Η στιγμή που το ΠΝ θα επιλέξει νέες φρεγάτες πολλαπλών ρόλων, και μέσω αυτών θα ανανεώσει το μεγαλύτερο μέρος των κύριων μονάδων επιφανείας, πλησιάζει. Στη Μεσογείων, στην Πτέρυγα του ΓΕΝ, κάθε μέρα εκπρόσωποι εταιρειών έρχονται, με νέες προτάσεις, νέες ιδέες, και επανέρχονται για να δουν τι σκέφτεται το ΠΝ πάνω σε όσα πρότειναν. Για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, το ΠΝ δεν είναι σε φάση “φτωχού συγγενή” αλλά έχει βγει στη διεθνή αγορά και ψάχνει την καλύτερη επιλογή. H ελληνική “Νέα Φρεγάτα”, από μια “απλή υπόθεση” έχει γίνει το Ιερό Δισκοπότηρο της παγκόσμιας ναυπηγικής βιομηχανίας.
ΑΠΟΨΗ: Επιθέσεις κορεσμού και οι ελληνικές υποψήφιες φρεγάτες για το ΠΝ (Μέρος 2ο)
Ποιος δεν θα ήθελε να βάλει το ΠΝ μας στη λίστα των πελατών του; Και είναι απόλυτα λογικό να έχουν έρθει εξαιρετικές προτάσεις. Για πολλοστή φορά, σημειώνουμε πως το ΠΝ θέλει πλοία ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΡΟΛΩΝ, όχι ΑΕΡΑΜΥΝΑΣ, καθώς προτεραιότητα, εν έτει 2021 είναι η αντικατάσταση των φρεγατών S. Δεν είμαστε το 2008, που οι ΜΕΚΟ ήταν ολοκαίνουργιες, οι S εκσυγχρονισμένες, και ψάχναμε για πλοία, ή μάλλον αντιτορπιλικά, αεράμυνας. Φυσικά, από ότι έχουμε αντιληφθεί όλοι, είναι επιθυμητές οι ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΑΕΡΑΜΥΝΑΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ. Αυτός είναι ο λόγος που οι Ισπανοί ήρθαν με την F110 αντί για την ALFA 4000, οι Ολλανδοί προσέθεσαν SM400 KAI APAR2, ενώ οι Γάλλοι “κυριαρχούν” με το συνδυασμό ASTER 30/SeaFire.
Τώρα, από τα άρθρα που έχουμε γράψει κατά καιρούς, αυτό που μάλλον “πείραξε” ήταν αυτά περί επιθέσεων κορεσμού. Οι φρεγάτες μας, δεν θα ανοιχτούν στο πέλαγος για να αντιμετωπίσουν μερικά αεροσκάφη εναέριας παρατήρησης, αλλά θα έρθουν αντιμέτωπα με επιθέσεις από αεροσκάφη και πυραύλους. Μερικά σμήνη της τουρκικής αεροπορίας θα θυσιαστούν, για να πλήξουν, σε συνεργασία με το τουρκικό ναυτικό, τις ελληνικές φρεγάτες. Μερικοί πιστεύουν ότι αυτό θα γίνει από μακριά και ψηλά, αλλά στην πραγματικότητα, αεροσκάφη θα φτάσουν κοντά στα πλοία προκειμένου να εκτοξεύσουν και άλλα όπλα, από απλές βόμβες laser-guided, μέχρι, AGM-65. Όσο κι αν κάποιοι είχαν “γελάσει” στη θέα των ελληνικών F-16C Block 52+ φορτωμένα με AGM-65, οι τελευταίοι, με την υπερηχητική τους ταχύτητα είναι εξαιρετικοί σε αποστολές κρούσης. Σίγουρα, το μήνυμα ήταν σαφές για το Τουρκικό ΠΝ.
