Σε βίντεο που έδωσε στη δημοσιότητα η διεύθυνση αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκικής Προεδρίας, γίνεται πλέον επίσημα γνωστό πως το TCG Anadolu, το ισπανικής σχεδίασης αλλά τουρκικής κατασκευής LHD, από μίνι-αεροπλανοφόρο με F-35B όπως ήταν η αρχική πρόθεση, θα γίνει πλατφόρμα για το νέο μοντέλο της Baykar, το μη επανδρωμένο Bayraktar TB3. Έτσι Bayraktar TB3 θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί το πρώτο navalized UAV/UCAV, καθώς εμφανίζεται με αναδιπλούμενες πτέυρυγες!
Του χρόνου σε υπηρεσία το τουρκικό ελικοπτεροφόρο Anadolu με «ό,τι υπάρχει διαθέσιμο»
Βέβαια το F-35B είναι σήμερα η μοναδική λύση παγκοσμίως, για όποιον επιθυμεί να αποκτήσει ένα αεροσκάφος STOVL (Short Take Off Vertical Landing), δηλαδή βραχείας απογείωσης και κάθετης προσγείωσης. Και ήταν το βρετανικό Ναυτικό όπως και οι Αμερικανοί Πεζοναύτες που “πρωτοστάτησαν” στην συγκεκριμένη παραλλαγή του F-35 για τα δικά τους αεροπλανοφόρα.
Επιμένει η Navantia στην πώληση δεύτερου «Anadolu» στο Τουρκικό Ναυτικό
Ειδικά όμως η κατασκευή από τους Βρετανούς των αεροπλανοφόρων κλάσης Queen Elizabeth, έχει το εξής παράδοξο. Τα πλοία, θα μπορούσαν, εφόσον έπαιρναν καταπέλτες, να εξοπλιστούν με F-35C, κι έτσι να έχουν ένα μοντέλο με μεγαλύτερες δυνατότητες από το F-35B. Αλλά μάλλον υπερίσχυσε η δυνατότητα εναλλαγής ρόλων μεταξύ των αεροπλανοφόρων του Royal Navy και βάσεων ξηράς, όπως γινόταν κάποτε με τα GR1/3/5/7 Harrier.
Από την πλευρά των Αμερικανών Πεζοναυτών, αυτοί δεν είχαν πολλές επιλογές. Είτε θα φόρτωναν F/A-18E/F σε αεροπλανοφόρα του US Navy (όπως τώρα), είτε θα αγόραζαν F-35B για να μπορούν να πολεμούν από τα δικά τους ελικοπτεροφόρα. Άλλωστε, ήταν πολύ πιο εύκολο να πείσουν το Κογκρέσο πως υπάρχει λόγος υπάρξης για επιπλέον “μικρά” αεροπλανοφόρα/ελικοπτεροφόρα, δυνατότητα που έχουν χάσει οι ΗΠΑ από τον πόλεμο της Κορέας.
Το F-35B όμως έγινε και το αεροσκάφος που μετέτρεψε σε αεροπλανοφόρα πλήθος … ελικοπτεροφόρων. Έτσι, και οι Ιταλοί απέκτησαν το δικό τους αεροπλανοφόρο (πάντα είχαν, αλλά με υποηχητικά Harrier), ενώ οι Κορεάτες και οι Ιάπωνες μπήκαν στη λίστα της Lockheed για τα F-35B. Οι Ισπανοί τώρα το σκέφτονται ακόμη για τα δικά τους.
Τούρκος ναύαρχος εν αποστρατεία προτρέπει στην αξιοποίηση παροπλισμένου αεροπλανοφόρου!
Οι Τούρκοι δεν το είχαν σκεφτεί μάλλον από την αρχή, αλλά το συζήτησαν σχετικά γρήγορα. Έτσι, στα 100, θεωρητικά πάντα, F-35A που θα αγόραζαν, προσέθεσαν και 16 F-35B, σύνολο δηλαδή 116 αεροσκάφη. Βέβαια, δεν είχαν καταφέρει να εξηγήσουν που θα έβρισκαν τα χρήματα για όλα αυτά, αλλά δεν πειράζει, αρκεί η καλή διάθεση. Ας είναι καλά ο Ερντογάν, που κατάφερε αυτό που δεν περιμέναμε, κατέρριψε όλα τα F-35 της Τουρκίας, πριν αυτά εμφανιστούν στο Αιγαίο.
