[Β΄Παγκόσμιος Πόλεμος] – Η αεροναυμαχία της θάλασσας των Κοραλλιών φτάνει στο τέλος της μετά από 4 μέρες σκληρών μαχών.
Η ναυτική σύγκρουση, η πρώτη στην οποία οι αντίπαλοι δεν απέκτησαν ποτέ οπτική επαφή μεταξύ τους αλλά «μονομάχησαν» με κύματα αεροσκαφών από τα 2 αμερικανικά και τα 3 ιαπωνικά αεροπλανοφόρα, θα λήξει με τακτική νίκη των Ιαπώνων που κατόρθωσαν να βυθίσουν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο USS “Lexington”.
Οι Αμερικανοί ωστόσο βγήκαν πολλαπλά κερδισμένοι. Για πρώτη φορά ο ιαπωνικός επεκτατισμός έλαβε σκληρή απάντηση από ξένα στρατεύματα. Για πρώτη φορά μια μάχη διεξήχθη με το όπλο του αεροπλανοφόρου, στο οποίο πολλού ανώτατοι αξιωματικοί δεν έβλεπαν με καλό μάτι. Για πρώτη φορά μια ιαπωνική δύναμη κρούσης αποτράπηκε από το να πετύχει τον αντικειμενικό σκοπό της, που έκανε τα συμμαχικά στρατεύματα να αναθαρρήσουν.
Και οι δύο πλευρές υπερέβαλαν για τις απώλειες που προκάλεσαν στον αντίπαλο διεκδικώντας δημόσια τα πρωτεία της νίκης, οι Ιάπωνες γιατί βύθισαν περισσότερους “τόνους” εχθρικών πλοίων (42.500 έναντι 19.000 δικών τους) και οι Αμερικανοί γιατί ανάγκασαν τους Ιάπωνες να ανακρούσουν και να φύγουν χωρίς να καταλάβουν το κρίσιμο λιμάνι Moresby για τον ανεφοδιασμό τους. Οι ικανότητες αποκατάστασης και επισκευών αποδείχθηκαν καίριες, αφού τα ιαπωνικά αεροπλανοφόρα Shōkaku και Zuikaku δεν ανέκαμψαν έγκαιρα από τις ζημιές τους για να λάβουν μέρος στη μάχη του Μιντγουέη ένα μήνα μετά αντίθετα με το USS Yorktown που παρίστατο.
Θα ακολουθούσαν οι σκληρές αλλά σωτήριες αναμετρήσεις στην εκστρατεία του Γκουανταλκανάλ και της Νέας Γουινέας.
(Το άρθρο πρωτοδημοσιεύτηκε στις 8 Μαΐου 2020 στην Πτήση)
