Η “συμπάθεια” της σελίδας για τις Arrowhead 140, δεν είναι κρυφή, ούτε όψιμη. Είναι παλιά, από την εποχή που γράφαμε για την περίπτωση της “μητρικής” τους δανέζικης κλάσης φρεγατών Iver Huitfeld, αλλά και για τις συγγενικές Absalon. Πλοία με εκπληκτικές δυνατότητες, με λογικό κόστος κατασκευής, αλλά και το κυριότερο, με προοπτικές εξέλιξης. Τα πλεονεκτήματα της ΑΗ140ΗΝ σήμερα για το Πολεμικό Ναυτικό δεν είναι λίγα, ούτε μπορούν να αφήσουν κανένα αδιάφορο:
Η Babcock επιμένει στην ολοκληρωμένη πρόταση της για AH140 και αναβάθμιση MEKO
- Είναι πλοίο με σημαντικές δυνατότητες εξέλιξης
- Είναι πραγματική φρεγάτα, κι όχι κορβέτα-ημίμετρο, που καλύπτει μέρος των δυνατοτήτων και των αποστολών μιας φρεγάτας
- Η Babcock μπορεί να εκσυγχρονίσει τις ΜΕΚΟ200ΗΝ σε κοντινό επίπεδο με τις ΑΗ140ΗΝ, δημιουργώντας έναν ομοιογενή στόλο
- Το κόστος των 4 πλοίων, που θα κατασκευαστούν όλα στην Ελλάδα, δεν διαφέρει πολύ από το κόστος 1+3 που προσφέρουν Γαλλία και Ιταλία
- Παρέχεται χρηματοδότηση ύψους 3 δις ευρώ, με την εγγύηση της Βρετανικής κυβέρνησης, με πολύ χαμηλό επιτόκιο
- Είναι σκάφος που θα επιχειρεί με τα ναυτικά Βρετανίας, Πολωνίας, Ινδονησίας
- Η λύση της Babcock δεν ζητά μεγάλες επενδύσεις σε τοπικά ναυπηγεία (εκτιμώνται γύρω στα 50 εκατ. ευρώ) και μπορούν να αξιοποιηθούν πάνω από ένα ναυπηγεία στην τμηματική κατασκευή.
Με όλα αυτά μάλλον θα έπρεπε ήδη να είμαστε σε συνομιλίες για την αγορά των ΑΗ140ΗΝ, και να είχαμε τώρα μια “πυραυλιάδα”, για το αν θα πρέπει να φέρουν ESSM, CAMM-ER ή ASTER 30. Αντί αυτού, έχουμε “διαρροές” από πλευράς ΠΝ για “υπερβολικά μεγάλα πλοία”, και “που θα τα κρύψουμε”. Δεν θα σχολιάσουμε προς το παρόν, θα γραφεί άρθρο για το θέμα (και για όσους νομίζουν πως ακόμη είμαστε σε εποχή Μιαούλη και Κανάρη, με τις Combattante να κρύβονται πίσω από βραχάκια). Πάμε στο σημερινό θέμα, που δεν έχει να κάνει με “κελιά” πυραύλων, αλλά με απτά οφέλη για την Ελληνική οικονομία.
Οι Βρετανοί, μαζί με την προσφορά για την κατασκευή των ΑΗ140ΗΝ, αλλά και τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ200ΗΝ, έχουν φέρει και κάτι που ονομάζουν industrial proposal. Εκεί μέσα, στις περίφημες “λεπτομέρειες” μιλούν, όπως όλοι, για συνεργασία μεταξύ Babcock και ελληνικών ναυπηγείων. Αλλά προτείνουν σχέση σε ένα τομέα που η Babcock ψάχνει να βρει διεθνή συνεργάτη. Δηλαδή στη μεταφορά υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), που μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είναι από τις πιο σημαντικές δουλειές στην παγκόσμια εμπορική ναυτιλία.
Η Babcock έχει μια δική της τεχνολογία, που τη λέει EcoSMRT®. Αυτή τοποθετείται σε παλιά αλλά και σε νέα πλοία που μεταφέρουν LNG, επιλύοντας ένα γνωστό πρόβλημα τους, τις απώλειες φυσικού αερίου, καθώς αυτό ενώ μεταφέρεται σε φάση υγρού σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (-163 βαθμούς), μέρος του θερμαίνεται και ξαναγίνεται αέριο. Την απώλεια αυτή τη μειώνει σημαντικά η τεχνολογία της Babcock, που το επανα-υγροποιεί.
