ΑΠΟΨΗ: Φρεγάτες LCS vs Belh@rra ή σωστότερα ASTER 15/30 vs ESSM/SM-2

Μιας και έρχονται Άγιες Μέρες, και το Πνεύμα των Χριστουγέννων επιτρέπει μια λίγο καλύτερη διάθεση (λέμε τώρα, γιατί για όσους από εμάς δεν είμαστε παιδιά, σημαίνει και υποχρεώσεις, κυρίως οικονομικές), μπορούμε να σκεφτούμε ότι… λεφτά υπάρχουν, και το διακύβευμα μεταξύ LCS και Belh@rra δεν είναι τα χρήματα, αλλά οι λύσεις που προσφέρουν στο Ναυτικό μας. Έτσι, για τις ανάγκες του σημερινού σεναρίου, θα υποθέσουμε πως και οι δυο προσφορές είναι ισοδύναμες στην χρηματοδότηση.

Επίσης, θα πούμε πως και οι δυο λύσεις μπορούν να κατασκευαστούν στην Ελλάδα, με τους Γάλλους να έχουν πρόσβαση σε ένα από τα δυο μεγάλα ναυπηγεία (Σκαραμαγκά ή Ελευσίνας). Έτσι και οι δυο λύσεις έχουν την ίδια ελληνική προστιθέμενη αξία. Τέλος, για να μην έχουμε άλλες παρενοχλήσεις, οι ΗΠΑ δεν θα προσφέρουν φυσικά τον παρωχημένο Tomahawk, αλλά αντίθετα θα δώσουν κάποιο προηγμένο Stand off όπλο στην ΠΑ, εξισσοροπώντας την μη διαθεσιμότητα του SCALP Naval.

Οι γαλλικές FREMM τροποποιούνται για να αξιοποιούν μόλις 16 Aster 30;

“Καλά ρε ΠΤΗΣΗ, βγάλε το ένα, βγάλε το άλλο, γιατί το κάνεις αυτό; θες να προωθήσεις την LM που είστε κολλητάρια (!!!) ή την Naval Group που πήγατε μαζί φαντάροι (!!!);”. Τίποτα από τα δυο. Μας ενδιαφέρουν οι ανάγκες του Ναυτικού. Το ΠΝ δεν σκοπεύει να ρίξει δυο υπερσύγχρονες φρεγάτες στη θάλασσα για να έχει απλά την δυνατότητα να εκτοξεύσει 8+8 SCALP. Αυτό που χρειάζεται, και καίγεται γιαυτό, είναι η δυνατότητα αεράμυνας περιοχής. Ο Στόλος δεν μπορεί να επιχειρήσει στην Ανατολική Μεσόγειο χωρίς αυτή την δυνατότητα. Τελεία και Παύλα. Καλοί οι SCALP, αλλά 16 SCALP δεν θα σε βοηθήσουν να κερδίσεις έναν πόλεμο. Αλλά 32 ASTER 30 ή 32 SM-2 BlockIIIB μπορούν και θα βοηθήσουν (κι άλλοι 32 στο δίπλα σκάφος). H Belh@rra ενδιαφέρει το Ναυτικό κυρίως λόγω ASTER κι όχι λόγω SCALP.

Κάποιοι υποστήριξαν πως οι LCS δεν μπορούν να προσφέρουν λύσεις στην αεράμυνα περιοχής. Λογικό, αν δεν ξέρεις, αυτό θα πιστεύεις που θα σου πουν. Όμως η LCS, με τον Mk41 μπορεί να βάλλει οποιαδήποτε έκδοση του SM-2MR (κι όχι μόνο) χάρη στο Mk41, και . Οι εκδόσεις του SM-2MR μπορούν να φτάσουν τα 90 ναυτικά μίλια, δηλαδή τα 167 χιλιόμετρα. Αν αυτό δεν είναι αεράμυνα περιοχής, τι είναι, σημείου; Ίσως κάποιοι να έχουν μείνει στους S-400GR, αλλά τα πράγματα, στον πόλεμο, δεν είναι προπαγάνδα πληκτρολογίου, αλλά πραγματικότητα. Το σταματάμε εδώ, λέγοντας πως αν κάποιος δεν ξέρει, ας μην μιλάει. Κρείττον του λαλείν το σιγάν.

