Ένα πολύ ωραίο άρθρο δημοσίευσε το site www.naviesworldwide.com σχετικά με μια -ιστορική πλέον- ναυτική άσκηση του 1999, όπου ένα ολλανδικό υποβρύχιο κλάσης Walrus, το ομώνυμο HNLMS Walrus, κατάφερε να “βυθίσει” (εικονικά προφανώς) όχι ένα, όχι δύο, αλλά συνολικά 8 πολεμικά πλοία, ανάμεσα τους και το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS Theodore Roosevelt!
Το άρθρο είναι απόδοση στα αγγλικά παλαιότερου που είχε δημοσιευθεί στο ολλανδικό Marineschepen.nl, και συνοπτικά λέει τα παρακάτω, έχοντας και την κρίσιμη μαρτυρία του κυβερνήτη του υποβρυχίου, του τότε Πλωτάρχη Jan Hubert Hulsker.
Το υποβρύχιο του, ντιζελοηλεκτρικής κίνησης, μετείχε το Φεβρουάριο του 1999 στην νατοϊκή άσκηση JTFEX 99-1, μεγάλης έκτασης, η οποία διεξαγόταν στον Ατλαντικό κοντά στις αμερικανικές ακτές. Το HNLMS Walrus ανήκε στους “κόκκινους”, δηλαδή στην εχθρική πλευρά, που θα προσπαθούσε να χτυπήσει την αρμάδα του αεροπλανοφόρου. Όπως λέει ο Hulsker, όταν έφθασε στον αμερικανικό ναύσταθμο στο Norfolk στη Βιρτζίνια, του έδωσαν ελάχιστες πληροφορίες για την άσκηση και τον… διαβεβαίωσαν πως θα “έχανε, καθώς προφανώς το αεροπλανοφόρο θα νικήσει”.
Το υποβρύχιο πάντως κινήθηκε αυτόνομα στο χώρο της άσκησης και τη δεύτερη μέρα κατάφερε να εντοπίσει ένα αντιτορπιλικό Arleigh Burke το οποίο “τορπίλισε”, ενώ την επόμενη μέρα “τορπίλισε” (πάντα στο πλαίσιο της άσκησης) ακόμη 3 τέτοια σκάφη! Στην έρευνα του ο Hulsker χρησιμοποιούσε και το περισκόπιο, αλλά πολύτιμος βοηθός ήταν η αντέννα του συστήματος ESM, η οποία κατέγραφε τη δράση των εχθρικών ραντάρ, βρίσκοντας τη θέση τους. Έτσι κατάφερε να εντοπίσει κάποια στιγμή πολλά σήματα μαζί, σημάδι ότι υπήρχε κοντά ένας στολίσκος. Κατευθύνθηκε προς τα εκεί και τελικά είδε με το περισκόπιο το αεροπλανοφόρο με τη συνοδεία του!
Στη συνέχεια ακολούθησε μια γνωστή τακτική αναχαίτισης, για να ανέβει μετά σε περισκοπικό βάθος και να αντικρύσει το USS Theodore Roosevelt σε απόσταση κάπου 4.000 μέτρων! Μάλιστα ο ίδιος ο κυβερνήτης περιγράφει πως έβλεπε τα F-14 να απογειώνονται από το κατάστρωμα του τεράστιου πλοίου. Έτσι έδωσε την εντολή βολής τορπίλης (ουσιαστικά μια προσομοίωση) και μετά εξαπέλυσε και ένα πράσινο καπνογόνο στην επιφάνεια, ένδειξη πως υποβρύχιο είχε κάνει επιτυχημένη επίθεση, ώστε να καταγραφεί. Μόνο που το καπνογόνο δεν το είδε κανείς από τα παραπλέοντα πλοία! Οπότε ο Hulsker, μιας και ήταν άσκηση, πλησίασε ακόμη πιο κοντά στο αεροπλανοφόρο και στα 1.500 μέτρα μακριά έριξε νέο καπνογόνο, οπότε έγινε χαμός!
