Όπως πολλές φορές έχουμε γράψει το ΠΝ χρειάζεται άμεσα πλοία για αντικατάσταση των 9 γερασμένων φρεγατών κλάσης S (Kortenaer), ενώ σύντομα θα πρέπει και 1 ή 2 ΜΕΚΟ200ΗΝ να λείψουν από την υπηρεσία για μεγάλο διάστημα, καθώς θα εκσυχρονίζονται. Ακόμη, οι ούτως ή άλλως λίγες αριθμητικά FDI HN θα ξεκινήσουν να έρχονται από το 2025, με τις 2 πρώτες σε “ενδιάμεσο” στάδιο, μέχρι να γίνει η δική τους αναβάθμιση σε Standard 2. Με λίγα λόγια, αναμένεται ένα διάστημα μέχρι το τέλος της δεκαετίας, που το Πολεμικό Ναυτικό θα δει ακόμη περισσότερο την έλλειψη μεγάλων πλοίων. Και κάπου εδώ εμφανίζεται ως μια επίλυση, η διερεύνηση για τα μεταχειρισμένα LCS του Αμερικανικού Ναυτικού.
Σήμερα δεν θα συζητήσουμε αν είναι σωστή ή λάθος μια τέτοια κίνηση, αλλά θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε τις μαχητικές ικανότητες των LCS (ως έχουν), ή με μικρές αλλαγές χαμηλού κόστους. Το τι μπορούν να “αποκτήσουν” με άλλες εκτεταμένες προσθήκες, θα είναι αντικείμενο άλλου άρθρου. Γενικότερα λοιπόν, πλοία επιπέδου κορβέτας ή φρεγάτας, θα πρέπει να μπορούν να πολεμήσουν σε 3 μέτωπα:
- Πόλεμο Επιφανείας, Anti-Surface Warfare (ASuW)
- Ανθυποβρυχιακό Πόλεμο, Anti-Submarine Warfare (ASW)
- Αντιαεροπορικό Πόλεμο, Anti-Air Warfare(AAW)
Όπως ξέρουμε ήδη, οι LCS Freedom, όπως υπηρετούν στο Αμερικανικό Ναυτικό, δεν μπορούν να διακριθούν σε κανέναν τομέα. Ας δούμε όμως τι μπορεί να γίνει σε κάθε περίπτωση.
1. Πόλεμος Επιφανείας
Στον τομέα ASuW, όταν σχεδιάζονταν οι προδιαγραφές των LCS (ούτε καν τα ίδια πλοία), οι ΗΠΑ δεν είχαν στο μυαλό τους την κινεζική απειλή. Αντίθετα, το πρόβλημα ήταν οι χαμηλής έντασης επιχειρήσεις, με πολλές ασύμμετρες απειλές, όπως για παράδειγμα ο Περσικός Κόλπος, με τα δεκάδες ταχύπλοα των Φρουρών της Επανάστασης. Οπότε ως βασική προδιαγραφή τέθηκε η υψηλή ταχύτητα, μαζί με πυραύλους Hellfire, που μπορούσαν να πλήξουν με χαμηλό κόστος και ακρίβεια μικρά σκάφη.
Ακόμη τοποθετήθηκε το πυροβόλο 57 χιλιοστών, Mk110 της BAΕ Systems, με μεγάλο απόθεμα πυρομαχικών και υπερυψηλή ταχυβολία. Το συγκεκριμένο ακολουθεί μια φιλοσοφία που λέει πως η βολή πολλών πυρομαχικών -μικρότερου διαμετρήματος- στον ίδιο στόχο, μπορεί να επιφέρει το ίδιο αποτέλεσμα με λιγότερα και μεγαλύτερα βλήματα, καθώς αποδίδει “περισότερη εκρηκτική ύλη στο ίδιο σημείο” (το ίδιο τοποθετείται και στις βρετανικές φρεγάτες Type 31 και στις μελλοντικές Constellation). Αυτά συμπληρώθηκαν με 2 πυροβόλα Mk44 30 χιλιοστών, Bushmaster, που επίσης θα είχαν χρήση εναντίον ταχυκίνητων στόχων. Έτσι, το 2010 με 2015, οι ΗΠΑ είχαν μεν πλοίο για ασύμμετρες απειλές, αλλά την ίδια περίπου εποχή η Κίνα άρχισε να ρίχνει στη θάλασσα μια φρεγάτα κάθε μήνα και ακόμη γρηγορότερα. Με λίγα λόγια, οι ΗΠΑ όταν βρήκαν το πλοίο συνειδητοποίησαν πως χρειάζονταν κάποιο άλλο…
Με αυτό τον οπλισμό, τα LCS Freedom είναι ουσιαστικά “άοπλα” απέναντι σε εχθρικά σκάφη μεγάλου μεγέθους. Κάνει κάτι τέτοιο για το ΠΝ μας; Έτσι ακριβώς όπως είναι, όχι, πολύ ξεκάθαρα.
