Το σχέδιο “Horizon” ξεκίνησε ως Common New Generation Frigate (CNGF) το 1992, την επαύριο σχεδόν της λήξης του Ψυχρού Πολέμου, για να δημιουργήσει μια κλάση φρεγατών συνοδείας με ξεκάθαρα αντιαεροπορικές ικανότητες περιοχής. Στο σχέδιο συμμετείχαν η Γαλλία και η Ιταλία, που ενδιαφέρονταν για ένα πλοίο για να παρέχει προστασία στα πολεμικά τους στη Μεσόγειο. Η κοινή ναυπήγηση και η εγγύτητα των δύο χωρών, θα οδηγούσαν σε μείωση του κόστους ανάπτυξης και ναυπήγησης καθώς και την ενσωμάτωση σε μεγάλο βαθμό κοινών υποσυστημάτων. Στο φιλόδοξο πρόγραμμα προσχώρησε και η Βρετανία που όμως επέφερε περισσότερη αναστάτωση και καθυστερήσεις παρά βοήθεια. Προσανατολισμένη σε πλοία ωκεάνειας πλεύσης που θα συνόδευαν τις ομάδες αεροπλανοφόρων της, η Βρετανία ζητούσε ένα πλοίο μεγαλυτέρου εκτοπίσματος και διάρκειας περιπολίας που θα άντεχε στις καταστάσεις του Ατλαντικού ωκεανού (τα διδάγματα των Φώκλαντς ήταν ακόμα νωπά) και θα κάλυπτε μεγάλες αποστάσεις. Διαφωνίες παρουσιάστηκαν και ως προς τον βασικό εξοπλισμό των φρεγατών, με τους Βρετανούς να ζητούν συστήματα που θα εξασφάλιζαν συμβατότητα με αμερικανικά όπλα (πυραύλους Tomahawk) ενώ οι Γάλλοι και Ιταλοί προωθούσαν τα δικής τους ανάπτυξης όπλα. Τελικά, μετά από πολλές καθυστερήσεις και διαφωνίες με τους εταίρους του προγράμματος, η Βρετανία αποχώρησε το 1999 και προχώρησε στην ξεχωριστή ανάπτυξη της δικής της φρεγάτας AAW στη μορφή του Type 45 “Daring” που μοιάζει σατανικά -ως ήταν αναμενόμενο- με την γαλλο-ιταλική Horizon/Horizzonte.
To 2002 οι τρόπιδες δύο φρεγατών τοποθετήθηκαν στα ναυπηγεία της DCNS και Fincantieri με τις ταυτόχρονες ναυπηγήσεις να συνεχίζονται για ένα ακόμα πλοίο ανά χώρα. Μεταξύ 2005 και 2009 ναυπηγήθηκαν και παραδόθηκαν τα “Forbin” (D620) και “Chevalier Paul” (D621) για τη Γαλλία και τα “Andrea Doria” (D 553) και “Caio Duilio” (D 554) για την Ιταλία που αντικατέστησαν αντίστοιχα την κλάση φρεγατών “Suffren” και αντιτορπιλικών “Audace”. Σχέδια για την ναυπήγηση 4 επιπλέον πλοίων, δύο για κάθε στόλο, ακυρώθηκαν τελικά, μάλλον για οικονομικούς λόγους αφού έκαστο πλοίο κόστισε πάνω από ένα δισεκατομμύριο Ευρώ (συνολικά 2,16 δις Ευρώ για δύο πλοία σε τιμές 2009) προωθώντας το σχέδιο FREDA, μια έκδοση των επίσης Γαλλο-Ιταλικών FREMM προσανατολισμένη για έμφαση σε αντιαεροπορικό πόλεμο ως αντικαταστάτριες των φρεγατών κλάσης “Cassard” (Type F70ΑΑ).
Τα “Horizon”/”Horizzonte” είναι πλοία μήκους 152,9 m, πλάτους 20,3 m και βυθίσματος 5,6 m. δίνοντάς τους μέγιστο εκτόπισμα 7.770 τόνων. Το μέγεθος και το βάρος τους τα κατηγοριοποιούν καθαρά σαν αντιτορπιλικά, αν και τα ναυτικά των δύο χωρών επέλεξαν για πολιτικούς λόγους να τα χαρακτηρίσουν ως φρεγάτες. Η σχεδίασή τους ενσωματώνει χαρακτηριστική χαμηλής παρατηρησιμότητας και μειωμένου ίχνους ραντάρ αλλά και επιπέδου θορύβου.