Aster 15/30, game changer στο Αιγαίο (video)

Πάμε τώρα στα βλήματα, αυτά καθαυτά. Καταρχάς πρέπει να πούμε ότι το βλήμα μόνο του είναι άχρηστο, αν δεν συνοδεύεται από το κατάλληλο ραντάρ. Οι ASTER θα εκμεταλλεύονται το Sea Fire 500, ένα εξαιρετικά προηγμένο ραντάρ. Όπως έχουμε ήδη γράψει, “η πραγματική τεχνολογική «επανάσταση» στο Αιγαίο μπορεί να έλθει μόνο με την έλευση του SF-500 (Sea Fire 500) ζώνης συχνοτήτων «S» (2-4 GHz). Υπενθυμίζεται ότι το σύστημα αυτό προτάθηκε για πρώτη φορά το 2012 στο πλαίσιο του προγράμματος φρεγατών FREMM-ER, αλλά τελικά επιλέχθηκε από το Γαλλικό Ναυτικό η έκδοση FREDA ως πιο συμβατική και χαμηλού κόστους λύση με το ενισχυμένο ραντάρ Herakles. Η γαλλική πλευρά εμμένει στη χρήση της ζώνης συχνοτήτων «S» (2-4 GHz), που χρησιμοποιείται και στο Herakles (αλλά και από το SPY-1D στα πλοία AEGIS του Αμερικανικού Ναυτικού), ως έναν καλό συμβιβασμό για την κάλυψη των απαιτήσεων εμβέλειας αποκάλυψης και ακρίβειας από ραντάρ MFR.”

Τα βλήματα ASTER 30 και η τεχνολογία που ενσωματώνουν

Το ASTER 30 είναι ένα βλήμα μήκους 4,9 m, με διάμετρο ατράκτου 0,18 m και συνολικό βάρος 450 κιλά, που διατηρείται σε αποθήκευση με ετοιμότητα άμεσης εκτόξευσης σε ειδικό θύλακα, ο οποίος είναι κοινός με τη μικρότερη έκδοση ASTER 15. Ο φάκελος εμπλοκής του κυμαίνεται σε εμβέλεια μεταξύ 3 και 120+ km και καθ’ ύψος μεταξύ 0 και 20 km, ενώ αναπτύσσει μέγιστη ταχύτητα 4,5 Μach. Το ASTER 30 αποτελείται από δύο τμήματα, τον κινητήρα αρχικής ώθησης/επιταχυντή και το όχημα μάχης.
Ο κινητήρας αρχικής ώθησης χρησιμοποιεί σύστημα διανυσματικού ελέγχου ώσης (TVC) με διπλό ακροφύσιο και εξυπηρετεί την αρχική επιτάχυνση και «τοποθέτηση» του βλήματος στην τροχιά του στόχου στο αρχικό στάδιο της πτήσης (καθώς η καύση του διαρκεί μερικά δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση). Το ουραίο τμήμα περιλαμβάνει επίσης τέσσερα αναδιπλούμενα πτερύγια. Μετά την αποκόλληση του κινητήρα-επιταχυντή το βλήμα ζυγίζει περίπου 107 κιλά.

Το όχημα μάχης περιλαμβάνει:

• Το σύστημα PIF-PAF. Πρόκειται για μια ευρεσιτεχνία της MBDA που αποτελείται από υποσύστημα PIF ή DTVC (Direct Thrust Vector Control) τοποθετημένο στο κέντρο βάρους του οχήματος μάχης και περιλαμβάνει πλευρικές μονάδες ώθησης με ακροφύσια που βρίσκονται μπροστά από τις πτέρυγές του και τις επιφάνειες αεροδυναμικού ελέγχου που βρίσκονται στο ουραίο τμήμα (PAF). Το PIF ενεργοποιείται στη φάση της προσέγγισης στον στόχο και προσφέρει άμεση αντίδραση αλλαγής κατεύθυνσης με δυνατότητα εκτέλεσης ελιγμών έως 12 G. Το ουραίο τμήμα αεροδυναμικού ελέγχου παρέχει δυνατότητα εκτέλεσης ελιγμών 50 G. Ανάμεσα στα συστήματα PIF και PAF βρίσκεται ο κινητήρας στερεών καυσίμων που παρέχει ώθηση συντήρησης της πτήσης μετά την απόρριψη του επιταχυντή.
• Τον ερευνητή ενεργού ραντάρ, που βρίσκεται στον κώνο του βλήματος, τεχνολογίας παλμικού ντόπλερ που λειτουργεί στη ζώνη συχνοτήτων Ku (12-18 GHz) με υπερετερόδυνο δέκτη.
• Το τμήμα των ηλεκτρονικών που περιλαμβάνει την αδρανειακή μονάδα πλοήγησης (INS) με γυροσκόπια λέιζερ και τον αυτόματα πιλότο.
• Τη θραυσματογενή κεφαλή βάρους 15 κιλών και τον ηλεκτρομαγνητικό πυροσωλήνα προσέγγισης.
• Την υποδομή ζεύξης δεδομένων.

