Βυθίζεται σε ναυτικό ατύχημα, έξω από το ναύσταθμο του Τάραντα το ιταλικό υποβρύχιο “Delfino”. Το υποβρύχιο είναι γνωστό από την τορπιλική επίθεση κατά της Τήνου και τη βύθιση του ελληνικού ελαφρού καταδρομικού (ευδρόμου) “Έλλη” τον Δεκαπενταύγουστο του 1940.
Το πλοίο ανήκε στην κλάση “Squalo”, ναυπηγήθηκε το 1930 και είχε εκτόπισμα 1.000 περίπου τόνων (933 στην επιφάνεια και 1.142 σε κατάδυση). Ήταν οπλισμένο με 8 τορπιλοβλητικούς σωλήνες των 21 ιντσών, ένα πυροβόλο των 4 ιντσών και δύο πολυβόλα Breda των 0,52 ιντσών. Το 1940, το Delfino ανήκε στο στόλο των Δωδεκανήσων (5η Μοίρα Υποβρυχίων), στη Λέρο και ανέλαβε επιχειρήσεις στο Αιγαίο υπό τη διοίκηση του υποπλοιάρχου Giuseppe Aicardi. Εδώ εμπλέκεται στο επεισόδιο του “Έλλη”.
Τους προηγούμενους μήνες Ιταλικές πηγές, διπλωματικές, δημοσιογραφικές και στρατιωτικές, είχαν επιδοθεί σε μια εκστρατεία προκλήσεων και τρομοκράτησης της ελληνικής κοινής γνώμης φτάνοντας μάλιστα στο σημείο πλοία και αεροσκάφη να ανοίγουν πυρ κατά ελληνικών επιβατηγών πλοίων σε διεθνή ή ελληνικά χωρικά ύδατα. Η κυβέρνηση της Ελλάδος κρατούσε στάση αναμονής γνωρίζοντας πως σκοπός των ιταλικών προκλήσεων ήταν η πρόκληση σε βίαιη αντίδραση ήταν.
Τις προηγούμενες μέρες από τον τορπιλισμό ο Μεταξάς κάλεσε τον Γερμανό πρέσβη και παραπονέθηκε για τις ιταλικές προκλήσεις. Ο πρέσβης πρότεινε κάποια συνεννόηση με τον Άξονα αλλά ο Μεταξάς, με την ιδιότητα και του επί των εξωτερικών υπουργού, απάντησε πως η Ελλάδα δεν μπορεί να τεθεί ενάντια στην κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου, εννοώντας την Μεγάλη Βρετανία. Τα λόγια του Μεταξά μεταφέρθηκαν στον Ιταλό πρέσβη και διαδοχικά στον Μουσσολίνι, που κατά τις διηγήσεις έγινε έξαλλος. Προφορικές αναφορές μιλούν για μια εντολή στον στόλο να δώσει ένα μάθημα στο “ποιός είναι ο πραγματικός κυρίαρχος της Μεσογείου”.
Λίγες μέρες αργότερα, ο Γενικός Διοικητής Δωδεκανήσου, Cesare Maria De Vecchi, έφτασε στη Λέρο και ζήτησε να δει τον πιο αφοσιωμένο και ικανό διοικητή υποβρυχίου. Του υπεδείχθη ο Αϊκάρντι. Ο ντε Βέκκι του έδωσε προφορική εντολή να εκτελέσει επιθετική περιπολία αποχωρώντας μυστικά το ίδιο βράδυ και να εκτελέσει χτυπήματα κατά ελληνικών μεταγωγικών πλοίων. Του υπέδειξε μάλιστα πως η Τήνος ήταν χώρος που αναφέρθηκε πρόσφατη κίνηση (ήταν σε εξέλιξη η μετακίνηση των προσκυνητών του Δεκαπενταύγουστου) και του έδειξε και χειρόγραφο με τις γενικές εντολές. Ο Αϊκάρντι απέπλευσε το βράδυ της 14ης Αυγούστου με το Delfino. Το τί επακολούθησε είναι λίγο-πολύ γνωστό.
ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ – 15 Αυγούστου 1940: Ο τορπιλισμός του “Έλλη”, η κορύφωση των ιταλικών προκλήσεων
Μετά την επίθεση, το Delfino συνέχισε τη δράση του στη Μεσόγειο αλλάζοντας δύο φορές κυβερνήτη. Εκτέλεσε περιπολίες ως το 1942, όπου μεταξύ Φεβρουαρίου και Νοεμβρίου ανέλαβε αποστολή εκπαίδευσης σπουδαστών της σχολής υποβρυχίων στην Pula. Τον Νοέμβριο επέστρεψε σε πολεμικές αποστολές μεταφέροντας υποβρυχίως 200 τόνους εφοδίων στο μέτωπο της Βορείου Αφρικής. Μεταξύ Ιανουαρίου και Μαρτίου 1943 πέρασε φάση επισκευών και αναβάθμισης στο ναυπηγείο. Εξερχόμενο για δοκιμές, στις 23 Μαρτίου, συγκρούστηκε μετά από βλάβη του πηδαλίου με το συνοδό πλοίο του, υπέστη ρήγμα και άρχισε να παίρνει νερά. Βυθίστηκε μία ώρα μετά τον απόπλου του με απώλεια 28 ανδρών του πληρώματος.
Ο κυβερνήτης Τζιουζέπε Αϊκάρντι επέζησε του πολέμου και στη δεκαετία του ’80 έδωσε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στο περιοδικό “ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ” δηλώνοντας πιστός στην αποστολή που του ανατέθηκε και αμετανόητος για το επεισόδιο.