Ο οπλισμός των “Horizon” παρατάσσει ένα εντυπωσιακό αριθμό 48 κελιών κάθετης εκτόξευσης (Sylver Vertical Launching System) πυραύλων Aster-15 (βεληνεκές 30χλμ.) και Aster-30 (βεληνεκές 120χλμ.). Στον τομέα επιφανείας, οι δύο στόλοι επέλεξαν εθνικά σχέδια, με τους Γάλλους να παρατάσσουν 8 (4+4) πυραύλους MM.40 Exocet και τους Ιταλούς 8 TESEO Mk-2/A. Ο ανθυποβρυχιακός οπλισμός περιλαμβάνει 2 διπλούς εκτοξευτές τορπιλών WASS B515/1 για MU.90. Στον τομέα του πυροβολικού, οι γαλλικές φρεγάτες προτάσσουν δύο Oto-Melara Super Rapid 76mm, που τοποθετήθηκαν εκατέρωθεν της πλώρης πίσω από το συγκρότημα των Sylver VLS και με ταχυβολία 120 βλήματα το λεπτό έχουν ικανότητες τόσο εναντίον στόχων επιφανείας όσο και εναντίον επερχομένων βλημάτων ως CIWS. Οι Ιταλοί αντίθετα, αντικατέστησαν σύντομα τα πυροβόλα αυτά με την έκδοση STRALES προσθέτοντας μάλιστα κι ένα τρίτο πυροβόλο για καλύτερη κάλυψη. Οι Γάλλοι διατήρησαν τα δύο πυροβόλα και στη θέση του τρίτου όπλου τοποθέτησαν έναν εκτοξευτή πυραύλων Mistral τύπου SADRAL με 6 πυραύλους έτοιμους για βολή.
Σχέδια αντικατάστασής του με την έκδοση Mistral 2 δεν ευωδόθηκαν. Σαν τελευταίο συμπλήρωμα, τα πλοία διαθέτουν ελαφρά πυροβόλα για εγγύς άμυνα ( 2x 20 mm modèle F2 στη γαλλική έκδοση και 2x OTO Melara KBA 25/80 mm στην ιταλική). Τέλος, τα ιταλικά πλοία φέρουν και σύστημα αυτοπροστασίας LRAD Sitep MS-424 εναντίον επερχομένων τορπιλών. Στο ευρύχωρο ελικοδρόμιο και υπόστεγο φιλοξενείται ένα ελικόπτρο Α/Υ πολέμου (ΝΗ90 HFH στα γαλλικά και AW-101 στα ιταλικά).
Κεντρικό νευρικό σύστημα των “Horizon” είναι το EMPAR (European Multifunction Phased Array Radar) μια κεραία παθητικής, ηλεκτρονικής σάρωσης (PESA) που λειτουργεί στην band C παρέχοντας κάλυψη σε αποστάσεις ως 480 χλμ. και ικανό να εντοπίσει, παρακολουθήσει και να παρεμβάλει με ηλεκτρονικά σήματα στόχους μεγέθους έως επερχομένων πυραύλων υψηλής ταχύτητας Moskit. To EMPAR αναπτύχθηκε ως κεντρικό σύστημα του ευρωπαϊκού PAAMS, που αποτελεί το ευρωπαϊκό αντίστοιχο του Aegis. Το σύστημα πρόωσης είναι συμβατικό, συνδυάζοντας κινητήρες ντιζελ για οικονομικές ταχύτητες και αεριοστροβίλους LM2500 για υψηλές ταχύτητες ως 29 κόμβους με μέγιστη αυτονομία τα 7000 ναυτικά μίλια ή 45 μέρες πλεύσης χωρίς ανεφοδιασμό. Το πλήρωμά του είναι 180 άνδρες (γαλλικό ναυτικό) ως 255 (ιταλικό ναυτικό).
Ενα τετοιο για ενδιαμεση λυση παρακαλω !!