ΑΝΑΛΥΣΗ:Φρεγάτες FREMM. Βλήματα ASTER 15/30 και ραντάρ Herakles στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό!

Aster 15 & 30

Μετά την εκτόξευση το ραντάρ ένδειξης στόχων του πλοίου αποστέλλει μέσω της ραδιοζεύξης τις αρχικές πληροφορίες για την αναχαίτιση του εχθρικού ίχνους. Στη συνέχεια το βλήμα εισέρχεται σε τροχιά προς αυτόν και κινείται υπό την καθοδήγηση του αυτόματου πιλότου και του INS με ενδιάμεσες διορθώσεις μέσω ανανέωσης στοιχείων από το ραντάρ του πλοίου. Ακολουθεί η φάση πρόσκτησης με την ενεργοποίηση του ενεργού ερευνητή του ASTER και η φάση του εγκλωβισμού του στόχου με ενεργοποίηση του συστήματος PIF στην τελική φάση εμπλοκής.

Το ASTER 30 μπορεί να βληθεί τόσο από τους εκτοξευτές Sylver A50 (που χρησιμοποιούν οι FREDA με 32 θύλακες, οι FTI με 16 θύλακες και οι ιταλικές FREMM με 16 θύλακες) όσο και τους A70 (που χρησιμοποιούν οι γαλλικές FREMM με 16 θύλακες αλλά προορίζονται και για χρήση από Naval Scalp), αλλά δεν μπορεί να βληθεί από τον εκτοξευτή Sylver A43 που διαθέτουν οι γαλλικές FREMM (16 θύλακες). Αξίζει να σημειωθεί ότι όλοι οι εκτοξευτές Sylver καλύπτουν την ίδια επιφάνεια καταστρώματος ανά μονάδα (module), η οποία φθάνει τα 2,6 m2 αλλά διαφοροποιούνται ως προς το μήκος του θύλακα από το οποίο εξαρτάται και το είδος του βλήματος που μπορούν να δεχθούν (π.χ. ο A50 μπορεί να φιλοξενήσει βλήμα μήκους έως 5 m).

Στα όπλα της FTI αλλά και της νέας ιταλικής Φ/Γ PPA (Pattugliatore Polivalente d’Altura) θα προστεθεί και ο υπό ανάπτυξη ASTER 30B1NT, ο οποίος θα είναι έτοιμος το 2023, συμπίπτοντας με την παράδοση της FTI. Το νέο βλήμα θα προσδώσει ευρύτερες δυνατότητες ATBM συγκριτικά με τον ASTER 30B1 διατηρώντας το μέγεθος, τον όγκο και τον κινητήρα αρχικής προώθησης του τελευταίου. H ουσιαστική αλλαγή είναι η χρήση νέου υπολογιστή ελέγχου του βλήματος και νέου ερευνητή υψηλότερης γωνιακής ανάλυσης και ζώνης συχνοτήτων Ka (26,5-40 GHz), που παρέχει μεγαλύτερη εμβέλεια πρόσκτησης στόχου, αναβαθμίζει την ανθεκτικότητα στα ECM και αυξάνει την πιθανότητα απευθείας πλήγματος στον στόχο (hit-to-kill).

