πάσχει από εμπειρία. Ναυτική ισχύς σημαίνει εμπειρία, παράδοση και αρχές. Αυτό σε ότι αφορά την επιφάνεια. Στον βυθό είναι εκθετικά πιο σύνθετη η ιστορία. Οι ΗΠΑ έχουν χαρτογραφημένο ολόκληρο τον βυθό του πλανήτη. Τεχνικές και τακτικές που μόνο ίσως οι Ρώσοι μπορούν να αντιμετωπίσουν. Ναι μπορεί να μοιάζει με την περιοχή μας. Το ΠΝ έχει χρόνια ιστορίας. Ένδοξης ιστορίας στην επιφάνεια. Στον βυθό οι δυνατότητες αυξάνουν εκθετικά μιας και τα χρόνια άσκησης χαρτογράφησης και τεχνικών μέσα στο Αιγαίο κάνουν τα Ελληνικά υποβρύχια κυρίαρχους που αποδεδειγμένα μπορούν να καθηλώσουν ναυτικές μονάδες πολύ μεγαλύτερες από τα δεδομένα της περιοχής. Το Αιγαίο είναι μια κλειστή θάλασσα που το ΠΝ γνωρίζει σαν το σπίτι του.
Απειλη για τις ΗΠΑ, λες και η Κινα θα τα χρησιμοποιησει για αποβαση στην Καλιφορνια, το Βιετναμ εχει μαλλον περισσοτερους λογους για να ανησυχει