Πριν λίγες μέρες, μάθαμε κάτι πολύ ενθαρρυντικό, το Πολεμικό Ναυτικό ξεκίνησε την υλοποίηση της σύμβασης της -αρχικά- συντήρησης και -μετέπειτα- εκσυγχρονισμού των ελικοπτέρων S-70B6/B. Είναι μια από τις πολλές συμβάσεις Follow On Support (FOS) αλλά και Upgrade που υπογράφουν συνεχώς οι Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας μας, προκειμένου να επαναφέρουν σε λειτουργική κατάσταση αμυντικό υλικό αξίας πολλών δισεκατομυρίων ευρώ, που αφήσαμε (πρώτος πληθυντικός) να απαξιωθεί.
Αναφερόμαστε πολλές φορές στο ΠΝ, θα πούμε μερικά πράγματα τα οποία πρέπει να ακουστούν (γραφτούν). Ακόμη και μέσα στην πολυετή, δημοσιονομική κρίση, όταν όλα τα ιπτάμενα μέσα καθηλωνόντουσαν λόγω ολιγωρίας της πολιτικής ηγεσίας (το λέμε ευγενικά), το ΠΝ, με διάφορες “τεχνικές” κατάφερνε να κρατάει σε αυξημένη επιχειρησιακή ικανότητα τα ελικόπτερά του. Όχι μόνο φυσικά τα ελικόπτερα, αλλά και τις παρωχημένες φρεγάτες του, τις γηραιές ΤΠΚ και τα πολύ παλιά υποβρύχιά του. Μιλάμε για ποσοστά διαθεσιμότητας πολλαπλάσια άλλων Σωμάτων. Για μας, αυτό σημαίνει σεβασμός στα χρήματα των φορολογουμένων, αλλά και επαγγελματισμός των στελεχών.
Αναμένεται άμεσα η ενεργοποίηση σύμβασης FOS για τα ελικόπτερα S-70B6 AegeanHawk του ΠΝ
Έτσι, βλέπαμε S-70B6 να κάνουν διασώσεις όχι μόνο στο Αιγαίο και το Ιόνιο, αλλά και στην … ενδοχώρα. Θα ρωτήσει κάποιος, “μα δεν είναι υποχρεωμένο το ΠΝ να διαθέτει τα ελικόπτερα για διασώσεις;” Φυσικά και είναι, αλλά μετά ας μην ζητάμε από τα ελικόπτερα να βρίσκουν και υποβρύχια στην επόμενη ελληνοτουρκική κρίση. Όπως “κάψαμε” τις ώρες των κινητήρων των CH-47DG Chinook με τις δασοπυροσβέσεις, ας μην περιμένουμε να μεταφέρουμε καταδρομείς για να ενισχύσουμε/ανακαταλάβουμε βραχονησίδα. Πάντως, επιστρέφοντας στο ΠΝ, τα ιπτάμενα μέσα του διατηρούσαν, και διατηρούν, μια υψηλή διαθεσιμότητα. Σε σχέση πάντα με την ΠΑ και τον ΕΣ.
Το ΠΝ, με την αγορά των MH-60R Romeo, ζήτησε και σύμβαση FOS αλλά και περιορισμένο εκσυγχρονισμό για τα S-70B6. Αυτό που “καίει” όμως το ΠΝ, είναι η διαθεσιμότητα των ελικοπτέρων. Με τα πλοία να γηράσκουν επικίνδυνα, με τα Ρ-3 να μην είναι διαθέσιμα, το κυνήγι του “Τουρκικού Οκτώβρη” θα πρέπει να γίνει από τα ελικόπτερα. Το είδε το καλοκαίρι, όταν τα ελληνικά S-70B6 έγραψαν ιστορία που δεν μπορεί καν να δημοσιευτεί. Αλλά για να συνεχίσουν να γράφουν ιστορία, θα πρέπει να μπορούν να πετάνε! Κι όχι να κάθονται στον Μαραθώνα, με μουσαμάδες σε μια άκρη, και να περιμένουν ανταλλακτικά που δεν έρχονται ποτέ.
