Όπως είχαμε γράψει πρόσφατα, η διαδικασία για την επιλογή νέας κορβέτας για το Πολεμικό μας Ναυτικό συνεχίζεται χωρίς καμία διακοπή. Η οδηγία που υπάρχει είναι πως τα εξοπλιστικά προγράμματα δεν καθυστερούν καθώς το μέλημα της νέας ηγεσίας είναι η περαιτέρω ενίσχυση του Στόλου το συντομότερο δυνατόν. Το Πολεμικό Ναυτικό δεν διάκοψε ούτε στιγμή την αξιολόγηση, ούτε την περίοδο των ετήσιων τακτικών κρίσεων, ενώ το ίδιο ισχύει και για την περίοδο των εκλογών.
Η επιλογή της νέας κορβέτας είναι ένα από τα δυο μεγάλα προγράμματα του Πολεμικού μας Ναυτικού, το έτερο είναι ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ200ΗΝ. Οι αναγνώστες μας θα θυμούνται πως το Πολεμικό Ναυτικό έχει περάσει εδώ από πολλές φάσεις: την περίοδο 2009-2014 έγινε ο σχεδιασμός και εντάχτηκε το πρόγραμμα στις άμεσες προτεραιότητες. Το 2015 πέρασε περιέργως σε δεύτερη μοίρα, και επιλέχτηκε για άμεση υλοποίηση το πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των Ρ-3Β. Πλέον όμως ακόμη περιμένουμε να πετάξει ένα εκσυγχρονισμένο Ρ-3Β, ενώ οι 4 ΜΕΚΟ200ΗΝ κινδυνεύουν με άμεση απαξίωση.
Η Babcock εκσυγχρονίζει τις MEKO200 της Νέας Ζηλανδίας. Που είναι το “ρίσκο” στις ελληνικές;
Το 2018-2019 ξεκίνησε μια άλλη μελέτη, για πρόγραμμα περιορισμένου εκσυγχρονισμού των ΜΕΚΟ, με αρχικό προβλεπόμενο κόστος 120 εκατ. ευρώ (και για τα 4 πλοία), που λίγο μετά αυξήθηκε στα 140 εκατομμύρια, με ελπίδες να φθάσει και τα 160. Το 2020 το πρόγραμμα αυτό ανέβηκε στα 400 εκατ. όσο δηλαδή είχε προϋπολογιστεί και το 2014 (ενώ το 2015 το ΠΝ θεώρησε πως τα κονδύλια έπρεπε να πάνε στα Ρ-3Β).
Μια άλλη παράμετρος της αναβάθμισης των ΜΕΚΟ είναι πως αρχικά αυτή θεωρούνταν “συνδεδεμένη” με την απόκτηση νέων φρεγατών (που έγιναν τελικά φρεγάτες και κορβέτες), σε μια ελπίδα μελλοντικής ομοιοτυπίας. Τελικά επιλέχθηκε η FDI της Naval Group, η πρόταση της οποίας για εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ δεν έγινε αποδεκτή.
Δείτε τώρα ΖΩΝΤΑΝΑ το webinar της ΠΤΗΣΗΣ για τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών MEKO
Αντίθετα, επιλέχθηκε ως πλέον συμφέρουσα η νεόκοπη τότε πρόταση της γερμανικής ThyssenKrupp Marine Systems (TKMS), η οποία σε συνεργασία με την Thales Netherlands είχε προσφέρει μια ανταγωνιστική λύση κοντά στα 500 εκατ. ευρώ, ενώ η Lockheed Martin και η Babcock προσέφεραν λύσεις κοντά στα 800 εκατ. ευρώ έκαστη. Όπως όμως είχαμε γράψει, η περιγραφή των εργασιών των εταιρειών ήταν διαφορετική! Τότε είχε επέμβει η ΓΔΑΕΕ και είχε ζητήσει νέο κύκλο προσφορών, με αποτέλεσμα οι 3 εταιρείες να επανέλθουν, αλλά πάνω-κάτω στα ίδια, με τους Γερμανούς πάντα λίγο φθηνότερους. Ελέω Thales Netherlands που προσέφερε το σύστημα μάχης TACTICOS, το ΠΝ αποφάσισε να προχωρήσει προς τη γερμανική λύση, ώστε να πετύχει και ομοιοτυπία μεταξύ των εκσυγχρονισμένων MEKO200HN, των εκσυγχρονισμένων φρεγατών S όπως και των πυραυλακάτων τύπου Super Vita.
ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ: Εκσυγχρονισμός MEKO200HN, νέες φρεγάτες/κορβέτες, και μερικές “αποκλειστικότητες”
Πάντως η προτίμηση στη TKMS μοιάζει αρκετά παρακινδυνευμένη, αν και επικοινωνήθηκε σαν η “λογική επιλογή” αφού ο όμιλος είναι η φυσική συνέχεια της Blohm & Voss, κατασκευάστριας των πλοίων. Δηλαδή, η TKMS “έπεισε” το ΠΝ πως είναι ο “αρχικός κατασκευαστής” (OEM, Original Equipment Manufacturer). Κανείς βέβαια δεν είδε τη μικρή λεπτομέρεια πως η TKMS δεν έχει ποτέ της εκσυγχρονίσει κάποια ΜΕΚΟ, ούτε έχει και το ownership των πλοίων πλέον.
