Η Ευρωκορβέτα (EPC) εμφανίζεται ως ένα πρωτοποριακό συνεργατικό ευρωπαϊκό πρόγραμμα ναυπήγησης πολεμικών πλοίων, το οποίο συνδυάζει την καινοτομία, την ευελιξία και την αποδοτικότητα της σχεδίασης. Στόχος είναι να αντικαταστήσει παλαιότερα πλοία στα Ναυτικά όλων των χωρών που μετέχουν, ενισχύοντας την ικανότητα επιτήρησης και την αμυντική τους ισχύ στη Μεσόγειο και σε άλλες ζώνες ενδιαφέροντος. Η ανάπτυξη γίνεται εντός της πρωτοβουλίας PESCO (Permanent Structured Cooperation) της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για κοινά προγράμματα άμυνας, με την Ε.Ε. να αναλαμβάνει μέρος της αρχικής χρηματοδότησης για έρευνα και ανάπτυξη.
Η Ευρωκορβέτα (EPC) θα έχει χαμηλό κόστος ενώ θα διαμορφωθεί για τις ανάγκες του ΠΝ
Σχεδίαση και χαρακτηριστικά
Το βασικό πλάνο της Ευρωκορβέτας προβλέπει ένα σκάφος περίπου 110 μέτρων με εκτόπισμα γύρω στους 3.000 τόνους, ικανό να φιλοξενεί διάφορα συστήματα και εξοπλισμό, προσφέροντας πολλαπλές λειτουργίες, πάντα όμως πάνω στην ίδια πλατφόρμα. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει δύο εκδόσεις: ένα πολεμικό επιπέδου κορβέτας/ελαφριάς φρεγάτας και ένα περιπολικό. Η ισχυρά οπλισμένη έκδοση είναι σχεδιασμένη για αγώνα επιφανείας-επιφανείας και αέρος-επιφανείας, ενώ η έκδοση περιπολικού έχει μεγάλη εμβέλεια και προηγμένες δυνατότητες επιτήρησης. Συγκεκριμένα:
- Έκδοση μάχης: Θα εξοπλίζεται με ραντάρ 3D και εξελιγμένα συστήματα διαχείρισης μάχης, πυραύλους αντιαεροπορικής άμυνας μεσαίου/μικρού βεληνεκούς, και αντι-τορπιλικά αντίμετρα και θα έχει δυνατότητα ανθυποβρυχιακού πολέμου. Η ταχύτητα εδώ προβλέπεται στους 25-26 κόμβους. Για το σκάφος αυτό ενδιαφέρονται κυρίως Ιταλία και Ελλάδα.
- Έκδοση περιπολίας μεγάλης εμβέλειας: Επίσης με ραντάρ 3D και συστήματα διαχείρισης μάχης, καθώς και πυραύλους αντιαεροπορικής άμυνας, με μεγίστη ταχύτητα τους 24 κόμβους. Εδώ η ανάγκη είναι κυρίως για τα σκάφη Ισπανίας και Γαλλίας.
Όλες οι εκδόσεις παρέχουν τη δυνατότητα μεταφοράς ελικοπτέρου μεσαίου μεγέθους 10 τόνων και διαθέτουν διαμορφούμενο χώρο αποστολής. Ο σχεδιασμός προβλέπει επίσης τη δυνατότητα πλήρως ηλεκτρικής ή υβριδικής πρόωσης, χρήση μη επανδρωμένων σκαφών, και υψηλού επιπέδου διαχείριση δεδομένων.
ThinkOutOfTheBox: Συμμετοχή της Ελλάδας στην EPC με τη ελληνική σχεδίαση Als Class 100
Ποιοί μετέχουν
Το πρόγραμμα ξεκίνησε ως συνεργασία μεταξύ Ιταλίας (επικεφαλής χώρα) και Γαλλίας, με τη συμμετοχή της Ισπανίας και της Ελλάδας να ακολουθεί αργότερα. Στη συνέχεια, εντάχθηκαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες, η Δανία, η Νορβηγία και η Ρουμανία, με την τελευταία να προσανοτολίζεται εκεί για να προμηθευθεί τις νέες κορβέτες της, έχοντας ακυρώσει πολύ πρόσφατα το πρόγραμμα που διαπραγματευόταν με Naval Group και μετά με Damen. Σημαντικό εδώ είναι να πούμε πως έχει οριστεί πλέον ως γενικός συντονιστής του προγράμματος ο OCCAR, o ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαχείρισης Εξοπλιστικών Προγραμμάτων, που έχει στο ενεργητικό του την εξέλιξη γνωστών συνεργατικής ανάπτυξης οπλικών συστημάτων, όπως οι φρεγάτες FREMM, το μεταγωγικό Α400, ή το σύστημα αεράμυνας PAAMS (με πυραύλους Aster 30).