Το θέμα είναι πως το ΠΝ έφτιαξε μια εξαιρετική σύμβαση, που έβαλε μέσα και τη σύμβαση FOS. Aπό τη στιγμή των υπογραφών, μέχρι τη στιγμή της έναρξης υλοποίησης της σύμβασης, περνούν μέχρι και χρόνια. Το ΠΝ κατάφερε μέσα σε ελάχιστους μήνες να ενεργοποιήσει τη σύμβαση, πήρε το ελικόπτερο που δεν μπορούσε να πετάξει, το φόρτωσε σε οχήματα, και το πήγε σε εγκαταστάσεις ελληνικής ιδιωτικής εταιρείας που έχει συμβληθεί με την Sikorsky. Όσο διαβάζετε αυτές τις γραμμές, το ελικόπτερο συντηρείται με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς, και θα αποδοθεί πίσω στο ΠΝ, πετώντας βέβαια, μέσα σε 5 εβδομάδες! Για ένα ελικόπτερο, που ήρθε με “οδική βοήθεια”, και τους κινητήρες σε κιβώτια…
Μπορεί όλα αυτά να θεωρούνται απλά και εύκολα, αλλά δεν είναι. Ας δούμε πως το ΠΝ πρωτοπόρησε πάλι, και πως πρωτοπόρησε και η χώρα μας. Για να θυμίσουμε, το ΠΝ δεν “φοβάται” να πρωτοπορήσει, όταν πριν από 5 χρόνια ανέθεσε την εκπαίδευση των πιλότων των Ρ-3 πάλι σε ιδιωτική εταιρεία! Η ίδια κυβέρνηση των ΗΠΑ αναγνώρισε πως για πρώτη φορά στην ιστορία των FMS, ενεργοποιήθηκε διακρατική συμφωνία και παρήγαγε έργο σε λιγότερο από έξι μήνες.
#1: Το ΠΝ ζήτησε και πήρε εργοστασιακή συντήρηση σε εξαιρετική τιμή, και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αν συγκριθεί ο χρόνος αυτός, με τα χρόνια που βρίσκονται ιπτάμενα μέσα σε ΕΑΒ ή άλλα μέρη, τότε μπορεί και να κλάψουμε… Στην περίπτωση του ΠΝ χαιρόμαστε.
#2: Κίνησε τις διαδικασίες ενεργοποίησης της σύμβασης FOS σε χρόνους που πραγματικά δεν έχουν ξαναγίνει. Θυμίζουμε πως η FOS και η αναβάθμιση είναι FMS, άρα επεμβαίνει η Αμερικανική Κυβέρνηση και το USN. Άρα, δεν είναι μόνο η δική μας, η ελληνική, η ελληνικότατη, γραφειοκρατία, είναι και η αμερικανική. Και μιλάμε για αξιωματικούς που το κάνουν γιατί έχουν την αίσθηση του καθήκοντος, αν μπει το ελικόπτερο Φλεβάρη του 2021 το ελικόπτερο ή Δεκέμβρη του 2021, τα ίδια θα πάρουν. Αυτό το λέμε γιατί μερικοί τους θεωρούν “δημόσιους υπάλληλους”. Δεν είναι.
EKTAKTO: Η κατασκευή των ελληνικών MH-60R του Πολεμικού μας Ναυτικού ξεκινά!
#3: Σας λένε κάτι οι ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΕΣ; Η Sikorsky, όχι γιατί ήταν υποχρεωμένη, αλλά γιατί τη συνέφερε, επέλεξε ελληνική εταιρεία να κάνει το πρόγραμμα της συντήρησης/αναβάθμισης. Έκανε λοιπόν, σε συνεργασία με το USN, έρευνα αγοράς στην Ελλάδα, βρήκε εταιρεία που εκπληρώνει τις προδιαγραφές του USN σε ποιότητα αλλά και ασφάλεια, και την έκανε subcontractor. Έτσι, μεγάλο ποσό της σύμβασης, ουσιαστικά όλη η εργασία, επιστρέφει στην Ελλάδα, ενώ μια ελληνική εταιρεία έχει γίνει certified για συντήρηση ελικοπτέρων S-70.
