Η Ταϊβάν ζει τα τελευταία χρόνια τη δική της εξοπλιστική αναγέννηση, βλέποντας με μεγάλη ανησυχία τις επεκτατικές διαθέσεις της γειτονικής Κίνας. Και βέβαια ως νησί, η Ταϊβάν γνωρίζει πως αν δεχθεί επίθεση, αυτή κυρίως θα γίνει δια θαλάσσης, από μεγάλους κινεζικούς στόλους που θα επιχειρήσουν να αποβιβάσουν στρατεύματα.
Η ναυτική απάντηση όπως που ετοιμάζει είναι άξια προσοχής. Καθώς χθες μόλις, έγινε η τελετή παραλαβής της εγχώριας σχεδίασης κορβέτας Ta Chiang (κλάσης Tuo Chiang). H συγκεκριμένη είναι η δεύτερη της κλάσης, αλλά και η πιο βαριά οπλισμένη (το πρώτο σκάφος ήταν ελαφρά μικρότερο) ενώ σχεδιάζεται να αποκτηθούν ακόμη 5 ίδιες. Τι την κάνει ξεχωριστή; Αν και μικρή σε εκτόπισμα, μόλις 685 τόνους (με φόρτο), μήκους 65 μέτρων, πλάτους 14,8 και με βύθισμα 3, έχει επάνω της ένα «τερατώδη» για τα μεγέθη της οπλισμό.
Αυτός αποτελείται από τα εξής: 8 αντιπλοϊκούς υποηχητικούς πυραύλους Hsiung Feng II, εγχώριας κατασκευής. Αυτοί έχουν εμβέλεια 160 χιλιομέτρων, φέρουν εκρηκτική κεφαλή 180 κιλών ενώ διαθέτουν ραντάρ και υπέρυθρη κεφαλή για την στόχευση του εχθρικού πλοίου. Στη συνέχεια η κορβέτα φέρει 4 αντιπλοϊκούς πυραύλους Hsiung Feng IΙΙ, μια υπερηχητική πλέον σχεδίαση, σημαντική μεγαλύτερη (1,5 τόνος συνολικό βάρος, κεφαλή 225 κιλών, εμβέλεια 400 χιλιομέτρων). Στην αντιαεροπορική άμυνα έχουμε 16 πυραύλους Sky Sword II, με εμβέλεια 30 χιλιομέτρων, ένα Phalanx, ενώ το κύριο πυροβόλο, το Oto Melara 76 χιλιοστών επίσης συνεισφέρει σε εισερχόμενες εναέριες απειλές.
Συνολικά 12 πύραυλοι επιφανείας-επιφανείας, 16 αντιαεροπορικοί, κύριο πυροβόλο και σύστημα εγγύς προστασίας, σε ένα σκάφος που χαρακτηρίζεται ως «κορβέτα» αλλά σε εκτόπισμα είναι ευθέως συγκρίσιμο με τις ελληνικές πυραυλακάτους Super Vita, με επιπρόσθετο «μπόνους» ένα μικρό κατάστρωμα στο πίσω μέρος για χρήση μη επανδρωμένων ελικοπτέρων.
Η σχεδίαση του σκάφους είναι επίσης αρκετά καινοτομική, σε φόρμα καταμαράν, με χαμηλό βύθισμα, χαρακτηριστικά stealth με τα κυρίως οπλικά συστήματα εντός «εσόχης» στο μεσόστεγο, μεγάλη ταχύτητα γύρω στους 38 κόμβους με κινητήρες ντίζελ της MTU και 4 waterjet της σουηδικής Marine Jet Power, ενώ το πλήρωμα είναι μόλις 53 άτομα. Ακόμη το 3D ραντάρ είναι ένα τοπικής κατασκευής μαζί με ραντάρ ελέγχου πυρός και ηλεκτροοπτικά.
Στην Ταϊβάν το πλοίο χαρακτηρίζεται ως «carrier killer», δηλαδή «φονέας αεροπλανοφόρων», κάτι που ακούγεται υπερβολικό αλλά όχι αδύνατο. Καθώς ο μεγάλος οπλικός φόρτος, σε συνδυασμό με την ταχύτητα και το χαμηλό ηλεκτρομαγνητικό ίχνος δείχνουν ένα πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί σκάφος, που θα πλησιάσει ένα εχθρικό στόλο, θα «αδειάσει» ό,τι διαθέτει εναντίον του και θα αποχωρήσει γρήγορα. Τη φιλοσοφία αυτή του υπερφορτωμένου μικρού σκάφους επιφανείας την έχουμε συναντήσει και στις ισραηλινές κορβέτες Sa’ar 6, μόνο που αυτές είναι στους 2.000 τόνους εκτόπισμα. Σε κάθε περίπτωση η αντίληψη αυτή, μεγάλου φόρτου-υψηλής ταχύτητας, πρέπει να προβληματίσει και την ελληνική προσπάθεια αντικατάστασης των παλαιότερων πυραυλακάτων μας, που ήδη συμπληρώνουν 40 και παραπάνω χρόνια υπηρεσίας…