Το θέμα όμως είναι πως το TCG Anadolu είχε πλέον μετατραπεί από ελικοπτεροφόρο σε αεροπλανοφόρο. Ουσιαστικά, εμφανισιακά πάντα, με προσθήκη ski jump (απαραίτητο όταν δεν υπάρχουν καταπέλτες σε πλοία) το πλοίο είχε αλλάξει “λίγο”, στην πραγματικότητα πρέπει να έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές για να μπορεί να φιλοξενεί, συντηρεί, επισκευάζει έναν αριθμό F-35B. To Anadolu είναι πράγματι “F-35B ready”.
Είναι μάλλον καιρός να το πούμε. Υπάρχει πλέον καλύτερη λύση αντί των P-3B Orion για το ΠΝ
Κι εδώ είναι πραγματικά το θέμα του σημερινού μας άρθρου. Την επιλογή που κάνουν οι γείτονες μπορούμε να την πούμε αναγκαστική, μπορούμε να την πούμε ευρηματική, μπορούμε να την πούμε περίεργη. Αλλά το θέμα είναι ότι κάνουν μια επιλογή. Ποια είναι αυτή;
To Bayraktar TB3, είναι μελλοντική έκδοση του Bayraktar TB2, που ήδη έχει αποδειχτεί μεγάλη εμπορική επιτυχία. Μιλάμε για μια από τις πλέον διαδεδομένες μη επανδρωμένες εναέριες πλατφόρμες. Βέβαια, δεν μπορούμε να βγάλουμε από το μυαλό μας, πως οι Τούρκοι πωλούν ακόμη και κάτω του κόστους προκειμένου να πετύχουν τις εξαγωγές, ενώ το UAV έχει πλήθος εμπορικά διαθέσιμων συστημάτων (κι όχι military standards). Αυτό όμως δεν αλλάζει την αξία του.
Το θέμα είναι πως οι Τούρκοι προσπαθούν να κάνουν κάτι που μόνο οι ΗΠΑ το έχουν πετύχει, να απονηώνουν και να προσνηώνουν ένα UAV MALE. Και μπορεί το Αμερικανικό Ναυτικό να έχει κάποια UCAV/UAV, αλλά έχει και τις αντίστοιχες δυνατότητες. Από την άλλη η κατασκευάστρια του Bayraktar, η εταιρία Baykar, δεν είναι ούτε Lockheed Martin, ούτε Boeing και στερείται στοιχειώδους εμπειρίας στις επιχειρήσεις από πλωτά μέσα. Άλλο να σηκώνεις ένα ελικόπτερο, άλλο ένα μέσο σταθερών πτερύγων από ελικοπτεροφόρο. Και αυτή τη στιγμή δεν έχουμε πρόχειρη μια έρευνα για παλαιότερη χρήση ski jump για απονήωση ελικοφόρων UCAV… Μάλλον είναι μια τουρκική ιδέα.
Θα πάμε και μακρύτερα. Οι αναδιπλούμενες πτέρυγες είναι φυσικά all time classic επιλογή από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά σε UAV; Δεν μιλάμε μόνο για το επιπλέον βάρος, μιλάμε και για το μηχανολογικό ρίσκο. Βέβαια, με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, και της αεροναυπηγικής τους εμπειρίας, οι Τούρκοι θα καταφέρουν να υπολογίσουν τις όποιες ενισχύσεις στις πτέρυγες, θα βάλουν τις σωστές διατομές, θα ενισχύσουν τον κινητήρα. Όλα αυτά θα χρειαστούν χρόνο, και κόστος, κι όλα αυτά για λίγα ΤΒ3. Και πάμε στο σημαντικότερο από όλα…
Οι επιχειρήσεις από αεροπλανοφόρα δεν είναι κάτι εύκολο, είτε απονηώνεις ένα F-35C, είτε ένα Su-33 είτε ένα Rafale, είτε ένα J-15. Γιαυτό σήμερα μόνο τρία ναυτικά μπορούν να το κάνουν, το αμερικανικό, το γαλλικό και το κινεζικό (με το Κουζνέτσοφ εκτός για πολλά χρόνια, οι Ρώσοι δεν έχουν αεροπλανοφόρο, μέχρι νεοτέρας). Επίσης, η δυνατότητα επιχειρήσεων από αεροπλανοφόρα, είναι η δυσκολότερη και ακριβότερη πιστοποίηση για ιπταμένους.