Aster 30

O ASTER 30B1, που χρησιμοποιείται στο χερσαίο σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας SAMP/T, παρείχε τη δυνατότητα αντιμετώπισης βλημάτων TBM κατηγορίας Scud (βεληνεκούς 600 km), ενώ το νέο βλήμα προσθέτει δυνατότητα αντιμετώπισης βλημάτων SRBM και MRBM (βεληνεκούς 1.500 km) ή TBM με κεφαλή RV (Re-entry Vehicle). Είναι προφανές ότι η έκδοση ASTER 30B1NT δεν μπορεί να αξιοποιηθεί πλήρως χωρίς υπόδειξη στόχου (Cueing), κάτι που δεν κάνει το ραντάρ Herakles στις FREMM και FREDA αλλά ούτε και το ραντάρ Kronos στις ιταλικές FREMM. Συνεπώς θα μπορούσε να αποκτηθεί από το ΠΝ ως αντίμετρο στην έντονη δραστηριότητα της Τουρκίας στον τομέα των TBM μόνο στην περίπτωση απόκτησης της FTI.

Ένα πλοίο AAW με δυνατότητα αντιμετώπισης στελθ απειλών (F-35) πρέπει να έχει συγκεκριμένο συνδυασμό κατάλληλων ραντάρ και σημαντικό αριθμό αντιαεροπορικών βλημάτων έτοιμων για βολή. Οι FREMM όμως είναι προσανατολισμένες σε ASW και οι «αντιαεροπορικές» FRΕDA/FREMM-AAW εξυπηρετούν τις ανάγκες του Γαλλικού Ναυτικού.
Η επιλογή του ASTER 15 ως όπλου μικρής εμβέλειας (σε μια λύση μικτού φορτίου) θα ήταν παράλογη για μια Φ/Γ AAW (Anti-Air Warfare), καθώς καταλαμβάνει κελιά του εκτοξευτή A50 και μειώνει τον αριθμό των διαθέσιμων «πολύτιμων» ASTER 30 μεγάλης εμβέλειας. Συμπληρωματικά του ASTER 30 και σε αντικατάσταση του ASTER 15 η MBDA προτείνει επίσης και το βλήμα VL MICA για την κάλυψη της απαίτησης «Άμυνας Σημείου» (Point Defence) αλλά και ως όπλο «Εγγύς Άμυνας» (CIWS). Στην περίπτωση χρήσης του VL MICA ο εκτοξευτής A50 ή Α70 θα μπορούσε να φορτωθεί αποκλειστικά με βλήματα ASTER 30 και ενδεχομένως με Naval Scalp (στην περίπτωση επιλογής της γαλλικής FREMM). Το VL MICA μεταφέρεται σε ένα «έξυπνο κάνιστρο» που χρησιμοποιείται ως εκτοξευτής και μέσο αποθήκευσης και μεταφοράς.

ESSM BlockII

Ο ESSM Block 2 αποτελεί άμεση εξέλιξη του RIM-162 Evolved Sea Sparrow Missile (ESSM) Block 1 που χρησιμοποιούν οι ΜΕΚΟ του ΠΝ. Έχει αρκετές ομοιότητες με την προηγούμενη έκδοση, ώστε να μπορούν να διατηρηθούν οι υφιστάμενες υποδομές όπως του κανίστρου που επιτρέπει σε τέσσερις από αυτούς να «χωρούν» ανά θύλακα εκτόξευσης του συστήματος Mk41. Να θυμίσουμε ότι οι ελληνικές φρεγάτες της κλάσης είχαν υιοθετήσει τον εκτοξευτή Μk48 με μονούς θύλακες, που επίσης παραμένουν συμβατοί με τη νέα έκδοση. Επιπλέον, οι ESSM Block 2, όπως και οι προκάτοχοί τους, μπορούν να βληθούν και από «κλασικούς» εκτοξευτές Sea Sparrow όπως οι Mk29, με τους οποίους είναι εφοδιασμένες οι φρεγάτες κλάσης «S» (εκσυγχρονισμένες και μη). Στην περίπτωση του ΠΝ όμως δεν έγινε ποτέ η αναγκαία μετατροπή τους για να μπορούν να κάνουν χρήση των ESSM Block 1, πιθανότατα λόγω κόστους της ίδιας της διαδικασίας αλλά -κυρίως- λόγω μικρού αποθέματος πυραύλων και ανυπαρξίας κονδυλίων για να αποκτηθούν επιπλέον RIM-162.

