Την γνώμη για τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga, και την πιθανή θέση τους στις τάξεις του Πολεμικού μας Ναυτικού, την έχουμε πει πολλές φορές. Αν το Πολεμικό μας Ναυτικό χρειάζεται πράγματι πλοίο που θα αλλάξει τα δεδομένα στην περιοχή της, η απόκτηση κάποιου πανίσχυρου καταδρομικού ή αντιτορπιλικού είναι μονόδρομος. Μας κάνει εντύπωση πως το ΠΝ έχει εδώ και πολλά χρόνια ενδιαφερθεί για κάποιο Arleigh Burke, αλλά αδιαφορεί μπροστά στην προοπτική κάποιου Ticonderoga. Και δεν πρέπει να συγκρίνουμε μια φρεγάτα πολλαπλής χρήσης, με δυνατότητα αεράμυνας περιοχής FDI HN, με πλοία όπως τα Arleigh Burke ή τα Ticonderoga.
O λόγος του σημερινού μας άρθρου, είναι άλλος. To USS Vella Gulf γίνεται το πρώτο καταδρομικό Ticonderoga του Αμερικανικού Ναυτικού που μπαίνει σε κατάσταση Out of Commission in Reserve (OCIR). Δηλαδή, το πλοίο παραμένει λειτουργικό σε “εφεδρεία”, με ένα μικρό πλήρωμα που το συντηρεί εν όρμω, και μπορεί να επανέλθει σε υπηρεσία σχετικά γρήγορα. Κάπου εδώ να πούμε πως δεν είναι το πρώτο καταδρομικό της κλάσης που αποσύρεται, είναι το πρώτο όμως καταδρομικό του τύπου, με εκτοξευτές Mk41, καθώς έχουν εδώ και πολλά χρόνια αποσυρθεί τα παλιότερα με τους διπλούς εκτοξευτές Mk26.
Τα Ticonderoga ήταν και παραμένουν βασικό στοιχείο της αμερικανικής ναυτικής ισχύος. Κινούμενα με τους πολύ γνωστούς σε εμάς από τις ΜΕΚΟ200ΗΝ, αεριοστροβίλους LM2500, είναι τα ισχυρότερα από πλευράς φόρτου πολεμικά πλοία στον κόσμο αυτή τη στιγμή. Το ραντάρ SPY-1A/B που ενσωματώνουν είναι παλιότερο από το SPY-1D των Arleigh Burke, αλλά έχει περάσει από συνεχείς αναβαθμίσεις όλα αυτά τα χρόνια. Ακόμη το σκάφος διαθέτει 122 κελιά Mk41 για κάθε είδους πύραυλο που υπάρχει στο οπλοστάσιο του USN, 2 x Mk45 πυροβόλα των 5 ιντσών, 2 CIWS Phalanx, 8 αντιπλοϊκούς Harpoon, 2 ελικόπτερα MH-60R και πολλά άλλα. Είναι ένα πραγματικό καταδρομικό, με την έννοια της ισχύος πυρός που είχαν τα πλοία αυτά τον Β’ ΠΠ κι όχι μόνο.
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Κλάση Ticonderoga, η ενδιάμεση λύση ισχύος για το ΠΝ;
Το 2020 με 2021 υπήρχε μια έντονη συζήτηση περί παραχώρησης πλοίων του τύπου στο ΠΝ. Αν και αρχικά το Ανώτατο Ναυτικό Συμβούλιο ήταν έντονα θετικό υπέρ των συγκεκριμένων πλοίων, εντούτοις η κατάσταση άλλαξε άρδην, χωρίς όμως να έχει υπάρξει κάτι στο ενδιάμεσο, π.χ. μια επίσκεψη σε συγκεκριμένα πλοία ή κάποια μελέτη που να τα απέρριπτε. Υπήρξαν όμως -άτυπες- μελέτες για τα Arleigh Burke, πλοία όμως που το USN δεν αποδεσμεύει άμεσα, με δεδομένη τη ρωσική και -κυρίως- κινεζική απειλή. Στη μελέτη το ΠΝ μάλιστα διαπίστωνε πως μπορεί να τα βάλει σε υπηρεσία με λιγότερα στελέχη από ότι το Αμερικανικό. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τα ΑΒ τα ζητά το ΠΝ εδώ και μια δεκαετία από τους Αμερικανούς.
