Μέχρι πρότινος, το αμερικανικό Ναυτικό προσπάθησε να πείσει το Κογκρέσο να εγκρίνει την απόσυρση των καταδρομικών κλάσης Ticonderoga προβάλλοντας επιχειρήματα με βάση το κόστος χρήσης τους. Δοκίμασε όμως κι επιχειρήματα που σχετίζονταν με επιχειρησιακή ετοιμότητα, υποστηρίζοντας ότι η ύπαρξή τους δεσμεύει υπερβολικά τη βιομηχανία επισκευής πλοίων.
Ωστόσο το Κογκρέσο σε μεγάλο βαθμό δεν έχει επηρεαστεί, συνεχίζοντας να θέτει όρια τον αριθμό των καταδρομικών που επιτρέπεται να αποσυρθούν πριν από το τέλος της 35 ετών επιχειρησιακής ζωής τους.
Τώρα, το Ναυτικό δοκιμάζει μια νέα επιχειρηματολογία: υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια των των πληρωμάτων των πλοίων.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με δηλώσεις στις 9 Μαρτίου από τον υφυπουργό Άμυνας με αρμοδιότητα το Ναυτικό Κάρλος Ντελ Τόρο στα πλαίσια του συνεδρίου αμυντικών προγραμμάτων McAleese, «ο κλάδος δεν θέλει να συνεχίσει να χρησιμοποιεί μερικά από τα καταδρομικά του που είναι στην χειρότερη κατάσταση, επειδή δεν είναι πλέον ασφαλές. Η φθορά τους είναι σημαντική και η ασφάλεια των ανθρώπων μας στο αμερικανικό Ναυτικό πρέπει αναμφισβήτητα να είναι πάντα προτεραιότητα σε περιόδους ειρήνης. Και επομένως θα ήταν ανεύθυνο να συνεχίσουμε να αναβαθμίζουμε ορισμένες από αυτές τις πλατφόρμες σήμερα με μεγάλο κίνδυνο για την ασφάλεια του προσωπικού».
Γιατί το Αμερικανικό Ναυτικό κόπτεται να αποσύρει καταδρομικά Ticonderoga
Από την πλευρά του, ο Αρχηγός Ναυτικών Επιχειρήσεων, ναύαρχος Μάικ Γκίλντεϊ μίλησε αμέσως μετά τον υφυπουργό όπου κληθείς να διευκρινίσει αυτές τις ανησυχίες για την ασφάλεια, απάντησε με τρεις περιπτώσεις όπου σοβαρές αβαρίες επηρέασαν την επιχειρησιακή ετοιμότητα του στόλου. Σε μία περίπτωση καταδρομικό έπρεπε να σταματήσει κατά τη διάρκεια της επιχειρησιακής του ανάπτυξής για επισκευές επειδή έμπαζε νερά κάτω από την ίσαλο γραμμή.
Το ίδιο συνέβη και με ένα ακόμα πλοίο που χρειάστηκε κι αυτό να σταματήσει την επιχειρησιακή του ανάπτυξή για επισκευές όταν ύδατα άρχισαν να εισρέουν κάτω από τη ίσαλο γραμμή νερού εντός του χώρου ενός εκ των κύριων μηχανοστασίων.
Ένα τρίτο – το καταδρομικό Vella Gulf πέρυσι – χρειάστηκε να επιστρέψει στο ναύσταθμό του δύο φορές κατά τον απόπλου της ομάδας μάχης αεροπλανοφόρου στην οποία υπαγόταν, λόγω ρωγμών στις δεξαμενές καυσίμων του.
Ετσι λοιπόν ο ναύαρχος κρίνει πως το κόστος και ο χρόνος που πρέπει να διατεθούν για την συντήρηση των καταδρομικών αυτών σε υπηρεσία είναι δυσανάλογος σε σχέση με το αν τα ίδια χρήματα και ναυπηγικές κλίνες διατίθεντο σε νέες σχεδιάσεις.
