Η φρεγατιάδα είναι πλέον μια ανάμνηση (;) στους περισσότερους αναγνώστες μας, αφού το ΠΝ επέλεξε τη γαλλική πρόταση με 3+1 FDI HN. H FDI HN είναι ένα πολύ σύγχρονο πλοίο, με βασικό του πλεονέκτημα το συνδυασμό των 32 ASTER 30 με το ραντάρ SeaFire ενώ ταυτόχρονα διαθέτει και ένα κορυφαίο σύστημα sonar CAPTAS-4. Το ΠΝ λοιπόν θεώρησε πως το πλοίο ήταν η βέλτιστη επιλογή για τις ανάγκες του, κι εμείς, στηρίζουμε πάντα τις αποφάσεις του ΠΝ.
ΑΠΟΨΗ: Ιταλία και FREMM-IT, έχει τελικά ελπίδες η Bergamini να είναι η νέα φρεγάτα του ΠΝ;
Σε προηγούμενο άρθρο μας, είχαμε αποκαλύψει τις τιμές της κάθε πρότασης, για πλοίο “κενά”, πλήρως εξοπλισμένα αλλά χωρίς φόρτους όπλων και υποστήριξη. Εκεί οι Ιταλοί ήρθαν με μια απίθανη πρόταση για την δική τους έκδοση της FREMM, με κόστος φθηνότερο κι από τη βρετανική Arrowhead 140. Έτσι, η τιμή για ένα πλοίο με 16 ASTER 30 (εκτοξευτές, όχι και τους πυραύλους), με 8 Exocet MM403c, 2 πυροβόλα STRALES (πλώρα και πρύμνα), MILAS x 4, CAPTAS-4, και θέσεις για 2 (!) MH-60R, ήταν μόνο 650 εκ. ευρώ (καθαρή τιμή πλοίου, με εκτοξευτές και ραντάρ, χωρίς φόρτους όπλων).
Η Fincantieri προτείνει την «ιταλική» FREMM στο ΠΝ, τα νεότερα για την Ευρωκορβέτα
Εντάξει, η FREMM-IT (κλάση Bergamini) είναι ένα πλοίο που μάλλον δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Με τα δυο STRALES μπορεί να έχει μια άνευ προηγουμένου εγγύς αντιαεροπορική προστασία, καθιστώντας περιττό ένα σύστημα σαν το RAM ή το Goalkeeper. Επίσης φέρει ηλεκτρική πρόωση, ενώ είναι το πλέον εμπορικό πλοίο της κατηγορίας του σήμερα. Σημειώνουμε πως είχαμε κάνει λάθος, καθώς η ιταλική πρόταση δεν έφερε τελικά ένα πυροβόλο των 127 χιλιοστών κι ένα των 76, αλλά δυο STRALES των 76 χιλιοστών. Βέβαια, η τοποθέτηση του Vulcano των 127 χιλιοστών στην πλώρη δεν θα ήταν πρόβλημα, απλά θα απαιτούσε μια διαφορά τιμής.
ΑΠΟΨΗ: Ιταλικές φρεγάτες FREMM-IT, η ώριμη ισχύς για το Πολεμικό Ναυτικό
Η τιμή των 650 εκ. ευρώ για ένα τέτοιο πλοίο, ήταν εξωφρενικά χαμηλή. Το ρίσκο ανάπτυξης ήταν μηδενικό, ενώ η υποστήριξή του σε βάθος χρόνου θα ήταν πραγματικά πανεύκολη, όταν δίπλα μας υπάρχουν πολλές τέτοιες ναυτικές μονάδες, σε Ιταλία και Αίγυπτο. Την ίδια στιγμή, το πλοίο σε μια λίγο διαφορετική μορφή του, θα μπει σε υπηρεσία με το Αμερικανικό Ναυτικό. Διαφορετικά υποσυστήματα, αλλά όχι τελείως διαφορετικά.
Το πρόβλημα με τους Ιταλούς ήταν πως άργησαν χαρακτηριστικά να εμπλακούν στις διαπραγματεύσεις. Η ελληνική αγορά ήταν σχετικά “εχθρική” προς την Ιταλία, καθώς τα Επιτελεία δεν μπορούν να ξεχάσουν το γεγονός ότι η τουρκική αμυντική βιομηχανία βασίζεται και σε ιταλική τεχνογνωσία. Αυτή την αφειδώς παρεχόμενη τεχνογνωσία, οι Ιταλοί την πληρώνουν τώρα πολύ ακριβά, έχοντας πλέον τους Τούρκους να τους ανταγωνίζονται παντού.
Μετά λόγου γνώσης, η ιταλική αμυντική βιομηχανία είναι πλέον ιδιαιτέρως “χολωμένη” με τους Τούρκους, καθώς είναι πολλά τα δις που έχουν χαθεί σε συμβόλαια. Την ίδια στιγμή, η ιταλική εξωτερική πολιτική ήταν… “κάπως” προς την Ελλάδα. Έπρεπε να έρθει ο Ντράγκι για να αλλάξει η εξωτερική πολιτική της χώρας, και να αρχίσει να δείχνει ευρωπαϊκά αντανακλαστικά απέναντι στην Τουρκία. Και σαν κερασάκι στην τούρτα, οι τελευταίοι αγόρασαν ελικοπτεροφόρο από τους Ισπανούς!