Ο λόγος που οι Αμερικανοί έχουν πλήρωμα στα ΑΒ 305 άτομα, και 330 στα Ticonderoga, οφείλεται στις πολύμηνες αναπτύξεις που κάνουν και οι δυο κλάσεις πλοίων, σε όλο τον κόσμο. Το ΠΝ ναι μεν έχει πλοία που βρίσκονται 200 μέρες το χρόνο στη θάλασσα, αλλά συνήθως σε μικρές σε διάρκεια αποστολές, με συχνές επιστροφές στο Ναύσταθμο. Συνεπώς, δεν χρειάζεται να γίνουν εργασίες επισκευών και συντήρησης μακριά από τη Σαλαμίνα (ή τη Σούδα στην περίπτωση των Tico).
Στην Ελλάδα συνέβη και το εξής παράδοξο: όσοι ανώτατοι αξιωματικοί ήταν υπέρ των Ticonderoga βρέθηκαν σε αποστρατεία, ενώ όσοι παρέμειναν υποστηρίζουν πως τα εν λόγω πλοία δεν είναι καλά για την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή, ένα νέο «Δόγμα» έχει αρχίσει να αναδύεται, αυτό της εγκατάλειψης του «μεγάλου» Ναυτικού, με μικρό πλεόν αριθμό πλοίων και ταυτόχρονα απόσυρση από την Ανατολική Μεσόγειο με κύριο πεδίο δράσης το Αιγαίο.
Έχουμε γράψει κι εξηγήσει πολλές φορές, πως οι φρεγάτες FDI HN είναι ισχυρά πλοία, με δυνατότητες αεράμυνας περιοχής, αλλά δεν μπορούν να επιβιώσουν μόνα τους στην Ανατολική Μεσόγειο με τα υπάρχοντα μέσα και δεδομένα. Το αν μπορεί να επιβιώσει στον ίδιο χώρο ένα πλοίο ηλικίας 29 ετών, 30 του χρόνου, δεν το ξέρουμε, αλλά για να τα στέλνουν οι Αμερικανοί σε αποστολές σε Κίνα και Περσικό, σημαίνει ότι κάτι περισσότερο γνωρίζουν από εμάς. Τονίζουμε εδώ πως τα καταδρομικά κλάσης Ticonderoga είναι μόνο σε αμερικανική υπηρεσία, οπότε τυχόν παραχώρηση του τύπου στη χώρα μας είναι μια άνευ προηγουμένου γεωστρατηγική αναβάθμιση.
Αντιλαμβανόμαστε πως συγκεκριμένοι κύκλοι, για δικούς τους, ευνόητους ή ανόητους λόγους, διέδιδαν πως οι αντιαεροπορικοί πύραυλοι μεγάλου βεληνεκούς SM-2, βασικό όπλο των Ticonderoga και Arleigh Burke, δεν αποδεσμεύονται για τη χώρα μας. Δηλαδή, οι ΗΠΑ μας δίνουν F-35, αλλά μας αρνούνται SM-2… Μας θυμίζει το πως την «έπαθαν» οι Γάλλοι, όταν προσπαθώντας να “καλύψουν” την αδυναμία/απροθυμία για εμπορικούς λόγους, να ενσωματώσουν τους πυραύλους ESSM στο σύστημα μάχης SETIS, διέδιδαν πως οι ΗΠΑ δεν αποδέσμευσαν τους ESSM Blk2 στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Λίγες μέρες μετά, τα ΗΑΕ ανακοινώθηκε πως θα παραλάβουν αντιβαλλιστικό σύστημα THAAD…
Καταδρομικά Ticonderoga: Αρκετά κοντά στην Ελλάδα αλλά ίσως και μακριά οικονομικά;
Το ΠΝ αυτή τη στιγμή έχει 9 φρεγάτες κλάσης S, που κυριολεκτικά πνέουν τα λοίσθια. Οι ΜΕΚΟ200ΗΝ, αν και έχουν υποστεί μια μικρής κλίμακας αναβάθμιση με την προσθήκη των ESSM Blk1 στον εκτοξευτή Mk48, εντούτοις διατηρούν το 30+ ετών σύστημα μάχης STACOS, χωρίς υποστήριξη, όπως και πολλά άλλα παρωχημένα ηλεκτρονικά, πέρα από τα όρια της συντηρησιμότητας. Είναι λοιπόν απορίας άξιο πως μπορεί το ΠΝ να αδιαφορήσει για μια άνευ προηγουμένου ενίσχυση της μαχητικής αξίας του, μέσω την παραχώρησης άμεσα ενός καταδρομικού, ή και περισσότερων στο μέλλον.
