Την Πέμτη 3 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο του διεθνούς ναυτικού συνεδρίου MAST Med 2022 που έγινε στην Αθήνα, το περιοδικό ΠΤΗΣΗ και οι ιστοσελίδες μας, ptisidiastima.com & navaldefence.gr έκαναν ένα αναλυτικό webinar, με ταυτόχρονη αναμετάδοση διαδικτυακά, για το κρίσιμο θέμα της αναβάθμισης των φρεγατών ΜΕΚΟ του Πολεμικού μας Ναυτικού. Ένα πρόγραμμα που θα προσφέρει στα αξιόλογα και αξιόμαχα σκάφη, την ανανέωση που χρειάζονται ώστε να υπηρετήσουν ακόμη αρκετά χρόνια.
Στο πρώτο μέρος του webinar, συμμετείχαν 5 Αντιναύαρχοι ε.α., όλοι τους με μεγάλη εμπειρία στις φρεγάτες του Ναυτικού, οι οποίοι με τις εισηγήσεις τους έδωσαν πολύτιμη πληροφορία για το όλο ζήτημα. Ας δούμε εδώ τι είπε, ο Αντιναύαρχος Μηχανικός ε.α. κ. Γεώργιος Χριστόπουλος:
Δείτε τώρα ΖΩΝΤΑΝΑ το webinar της ΠΤΗΣΗΣ για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών MEKO
“Έχουμε τέσσερα αδελφά πλοία. Που το καθένα παίρνει δύναμη από το αδελφό του πλοίο. Όπως ακριβώς γίνεται και με τις οικογένειες πλοίων στο εμπορικό ναυτικό που πλέον δραστηριοποιούμαι.
Τέσσερα αδελφά πλοία, τα οποία δημιουργούν οικονομία κλίμακας, δημιουργούν ομοιοτυπία και διευρυμένη εφαρμογή καλών επιλογών πλέον. Επομένως, έχουμε τέσσερα πλοία, που με ορολογία εμπορικού ναυτικού με ένα τεράστιο book value. Ένα book value που επιτρέπει την αξιοποίηση, την ναύλωσή τους -αν ήταν εμπορικά- και βέβαια την επένδυση πάνω τους, την οποία θα τη λέγαμε εκσυγχρονισμό και ενδυνάμωση της δυνατότητας να συνεχίσουν να αξιοποιούνται και να αποδίδουν. Δεν θα μείνω προφανώς στους θυρεούς των πλοίων, αλλά οι θυρεοί τους δεν είναι καιρός να περάσουν στο πολεμικό μουσείο.
Γιατί; Γιατί η πλατφόρμα των φρεγατών ΜΕΚΟ – κατά την προσωπική μου άποψη, αλλά και σύμφωνα με μετρήσιμα μεγέθη- είναι εξόχως επιδεκτική να αποκτήσει ένα payload στο οπλικό σύστημα και επομένως είναι επιδεκτική να εκσυγχρονιστεί σε όποιο βαθμό και σε όποια έκταση και ποιότητα αποφασίσει το Πολεμικό Ναυτικό.
Θα μου επιτρέψετε να αναφερθώ πρώτα απ΄όλα στο σκάφος. Ευτυχώς από την κατασκευή του και από την επιλογή της καθοδικής προστασίας του είναι πάρα πολύ ανθεκτικό. Είναι σχεδόν ανέπαφο αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Επενδύσεις που έχουν γίνει επάνω του επιτρέπουν αυτή τη στοιχειοθετημένη θέση. Το σκάφος λειτουργεί και από πλευράς traction dynamics είναι ακόμη – θα μπορούσα να πω – σε αρίστη κατάσταση.
Όμως και αυτό δεν είναι αρκετό. Εάν το προωστήριο σκεύος του πλοίου δεν ήταν ικανό με την ιπποδύναμή του, γενικότερα με την υποστηριξιμότητά του, δεν θα μπορούσε να παρέχει την απαιτούμενη ενέργεια για την πρόωση και για την ηλεκτροπαραγωγή. Σίγουρα, σημαντικά στοιχεία του πλοίου – όχι μόνο λειτουργούν και αποδίδουν ικανοποιητικά – δείχνουν και ένα αξιοσημείωτο endurance (αντοχή) στο χρόνο και σε δύσκολες συνθήκες λειτουργίας. Όπως είναι οι μειωτήρες, είναι οι προπέλες του. Και ήθελα να υπενθυμίσω ότι οι προπέλες του είναι ιδιαίτερα εξελιγμένες.