Οι Block 2 χρησιμοποιούν τον ίδιο πυραυλοκινητήρα με αυτόν των Block 1 όπως και την υποδομή ελέγχου διεύθυνσης (thrust vectoring hot section), κάτι που μειώνει το κόστος υποστήριξης, εφόσον κάποιος χρήστης έχει στο οπλοστάσιό του και τις δυο εκδόσεις. Το νεότερο βλήμα διαφοροποιείται φυσικά στον ερευνητή του, όπου αντί της γνωστής υποδομής καθοδήγησης ημιενεργού ραντάρ SARH (Semi-Αctive Radar Homing, στην οποία το πλοίο με τη βοήθεια των καταυγαστήρων συνεχούς κύματος καταυγάζει τον στόχο) ο ESSM Block 2 ενσωματώνει τόσο ενεργό ερευνητή ραντάρ όσο και ημιενεργό αισθητήρα.

Αυτή η διαμόρφωση διπλής λειτουργίας των αισθητήρων συνδυάζεται με ζεύξη δεδομένων που επιτρέπει στον πύραυλο να βάλλεται προς στόχους χωρίς αυτοί να καταυγάζονται καθόλου από το πλοίο που εκτελεί τη βολή. Το βλήμα ανανεώνει τα στοιχεία στην ενδιάμεση φάση της πτήσης του μέσω της ζεύξης, ειδικά σε βολή κατά στόχων που βρίσκονται σε μέση ή μεγάλη απόσταση. Για τους εγγύτερους μπορεί να βληθεί σε λειτουργία «fire-and-forget» βασιζόμενο αποκλειστικά στο δικό του ενεργό ραντάρ.

Η λειτουργία «fire-and-forget» μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί και για βολές μεγάλης απόστασης, με τον πύραυλο να κατευθύνεται μέσω αυτόματου πιλότου και INS κατ’ εκτίμηση για το πού θα βρίσκεται ο στόχος προτού ενεργοποιήσει το ενεργό ραντάρ, αν και η διαμόρφωση αυτή προσφέρει μικρότερο ποσοστό επιτυχίας σε σχέση με την ανανέωση στοιχείων κατά την πτήση.

Οι διαφορές όσον αφορά στα υπόλοιπα χαρακτηριστικά ανάμεσα στα Block 1 και Block 2 ESSM είναι ελάχιστες, με τη μέγιστη ακτίνα δράσης να παραμένει θεωρητικά στα 30-45 μίλια. Δεδομένης όμως της βελτιστοποιημένης πορείας προς τον στόχο, βάση της τερματικής του καθοδήγησης, θα επιτυγχάνονται ακόμα μεγαλύτερες ακτίνες δράσης και ακόμα υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας. Το διπλό σύστημα καθοδήγησης επιλύει όμως κυρίως το σοβαρότερο πρόβλημα του ESSM Block 1: τα πλοία μπορεί να έχουν μεγάλο αριθμό πυραύλων έτοιμων για βολή (16 στην περίπτωση των MEKO 200HN), αλλά η δυνατότητα αναχαίτισης στόχων περιορίζεται στον αριθμό των καταυγαστήρων που διαθέτουν για την τερματική καθοδήγηση των πυραύλων. [Πρακτικές όπως η εκτόξευση περισσότερων βλημάτων εν αναμονή καταύγασης στόχων δεν αποτελεί φυσικά λύση παρά σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις αναχαιτίσεων.

Το πρόβλημα του περιορισμένου αριθμού καταυγαστήρων επιλύει η χρήση συστημάτων ραντάρ AESA, με το αντίστοιχο όμως υψηλό κόστος. Με βάση τα παραπάνω, τα πλοία που θα είναι εφοδιασμένα με τον ESSM Block 2 θα μπορούν να αμυνθούν αποτελεσματικά ακόμα και σε περιπτώσεις κορεσμού αεράμυνας, περιλαμβανομένων και προσβολών από πυραύλους που υλοποιούν διαφορετικά προφίλ πτήσης και τερματικής καθοδήγησης. Ταυτόχρονα ο ESSM Block 2 διατηρεί και το ημιενεργό σύστημα καθοδήγησης με τη χρήση των υπαρχόντων καταυγαστήρων του πλοίου που αποδίδουν καλύτερα σε μερικές περιπτώσεις αναχαιτίσεων.