Οι πιο γνωστές συμμετέχουσες εταιρείες περιλαμβάνουν την ισπανική Navantia, τη γαλλική Naval Group, την ιταλική Fincantieri, και τη Naviris, μια κοινοπραξία των δύο τελευταίων η οποία δρα ως εταιρικός συντονιστής. Από ελληνικής πλευράς μετέχουν η Intracom Defense, η ISD, η Hydrus Engineering, η FEAC Engineering, η Prisma Electronics και η Terra Spatium.
Η Ιταλία σχεδιάζει να αποκτήσει οκτώ πλοία, ενώ η Γαλλία και η Ισπανία από έξι η καθεμία και η Ρουμανία 4, άρα υπάρχει μια αρχική απαίτηση για 24 σκάφη. Το ελληνικό ενδιαφέρον μπορεί να φθάσει έως και 6 σκάφη (δεν έχει αποφασισθεί ακόμη), ενώ ήδη έχουμε περιγράψει το αίτημα μας για ένα ακόμη πιο ισχυρά οπλισμένο πλοίο από την έκδοση “μάχης”. Όσο για το χρονοδιάγραμμα, στόχος είναι να περάσουμε από το 2025 σε παραγωγή σκαφών, τουλάχιστον των πρωτοτύπων, με παραδόσεις από το 2027.
Το συνολικό κόστος θα ανέλθει σε 5-6 δισεκατομμύρια ευρώ, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα πλοία που θα αποκτηθούν από τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Το βασικό κόστος ανά πλοίο εκτιμάται περίπου στα 300 εκατομμύρια ευρώ (χωρίς όπλα), αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει ανάλογα με τις παραγγελίες από άλλες χώρες. Η Ιταλία έχει ήδη δεσμεύσει 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ για την πρώτη φάση του έργου, για τα πρώτα 4 σκάφη.
Προς το παρόν είμαστε στη φάση αρχικού σχεδιασμού με την Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του Ευρωπαικού Ταμείου Άμυνας (EDF) να προσφέρει χρηματοδότηση 60 εκατομμυρίων ευρώ, συν την εθνική συμμετοχή όλων των χωρών (η Ελλάδα θα προσφέρει 2,19 εκατ.). Στο επόμενο στάδιο, του βασικού σχεδιασμού, η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση θα ανέλθει σε ακόμη 154,5 εκατ. ευρώ.
Η εναλλακτική για εμάς αντί Gowind/FCx-30
Η χώρα μας αυτή την εποχή “τρέχει” το πρόγραμμα προμήθειας 3 κορβετών (συν μιας ως option) έχοντας φθάσει σε τελικές διαπραγματεύσεις με τη Naval Group (σχέδιο Gowind) και την Fincantieri (FCX-30). Το ενδιαφέρον είναι πως ταυτόχρονα μετέχει ως εταίρος και στην Ευρωκορβέτα, διεκδικώντας και βιομηχανική συμμετοχή. Άρα εδώ έχουμε μια αντίφαση, καθώς αν “κλειδώσουμε” τώρα την αγορά κορβέτας, λογικά οι επόμενες παραγγελίες μας θα πρέπει να είναι στο ίδιο σχέδιο για λόγους ομοιοτυπίας, και όχι “Ευρωκορβέτες”.
Θα ήταν λοιπόν λογικό για το Πολεμικό Ναυτικό, αντί να προχωρήσει άμεσα σε αγορά κάποιων εκ των Gowind/FCΧ-30 να επενδύσει απευθείας στην Ευρωκορβέτα; Μια τέτοια εξέλιξη θα είχε ιδιαίτερη σημασία, καθώς με αυτό τον τρόπο η χώρα μας θα ήταν πρωτοπόρος σε μια νέα σχεδίαση (θα είχε πληρώσει μόνο μικρό μέρος της ανάπτυξης), και θα διαμόρφωνε το πλοίο κατά το δοκούν, κι όχι σύμφωνα με όσα της “επιβάλουν” αυτή τη στιγμή οι κατασκευαστές, με λίγο-πολύ στανταρισμένα σχέδια.