Τουρκικά F-16C, πύραυλοι ATMACA, Harpoon θα φτάνουν πετώντας χαμηλά προς τα πλοία, θα εμφανίζονται στον “ορίζοντα”, και εκεί η κάθε φρεγάτα θα έχει ελάχιστο χρόνο αντίδρασης. Θα πρέπει να “σηκώσει” άμεσα ότι μπορεί. Αλλά στα 10 με 30 μίλια, δεν στέλνεις SM-2 ή ASTER 30. Θες ESSM Block 2, MICA VL, ASTER 15, CAMM, CAMM-ER, RIM-116 RAM και πάει λέγοντας. Αν δεις 10 ή 15 στόχους, τόσα βλήματα πρέπει να εκτοξεύσεις. Δεν σε νοιάζει αν είναι βλήμα ATMACA, αν δεν σταματήσει θα σε καταστρέψει. Συνεπώς, αυτό εννοούμε πως δεν “χαραμίζεις” ένα κελί Mk41 για έναν SM-2, όταν εκεί μπορείς να βάλεις 4 ESSM Block 2 ή 4 CAMM-ER.
Περι ναυτικών εξοπλισμών….ο πόλεμος με τη βλακεία συνεχίζεται
Το σημερινό άρθρο, δεν θα μιλήσουμε όμως για επιθέσεις κορεσμού. Ούτε να συγκρίνουμε πάλι τα ραντάρ. Είπαμε, πολύ ξεκάθαρα, πως τα Fixed Panel ραντάρ απαιτούν και μεγάλα πλοία (σε εκτόπισμα), αλλιώς έχουν μειωμένη απόδοση. Δεν είναι τυχαίο πως τα fixed panel μπαίνουν μόνο σε πλοία 6.000+ τόνων, με εξαίρεση το SeaFire της FDI. H τελευταία, μια “διαφορετική” σχεδίαση για να πετύχει πλευστότητα αντιτορπιλικού, υιοθετεί ανάστροφη πλώρη, μια σχεδίαση που έχουμε να δούμε χρόνια (με την εξαίρεση φυσικά των Zoomvalt). Φυσικά, οι Ολλανδοί πάλι τα καταφέρνουν να “χωρέσουν” SM400/APAR2 αλλά και πάλι, μιλάμε για δυο διαφορετικά ραντάρ, που λειτουργούν σε διαφορετικές μπάντες.
Αντίθετα, τα rotator ραντάρ, λόγω μικρότερου βάρους, μπορούν να τοποθετηθούν ψηλότερα, και χάρη στους υδραυλικούς σταθεροποιητές τους, να μπορούν να είναι λειτουργικά σε μεγάλη πρόνευση και διατοιχισμό. Αυτός είναι και ο λόγος που πλοία μέχρι 6.000 τόνους προτιμούν συνήθως rotator ραντάρ. Συνεπώς, το “εξαιρετικό” TRS-4D Fixed panel είναι εξίσου “εξαιρετικό” και σαν “rotator”. Θυμίζουμε πως είναι το κύριο ραντάρ δυο ναυτικών, του USN και του Γερμανικού, και ένα σύστημα ανάλογο του Artisan 997 που θα εξοπλίσει τις κορυφαίες Type 26 του RN. Αντίστοιχα εξαιρετικά ραντάρ είναι και τα NS110/NS200 και πάει λέγοντας. Το βασικό για ένα ραντάρ δεν είναι να βλέπει στα 700 χιλιόμετρα, που βλέπει μόνο αεροσκάφη της πολιτικής αεροπορίας, αλλά να δώσει άμεσα δεδομένα για pop-up στόχους όταν “σκάσουν μύτη” πάνω από τον ορίζοντα, αλλά να μπορεί να δώσει και την εικόνα της τακτικής κατάστασης στην περιοχή.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Και η Arrowhead 140 με CAMM/CAMM-ER στην πρόταση του Royal Navy/Babcock για το ΠΝ
Μερικοί πίστεψαν πως το γερμανικό ή το αμερικανικό ναυτικό, επέλεξαν ένα υποδεέστερο ραντάρ για τα πλοία τους με την επιλογή του TRS-4D. Έχουμε ξαναγράψει πως τις HF2 δεν τις κρίνει το ραντάρ, αλλά η συνολική πρόταση, που γενικά “πέφτει” πάνω στις εξαιρετικές προτάσεις των SIGMA 11515HN και ΑΗ140. Όπως επίσης, το NS110 δεν θα κρίνει τις Arrowhead 140 και τις SIGMA 11515HN. Το SPY-7 της F110, όπως και το SeaFire της FDI, είναι κορυφαία ραντάρ, αλλά πραγματικά overkill για πλοία επιπέδου φρεγάτας πολλαπλών ρόλων. Εκτός κι αν μιλάμε για φρεγάτα δυνατότητας περιοχής.