Αναφορές για πιθανή πώληση Bayraktar στη Νιγηρία, η Τουρκία συνεχίζει την αφρικανική της «επέκταση»
Στην περίπτωση των Bayraktar TB3, θα χρειαστεί ειδική εκπαίδευση για τους χειριστές τους πάνω στο πλοίο. Ίσως όμως η όλη διαδικασία να γίνεται τελείως αυτοματοποιημένα, με τη βοήθεια συστημάτων αυτόνομης πτήσης (που κι εκεί έχουν κάνει άλματα οι γείτονες). Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως το TCG Anadolu θα μπορεί να εξαπολύει και να ανακτά τα Bayraktar TB3 με οποιοδήποτε καιρό, οποιαδήποτε στιγμή. Όπως έχουμε μάθει εδώ και πολλά χρόνια, η μικροηλεκτρονική δεν μπορεί να νικήσει τη φυσική.
Ας υποθέσουμε τώρα πως όλα αυτά έχουν επιτυχή έκβαση. Σε εύλογο χρονικό διάστημα, η Baykar καταφέρνει να αναπτύξει το ΤΒ3, αυτό να είναι επιτυχημένο, κι εντός προδιαγραφών. Τι θα έχει επιτύχει η Τουρκία; Μπορούμε να πούμε ότι έχει αναπτύξει μια απειλή ανάλογη με αυτή ενός TCG Anadolu με αεροσκάφη F-35B; Καμία σχέση, μιλάμε για τελείως διαφορετικές δυνατότητες. Αλλά, υπάρχει κι ένα αλλά…
Bayraktar TB2: Οι Μαροκινοί χειριστές τελειώνουν την εκπαίδευση στην Τουρκία
Μπορεί να μην έχει ελπίδες εναντίον π.χ. των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο (αν τελικά το ΠΝ αποφασίσει να επενδύσει σε σύγχρονες σουίτες EW για παρεμβολή στα πολλά μη επανδρωμένα των Τούρκων) αλλά σε δευτερεύοντα μέτωπα, όπως για παράδειγμα στη Λιβύη, ή στην Σομαλία, θα μπορούσε να ήταν πραγματικό game changer. Εκεί, χωρίς ο αντίπαλος να έχει αεροπορική προστασία και σύγχρονα αντιαεροπορικά, τα ΤΒ3 θα μπορούσαν αργά αλλά σταθερά να γονατίσουν ένα στρατό ατάκτων αρκετά αποτελεσματικά.
Επίσης, το ΤΒ3 θα μπορούσε να εξαχθεί πλέον παντού, σε όλες τις χώρες που έχουν ανάλογου μεγέθους και τύπου αεροπλανοφόρα. Η Νότιος Κορέα και η Ιαπωνία θα ήταν ανόητες αν δεν το αγόραζαν, καθώς θα είχαν ένα πάμφθηνο μέσο εναέριου εντοπισμού, που θα χρησιμοποιούσαν αντί των πανάκριβων σε απόκτηση και χρήση, F-35B. Έτσι, θα βλέπαμε ακόμη και ΤΒ3 πάνω από κινεζικά νησιά στο μέλλον, και πολλά δολάρια να ρέουν προς την Τουρκία.
Θα πετύχουν οι Τούρκοι; θα αποτύχουν; Άγνωστο. Το μόνο σίγουρο είναι πως προσπαθούν. Η απαγόρευση του F-35B έδωσε προφανώς ευκαιρία στην Baykar να προτείνει κάτι “τρελό” και αυτό να υιοθετηθεί. Πληρώνουν αδρά οι ταλαιπωρημένοι γείτονες τις νεοοθωμανικές επιδιώξεις τους. Δική τους επιλογή. Απλά πρέπει να βγάλουμε ένα συμπέρασμα από όλα αυτά. Για να πετύχεις, πρέπει να προσπαθήσεις. Αν δεν προσπαθήσεις, απλά έχεις αποτύχει χωρίς κόπο.
