Καθελκύεται στα ναυπηγεία του Newport News το USS Ranger (CV-4), το τρίτης γενεάς αμερικανικό αεροπλανοφόρο και το πρώτο που ναυπηγήθηκε εξαρχής ως τέτοιο (τα προηγούμενα κλάσης ‘Langley’ και ‘Lexington’ ήταν μετατροπές από καταδρομικά μάχης).
To ‘Ranger’ αποτέλεσε ένα πείραμα από μόνο του. Ναυπηγημένο σε μια περίοδο που οι Μεγάλες Δυνάμεις στη θάλασσα προσπαθούσαν να αυτοπεριοριστούν υπογράφοντας τη Συνθήκη της Ουάσινγκτον (1922), το πλοίο όφειλε να παρακολουθήσει ορισμένους περιορισμούς. Το Αμερικανικό Ναυτικό σε ό,τι αφορούσε στα αεροπλανοφόρα δεν έπρεπε να παρουσιάσει πλοία εκτοπίσματος μεγαλύτερου των 27.000 τόνων και 135.000 τόνων συνολικά σε αεροπλανοφόρα. Ως τέτοιο, το ‘Ranger’ σχεδιάστηκε πολύ περιορισμένο στις διαστάσεις (μόλις 222,5 μέτρα μήκος και 15.000 τόνους εκτόπισμα) αφού μετά τα ‘Lexington’ και ‘Saratoga’ απέμεναν μόνο 69-70 χιλιάδες τόνοι και το Ναυτικό ζητούσε “οικονομία”. Έτσι, προκρίθηκε η ναυπήγηση μικρών αεροπλανοφόρων που θα λειτουργούσαν σαν εκπαιδευτικά σε θέματα σχεδιασμού και δόγματος επιχειρήσεων.
Καθώς η εμπειρία στη σχεδίαση τέτοιων πλοίων ήταν πολύ περιορισμένη, το πλοίο έγινε πεδίο δοκιμών για το μέλλον. Αρχικά, όπως και το USS Langley, το ‘Ranger’ σχεδιάστηκε χωρίς γέφυρα με το κατάστρωμα μόνο ελεύθερο και την αίθουσα ελέγχου και επιχειρήσεων κάτω από αυτό. Μόνο έξι καπνοδόχοι εξήχαν στο πίσω μέρος του καταστρώματος πτήσης. Οι τρεις κινητήρες του θα του προσέδιδαν ταχύτητα λίγο μεγαλύτερη των 30 κόμβων και θα έφερε 76 αεροσκάφη στο τελευταίο κατάστρωμα, που λειτουργούσε ολοκληρωτικά σχεδόν ως υπόστεγο. Για λόγους ευκολίας το κατάστρωμα απονήωσης κατασκευάστηκε από ξύλο που ήταν φθηνό και εύκολα επισκευάσιμο.
Το νέο πλοίο θα φέρει πολλές καινοτομίες αλλά ήδη στην αρχή του πολέμου κρίθηκε παρωχημένο. Χωρίς πύργο ελέγχου αρχικά, θα τον προσθέσει στη συνέχεια της ναυπήγησης ενώ αλλαγές έλαβαν χώρα και στα κατοπινά χρόνια, με το Ναυτικό των ΗΠΑ να προσαρμόζεται στιγά σιγά στο περιβάλλον αεροπλανοφόρων. Ότας αργοκίνητο στην αρχή του πολέμου, θα αναλάβει δράση αρχικά στον Ατλαντικό, όπου το Γερμανικό Ναυτικό ήταν ευκολότερος αντίπαλος. Θα λάβει μέρος στην επιχείρηση “Torch”, στην αποβίβαση συμμαχικών στρατευμάτων στη Βόρειο Αφρική και στην επιχείρηση “Leader” επιτιθέμενο σε γερμανικά πλοία στις νορβηγικές ακτές.
Με τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας, πέρασε από αναβάθμιση του εξοπλισμού του πριν σταλεί στον Ειρηνικό, μέρος πλέον της ενίσχυσης που λάμβαναν οι εκεί συμμαχικές δυνάμεις, όπου θα υπηρετήσει σε συνοδείες νηοπομπών και υποστήριξης αποβατικών επιχειρήσεων. Με το τέλος του πολέμου διαγράφηκε από τις λίστες του Ναυτικού και διαλύθηκε το 1947.