Α/Α πύραυλοι CAMM θα προστατεύουν τις βρετανικές φρεγάτες Type 31
Οι Ολλανδοί προτείνουν και συμπληρωματικό το APAR 2, και μάλιστα η τοποθέτησή του στην 11515HN δεν εκτοξεύει το κόστος στα επίπεδα F110/FDI, αλλά παραμένει κάτω από τα 600 εκ. ευρώ. Με το APAR 2 η SIGMA μπορεί να κατευθύνει και αρκετούς πυραύλους ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Εκεί υπάρχει η “μεγάλη παρεξήγηση”. Πολλοί φίλοι μας πιστεύουν πως το APAR 2 μπορεί να δρα σαν Illuminator για τους SM-2 αλλά και τους ESSM Block 1 και 2.
ΑΠΟΨΗ: Ολλανδική SIGMA 11515HN vs γαλλικής FDI-HN, ποια υπερέχει;
Πολλοί φίλοι πιστεύουν πως τα APAR 2, το SeaFire, το SPY-7, ή ακόμη και το TRS-4D fixed panel, να κάνουν καταύγαση για πολλούς πυραύλους. Ίσως έχουμε συμβάλει κι εμείς σε αυτή την παρανόηση, αλλά θα πρέπει να βάλουμε τους φίλους αναγνώστες στη λογική του Up-Link. Τι είναι αυτό το Up-Link; Πάμε λίγο στο παρελθόν.
Πικρές αλήθειες για το πρόγραμμα των φρεγατών του Πολεμικού μας Ναυτικού
Τις παλιές καλές εποχές, των πυραύλων CW, υπήρχαν κάτι υπέροχοι πύραυλοι όπως οι SM-1, αλλά και RIM-7. Τότε, οι πύραυλοι καθοδηγούνταν από την αρχή μέχρι και το τέλος από το Fire Control Radar. Η κατάσταση άλλαξε με την εισαγωγή σε υπηρεσία της επόμενης γενιάς όπλων, όπως οι SM-2 και οι ESSM. Τα όπλα αυτά, δεν απαιτούσαν καθοδήγηση από την αρχή μέχρι το τέλος, αλλά εκμεταλλεύονταν την εξέλιξη των υπολογιστών. Έτσι, στο CMS, γίνεται ταυτοποίηση θέσης του πυραύλου που είναι στον αέρα, με την σχετική θέση του στόχου.
Νέο ραντάρ AN/SPY-6 για τα Arleigh Burke Flight III του Αμερικανικού Ναυτικού
Όταν ο πύραυλος έφτανε κοντά στο στόχο, τότε αναλάμβανε το FCR να καθοδηγήσει τον πύραυλο στο στόχο μέχρι την πρόσκρουση. Υπάρχουν πολλές παραλλαγές αυτής της διαδικασίας, με βασική την διακεκομμένη καθοδήγηση του βλήματος από το FCR. Στο “ενδιάμεσο”, που διακόπτει ένα FCR την καθοδήγηση ενός ημιενεργού βλήματος, μπορεί να γίνεται παράλληλη καθοδήγηση και δεύτερου ή τρίτου βλήματος, προς δεύτερο ή τρίτο στόχο, αρκεί να μην υπάρχει μεγάλος διαχωρισμός (σε μοίρες) μεταξύ των στόχων. Δηλαδή αν ένας στόχος είναι στις 90ο κι ένας δεύτερος στις 90,κάτι (που θα αυξάνεται όσο οι στόχοι πλησιάζουν), τότε μπορεί το FCR να καθοδηγεί δυο βλήματα εναντίον δυο στόχων. Ωραία μέχρι εδώ; (σημειώνουμε πως έχουμε κάνει αρκετές απλουστεύσεις)…
Συμβόλαιο 519 εκατομμυρίων δολαρίων για τα ραντάρ AEGIS και SPY-7 των ισπανικών φρεγατών F-110
Γίνεται αντιληπτό, πως αυτή η μέθοδος δεν επαρκεί για πολλά πολεμικά ναυτικά. Για παράδειγμα, το USN, είχε να αντιμετωπίσει επιθέσεις κορεσμού από τη σοβιετική αεροπορία. Η δε σοβιετική ναυτική αεροπορία, εξέλισσε τακτικές κορεσμού γρηγορότερα από όσο θα άντεχαν οι αεράμυνες των πλοίων του USN. Αντίστοιχες βέβαια τακτικές εξέλισσαν και οι αεροπορίες ναυτικού πχ της Γερμανίας (για τη Βαλτική) εναντίον των Σοβιετικών, αλλά και η ΠΑ με τα Α-7 κι όχι μόνο στο Αιγαίο. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και για τα περισσότερα ΠΝ του ΝΑΤΟ, που δεν θα είχαν κάποιο αεροπλανοφόρο με F-14 να προστατεύει τις μονάδες του Στόλου.