Πρέπει να πούμε πως τα Ticonderoga θα παραμείνουν για πολλά ακόμη χρόνια σε υπηρεσία με το Αμερικανικό Ναυτικό, που μπορεί και να φτάσουν ή να ξεπεράσουν τα 20. Αν λοιπόν εξετάζαμε και εξετάζουμε λύσεις με ηλικία όπως αυτή των ολλανδικών φρεγατών Μ, ή όταν κάποιοι ήθελαν να μας πείσουν για το αξιόπλοο των παλαιών γαλλικών φρεγατών Cassard, πως μπορούμε να αδιαφορούμε για τα Ticonderoga;
Βέβαια, η αδιαφορία της ελληνικής πλευράς, οδήγησε το Vella Gulf σε κατάσταση OCIR. Μπορεί δηλαδή να παραμένει λειτουργικό, αλλά είναι χωρίς όπλα. Αν είχαμε επιδιώξει πριν λίγους μήνες την παραχώρησή του, ίσως θα μπορούσαμε να είχαμε βρει τρόπο ώστε να έρθει φορτωμένο με κάποιους από τους SM-2. Τώρα, οι πολέμιοι της λύσης θα αναφέρουν -και δικαίως- το επιχείρημα του κόστους αγοράς SM-2. Λογικό, όταν πρέπει να αγοραστούν 80 πύραυλοι, το κόστος θα είναι “τεράστιο”.
Ελπίζουμε να επικρατήσουν οι φωνές ενίσχυσης του ΠΝ, και να γίνει πράξη το όραμα της παρούσας ηγεσίας των ΕΔ, για ένα ισχυρό Πολεμικό Ναυτικό με 12 φρεγάτες και 6 κορβέτες, έστω και σε βάθος χρόνου. Αυτό άλλωστε προβλέπει η Δομή Δυνάμεων, κι αυτό έχει αποφασιστεί στο ΚΥΣΕΑ. Κι αυτό θέλει η Πατρίδα προκειμένου να έχουμε λόγο στην Ανατολική Μεσόγειο. Μέχρι τότε, δεν πρέπει να πετά το ΠΝ ευκαιρίες σαν τα Ticonderoga, ούτε θα πρέπει να αυτο-μετατραπεί, σε μια βαριά οπλισμένη Ακτοφυλακή.
Για κάποιους το βασικό τους μειονέκτημα των πλοίων, είναι πως είναι αμερικανικά, δεν είναι το ότι απαιτούν “πολλά άτομα για πλήρωμα”. Και πρέπει να “χαθούν”, καθώς υπάρχουν γεωστρατηγικές “αγκυλώσεις”, καθώς μας “δένει” για πολλά χρόνια σε ένα συγκεκριμένο σύμμαχο, τις ΗΠΑ. Αλλά ένα Ναυτικό που έχει αφήσει να χαθούν ευκαιρίες όπως οι φρεγάτες Adelaide, τα αυστραλιανά Ρ-3, όπου για 20 χρόνια δεν αγόραζε τορπίλες, έχει αργήσει τόσα χρόνια τον εκσυγχρονισμό των ΜΕΚΟ200ΗΝ, και ενεπλάκη, ίσως χωρίς τη θέλησή του, σε projects όπως το P-3… “Πάπα Θρήνος”, δεν ξέρουμε αν “αντέχει” να μην εξετάσει σοβαρά ούτε τα Ticonderoga.