Τι μπορεί να γίνει: Αρχικά το ΠΝ έχει στη διάθεσή του άνω των 15 σετ με 2 τετραπλούς εκτοξευτές Mk141 για πυραύλους Harpoon, μαζί με την αυτόνομης λειτουργίας κονσόλα διασύνδεσης, AN/SWG-1A(V) (Harpoon Ship Command-Launch Control System, HSCLCS), και ικανό απόθεμα πυραύλων. Αντίστοιχα τα LCS Freedom έχουν χώρο για 2 τετραπλούς εκτοξευτές πίσω από το πυροβόλο, με εξαπόλυση διαγώνια προς την πρύμνη. Ενώ δεν χρειάζεται να γίνει ουδεμία διασύνδεση στο σύστημα διαχείρισης μάχης COMBATSS-21, καθώς η κονσόλα μπορεί να τοποθετηθεί αυτόνομα, όπως έχει μπει και στις Combattante IIIA/B, MEKO200HN, Kortenaer, S-148 κ.ο.κ. Γενικότερα, τα σκάφη LCS λόγω φιλοσοφίας σχεδίασης, που προέβλεπε ότι θα τους εγκαθιστούσαν ανά περίπτωση εξειδικευμένα modules μάχης, έχουν αφθονία κενών χώρων και πρόβλεψη για τις προσθήκες από πλευράς ευστάθειας.
Έτσι, η τοποθέτηση 8 πυραύλων RGM-84B/C από το απόθεμα των S, είναι μια “απλή” υπόθεση, με μικρό κόστος ενώ αντίστοιχη τοποθέτηση πυραύλων NSM έχει ήδη μελετηθεί στις ΗΠΑ. Άρα, με αυτό τον τρόπο, μια LCS μπορεί με συνδυασμό αντιπλοϊκών RGM-84C, μικρής εμβελείας RGM-114G Hellfire και του πυροβόλου Mk110 57mm, να αποδειχθεί ικανή στον πόλεμο επιφανείας. Προφανώς όχι όσο μια FDI εξοπλισμένη με προηγμένους MM40 Exocet Block3c, αλλά σίγουρα περισσότερο από μια σημερινή S.
Περαιτέρω, το πλοίο μπορεί να φέρει μέχρι και 2 ελικόπτερα MH-60R Romeo. Με το συγκεκριμένο ελικόπτερο να προβλέπεται να φέρει 2 αντιπλοϊκούς πυραύλους NSM. Βέβαια, θα πρέπει να τονίσουμε πως ακόμη δεν έχει πιστοποιηθεί ο NSM στα MH-60R, κάτι όμως που αναμένεται να γίνει (μάλλον από την Ινδία). Οπότε το καταγράφουμε ως προοπτική, μιας και η Ελλάδα έχει ήδη παραγγείλει και περιμένει τα συγκεκριμένα ελικόπτερα.
2. Ανθυποβρυχιακός Πόλεμος
Οι δυνατότητες ASW των LCS Freedom έμειναν λειψές, καθώς το Αμερικανικό Ναυτικό ακύρωσε την ανάπτυξη του σχετικού Module, ενός “πακέτου” που θα φορούσαν κάποια από τα πλοία και θα αποκτούσαν, μεταξύ άλλων, συρόμενο σόναρ αλλά και εκτοξευτές τορπιλών.
Στην πράξη όμως το σκάφος διαθέτει ανθυποβρυχιακές ικανότητες. Καθώς έχει τη διασύνδεση Hawklink με το οργανικό ελικόπτερο MH-60R, που σημαίνει πως αυτό είναι ουσιαστικά “ενσωματωμένο” στο CMS του. Έτσι, το πλοίο κάνει χρήση απευθείας του sonar του ελικοπτέρου, αλλά και των ηχοσημαντήρων που θα έχει ποντίσει αυτό, ή άλλο σκάφος (π.χ. ένα Ρ-3Β). Ας δούμε πως “δουλεύει” αυτό το σύστημα, που ονομάζεται Πολυστατική Ανθυποβρυχιακή Έρευνα.
Στην ανθυποβρυχιακή έρευνα του ελικοπτέρου ανά ορισμένο “τετράγωνο” επιφανείας, το COMBATSS-21 θα επεξεργάζεται τις επαφές του σόναρ του (σαν να είναι εντός του πλοίου), και θα μπορεί να τις συνδυάζει με αντίστοιχες πληροφορίες από άλλα σκάφη. Ενώ το πλήγμα κατά του υποβρυχίου θα το κάνει το MH-60R με τορπίλη. Επίσης το LCS Freedom με την υψηλή του ταχύτητα μπορεί να επιτύχει αποφυγή τορπιλών.