Αντίθετα, οι ελληνικές ΜΕΚΟ200ΗΝ είναι τα πρώτα επιτυχημένα πλοία της σειράς, με τις αρχικές ΜΕΚΟ360 αλλά και τις τουρκικές ΜΕΚΟ200ΤΝ Track I που είχαν προηγηθεί, να χαρακτηρίζονται από μετριότητα σαν πλοία. Και ήταν η εμπλοκή του ΠΝ με την κλάση, αλλά και η τριβή των έμπειρων Ελλήνων αξιωματικών, που έκαναν τις ελληνικές ΜΕΚΟ200 υπόδειγμα για νέες πωλήσεις του τύπου.
Η TKMS δεν κατάφερε να αποσπάσει κανένα συμβόλαιο εκσυγχρονισμού των πλοίων του τύπου, ούτε των αυστραλιανών, ούτε των νεοζηλανδικών. Η Αυστραλία επέλεξε την Babcock για τον εκσυγχρονισμό, και η Νέα Ζηλανδία την Lockheed Martin Canada (που συνεργάστηκε με την Babcock). Ακόμη και το γερμανικό ναυτικό, τις -περίπου όμοιες- φρεγάτες F123 επέλεξε να τις εκσυγχρονίσει με την εμπλοκή της Saab (ηλεκτρονικά) και του ναυπηγείου Α & Β (σαν integrator). Με λίγα λόγια, προκαλεί μέγιστη εντύπωση η σπουδή του ΠΝ να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις μόνο με την TKMS.
H TKMS, αναγκάστηκε εκ των υστέρων να βελτιώσει σημαντικά την πρότασή της, και με αμοιβαίες υποχωρήσεις, έριξε τις απαιτήσεις της στα περίπου 605 εκατ. ευρώ. Το πρόβλημα όμως είναι πως καθώς μπήκε “τελευταία” στη μάχη της διεκδίκησης, έχει κάνει ελάχιστη προεργασία σε σχέση με αυτή που έκαναν εταιρείες όπως οι Damen, LM, Babcock ή η Naval Group. Έτσι, πολλά πράγματα για την κατάσταση των πλοίων τα μαθαίνει, με δική της ευθύνη, καθυστερημένα, και αναπροσαρμόζει συνεχώς τις απαιτήσεις της και τα προς παράδοση.
Έτσι «χτίστηκαν» οι ΜΕΚΟ200ΗΝ, του Αρχιπλοιάρχου ε.α. Ευστάθιου Νικολάου Π.Ν.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως υπάρχει μεγάλη διαφωνία σχετικά με το ποιος θα έχει την τελική ευθύνη του αποτελέσματος. Κι αν αυτό είναι επιτυχημένο, όλοι θα το θέλουν, αν όμως εμφανιστούν προβλήματα, τότε πάλι το ΠΝ θα κληθεί να “βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά”. Καθώς λοιπόν το Ναυτικό φοβάται μια νέα υπόθεση “ΩΚΕΑΝΟΣ” – δηλαδή το υποβρύχιο μας κλάσης 209/1200 που η αναβάθμιση του με αναερόβια πρόωση κόστισε όσο σχεδόν ένα νέο 214ΗΝ, με δεκάδες αξιωματικούς και πολλές ηγεσίες να μοχθούν για να βγει αποτέλεσμα- πλέον ζητούνται συνεχώς εγγυήσεις για το πρόγραμμα των ΜΕΚΟ.
Θυμίζουμε πως ο εκσυγχρονισμός των ΜΕΚΟ200ΗΝ κάποια στιγμή παραλίγο να ακυρωθεί, υπέρ της αγοράς μιας ακόμη κορβέτας. Υπήρξε τότε μια έντονη διαμάχη σε πολύ υψηλό επίπεδο, η οποία λύθηκε με παρέμβαση του ΓΕΕΘΑ και του Μεγάρου Μαξίμου. Καθώς μια κορβέτα δεν μπορεί επουδενί να αντικαταστήσει 4 φρεγάτες, συνεπώς ο εκσυγχρονισμός συνεχίζει να θεωρείται απολύτως απαραίτητος. Άλλωστε, η νέα ηγεσία πιστεύει απόλυτα στην Δομή Δυνάμεων με 12 φρεγάτες και 6 κορβέτες.
Η Babcock επιμένει στην ολοκληρωμένη πρόταση της για AH140 και αναβάθμιση MEKO
Αυτή τη στιγμή, η όποια στασιμότητα οφείλεται στη γερμανική πλευρά, καθώς είτε έχει ήδη ζητηθεί, είτε θα απαιτηθεί άμεσα, απόλυτη εξασφάλιση του ΠΝ σχετικά με την επιτυχία του εκσυγχρονισμού. Ένα πλοίο είναι μια ομάδα συστημάτων που πρέπει να λειτουργούν όλα μαζί αρμονικά. Αυτό απαιτεί το ΠΝ από την TKMS, οπότε η καθυστέρηση δεν οφείλεται ούτε σε έλλειψη χρημάτων, ούτε κάποια αλλαγή προγραμματισμού. Μετά τις “επιτυχίες” του προγράμματος “ΩΚΕΑΝΟΣ” και του εκσυγχρονισμού των Ρ-3Β, το ΠΝ δεν θέλει να αφήσει κάτι στην τύχη.