Δυστυχώς ΜΟΝΟΙ οι MICA VL στις ελληνικές FDI, αναιμική η γαλλική τελική προσφορά
Ένα πλοίο δεν μπορεί να είχε, ακόμη και τότε, ατελείωτα FCR. Τα αντιτορπιλικά και καταδρομικά αεράμυνας του USN έχουν μέχρι 4, που και πάλι είναι υπερβολικό νούμερο. Έτσι, εξελίχθηκε μια νέα μέθοδος, που λειτουργεί παράλληλα ή εναλλακτικά των FCR. Θα κατεύθυνε τον πύραυλο όχι μέσω FCR στη διαδρομή, αλλά μέσω Up-Link ή αλλιώς, two-way link (ζεύξη δεδομένων). Ο πύραυλος δεν θέλει πολλά δεδομένα όσο πετάει πλησιάζοντας τον στόχο, θέλει μόνο να του λέει κάποιος “πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά”.
ΕΚΤΑΚΤΟ: Η Γαλλία προτείνει FDI HN με 32 πυραύλους Aster, αυτή είναι η συνολική πρόταση!
Για να γίνει αυτό απαιτείται ένα ισχυρό ραντάρ από πλευράς πλοίου που θα βλέπει τον πύραυλο που βρίσκεται στο χώρο, σε 3 διαστάσεις, κι όταν ο πύραυλος πλησιάσει το στόχο, το CMS θα στρέψει προς τα εκεί ένα FCR και στο πέρας της πτήσης ο πύραυλος θα κατευθυνθεί με ακρίβεια πάνω στον στόχο (από το FCR). Έτσι, το FCR, όταν πρόκειται για βλήμα με UpLink, τότε λειτουργεί μόνο στο τερματικό στάδιο καθώς τις οδηγίες κατά την πτήση μεταφέρει η ζεύξη δεδομένων.
TRS-4D vs SeaFire, κάνουμε σύγκριση μεταξύ των ραντάρ MMSC και Belh@rra. Ισχύει ο μύθος;
Για όσους έχουν καταφέρει να παρακολουθήσουν το συλλογισμό μας μέχρι εδώ, θα έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ποιο ήταν το επόμενο βήμα. Ο πύραυλος ενεργής κατεύθυνσης, τουλάχιστον στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής. Δηλαδή, ο Standard SM-2 Block IIIA γίνεται Block IIIB/IIIC. Και ο αγαπημένος πολλών, ESSM, γίνεται από Block 1, Block 2. Τι έχει βγει εκτός από αυτή την εξίσωση; Μήπως το FCR;
Δεν ισχύει απόλυτα, και σε όλα τα σενάρια, τουλάχιστον για αυτούς τους πυραύλους. Το απόθεμα των ESSM Block 1, SM-2 Block IIIA είναι τόσο μεγάλο, που δύσκολα θα πάψουν να υπάρχουν FCR στα πλοία του USN. Αλλά και σε άλλα πλοία, ακόμη κι αυτά “πάρουν” τους ESSM Block 2. Τι θέλουμε να πούμε;
Εδώ μπαίνει το Up-Link. Η ζεύξη δεδομένων μεταξύ πλοίου, CMS του πλοίου, και πυραύλου. Υπάρχει ένα “μαγικό” συστηματάκι, του λέγεται Mk73 Solid State Transmitter. Το σύστημα αυτό, κατασκευής Raytheon, μπαίνει σε όλα τα πλοία του USN. Έτσι, μπορούν να κατευθύνουν πυραύλους που μπορούν να δεχτούν εντολές από ζεύξη, ακόμη κι αν δεν έχουν FCR. Μα καλά, μόνο το USN έχει τέτοια συστήματα;