Τώρα, σε ότι έχει να κάνει με το σύστημα αυτοματισμού που έχει το πλοίο. Βεβαίως είναι obsolete (απαρχαιωμένο) πλέον. Όμως αυτή τη στιγμή είναι έτοιμο, εφόσον το επιλέξει το Π.Ν. με την πραγματοποίηση μικρών παρεμβάσεων, να περάσει το πλοίο και συνολικά το Πολεμικό Ναυτικό σε μια μορφής βιομηχανική επανάσταση όπως καμία άλλη πλατφόρμα του ναυτικού δεν είναι σε θέση να το κάνει. Ίσως συμπεριλαμβανομένης και της FDI.
Θα μπ0ρούσα να μιλήσω αρκετά για το θέμα. Αλλά θα ήθελα να τελειώσω με ένα εξόχως ναυπηγοεπιχειρησιακό χαρακτηριστικό του πλοίου: το ραντάρ που θα επιλέξει το Π.Ν. να τοποθετηθεί τόσο ψηλά και να αποκτήσει τόσο μεγάλο ορίζοντα, όσο κανένα άλλο πλοίο στο εκτόπισμα πλέον των φρεγατών ΜΕΚΟ.
Εάν έχεις ορίζοντα η επιχειρησιακή ωφέλεια είναι προφανής, έτσι; Επομένως προσπαθώντας – εικαστικά λίγο να το προσεγγίσουμε το θέμα – το ραντάρ μπορεί να σηκωθεί ψηλά, γιατί υπάρχουν τα απαιτούμενα τονόμετρα και μπορεί να γίνουν οι απαιτούμενες παρεμβάσεις και αποκτηθεί περισσότερος ορίζοντας. Και να πάει ακόμη πιο ψηλά. Τόσο ψηλά που να δημιουργεί ακόμη και έναν ορίζοντα 40-45 χλμ.
Δεν θα ήθελα να επιμείνω άλλο, ούτε θα αναφερθώ σε vectors, δε θα αναφερθώ πουθενά αλλού. Κύριοι, η φρεγάτα είναι επιδεκτική αναβάθμισης. Έχει χρόνια μπροστά της και η οικογένεια των πλοίων – δεν θέλω να μιλάω για μία ή για δύο ή για τρεις φρεγάτες – θέλω να μιλάω για όλη την οικογένεια των πλοίων, μπορεί να αποτελέσει πυλώνα στον οποίο η πατρίδα μας μπορεί να στηριχθεί τα επόμενα χρόνια με εξόχως μεγάλη αποτελεσματικότητα.”
Βιογραφικό Αντιναυάρχου ε.α. Γ. Χριστόπουλου
Αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το 1982 ως Aξιωματικός Μηχανικός. Στην συνέχεια υπηρέτησε -ενδεικτικά- ως Πλωτάρχης, Αρχιμηχανικός Διοίκησης Φρεγατών Αρχηγείου Στόλου και Πρώτος Μηχανικός παραλαβής στο Φ/Γ ΣΠΕΤΣΑΙ το 1993-1998, ως Πλοίαρχος, Διευθυντής προγραμμάτων Φρεγατών στη Διεύθυνση Εξοπλισμών του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (2008 – 2010), ως Αρχιπλοίαρχος, Διευθυντής του Τεχνικού Κλάδου του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (2013-2014) και ως Αντιναύαρχος, Διοικητής του συγκροτήματος της Διοικητικής Μέριμνας Ναυτικού και υπεύθυνος λειτουργίας των Ελληνικών Ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Σήμερα εργάζεται ως Chief Operating Officer στην Laskaridis Shipping.
Έχει Master of Science in Aeronautical and Aerospace Engineering και Degree of Aeronautical and Astronautical Engineer από το Naval Postgraduate School, στο Monterey των ΗΠΑ, ενώ έχει φοιτήσει στη Διακλαδική Σχολή Επιτελών Άμυνας και στην Σχολή Εθνικής Αμύνης (αρχηγός τάξεως).
Επίσης έχει υπηρετήσει ως καθηγητής στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Τομέα Ναυτικής Τεχνολογίας και Ναυπηγίας και υπήρξε Εκπαιδευτής Σχολής Φρεγατών Αρχηγείου Στόλου, υπεύθυνος εκπαίδευσης Αξιωματικών επί αυτομάτων συστημάτων, συστημάτων σκάφους και πρόωσης φρεγατών τύπου “S” και ΜΕΚΟ 200.