Το ΠΝ δεν ήταν ανόητο να μην θέλει τις εξαιρετικές Bergamini, και μάλιστα σε τιμή τόσο χαμηλή. Οι Ιταλοί μάλιστα είχαν φέρει ένα πολύ καλό χρηματοδοτικό, ενώ προσέφεραν λύσεις στα όπλα που προέρχονταν είτε από την MBDA Italy είτε/και την MBDA France. Το πρόβλημα ήταν πως κάπου εκεί “εξαντλείτο” η ιταλική προσφορά. Δεν υπήρχε καμία πρόβλεψη για ελληνική συμμετοχή (και πως να υπάρχει, καθώς αυτά δεν λύνονται σε λίγες εβδομάδες), ενώ δεν υπήρχε και στήριξη στο θέμα της Ενδιάμεσης Λύσης από το Ιταλικό Ναυτικό.
Ακόμη και οι παλαίες φρεγάτες Maestrale που “περίσσευαν”, είχαν δεσμευτεί υπέρ της Ινδονησίας. Οι Maestrale θα λιώσουν όπως φαίνεται σε ιταλική υπηρεσία, καθώς η πώληση των δυο ιταλικών Bergamini στην Αίγυπτο τίναξε κυριολεκτικά στον αέρα τους σχεδιασμούς του Ιταλικού Ναυτικού. Όσο για τα κατ’ όνομα περιπολικά ανοιχτής θαλάσσης ΡΡΑ (ουσιαστικά φεγάτες) αυτά είναι εξαίρετα, αλλά αργούν, ενώ υπάρχει και μεγάλη καθυστέρηση στην εισαγωγή των νέων αντιτορπιλικών σε υπηρεσία (για χρηματοδοτικούς λόγους).
Ο Ιταλός υπουργός Άμυνας επιβεβαιώνει την πώληση των δύο FREMM στην Αίγυπτο
Άρα, δεν υπήρχε περίπτωση Ενδιάμεσης Λύσης, ειδικά μετά το ινδονησιακό συμβόλαιο. Οι κορβέτες Doha εξαιρετικές μεν, αλλά πανάκριβες δε (σε σχέση με τις Gowind), ενώ φυσικά και δεν μπορούσαν να κατασκευαστούν σε 32 μήνες όπως για παράδειγμα οι 10514 ή οι Gowind. Οι ναυπηγικές κλίνες στην Ιταλία είναι γεμάτες με πλοία υπό κατασκευή, ενώ τυχόν σκέψεις για κατασκευή στην Ελλάδα είναι ανεδαφικές πριν περάσουν αρκετά χρόνια.
Tο USN αποκτά ιταλικές FREMM σαν FFG(X), ποιες οι πιθανότητες να δούμε μια ελληνική FFG(X) HEL;
Αλλά όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να λυθούν με κάποιον τρόπο. Υπήρχε όμως ένα ακόμη πρόβλημα. Η έλλειψη πολιτικής στήριξης ήταν μάλλον εμφανής, καθώς σε αντίθεση με τις άλλες προτάσεις, η ιταλίδα πρέσβης δεν είχε κάνει την εμφάνισή του στο ΥΠΕΘΑ προκειμένου να προωθήσει την πρόταση. Αλλά δεν είχαμε και κάποια “όχληση” από πλευράς ιταλικής κυβέρνησης σε υψηλό επίπεδο. Αν ήθελε η Fincantieri το πρόγραμμα, το σίγουρο είναι πως δεν είχε την απαραίτητη εγχώρια στήριξη.
Το “κύκνειο άσμα” της ιταλικής πρότασης ήταν η συνάντηση Μητσοτάκη-Ντράγκι στο περιθώριο της EUMED 9, το Σεπτέμβριο. Εκεί, από ιταλικής πλευράς δεν έγινε ουδεμία προσέγγιση για το θέμα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν το ήθελε ο Ντράγκι, αλλά αφού δεν το ζήτησε, δεν μπορούσε να ζητήσει κάποιο αντάλλαγμα ο πρωθυπουργός. Για παράδειγμα, μια κοινή σύμπλευση Ελλάδας και Ιταλίας στη Λιβύη, που θα μπορούσε να ακυρώσει το τουρκολυβικό μνημόνιο. Αλλά τίποτα δεν συζητήθηκε.
Την ίδια στιγμή, οι Ιταλοί δεν παρείχαν διευκρινήσεις για περαιτέρω κόστη, στην περίπτωση επιλεγμένων αλλαγών (π.χ. για ενσωμάτωση πυραύλων CAMM ER στο πλοίο). Αντίθετα, έδιναν κλειστή τιμή με κλειστή διαμόρφωση, ενώ όλοι οι άλλοι, ακόμη και οι αρχικά “άκαμπτοι” Γάλλοι, έδιναν οποιαδήποτε αλλαγή επιθυμούσε το Ναυτικό μας.
Οι συντάκτες της ΠΤΗΣΗΣ ψηφίζουν φρεγάτες: FREMM-IT, η πιο σίγουρη επιλογή ισχύος
Την εξέλιξη του προγράμματος, την ξέρουμε όλοι. Σε κάθε περίπτωση, το ΠΝ έφτασε πολύ κοντά στο ιταλικό πλοίο. Αν η Fincantieri είχε έρθει σε επαφή με την ΟΝΕΧ νωρίτερα για το θέμα της Ελευσίνας, το ιταλικό ναυτικό πρόσφερε έστω και μια FREMM-IT, και υπήρχε πολιτική στήριξη στην ιταλική προσπάθεια, τότε σήμερα ίσως το συμβόλαιο αντί για Γαλλία να είχε πάει στην Ιταλία.