Όχι, δεν έχει μόνο το USN. Από τους πρώτους που κατάλαβαν την “αξία” αυτού του συστήματος, είναι οι Ολλανδοί. Έτσι, στο APAR προσέθεσαν το Mk73, και φυσικά το ίδιο έχουν κάνει και στο APAR 2. Οι ολλανδικοί ESSM αλλά και οι SM-2 έχουν τη δυνατότητα, όπως και οι αμερικανικοί, να δεχτούν καθοδήγηση από UpLink. Προσοχή όμως. Τα ραντάρ APAR, μπορούν να προσφέρουν μια δυνατότητα που λέγεται Interrupted Continuous Wave Illumination (
Το APAR 2, μπορεί να έχει στον αέρα αριθμό πυραύλων ESSM ή SM-2 χωρίς αυτοί να είναι με UpLink, μόνο με καθοδήγηση ICWI. Τώρα, ένα άλλο ραντάρ AESA, X band, όπως το αγαπημένο και ικανότατο SeaFire ΔΕΝ έχει δυνατότητα ICWI. Αλλά έχει όμως δυνατότητα για συνεργασία με UpLink, δηλαδή να τροφοδοτεί το απαραίτητο UpLink που στέλνει τα δεδομένα στον πύραυλο. Αν δούμε λίγο προσεκτικά το φυλλάδιο του APAR 2, θα διαπιστώσουμε πως μιλά για ένα JUWL datalink. Τι είναι αυτό; μα ένας ακόμη εναλλακτικός τρόπος καθοδήγησης για ESSM Block 2!
O ESSM Block 1, ήταν φυσικά άλμα σε σχέση με τις δυνατότητες του NSSM (RIM-7P/M) αλλά δεν ήταν πανάκεια. Ο πύραυλος σε αμερικανική υπηρεσία μπορεί να “οδεύσει” προς τον στόχο χωρίς CW, αλλά στο τέλος αυτό είναι απαραίτητο. Εκεί λοιπόν οι χρήστες ζήτησαν ενεργό ερευνητή ραντάρ, για να ξεφύγουν από το Continuous Wave ενός FCR. Ο ESSM Block 2 αυτό ακριβώς προσφέρει.
Πριν κάποια ναυτικά οδεύσουν προς τον ESSM, είδαν πως δεν κάλυπτε τις ανάγκες του. Οι Ευρωπαίοι, που φυσικά ήθελαν έναν πολύ καλύτερο πύραυλο, με μεγαλύτερες δυνατότητες. Κάπως έτσι γεννήθηκε η γενιά των ASTER, οι 15 και 30. Οι τελευταίοι είναι ουσιαστικά ASTER 30 με έναν δεύτερο όροφο. Το όπλο είναι εξαιρετικό, και μπορεί να κινηθεί προς τον στόχο μόνο με οδηγίες μέσω UpLink, και στο τερματικό στάδιο να ενεργοποιήσει το ραντάρ του. Η διαφορά τιμής δε ανάμεσα στον ASTER 15 και τον ASTER 30, είναι αρκετά μικρή.
Οι Βρετανοί, με τεράστια παράδοση στους ναυτικούς Α/Α πυραύλους (για τους παλιούς λένε πολλά ονόματα όπως Sea Cat, Sea Dart, Sea Wolf και πάει λέγοντας), είδαν πως ο ASTER 15 ήταν κάπως μακριά από τις ανάγκες τους. Έτσι, ανέπτυξαν τον CAMM, με βάση τον ASRAAM. Ο τελευταίος, έχει ενεργό ερευνητή, εκτοξεύεται από soft σωλήνα (με πεπιεσμένο αέρα, όχι με πυραυλοκινητήρα), και έχει πολύ χαμηλό βάρος. Κατευθύνεται προς το στόχο με UpLink, έχει επιδόσεις ESSM σχεδόν, αλλά με το 1/3 του βάρους του!