Επίσης, το σχέδιο EPC στο μέλλον θα μπορούσε άνετα να γίνει η βάση για μια ελαφρύτερη έκδοση, που θα αντικαταστήσει τις δικές μας πυραυλακάτους Combattante IIIA/B δίνοντας νέες δυνατότητες στο ΠΝ. Ακόμη και η έκδοση περιπολίας της Ευρωκορβέτας θα μπορούσε να αγοραστεί από το Λιμενικό Σώμα!
Ένα ακόμη πλεονέκτημα είναι πως η Ευρωκορβέτα (σε όλες τις παραλλαγές της) αναμένεται να παραχθεί μαζικά: είπαμε για 24 καράβια αρχικά, που αν μετέχει και η Ελλάδα και άλλες χώρες μπορεί να φθάσουν πάνω από 40. Άρα μιλάμε για μια πολυεθνική κλάση πλοίων με μεγάλη προοπτική, με σημαντικό έργο συντήρησης και αναβάθμισης τους, που θα προσφέρει στην Ελλάδα και έσοδο, από την όποια δική μας βιομηχανική συμμετοχή. Στοιχεία δηλαδή που θα ευνοήσουν μακροπρόθεσμα και το δικό μας ναυπηγικό-τεχνολογικό τομέα, και περισσότερο από ένα “περιστασιακό” χτίσιμο δύο μόλις πλοίων, όπως συζητάμε τώρα.
ΟΝΕΧ: Επεκτείνει τη συνεργασία με την Fincantieri, σε Ευρωκορβέτα και Constellation
Δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως αν στραφούμε στην EPC, λήγει και ο σημερινός ανταγωνισμός Γαλλίας και Ιταλίας για το τρέχον πρόγραμμα 3 κορβετών. Καθώς και οι δύο χώρες, πιο σωστά τα μεγάλα ναυπηγεία τους, Naval Group και Fincantieri, είναι οι επικεφαλής του προγράμματος της Ευρωκορβέτας. Άρα τους “συναντάμε” μαζί εκεί και μπορούμε σε άλλο επίπεδο συνεννόησης, να δομήσουμε μια ευρύτερη συνεργασία, με στόχο τη δημιουργία μιας πιο αποτελεσματικής και ανταγωνιστικής ευρωπαϊκής ναυπηγικής βιομηχανίας. Και βέβαια θα είχε άλλη αξία για εμάς να συνεργαστούν με την κοινοπραξία Naviris τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά ή/και τα Ναυπηγεία Ελευσίνας!
Συνολικά λοιπόν, βλέποντας πως το πρόγραμμα των 3 κορβετών έχει και ανέβει σε κόστος και παραμένει περιορισμένο σε λίγα σκάφη, ενώ οι ανάγκες μας είναι εκφρασμένες για τουλάχιστον 6 πλοία (συν ότι άλλο χρειαστούμε σε παρόμοιο μέγεθος), η εναλλακτική της Ευρωκορβέτας προβάλλει ως αξιόλογη. Θα είναι ένα νέο σχέδιο, με δική μας (συν)διαμόρφωση, θα ταιριάζει στις δικές μας ανάγκες, θα έχει μαζική παραγωγή άρα ελεγχόμενο κόστος, θα έχει πανευρωπαική διάδοση και υποστήριξη, θα παράξει περισσότερο “έργο” για την αμυντική βιομηχανία μας. Σίγουρα οι παραδόσεις σκαφών θα έρθουν κάποια χρόνια αργότερα από ότι αν παραγγέλναμε τώρα 3 γαλλικές ή ιταλικές κορβέτες, αλλά η αναμονή μπορεί να δώσει και αυτό που τόσο μας λείπει: ένα σοβαρό μακροχρόνιο προγραμματισμό ναυτικών εξοπλισμών, με όραμα και εγχώρια συμμετοχή.
Η Ελλάδα θα μπορούσε να παραλάβει κορβέτες νέας γενιάς EPC από το 2027!