Η Ομάδα Babcock LGE (Liquid Gas Equipment) λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία, και τη μείωση εισαγωγών φυσικού αερίου από τη Ρωσία, έχει πάρα πολλές αιτήσεις για τοποθέτηση του συστήματος σε πλοία που μεταφέρουν LNG από ΗΠΑ, Αλγερία, Κατάρ, Αίγυπτο, προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, κι όχι μόνο. Η Ρωσία σε λίγο θα εξάγει αέριο μέσω αγωγών μόνο σε Κίνα, Ινδία, Πακιστάν και Τουρκία, ενώ όλος ο υπόλοιπος πλανήτης θα χρειάζεται υγροποιημένο φυσικό αέριο μέσω θαλάσσιας μεταφοράς. Έτσι, οι ανάγκες για το ecoSMRT® είναι πολύ μεγάλες.
Εξέλιξη: Δύο φρεγάτες Arrowhead 140 θα κατασκευάσει η Ινδονησία, πρώτη εξαγωγή του τύπου
Υπάρχει επίσης ένα ακόμη ζήτημα γιατί ενώ οι απαιτήσεις για πλοία μεταφοράς LNG είναι τεράστιες, 145 από περίπου 400 παλαιότερα, δεν είναι συμβατά με τους κανονισμούς IMO CII περί περιορισμού του περιβαλλοντικού αποτυπώματος τους. Οι κανονισμοί αυτοί θα ισχύσουν από την 1η Ιανουαρίου 2023, και θα δημιουργήσουν σημαντικό πρόβλημα στις μεταφορές LNG. Εδώ μπορεί να συνεισφέρει η Babcock, που πλέον αναζητά ναυπηγεία εφαρμογής του ecoSMRT®, καθώς τα δικά της είναι “κλεισμένα” από παραγγελίες.
Απαντάμε στους μύθους για την Type 31HN, τη βρετανική πρόταση για το Πολεμικό Ναυτικό
Η κατασκευή ενός νέου πλοίου LNG, που θα είναι συμμορφωμένο με τις νέες διαδικασίες και κανονισμούς, φέρει εκτίναξη κόστους από τα 180 δολάρια τον τόνο, στα 210 δολάρια. Και πάλι, δεν υπάρχουν θέσεις για να κατασκευαστούν. Ενώ από την πλευρά της, η η Babcock, και λόγω της τεχνολογίας ecoSMRT® μπορεί να πάρει σημαντικές νέες παραγγελίες, αν φυσικά βρει που να χτίσει τα εξτρά σκάφη.
Έτσι η πρόταση της Babcock είναι σε πρώτη φάση ελληνικά ναυπηγεία να τοποθετούν τα συστήματα ecoSMRT® σε υπάρχοντα πλοία LNG, ενώ αργότερα να χτίζουν και νέα με το σύστημα αυτό. Η εταιρεία θα κάνει την επίβλεψη, ενώ τα υλικά, π.χ. σωληνώσεις, καλωδιώσεις, ειδικές κατασκευές, μηχανισμοί ελέγχου, τα πάντα σχεδόν, θα προμηθεύονται από την τοπική βιομηχανία. Η προσέγγιση της Babcock είναι απλή. Θα φτιαχτούν ΑΗ140ΗΝ στο Σκαραμαγκά; Τότε θα φέρουν και την τεχνολογία ecoSMRT®. Μόνο η τοποθέτηση ενός ecoSMRT® εκτιμάται πως θα “αφήνει” στο ναυπηγείο περίπου 4,6 εκ. ευρώ, και η εταιρεία εγγυάται πως θα φέρνει τουλάχιστον 5 με 10 “τοποθετήσεις” κάθε χρόνο.
Το ενδιαφέρον είναι πως ήδη δυο Έλληνες εφοπλιστές έχουν επιλέξει το σύστημα και συνεργάζονται με την Babcock LGE για την τοποθέτησή του ecoSMRT® σε LNG carrier τους. Ας προβληματιστούμε λοιπόν με τη συγκεκριμένη πρόταση που συνδυάζει ένα πολύ ικανό πολεμικό πλοίο για το Ναυτικό με μια σοβαρή βιομηχανική επένδυση στο ναυπηγικό τομέα μας. Κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσουμε να είμαστε πελάτες, πρέπει να γίνουμε προμηθευτές.