Όλα τα σκάφη της συνοδείας του αεροπλανοφόρου άνοιξαν τα σόναρ τους (σε ενεργητική φάση και όχι μόνο παθητική, όπου ακούν το θαλάσσιο περιβάλλον), το Roosevelt εξαπέλυσε ανθυποβρυχιακά ελικόπτερα και όλοι έψαχναν το υποβρύχιο. Μέσα στο χάος αυτό, ο Hulsker έκανε το αναπάντεχο: Αντί να προσπαθήσει να ξεφύγει, πλησίασε κι άλλο το αεροπλανοφόρο και μπήκε αποκάτω του σε βάθος λίγων μέτρων. Εκεί μέσα στην αναταραχή και το θόρυβο που προκαλούσαν οι γιγάντιες προπέλες, το υποβρύχιο μπορούσε να “κρυφτεί” και να συνεχίσει τη μάχη. Οπότε, κάθε πλοίο της συνοδείας του αεροπλανοφόρου που έκανε ενεργή αναζήτηση με το σόναρ, αυτόματα εντοπιζόταν και γινόταν νέα βολή τορπίλης. Συνολικά το Walrus μέσα σε μισή ώρα “τορπίλισε” άλλα 3 πλοία και μετά, πάλι μέσα στον έντονο θόρυβο του αναστατωμένου στολίσκου, κατάφερε να διαφύγει.
Έτσι με τη λήξη της άσκησης το συμβατικής κίνησης υποβρύχιο των 2.800 τόνων είχε καταφέρει να “χτυπήσει” 8 πλοία: Το USS Theodore Roosevelt, 4 αντιτορπιλικά Arleigh Burke, μια καναδική φρεγάτα κλάσης Halifax, μια αμερικανική φρεγάτα κλάσης O.H. Perry και μια γερμανική φρεγάτα κλάσης Brandenburg!
Πως ο Hulsker και το πλήρωμα του κατάφεραν τέτοια “σφαγή” και μάλιστα σε άσκηση σχεδιασμένη για υψηλό ρεαλισμό; Σίγουρα βοήθησε η καλή εκπαίδευση, όπως και το ίδιο το υποβρύχιο Walrus που ήταν στην εποχή του ιδιαίτερα αθόρυβο, αλλά όπως παραδέχεται και ο ο κυβερνήτης υπήρξε το στοιχείο της τύχης. Καθώς έτυχε να βρεθεί κοντά στην αρμάδα του αεροπλανοφόρου σε γωνία που μπορούσε να την αναχαιτίσει, μιας και αυτή μπορούσε να κινηθεί με 30 κόμβους, δηλαδή πολύ πιο γρήγορα από τη δική του μεγίστη ταχύτητα των 20 κόμβων. Άρα θα μπορούσε να έχει εντοπίσει τα σκάφη, αλλά αυτά να απομακρύνονται.
Επίσης ο Hulsker δηλώνει πως λόγω άσκησης ήταν πιο τολμηρός στις κινήσεις του, επιλέγοντας να πλησιάσει ριψοκίνδυνα τον κλοιό των πλοίων συνοδείας και να περάσει ανάμεσα τους. Μπορούμε να υποθέσουμε πως και οι κυβερνήτες των πλοίων επιφανείας είχαν υπερβολική αυτοπεποίθηση στις ικανότητες τους να εντοπίζουν κάθε απειλή.
Σε κάθε περίπτωση το επίτευγμα του HNLMS Walrus -σκάφος με μότο το “Οδόντα αντί οδόντος”- έδειξε πως και στο ναυτικό πόλεμο η τεχνολογική υπεροχή και ο όγκος προσωπικού και όπλων δεν είναι συνώνυμα της νίκης. Μια τολμηρή, καλοσχεδιασμένη δράση από προσωπικό με εμπειρία, μπορεί να ανατρέψει τα πάντα!
O Hulsker συνέχισε την καριέρα του στο Ολλανδικό Ναυτικό όπου αποστρατεύτηκε το 2022, έχοντας φθάσει στο βαθμό του Αντιναυάρχου και υποδιοικητή του Κλάδου. Όσο για το “μπαρουτοκαπνισμένο” Walrus, αυτό αποσύρθηκε φέτος τον Οκτώβριο, μετά από 31 χρόνια υπηρεσίας (μόλις…). Στην παρακάτω φωτό, στην τελετή απόσυρσης, παλαιοί κυβερνήτες του σκάφους ποζάρουν εμπρός του, με τον Hulsker, τρίτο από αριστερά.