Επιπλέον, κάνοντας ταυτόχρονη χρήση και των δύο τρόπων λειτουργίας επιτυγχάνονται ακόμα καλύτερα αποτελέσματα αεράμυνας. Ένα άλλο μεγάλο πλεονέκτημα του ESSM Block 2 στο δικτυοκεντρικό περιβάλλον επιχειρήσεων που ισχύει σήμερα είναι ότι έχει τη δυνατότητα αναχαίτισης πυραύλων κατά πλοίων, που πετούν σε πολύ μικρό ύψος από την επιφάνεια της θάλασσας (προφίλ sea skimming) σε μεγαλύτερες αποστάσεις απ’ ό,τι σήμερα ο Block 1. Ο τελευταίος περιορίζεται από την ικανότητα των συστημάτων ραντάρ του πλοίου να αποκαλύψουν την απειλή αλλά και των καταυγαστήρων για πολύ χαμηλά ιπτάμενους στόχους.

Σε αυτές τις περιπτώσεις ο ESSM Block 2 μπορεί να κάνει χρήση των δεδομένων του στόχου και από αισθητήρες άλλου πλοίου ή αεροσκάφους. Σε τέτοιες αναχαιτίσεις (με βάση τις πρακτικές cooperative engagement initiatives του USN) ο ESSM θα εκτοξεύεται προς τη γενικότερη κατεύθυνση του στόχου πετώντας σε ύψος και θα εκτελεί βύθιση κάνοντας χρήση του ραντάρ στη ζώνη συχνοτήτων «Χ» (8-12 GHz) για τον εγκλωβισμό του, κάτι που είναι ιδιαίτερα χρήσιμο σε παράκτια περιβάλλοντα.

Με όλα τα παραπάνω ο RIM-162 ESSM Block 2 προσφέρει πολλές πρόσθετες δυνατότητες χωρίς να χρειάζεται πλήρης αναθεώρηση της σχεδίασης και με το πρόγραμμα να χρηματοδοτείται από κοινού από τις ΗΠΑ (40%) και τους ήδη υπάρχοντες χρήστες κατά 60% με πλήρη επιχειρησιακή διαθεσιμότητα το 2020. Ο ESSM Block 2 θα μπορούσε να αποτελέσει και διάδοχο στους απαρχαιωμένους πλέον HAWK του ΕΣ, επιτυγχάνοντας οικονομίες κλίμακας στην αντικατάσταση του συστήματος (Π&Δ 336, «Improved HAWK, Το μέλλον της μεγάλης ασπίδας του ΕΣ»).

Standard SM-2MR

Η έκδοση SM-2MR Block I μήκους 4,4 μ. και βάρους 613 kg με κινητήρα Mk 56 Mod 2 επιτυγχάνει μέγιστη εμβέλεια 74 ΚΜ. Η κύρια διαφορά με την έκδοση SM-1MR είναι η χρήση καθοδήγησης Διακοπτόμενης Kαταύγασης Συνεχούς Κύματος (ICWI-Interrupted Continuous Wave Illumination), σύμφωνα με την οποία το βλήμα κατευθύνεται αδρανειακά στο στόχο με τη χρήση αυτόματου πιλότου ο οποίος ενημερώνεται κατά τη διάρκεια της πτήσης και το ραντάρ καταύγασης καθοδηγεί το βλήμα μόνο στο τελευταίο στάδιο της πτήσης προς το στόχο. Στις βελτιώσεις περιλαμβάνεται και η χρήση μονοπαλμικού ημιενεργού ερευνητή. Παράλληλα προσφέρονται και οι εκδόσεις SM-2MR Block II/III με το νέο κινητήρα δύο σταδίων Mk104 και αυξημένες διαστάσεις (μήκος 4,72 μ. και βάρος 706 kg), των οποίων η μέγιστη εμβέλεια υπερβαίνει τα 140 χλμ. και κατά άλλες πηγές προσεγγίζει τα 167 χλμ. (!).