Συγκριτικά, αυτό είναι ένα άλμα σε σχέση με τις απαρχαιωμένες S, αλλά φυσικά υπολείπεται σε σχέση με το κορυφαίο CAPTAS-4 των FDI HN. Πάντως, το σκάφος για να θεωρήσουμε ότι είναι επαρκές σε ανθυποβρυχιακή έρευνα, χρειάζεται κάποιο συρόμενο sonar, με πιθανότερο το CAPTAS-2 (το LFATS ήταν πρόταση για την έκδοση HF2, αλλά πλέον το ΠΝ έχει επιλέξει την οικογένεια CAPTAS της Thales).
3. Αντιαεροπορικός πόλεμος
Ο όρος “αντιαεροπορικός πόλεμος” είναι μάλλον υπερβολικός για το LCS Freedom. Περισσότερο θα λέγαμε πως υπάρχει μια αντιαεροπορική άμυνα. Όμως ο εκτοξευτής των 21 πυραύλων RAM είναι σοβαρή αναβάθμιση σε σχέση με τους “αρχαίους” RIM-7P των Kortenaer, ενώ προσφέρει και δυνατότητες άμυνας απέναντι σε επιθέσεις κορεσμού (οι RAM μπορούν να εκτοξευτούν μαζικά αν χρειαστεί).
Ακόμη και το ραντάρ TRS-3D, είναι πολύ πιο εξελιγμένο από κάθε σημερινό ραντάρ του Στόλου. Είναι από τα πλέον καλοπουλημένα, και οι δυνατότητές του είναι “χρόνια” μπροστά σε σχέση με τα MW-08 των ΜΕΚΟ200ΗΝ (δεν τα συγκρίνουμε καν με τα ραντάρ των S, θα το κάναμε αν ακόμη δούλευαν στις αρχικές τους προδιαγραφές…). Το ραντάρ δίνει δεδομένα στο COMBATSS-21, που μέσω TEWA (Threat Evaluaton and Weapons Assignment) αναθέτει στόχους είτε στο RAM, είτε στο Mk110 57mm, είτε στα πυροβόλα Mk44 Bushmaster των 30 mm. Με λίγα λόγια, μπορούμε να μιλήσουμε για μια αξιοπρεπή δυνατότητα αυτοματοποιημένης αεράμυνας. Περαιτέρω συμπλήρωση μπορεί να γίνει, αλλά αυτό είπαμε είναι για άλλο άρθρο.
Άλλες προοπτικές
Θεωρούμε πως το ΠΝ μελετά το προηγμένο σύστημα ηλεκτρονικού πολέμου Scorpius-N της ELTA, το οποίο θα μπει στις LCS, αν καταφέρει φυσικά να τις αποκτήσει. Το συγκεκριμένο έχει ήδη γίνει αποδεκτό από την Lοckheed Martin την περίοδο της HF2, και είναι υψηλών επιδόσεων, με ικανότητα ηλεκτρονικής επίθεσης. Θυμίζουμε πως το Scorpius-N είναι το μοναδικό με δυνατότητα Counter UAV, που σημαίνει ότι θα μπορεί να προσφέρει νέες ικανότητες στο Στόλο, συμπληρώνοντας τις FDI HN. Το κόστος είναι πολύ χαμηλότερο από όσο πιστεύουμε, και περιορίζεται στα 12-18 εκατ. ευρώ (περίπου 50 με 60 εκατ. για 4 πλοία, ένα μικρό κόστος για το τι προσφέρει).
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Το πραγματικό κόστος των LCS Freedom για το ΠΝ και τα… OH-58D Kiowa!
Με λίγα λόγια: Προφανώς είναι λάθος να συγκρίνουμε τις LCS Freedom με τις κορυφαίες αλλά και ακριβές FDI HN. Οι LCS είναι όμως μια λύση -εφόσον υλοποιηθεί- που θα επιτρέψει να αποσύρουμε Kortenaer, αποκτώντας προηγμένα πλοία με χαμηλό (ελπίζουμε) κόστος. Τα οποία μπορεί να συμπληρωθούν με υπάρχοντα διαθέσιμα όπλα του ΠΝ, ενώ με έξυπνη χρήση και στοχευμένες βελτιώσεις, μπορεί να εξελιχθούν ακόμη περισσότερο. Φυσικά δεν είναι η καλύτερη λύση, αλλά σαφώς ξεπερνά τις 50χρονες Kortenaer και σε αμυντική απόδοση και προφανώς σε διάρκεια ζωής.