Το ίδιο περίπου μπορεί να κάνει και ο ESSM Block 2. Κάνει χρήση του two way uplink, και κυνηγά το στόχο με τον ενεργό ερευνητή ραντάρ. Η διαφορά με τον CAMM είναι πως ο πρώτος εκτοξεύεται με χρήση του πυραυλοκινητήρα. Συνεπώς, υπάρχει πιθανότατα καθυστέρηση στην εκτόξευση άλλων πυραύλων μέσα από τις 4άδες του Mk41. Απλά, ο CAMM μπορεί να εκτοξευτεί μαζικά. Από εκεί και πέρα, περιορισμό στις δυνατότητες επιθέσεων κορεσμού δίνει μόνο το ραντάρ του πλοίου και το UpLink.
Το τελευταίο, στις HF2 μπορεί να κατευθύνει 8 πυραύλους σε συνδυασμό με το TRS-4D. To rotator TRS-4D δεν υστερεί σε επιδόσεις σε σχέση με το fixed panel, όπως δεν υστερεί το SPY-6v2 σε σχέση με το SPY-6v1 (rotator vs fixed panel AEGIS radar). To ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τα NS110, ή το NS200.
Τώρα, καθώς το θέμα 4πλων CAMM-ER μέσα σε κελιά Mk41 έχει λυθεί (κατά δήλωση της κατασκευάστριας εταιρείας), θα πρέπει να πούμε πόσο ισχυρό θα ήταν ένα πλοίο όπως η SIGMA 11515HN ή η Arrowhead 140HN με 2 ή περισσότερα Mk41. Το ΠΝ θα μπορούσε να είχε έναν τεράστιο αριθμό βλημάτων στην περιοχή ενδιαφέροντος, κάνοντας έτσι αδύνατη την προσέγγιση εχθρικών εναερίων μέσων. Επίσης, είναι προφανές πως μια FDI HN με TACTICOS και 4 Mk41, θα ήταν το “απόλυτο” πλοίο στο διαγωνισμό, και ίσως το καλύτερο πλοίο γενικής χρήσης.
Κλείνοντας, θα πούμε επιγραμματικά τα εξής. Οι ESSM Block 1 είναι αυτή τη στιγμή το κορυφαίο Α/Α όπλο του ΠΝ. Οι δυνατότητές του όμως υστερούν, αλλά ο ESSM Block 2 όμως βελτιώνει τις επιδόσεις σε επιθέσεις κορεσμού. Δηλαδή, εκεί υπάρχει σαφής υπεροχή της ολλανδικής πρότασης, και αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δούμε και να μην το προσπεράσουμε. Χωρίς δε να πούμε πως η SIGMA 11515HN μπορεί να φέρει ακόμη και τους SM-2 (για να “ικανοποιήσουμε τους οπαδούς της “αεράμυνας περιοχής”).
Σε διαφορετική περίπτωση, οι CAMM-ER θα είναι μια πολύ καλή λύση για φθηνότερα εξοπλισμένα πλοία, όπως η βασική SIGMA 11515HN Basic, Arrowhead 140HN, HF2 αλλά και FREMM IT. Εκεί, ο CAMM/CAMM-ER ρίχνει το κόστος, καθώς δεν απαιτούνται FCR, ενώ οι δυνατότητες του πυραύλου είναι πολύ “ενδιαφέρουσες”. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως πως ο CAMM δεν υπηρετεί στο ΠΝ, και η εισαγωγή του σε υπηρεσία θα ήταν ένα λογιστικής, εφοδιαστικής, αλλά και εκπαιδευτικής τάξης πρόβλημα.
Φυσικά, ο συνδυασμός ASTER 15 με το SeaFire προσφέρει εξίσου εξαιρετικές δυνατότητες αντιμετώπισης επιθέσεων κορεσμού. Η Naval Group προσφέρει -προφανώς δωρεάν- τη δυνατότητα ενσωμάτωσης του MICA VL NG στο SETIS, συνεπώς η FDI HN θα μπορεί να εκτοξεύει MICA VL εναντίον επιθέσεων κορεσμού μέχρι εξαντλήσεως των πυραύλων της. Πιστεύουμε πως ο MICA VL NG πρέπει να έχει επιδόσεις αρκετά κοντά στον CAMM-ER, και θα προτιμούσαμε αντί για 32 ASTER 30, η γαλλική φρεγάτα να φέρει 64 MICA VL. Θα είμασταν δε απόλυτα ευχαριστημένοι αν έφερε και συνδυασμό 16 ASTER 30 και 32 MICA VL.
Θα επανέλθουμε…!