#4: Η εταιρεία αυτή, σε συνεργασία με Sikorsky και ΠΝ, σχεδίασαν το πρόγραμμα των συντηρήσεων. Ο ρυθμός του θα είναι σε τέτοιο επίπεδο, που δεν θα εκπλαγούμε αν δούμε και τα 11 κάποια στιγμή, μέσα στο 2021, στον αέρα, να κάνουν “πλάκα” σε κανά φουκαριάρικο τουρκικό 209/1200 που έκανε το λάθος να περάσει εκεί που δεν έπρεπε να περάσει.
#5: Η βάση συντήρησης του Ναυτικού δεν απαξιώνεται, απλά οι άνθρωποι θα μπορούν να ασχοληθούν εντατικότερα με την συντήρηση των ελικοπτέρων εν πλω, και έτσι, τα περισσότερα ελικόπτερα θα βρίσκονταί εκεί που πρέπει, δηλαδή στο υπόστεγο των φρεγατών.
Για να απαντήσουμε σε φίλους αναγνώστες, η επιλογή μιας ιδιωτικής εταιρείας στην Ελλάδα, δεν είναι έγκλημα, είναι ευλογία. Η τεχνογνωσία που κερδίζεται, μένει στην Ελλάδα, δεν φεύγει στο εξωτερικό ενώ δημιουργούνται καλοπληρωμένες και ΜΟΝΙΜΕΣ θέσεις στον ιδιωτικό τομέα. Ένας ιδιώτης μπορεί να πληρώσει έναν μηχανικό υψηλού επιπέδου, που στην ΕΑΒ θα έπαιρνε μισθολόγιο δημοσίου τομέα, και αναγκαστικά θα έφευγε από τη χώρα μας για μια καλύτερη τύχη (όπως και έγινε σε πάμπολες περιπτώσεις). Και σε περίπτωση “ανάγκης” (πολέμου για να είμαστε σαφείς, ή φυσικής ή άλλης καταστροφής), η ελληνική ιδιωτική εταιρεία δεν θα φύγει εκτός Ελλάδας. Εδώ θα μείνει, και θα παράσχει ότι χρειάζεται για το Εθνικό Συμφέρον. Είναι ανόητο να λένε κάποιοι πως μόνο μια Δημόσια Επιχείρηση μπορεί να προσφέρει σε καιρό πολέμου. Ανόητο και επικίνδυνο σαν επιχείρημα. Άλλωστε οι εταιρείες αυτές, αυτών των δραστηριοτήτων επιτάσσονται ως εγκαταστάσεις και προσωπικό σε περίπτωση πολέμου από την Πολεμική Αεροπορία ή το Πολεμικό Ναυτικό!
Προφανώς και οι δημόσιες εταιρείες είναι ένα ισχυρό asset για την Ελλάδα, αλλά κάποια στιγμή, πρέπει να δούμε το τι έχουν επιτύχει οι ελληνικές ιδιωτικές εταιρείες. Σαν την Aeroservices, που ανέλαβε τα Aegeanhawk, υπάρχουν πολλές, δεν είναι μόνη της. Ειδικά στη συντήρηση εναερίων μέσων, έχουν δημιουργηθεί ικανές εταιρείες. Αντί λοιπόν να στέλνουμε εναέρια μέσα για συντήρηση στο εξωτερικό, μπορούμε να επιλέξουμε κάποια από τις ελληνικές εταιρείες. Η ανεργία εδώ στη χώρα μας είναι ψηλά, όχι στο εξωτερικό. Δεν υπάρχει μόνο ΕΑΒ ή εξωτερικό. Υπάρχει ΕΑΒ ή κάποια άλλη ελληνική εταιρεία. Κάποια στιγμή θα επανέλθουμε και σε αυτό.
Κλείνοντας, θα πρέπει να πούμε για μια ακόμη φορά τη διαφορετική νοοτροπία, ευελιξία και αποτελεσματικότητα του ΠΝ. Η αριστοτεχνική σύμβαση για εκσυγχρονισμό, που συμπεριέλαβε και το Follow On Support, η ταχύτητα ενεργοποίησης, δείχνει πολλά για το ΠΝ και την πορεία του στον 21ο αιώνα.