H λύση στα F-35 είναι μήπως η απόκτηση Arleigh Burke για το ΠΝ;

Οι εκδόσεις που θα ενδιέφεραν το ΠΝ είναι οι SM-2 Medium Range Block III/IIIA/IIIB, (με κωδικοποίηση RIM-66K/L/M). Η RIM-66M είναι η έκδοση που φέρουν τα καταδρομικά και τα αντιτορπιλλικά του USN, και φυσικά συνεργάζεται εξαιρετικά με το Aegis και τον εκτοξευτή Mk41. Η έκδοση Block IIIB έχει πλέον έναν διπλό αισθητήρα, με ημιενεργή και υπέρυθρη καθοδήγηση. Έτσι μπορεί όχι απλά να είναι fire and forget στην τελική προσέγγιση στον στόχο (όπου αναλαμβάνει ο υπέρυθρος αισθητήρας) αλλά μπορεί να εμπλέκει και στόχους με χαμηλό RCS. Ο αισθητήρας, για όσους θυμούνται, προέρχεται από τον ακυρωμένο AIM-7R Sparrow.

Το USN μετατρέπει όλους τους Block III και IIIA σε Block IIIB. Έτσι μπορούν πλέον να αντιμετωπίζουν απειλές όπως τα J-20 και τα Su-57, ενώ είχαμε παλαιότερα θίξει το πολύ σημαντικό θέμα αντιμετώπισης απειλών όπως τα F-35 από τα υποθετικά Argeigh Burke που ΘΑ παραλαμβάναμε από τις ΗΠΑ. Τα ΑΒ έχουν την δυνατότητα όχι μόνο του εντοπισμού των F-35, αλλά και της κατάρριψής τους με τους SM-2 BlockIIIB.

H εμβέλεια των SM-2 BlockIIIB θεωρητικά είναι μεγαλύτερη από αυτή των ASTER 30, αλλά οι τελευταίοι έχουν πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες εμπλοκής στόχων που ελίσσονται, σε μεγάλη ακτίνα δράσης.

Συμπέρασμα

Δεν θέλουμε να δώσουμε κανένα credit υπέρ του ενός ή του άλλου όπλου. Ο συνδυασμός ESSM BlockII και SM-2 BlockIIIB είναι πλήρης, ειδικά για ένα πλοίο αεράμυνας περιοχής. Θεωρητικά οι SM-2 θα κρατούν μακρυά ή θα καταρρίπτουν τους φορείς όπλων stand off, ενώ οι ESSM θα μπορούν να εμπλέκουν κατά βούληση στόχους που θα περάσουν από την ομπρέλα των SM-2. Η δυνατότητα εμπλοκής fire and forget των ESSM BlockII έχει εφαρμογή όχι στην μέγιστη απόσταση, αρκετά κοντύτερα.

Αντίστοιχο ενδιαφέρον έχει ο συνδυασμός ASTER 30 με τον ASTER 15. Καθώς όμως ο ASTER 15 θα καταλαμβάνει ένα κελί που θα μπορούσε να φιλοξενεί έναν ASTER 30, ίσως τελικά να ήταν πιο ενδιαφέρον ο συνδυασμός ASTER 30 με MICA VL. Σε ότι αφορά τις δυνατότητες, πιστεύουμε πως οι δυνατότητες που θα προσφέρουν τα προηγμένα Block του ASTER 30 μπορούν να βρεθούν και στις επόμενες εκδόσεις του SM-2 (3 και 6). Συνεπώς, θα ήταν άστοχο να πούμε κάτι περισσότερο επί αυτού. Η αλήθεια είναι πως ο ASTER είναι μια πολύ νέα σχεδίαση, με μεγάλα περιθώρια εξέλιξης. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως και ο Standard δεν έχει εξελιχθεί στις δεκαετίες που μας πέρασαν, ενώ έχει ακόμη περισσότερες δυνατότητες.

Σε ότι αφορά το κόστος, οι SM-2 κοστίζουν αρκετά ακριβά, πιθανότατα 2,5-3 εκ δολάρια έκαστος, ενώ οι ESSM έχουν κόστος κοντά στα 1 με 1,2 εκ δολάρια. Θεωρούμε πως αντίστοιχο πρέπει να είναι το κόστος των ASTER 30 και των MICA VL, καθώς θα ήταν αδύνατο να χτυπήσουνε εμπορικά τους Αμερικανούς ανταγωνιστές τους. Λογικά, οι αμερικανικοί πύραυλοι θα έχουν χαμηλότερο κόστος μονάδας, αφού το κόστος ανάπτυξης θα έχει μοιραστεί σε περισσότερους πυραύλους. Το τι τελικά πρόκειται να γίνει, θα φανεί ελπίζουμε σύντομα. Καλές οι θεωρητικές συζητήσεις, ελπίζουμε να δούμε και υπογραφές…